*
"Εθνος"
***
*
"Εθνος"
***
*
ΤΟΥΣ «ΛΥΓΙΖΕΙ» Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ
Στο... ψυχιατρικό κρεβάτι
οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ
Ο "ιός" της ψυχικής ασθένειας χτυπά τους δημοσιογράφους, με κυριότερα αίτια την ανεργία, τη μείωση του εισοδήματος και τον φόβο της απόλυσης
Ενας λόγος για τον οποίο οι δημοσιογράφοι περνούν το κατώφλι του ψυχιάτρου είναι και η φύση του επαγγέλματος που απαιτεί διαρκή ενασχόληση με την κρίση.
Ψυχολογική υποστήριξη ζητούν πλέον ολοένα και περισσότεροι δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στα ΜΜΕ (διοικητικοί, τεχνικοί, ακόμη και... golden boys).
Είναι προφανές ότι η διαδρομή προς τα ιατρεία των ψυχιάτρων ξεκινά από το Ταμείο Ανεργίας, καθώς υπάρχει προφανής συσχετισμός της καλπάζουσας αύξησης των ανέργων στα μίντια με τον διογκούμενο αριθμό όσων πάσχουν από συναισθηματικές διαταραχές, κρίσεις πανικού, άγχος και κατάθλιψη. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια κατηγορία εργαζομένων που από τη «φύση της δουλειάς» αναγκάζονται να ενεργοποιούν αντισώματα στην «κατάπτωση», εντοπίζονται σήμερα πλέον περισσότεροι από 1.300 επίσημα μακροχρόνια ψυχιατρικά «παρακολουθούμενοι» σε σύνολο 20.000 ασφαλισμένων στον ασφαλιστικό φορέα (το 7%).
Χωρίς να υπάρχουν κωδικοποιημένα στοιχεία είναι προφανές ότι ο «ιός» της ψυχικής ασθένειας χτύπησε και τους δημοσιογράφους, με κυριότερα αίτια την ανεργία, τη μείωση του εισοδήματος, τις σκληρές συνθήκες εργασίας, τη μετατροπή της εξηρτημένης εργασίας σε ανασφάλιστη (μπλοκάκια) ή τον φόβο για την απώλειά της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 5.500 μέλη της ΕΣΗΕΑ οι 446 είναι άνεργοι, ενώ οι 1.500 έχουν βγει από την αγορά εργασίας με σύνταξη. Ωστόσο, τα στοιχεία γίνονται δραματικότερα στην κατηγορία των δημοσιογράφων εκτός ΕΣΗΕΑ (υπολογίζονται σε 10.000) που εργάζονται σε sites, περιοδικά ή είναι μέλη άλλων Ενώσεων (ΕΣΠΗΤ, ΕΣΗΕΜ-Θ, ΕΣΗΕΠΗΝ κ.ά.).
Σαρώνει η ανεργία
.
Η λαίλαπα της ανεργίας χτυπά δημοσιογράφους της πιο παραγωγικής ηλικίας (30-50 ετών) σε ποσοστό 75% (στοιχεία ΕΣΗΕΑ). Εκτός από τους μακροχρόνια άνεργους που αγγίζουν τους 38, μόλις το τελευταίο 3μηνο προστέθηκαν άλλοι 408 με τον αριθμό να διογκώνεται καθημερινά. Από τους 446 οι 220 είναι γυναίκες και οι 227 άνδρες, ενώ μόλις 97 από αυτούς λαμβάνουν επίδομα ανεργίας. Εντονα ψυχολογικά προβλήματα προκαλεί και η παραμονή στην απλήρωτη εργασία (κατανόηση και παράλληλα οργή προς την εργοδοσία).
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία 4 χρόνια έχουν δοθεί 2,5 εκατ. ευρώ, η διεκδίκηση των επιδομάτων προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα που καταγράφονται στις σημειώσεις των ψυχιάτρων. Μια μερίδα διεκδικεί σθεναρά βοήθεια, με τους μακροχρόνια ανέργους να δηλώνουν ότι δεν έχουν να καλύψουν ούτε και τα 43 ευρώ για την ιατρική ασφάλισή τους στον ΕΔΟΕΑΠ, ενώ ένα σημαντικό κομμάτι αισθάνεται «ντροπή» να διεκδικήσει την αρωγή της ΕΣΗΕΑ.
«Τακτικοί» των ψυχιάτρων αποδεικνύονται και οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, οι οποίοι ενώ είχαν στο επαγγελματικό τους «DNA» μια αίσθηση ασφάλειας, αντιμετωπίζουν μια σφοδρή ανατροπή εξαιτίας της κατάργησης 1.023 οργανικών θέσεων, την εφεδρεία, τη μείωση κατά 50% των συμβασιούχων και τη μείωση των μισθών τους.
Ενας άλλος λόγος για τον οποίο οι δημοσιογράφοι περνούν το κατώφλι του ψυχιάτρου είναι και η φύση του επαγγέλματος που απαιτεί διαρκή ενασχόληση με την κρίση.
---
*
Είναι προφανές ότι η διαδρομή προς τα ιατρεία των ψυχιάτρων ξεκινά από το Ταμείο Ανεργίας, καθώς υπάρχει προφανής συσχετισμός της καλπάζουσας αύξησης των ανέργων στα μίντια με τον διογκούμενο αριθμό όσων πάσχουν από συναισθηματικές διαταραχές, κρίσεις πανικού, άγχος και κατάθλιψη. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια κατηγορία εργαζομένων που από τη «φύση της δουλειάς» αναγκάζονται να ενεργοποιούν αντισώματα στην «κατάπτωση», εντοπίζονται σήμερα πλέον περισσότεροι από 1.300 επίσημα μακροχρόνια ψυχιατρικά «παρακολουθούμενοι» σε σύνολο 20.000 ασφαλισμένων στον ασφαλιστικό φορέα (το 7%).
Χωρίς να υπάρχουν κωδικοποιημένα στοιχεία είναι προφανές ότι ο «ιός» της ψυχικής ασθένειας χτύπησε και τους δημοσιογράφους, με κυριότερα αίτια την ανεργία, τη μείωση του εισοδήματος, τις σκληρές συνθήκες εργασίας, τη μετατροπή της εξηρτημένης εργασίας σε ανασφάλιστη (μπλοκάκια) ή τον φόβο για την απώλειά της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 5.500 μέλη της ΕΣΗΕΑ οι 446 είναι άνεργοι, ενώ οι 1.500 έχουν βγει από την αγορά εργασίας με σύνταξη. Ωστόσο, τα στοιχεία γίνονται δραματικότερα στην κατηγορία των δημοσιογράφων εκτός ΕΣΗΕΑ (υπολογίζονται σε 10.000) που εργάζονται σε sites, περιοδικά ή είναι μέλη άλλων Ενώσεων (ΕΣΠΗΤ, ΕΣΗΕΜ-Θ, ΕΣΗΕΠΗΝ κ.ά.).
Σαρώνει η ανεργία
.
Η λαίλαπα της ανεργίας χτυπά δημοσιογράφους της πιο παραγωγικής ηλικίας (30-50 ετών) σε ποσοστό 75% (στοιχεία ΕΣΗΕΑ). Εκτός από τους μακροχρόνια άνεργους που αγγίζουν τους 38, μόλις το τελευταίο 3μηνο προστέθηκαν άλλοι 408 με τον αριθμό να διογκώνεται καθημερινά. Από τους 446 οι 220 είναι γυναίκες και οι 227 άνδρες, ενώ μόλις 97 από αυτούς λαμβάνουν επίδομα ανεργίας. Εντονα ψυχολογικά προβλήματα προκαλεί και η παραμονή στην απλήρωτη εργασία (κατανόηση και παράλληλα οργή προς την εργοδοσία).
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία 4 χρόνια έχουν δοθεί 2,5 εκατ. ευρώ, η διεκδίκηση των επιδομάτων προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα που καταγράφονται στις σημειώσεις των ψυχιάτρων. Μια μερίδα διεκδικεί σθεναρά βοήθεια, με τους μακροχρόνια ανέργους να δηλώνουν ότι δεν έχουν να καλύψουν ούτε και τα 43 ευρώ για την ιατρική ασφάλισή τους στον ΕΔΟΕΑΠ, ενώ ένα σημαντικό κομμάτι αισθάνεται «ντροπή» να διεκδικήσει την αρωγή της ΕΣΗΕΑ.
«Τακτικοί» των ψυχιάτρων αποδεικνύονται και οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, οι οποίοι ενώ είχαν στο επαγγελματικό τους «DNA» μια αίσθηση ασφάλειας, αντιμετωπίζουν μια σφοδρή ανατροπή εξαιτίας της κατάργησης 1.023 οργανικών θέσεων, την εφεδρεία, τη μείωση κατά 50% των συμβασιούχων και τη μείωση των μισθών τους.
Ενας άλλος λόγος για τον οποίο οι δημοσιογράφοι περνούν το κατώφλι του ψυχιάτρου είναι και η φύση του επαγγέλματος που απαιτεί διαρκή ενασχόληση με την κρίση.
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου