*
Ανασυγκρότηση
***
*
Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
*
Τι μέλλον θα έχει
το Συγκρότημα Λαμπράκη
αν γίνει… (κεντρο)δεξιό;
Η δημοπρασία για το Συγκρότημα Λαμπράκη πλησιάζει, και είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεκινήσει μια κουβέντα που θα έπρεπε να έχει δρομολογηθεί εδώ και αρκετό καιρό, για το μέλλον του ΔΟΛ.
Το Συγκρότημα Λαμπράκη υπήρξε για πολλές δεκαετίες το σημείο αναφοράς του πολιτικού χώρου του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Με εμβληματικές φυσιογνωμίες σε επίπεδο αρθρογράφων, ιστορικές επιτυχίες και μια επιβλητική υπεραξία περιεχομένου και εμφάνισης.
Τα τελευταία χρόνια, στα χρόνια της κρίσης, ήταν εμφανής η απόπειρα μερίδας στελεχών του ΔΟΛ να… διορθώσουν μερικώς τη γραμμή αυτή, και να πλησιάσουν τον χώρο της Κεντροδεξιάς, την εποχή που ο Αντώνης Σαμαράς ήταν πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και εσχάτως, επί ημερών του σημερινού προέδρου του κόμματος Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τα αποτελέσματα ήταν… όσο ολέθρια θα περίμενε κανείς. Μια παράδοση δεκαετιών δεν την εκτελείς, δεν τη βιάζεις, δεν την κανιβαλίζεις. Τη σέβεσαι. Γιατί έτσι σέβεσαι τους αναγνώστες σου. Όταν δεν σέβεσαι την ιστορική παρακαταθήκη σου, δεν σέβεσαι τους αναγνώστες σου. Και κάπως έτσι, οι αναγνώστες σου σε εγκαταλείπουν. Όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ, που μετά την ταύτιση με τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, επί ηγεσίας Ευάγγελου Βενιζέλου, συρρικνώθηκε σε επίπεδο… κόμματος τσέπης, και λίγο έλειψε να μην μπει στη Βουλή στις εκλογές του 2015.
Το Συγκρότημα Λαμπράκη συρρικνώθηκε επίσης. Αλλά άντεξε. Ακριβώς λόγω της συγκριτικής υπεραξίας του, πολύ περισσότερο σε σχέση με τον υπόλοιπο δημοσιογραφικό ανταγωνισμό. Εδώ ισχύει η ιστορική ρήση του Ευάγγελου Αβέρωφ για την… τύχη όποιου φύγει από το μαντρί. Το παράδειγμα στελεχών του ΔΟΛ που αναζήτησαν την τύχη τους σε άλλα “μαγαζιά”, περισσότερο κεντροδεξιάς ή δεξιάς αντίληψης, είναι απολύτως διδακτικό. Τα στελέχη αυτά έχασαν τουλάχιστον τη μισή επιρροή τους.
Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή στην κοινωνία, και επομένως στο αναγνωστικό κοινό, υπάρχει μια σιωπηλή κουλτούρα υποσυνείδητης αξιοπιστίας. Ο καθένας κρίνεται. Και οι… κωλοτούμπες, δεν επιβραβεύονται. Τέτοιου είδους συμπράξεις, αποτελούν υβρίδιο κακοφωνίας. Και το αναγνωστικό κοινό απορρίπτει και αποδοκιμάζει. Γυρίζει την πλάτη του.
Είναι σαν να πρόκειται για “ξένα σώματα”. Που απορρίπτει ο οργανισμός, επειδή καταλαβαίνει ότι δεν είναι συμβατά με τα υπόλοιπα όργανα, και υπονομεύουν τη βιώσιμη λειτουργία του.
Μπορεί λοιπόν να έχει κανείς αμφιβολίες για το μέλλον του Συγκροτήματος Λαμπράκη, αν η στροφή του προς την (κεντρο)δεξιά προσλάβει μόνιμα χαρακτηριστικά; Να μην έχει. Το τέλος θα είναι προδιαγεγραμμένο, σε μια εποχή όπου ελάχιστοι χαραμίζουν 1 ευρώ για να αγοράσουν εφημερίδα.
Το Συγκρότημα Λαμπράκη υπήρξε για πολλές δεκαετίες το σημείο αναφοράς του πολιτικού χώρου του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Με εμβληματικές φυσιογνωμίες σε επίπεδο αρθρογράφων, ιστορικές επιτυχίες και μια επιβλητική υπεραξία περιεχομένου και εμφάνισης.
Τα τελευταία χρόνια, στα χρόνια της κρίσης, ήταν εμφανής η απόπειρα μερίδας στελεχών του ΔΟΛ να… διορθώσουν μερικώς τη γραμμή αυτή, και να πλησιάσουν τον χώρο της Κεντροδεξιάς, την εποχή που ο Αντώνης Σαμαράς ήταν πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και εσχάτως, επί ημερών του σημερινού προέδρου του κόμματος Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τα αποτελέσματα ήταν… όσο ολέθρια θα περίμενε κανείς. Μια παράδοση δεκαετιών δεν την εκτελείς, δεν τη βιάζεις, δεν την κανιβαλίζεις. Τη σέβεσαι. Γιατί έτσι σέβεσαι τους αναγνώστες σου. Όταν δεν σέβεσαι την ιστορική παρακαταθήκη σου, δεν σέβεσαι τους αναγνώστες σου. Και κάπως έτσι, οι αναγνώστες σου σε εγκαταλείπουν. Όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ, που μετά την ταύτιση με τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, επί ηγεσίας Ευάγγελου Βενιζέλου, συρρικνώθηκε σε επίπεδο… κόμματος τσέπης, και λίγο έλειψε να μην μπει στη Βουλή στις εκλογές του 2015.
Το Συγκρότημα Λαμπράκη συρρικνώθηκε επίσης. Αλλά άντεξε. Ακριβώς λόγω της συγκριτικής υπεραξίας του, πολύ περισσότερο σε σχέση με τον υπόλοιπο δημοσιογραφικό ανταγωνισμό. Εδώ ισχύει η ιστορική ρήση του Ευάγγελου Αβέρωφ για την… τύχη όποιου φύγει από το μαντρί. Το παράδειγμα στελεχών του ΔΟΛ που αναζήτησαν την τύχη τους σε άλλα “μαγαζιά”, περισσότερο κεντροδεξιάς ή δεξιάς αντίληψης, είναι απολύτως διδακτικό. Τα στελέχη αυτά έχασαν τουλάχιστον τη μισή επιρροή τους.
Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή στην κοινωνία, και επομένως στο αναγνωστικό κοινό, υπάρχει μια σιωπηλή κουλτούρα υποσυνείδητης αξιοπιστίας. Ο καθένας κρίνεται. Και οι… κωλοτούμπες, δεν επιβραβεύονται. Τέτοιου είδους συμπράξεις, αποτελούν υβρίδιο κακοφωνίας. Και το αναγνωστικό κοινό απορρίπτει και αποδοκιμάζει. Γυρίζει την πλάτη του.
Είναι σαν να πρόκειται για “ξένα σώματα”. Που απορρίπτει ο οργανισμός, επειδή καταλαβαίνει ότι δεν είναι συμβατά με τα υπόλοιπα όργανα, και υπονομεύουν τη βιώσιμη λειτουργία του.
Μπορεί λοιπόν να έχει κανείς αμφιβολίες για το μέλλον του Συγκροτήματος Λαμπράκη, αν η στροφή του προς την (κεντρο)δεξιά προσλάβει μόνιμα χαρακτηριστικά; Να μην έχει. Το τέλος θα είναι προδιαγεγραμμένο, σε μια εποχή όπου ελάχιστοι χαραμίζουν 1 ευρώ για να αγοράσουν εφημερίδα.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου