*
Το σπορ της αντιγραφής ασκήθηκε με μανία όταν εκδόθηκαν οι 24 Ώρες, δηλαδή η εφημερίδα του Κοσκωτά, που έμοιαζε σαν εξώγαμο αδερφάκι με την αμερικανική USA TODAY. Ίδιο λογότυπο, ίδιο κυρίαρχο μπλε, ίδιες γραμματοσειρές, ίδια κασέ στις εσωτερικές σελίδες. Μια εφημερίδα-φωτοαντίγραφο, ένα πολυσέλιδο copy paste!
Με αυτά και με τούτα, οι κυκλοφορίες των εφημερίδων έχουν κάνει βουτιά, οι περισσότερες εκδοτικές επιχειρήσεις είναι υπερχρεωμένες και ασυνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, οι σελίδες τους μειώνονται, τα έξοδα περικόπτονται, το δημοσιογραφικό προσωπικό συρρικνώνεται και ο γραπτός Τύπος είναι ηττημένος από την ηλεκτρονική επέλαση των σάιτ που προφέρουν δωρεάν ενημέρωση.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Για να τα λέμε όλα, στα περί γραμμοφώνου και ψηφιακού ήχου, να προσθέσω ότι οι εφημερίδες ουδέποτε θα πάψουν να έχουν το κύρος και τον σεβασμό που έχει το βινύλιο στη δισκογραφία. Σύμφωνοι;
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύεται και στη Live Sport του Σαββάτου)
*
Ανασυγκρότηση
***
*
Μπήκε, λοιπόν, νέο αίμα στην εκδοτική πιάτσα, αλλά έχοντας ίδιο τίτλο (της Ελευθερίας) και σχεδόν ίδιο σχεδιασμό με δυο εφημερίδες που βρίσκονται δεκαετίες στην αγορά: τα Νέα και το Βήμα. Τι στο καλό, χάθηκαν οι ιδέες; Ή υπάρχει τόση απελπισία στον Τύπο; Το ερώτημα πάει και για μια άλλη νέα εφημερίδα, τις Ειδήσεις, που έχει τον ίδιο τίτλο με μια φιλόδοξη έκδοση που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ’80. Και εδώ εξαντλήθηκε η έμπνευση;
*
Η απελπισία του Τύπου
Τη Δευτέρα, 20 Μαρτίου, έπαθα βέρτιγκο μπροστά στη σκαλιέρα τού περιπτέρου όπου αραδιάζονταν οι εφημερίδες. Ένας νέος τίτλος εντύπου εμφανιζόταν τρισδιάστατος. Δηλαδή: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Ενημέρωσης, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Μεσσηνίας. Σκέφτηκα ότι έλειπε η Ελευθερία της Λάρισας, όπως σκέφτηκα κάτι ακόμα: ότι δυο νέες αθηναϊκές εφημερίδες (οι πρώτες από τις τρεις που αναφέρονταν πιο πάνω) διάλεξαν, για να συστηθούν, έναν ιστορικό τίτλο: την Ελευθερία του Πάνου Κόκκα. Μια παλιά εφημερίδα που εκείνα τα χρόνια, και έως ότου αλλάξει πολιτική γραμμή, είχε βαρύτητα και κύρος, ανάλογα με αυτό που είχαν στις ταραγμένες προ χούντας εποχές, τα Νέα, το Βήμα και το παλιό, μεγάλου σχήματος, Έθνος τής οδού Κολοκοτρώνη.
Μπήκε, λοιπόν, νέο αίμα στην εκδοτική πιάτσα, αλλά έχοντας ίδιο τίτλο (της Ελευθερίας) και σχεδόν ίδιο σχεδιασμό με δυο εφημερίδες που βρίσκονται δεκαετίες στην αγορά: τα Νέα και το Βήμα. Τι στο καλό, χάθηκαν οι ιδέες; Ή υπάρχει τόση απελπισία στον Τύπο; Το ερώτημα πάει και για μια άλλη νέα εφημερίδα, τις Ειδήσεις, που έχει τον ίδιο τίτλο με μια φιλόδοξη έκδοση που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ’80. Και εδώ εξαντλήθηκε η έμπνευση;
Βέβαια, παλιά συνήθεια τού ελληνικού Τύπου είναι η αντιγραφή, κυρίως ξένων εφημερίδων. Δεν πάει καιρός που δυο αθλητικά φύλλα κυκλοφόρησαν, την ίδια ημέρα, με πανομοιότυπο πρωτοσέλιδο. Και αυτό δεν ήταν σύμπτωση. Επρόκειτο για απολύτως πιστή αντιγραφή πρωτοσέλιδου της ισπανικής Marca, που εντυπωσίαζε. Αλλά ήταν ισπανικό, ήταν της Marca, όχι δικό μας.
Το σπορ της αντιγραφής ασκήθηκε με μανία όταν εκδόθηκαν οι 24 Ώρες, δηλαδή η εφημερίδα του Κοσκωτά, που έμοιαζε σαν εξώγαμο αδερφάκι με την αμερικανική USA TODAY. Ίδιο λογότυπο, ίδιο κυρίαρχο μπλε, ίδιες γραμματοσειρές, ίδια κασέ στις εσωτερικές σελίδες. Μια εφημερίδα-φωτοαντίγραφο, ένα πολυσέλιδο copy paste!
Με αυτά και με τούτα, οι κυκλοφορίες των εφημερίδων έχουν κάνει βουτιά, οι περισσότερες εκδοτικές επιχειρήσεις είναι υπερχρεωμένες και ασυνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, οι σελίδες τους μειώνονται, τα έξοδα περικόπτονται, το δημοσιογραφικό προσωπικό συρρικνώνεται και ο γραπτός Τύπος είναι ηττημένος από την ηλεκτρονική επέλαση των σάιτ που προφέρουν δωρεάν ενημέρωση.
Παλιά στα δημοσιογραφικά γραφεία το σώμα των εφημερίδων ήταν περιζήτητο από τους συντάκτες. Το πρώτο που έκαναν πριν αρχίσουν τη δουλειά ήταν να διαβάσουν ή να ξεφυλλίσουν τις άλλες εφημερίδες. Τώρα το σώμα των εντύπων μένει σχεδόν ανέγγιχτο. Και όλοι βυθίζονται στις οθόνες των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Γιατί ο γραπτός Τύπος είναι σαν τον αραμπά στην εποχή των αερομεταφορών, σαν το γραμμόφωνο στις ημέρες του ψηφιακού ήχου, σαν το τρένο-καρβουνιάρη τον καιρό των ηλεκτροκίνητων συρμών. Αλλά οι εφημερίδες συνεχίζουν να αντιγράφουν το παρελθόν, όμως όχι τα θετικά του στοιχεία. Δηλαδή τις πολυσέλιδες έρευνες, τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ και την ειδησεογραφία που δεν είναι χιλιοδιαβασμένη από τα σάιτ και ούτε μπαγιάτικη από την στιγμή που το πιεστήριο αρχίζει να βγάζει αντίγραφα των αντιγράφων.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Για να τα λέμε όλα, στα περί γραμμοφώνου και ψηφιακού ήχου, να προσθέσω ότι οι εφημερίδες ουδέποτε θα πάψουν να έχουν το κύρος και τον σεβασμό που έχει το βινύλιο στη δισκογραφία. Σύμφωνοι;
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύεται και στη Live Sport του Σαββάτου)
---
---*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου