Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

Είναι στημένο το παιχνίδι των δημάρχων...

*
Ανασυγκρότηση
***
*


 ...στις τρεις μεγάλες πόλεις;

του Γιώργου Λακόπουλου

Α. Πειραιάς βαθύς.

Η Φώφη Γεννηματά ανακοίνωσε ότι το κόμμα της, με όποιες δυνάμεις έχει, θα στηρίξει για δήμαρχο στον Πειραιά τον Γιάννη Μώραλη. Ότι είναι γιος παλιούς φίλου του πατέρα της δεν είναι επαρκής λόγος- αν και οι κληρονόμοι τα συνηθίζουν αυτά. Στηρίζοντας τον σημερινό δήμαρχο στηρίζει κι τον …αντιδήμαρχό του. Τον εφοπλιστή και εκδότη Βαγγέλη Μαρινάκη. Ένα το κρατούμενο.

Πάμε παρακάτω. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πρόβλημα στον Πειραιά. Αν στήριζε τον Βασίλη Μιχαλολιάκο θα έβρισκε απέναντι το συγκρότημα Μαρινάκη. Αν στήριζε τον Μώραλη, θα τον κατηγορούσαν για υποταγή στο συγκρότημα Μαρινάκη. Πήγε να βρει μια άχρωμη λύση με τον Βασίλη Κορκίδη, αλλά του έμεινε στα χέρια. Και τελικά έριξε λευκή πετσέτα, με μια λύση που μυρίζει Σαμαρά και Άδωνι: κατεβάζει τον γιατρό Νίκο Βλαχάκη, αδελφό του αξιωματικού που έχασε τη ζωή του στα Ίμια. Με άλλα λόγια κάνει αβάντα στον Μώραλη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ; Το κυβερνών κόμμα, είχε επιλογές για το Μεγάλο Λιμάνι, καθώς η Αριστερά έχει παράδοση. Αλλά κατέφυγε σε έναν καθηγητή που μόνο φαβορί δεν θα τον έλεγες. Τυχαία; Δεν νομίζω, Τάκη. Ο Νίκος Mπελαβίλας είναι -συνειδητή ή όχι – επιλογή μάλλον υπέρ του Μώραλη. Και πάντως η επιλογή του δείχνει ότι το κυβερνών κόμμα δεν κατεβαίνει στο μεγάλο λιμάνι για να αναμετρηθεί με τον Μαρινάκη.

Συμπέρασμα: Οι πολιτικές δυνάμεις αποφεύγουν να συγκρουστούν ευθέως με τον μιντιάρχη και πρόεδρο του Ολυμπιακού. Τα υπόλοιπα είναι να λέμε καμιά κουβέντα να περνάει η ώρα.

Β. Αθήνα βαθύτερη.

Στην πρωτεύουσα αυτή τη φορά τα πράγματα εξελίσσονται περίεργα. Στην ουσία δεν υπάρχει καμία κομματική αναμέτρηση. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζει βαρύ πυροβολικό, ούτε η ΝΔ έχει κανονικό κομματικό υποψήφιο. Μόνο το κόμμα της Φώφης υποστηρίζει κομματικά τον Παύλο Γερουλάνο. Αλλά αν αυτό το κόμμα μπορούσε να βγάλει δήμαρχο στην Αθήνα θα μπορούσε να έχει και άλλη ηγεσία. Άρα δεν έχει σημασία ποιον υποστηρίζει.

Στη ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να πάει στα άκρα και σ’ αυτό το θέμα με την αδελφή του. Έτσι ο Κώστας Μπακογιάννης επέβαλε τον εαυτό του ως υποψήφιο δήμαρχο - ερήμην του θείου του που έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και τον δέχθηκε. Μόνο που ο Μπακογιάννης δεν πάει για δήμαρχος. Βαδίζει προς την ηγεσία του κόμματος.

Η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο. Αν δεν βγει θα είναι γιατί πάει να δαγκώσει περισσότερο από όσο μπορεί να μασήσει. Το παιχνίδι πάντως από όλες τις πλευρές στρώνεται γι αυτόν.

Ο πρωθυπουργός προανήγγειλε έκπληξη - και μάλλον δεν εννοούσε τον ευπρεπή Νάσο Ηλιόπουλο που ανακοινώθηκε τελικά, απλώς για να κάνει καλή εμφάνιση. Οι Συριζαίοι δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται για δήμαρχο, αλλά για κάποιον που θα κάνει πιο δύσκολη τη ζωή του Μητσοτάκη; Και ήδη διακρίνονται σημεία ότι ως αντάλλαγμα θα πάρουν τη περιφέρεια Αττικής, που τους πονάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Γ. Θεσσαλονίκη, βάθος αμέτρητο.

Στη συμπρωτεύουσα για να γίνει πρόβλεψη πρέπει πρώτα να ερωτηθεί ο Ιβάν Σαββίδης. Πέρα από τις επιχειρηματικές όψεις της κυριαρχίας του στην ευρύτερη περιοχή, με τον ΠΑΟΚ στο δρόμο της δόξας, κανείς δεν μπορεί να του πάει κόντρα. Ούτε και ο Μπουτάρης που αποσύρθηκε ακυρώνοντας την πιο ηχηρή «συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων».

Ο Μητσοτάκης ήταν χαμένος εξ αρχής στην πόλη του Καραμανλή. Η αδύναμη ηγεσία του δεν εμπόδισε μια τουλάχιστον αιρετική υποψηφιότητα. Μια λύση από όμορο δήμο ήταν πολύ καραμανλική γι’ αυτόν. Η ανάσυρση του Ταχιάου ισοδυναμεί με παράδοση της πόλης στην υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νοτοπούλου έχει με το μέρος της τους καλύτερους σεξιστές και φαλλοκράτες -στα όρια του χυδαίου- της Θεσσαλονίκης που της επιτέθηκαν και τσιμέντωσαν δίπλα της τον γυναικείο πληθυσμό και τους ανοιχτόμυαλους της πόλης. Άλλωστε η συμπρωτεύουσα ωρίμασε και δεν θα επέτρεπε στον εαυτό της να επιστρέψει στις εποχές που όριζε το στίγμα της η τριάδα Παπαγεωργόπουλος-Ψωμιάδης- Άνθιμος.

Με βάση τα προηγούμενα προκύπτει ότι οι μεγάλες πόλεις έκλεισαν. Έναν δήμο θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, έναν ο Μαρινάκης και έναν διεκδικεί ο Μπακογιάννης. Αν δεν γίνεται χαλασμός είναι γιατί καθώς όλοι έχουν πειστεί ότι οι οι δημοτικές εκλογές θα γίνουν την ίδια μέρα με τις βουλευτικές η έννοια του «προκρίματος» δεν υπάρχει. Οπότε γιατί να σκοτίζονται;

---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*

Η θλιβερή «φιλία» των Ελλήνων δημοσιογράφων με την Εξουσία

*
Ανασυγκρότηση
***
*


Μια παλιά, νοσηρή ιστορία που επιπλέον θεωρείται φυσιολογική

του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου

Ουδέποτε κατάλαβα, γιατί ορισμένοι δημοσιογράφοι κομπάζουν επειδή γνωρίζονται με πολιτικούς. Το γεγονός θα έπρεπε να αποκρύπτεται. Αυτό τους εξασφαλίζει μεν πηγές, αλλά τους καθιστά επίσης ύποπτους για συναλλαγή και νοθεία. Δεδομένου ότι πολιτικοί και δημοσιογράφοι στην Ελλάδα είναι είδος ανθρώπου επιρρεπές στο χρηματισμό και την εξαγορά.

Τι πηγές είναι αυτές άλλωστε; Οι πολιτικοί μέσω των φίλιων μέσων περνάνε πάντα την εκδοχή της είδησης που τους συμφέρει. Ή μαχαιρώνουν συντρόφους. Αυτό δεν είναι πηγή, αλλά οχετός.

Οι μόνες καθαρές πηγές του δημοσιογράφου βρίσκονται, συνήθως, απέναντι από την Εξουσία. Ή είναι προϊόν προσωπικής και αχρωμάτιστης έρευνας. Πού να τρέχουμε όμως...

Όταν βλέπω στα εστιατόρια πολιτικούς και δημοσιογράφους να ανθυποσουρώνουν σαν φιλαράκια για να διοχετευτεί ένα απόρρητο υπουργικό έγγραφο, μια υποκλοπή ή κάτι σχετικό, καταλαβαίνω πόσο δίκαιη είναι η αηδία του κόσμου για τους μεν και για τους δε.

Μερικοί λένε, ότι αυτό είναι νέο φαινόμενο. Δεν συμφωνώ.

Ανέκαθεν, η καθεστωτική δημοσιογραφία ψωνίζει κύρος, ειδήσεις και χαρτζηλίκι από την πίσω πόρτα της Βουλής. Από την Ελένη Βλάχου στο παλάτι, μέχρι τους προτεζέ του Λαμπράκη που εχρίζοντο υπουργοί εν μιά νυκτί.

Στην Ελευθεροτυπία (και φαντάζομαι κι αλλού - η μόνη άλλη εφημερίδα που δούλεψα ήταν ή ανεπίληπτη «Αυγή» του Χρυσοστομίδη και του Μανόλη Αναγνωστάκη), υπήρχε μια ολοφάνερη, διατρανωμένη διαπλοκή, που θεωρείτο και απόδειξη πόσο σημαντική είναι η εφημερίδα!

Υπουργοί ελεγχόμενης ηθικής βάφτιζαν τα παιδιά των διευθυντών, τα βράδια διασκέδαζαν όλοι μαζί στα μπουζούκια, οι μεν πήγαιναν στα σπίτια των δε, ένα τηλεφώνημα αρκούσε για να «περάσουν» ό,τι θέλουν ― μια χαμερπής παρτούζα, που καλυπτόταν από το ανυπόστατο σλόγκαν «Στηρίζουμε την αλλαγή, ελέγχουμε την εξουσία».

Έτσι ήταν όλοι. Με αστικό facade οι μεν, με πασοκική αναίδεια οι δε.

Κι έτσι είναι ακόμη σήμερα. Οι σχέσεις των δημοσιογράφων με την Εξουσία εξακολουθούν να πλέουν σε μια γκρίζα ζώνη αναξιοπρέπειας, οικειότητας και εντέλει συνδιαλλαγής.

Αυτό δεν συμβαίνει, εξ όσων ξέρω, σε καμία δημοκρατική χώρα του κόσμου.

---
---
*

Δημοσιογράφοι λένε «όχι» στο Facebook

*
Ανασυγκρότηση
***
*


Οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν ως ερευνητές για το Facebook και ελέγχουν τις ειδήσεις που κυκλοφορούν εκεί, πιέζουν για να τερματίσουν την αμφιλεγόμενη συνεργασία με το μέσο κοινωνικής δικτύωσης, υποστηρίζοντας ότι η εταιρεία αγνόησε τις ανησυχίες τους και απέτυχε να χρησιμοποιήσει την εμπειρογνωμοσύνη τους για την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και των fake news.

Νυν και πρώην ερευνητές του Facebook δήλωσαν στον βρετανικό «Guardian» ότι η συνεργασία της τεχνολογικής πλατφόρμας με δημοσιογράφους έχει επιφέρει ελάχιστα αποτελέσματα και ότι έχει ήδη χαθεί η εμπιστοσύνη στο Facebook, το οποίο έχει επανειλημμένα αρνηθεί να απελευθερώσει σημαντικά δεδομένα που έχουν επιπτώσεις στην εργασία τους. Κάποιοι ανέφεραν ότι το γεγονός πως το Facebook προσέλαβε εταιρεία δημοσίων σχέσεων που χρησιμοποίησε μια αντισημιτική αφήγηση για να δυσφημίσει τους επικριτές της – τροφοδοτώντας με το ίδιο είδος προπαγανδιστικών πληροφοριών – είναι αιτία διάλυσης.

«Μας χρησιμοποίησαν ουσιαστικά για την κρίση των δημοσίων σχέσεων» δήλωσε ο Brooke Binkowski, πρώην διευθυντής της Snopes, μιας ιστοσελίδας έρευνας που έχει συνεργαστεί με το Facebook για δύο χρόνια. «Δεν παίρνουν τίποτα στα σοβαρά. Ενδιαφέρονται περισσότερο να κάνουν τους εαυτούς τους να φαίνονται καλούς και να περάσουν το μήνυμα... Είναι σαφές ότι δεν τους ενδιαφέρει» τόνισε.

Το Facebook ξεκίνησε την οικοδόμηση των συνεργασιών του με τις ειδησεογραφικές υπηρεσίες μετά τις προεδρικές εκλογές του 2016, κατά τις οποίες fake news και πολιτική προπαγάνδα έφτασαν σε εκατοντάδες εκατομμύρια χρήστες στην πλατφόρμα. Ο στόχος ήταν να βασιστούν σε δημοσιογράφους να εντοπίσουν τις ψευδείς ειδήσεις, να τις επισημάνουν και να περιορίσουν την εξάπλωσή τους, αλλά οι έρευνες και τα ανεπίσημα στοιχεία έχουν επανειλημμένα υποδείξει ότι το έργο απομυθοποίησης δυσκολεύεται για να κάνει τη διαφορά.

Το Facebook έχει πλέον περισσότερους από 40 εταίρους στα ΜΜΕ απ’ όλο τον κόσμο, όπως το Associated Press, το PolitiFact και τη Weekly Standard, και είπε ότι τα ψευδή νέα έχουν «πτωτική τάση» στην πλατφόρμα.

Κάποιοι εταίροι δήλωσαν ότι η σχέση τους με το Facebook ήταν θετική, ωστόσο άλλοι ισχυρίστηκαν ότι τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν ασαφή και ότι όλο και περισσότερο κρατούσαν αποστάσεις από το Facebook, ειδικά ύστερα από αποκαλύψεις ότι η εταιρεία είχε πληρώσει συμβουλευτική εταιρεία για να κυνηγήσει αντιπάλους δημοσιοποιώντας τη σύνδεσή τους με τον Εβραίο δισεκατομμυριούχο Τζορτζ Σόρος. Οι επιθέσεις ενίσχυσαν μια γνωστή θεωρία συνωμοσίας, κατά την οποία ο Σόρος ήταν πίσω από κάθε είδους φιλελεύθερες αιτίες και παγκόσμια γεγονότα. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η Sheryl Sandberg, διευθύνουσα σύμβουλος, είχε καθοδηγήσει το προσωπικό της για να ερευνήσει τα οικονομικά συμφέροντα του Σόρος, αφού επέκρινε δημοσίως την εταιρεία.

«Γιατί πρέπει να εμπιστευόμαστε το Facebook όταν σπρώχνει τις ίδιες φήμες που οι ίδιοι οι ερευνητές του αποκαλούν ψεύτικες ειδήσεις;» διερωτήθηκε ένας ερευνητής του Facebook. «Αξίζει να αναρωτηθούμε πώς αντιμετωπίζουν τις ιστορίες για τον Τζορτζ Σόρος στην πλατφόρμα, γνωρίζοντας ότι πληρώνουν συγκεκριμένα ανθρώπους για να προσπαθήσουν να συνδέσουν τους πολιτικούς εχθρούς με αυτόν; Η συνεργασία με το Facebook μας κάνει να φαινόμαστε κακοί» πρόσθεσε ο δημοσιογράφος, ο οποίος τάσσεται υπέρ του τέλους της εταιρικής σχέσης.
---
---
*

Τηλεθεάσεις 17 - 23/12

*
Ανασυγκρότηση
***
*

17/12 - 23/12
ΣΚΑΪ - ALPHA στην κορυφή

@ "Χαμένος" αυτής της εβδομάδας ο ΣΚΑΪ


                               17/12-23/12      10/12-16/12
ΣΚΑΪ                         16,4%              17,5%
ALPHA                      16,4%              16,5%
ΑΝΤ1                         15,1%              14,5%
STAR                         14,1%              12,4%
OPEN                          6,9%                6,9%
ΕΡΤ1                           5,4%                6,3%
ΕΡΤ2                           2,0%                2,1%
ΜΑΚ TV                    1,5%                1,6%
ΕΡΤ3                           1,4%                1,3%
---
πηγή: The Nielsen Company
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Πρωτοσέλιδα Κυριακής 30/12

*
Ανασυγκρότηση
***
*
Πολιτικές εφημερίδες

Το παρασκήνιο της κύρωσης των Πρεσπών και οι εκλογές
Ελπίδες και φόβοι του 2019
Τι αλλάζει σε συνταγές και φάρμακα
Σταθμός το 2019 για το αύριο της Ευρώπης και το μέλλον του κόσμου
Οι ανατροπές του 2019
Ψηφίζουν συνεννόηση, φοβούνται νέα μέτρα
Εκβιάζει με εκλογές
2019: Τι μας ξημερώνει
2019: στόχοι και ονόματα για όλες τις λίστες
Δεύτερο πακέτο κοινωνικής στήριξης
Όλα τα ονόματα στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας
Οι δωσίλογοι ξανάρχονται
Ακίνητα: Φόροι - φωτιά στις λαϊκές συνοικίες
---
*

Το «Χωνί» αναστέλλει την έντυπη έκδοσή του

*
Ανασυγκρότηση
***
*

Την έντυπη έκδοσή της αναστέλλει η εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Χωνί», με το τελευταίο φύλλο να κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή,
30 Δεκεμβρίου 2018.

Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας εξηγούνται οι λόγοι της απόφασης για αναστολή της έκδοσης του φύλλου:
«Αυτή την Κυριακή θα βρείτε στα περίπτερα όλης της χώρας το τελευταίο μας φύλλο.
Το ΧΩΝΙ κλείνει με ικανοποίηση για τη μεγάλη πολιτική αλλαγή που συντελέσθηκε στη χώρα, υπερήφανο για την επίτευξη του μεγάλου στόχου για τον οποίο αγωνίστηκε (την έξοδο από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια), δικαιωμένο για τις επιλογές του. 
Κλείνει σε κοινωνικές συνθήκες, που καμία σχέση δεν έχουν με εκείνες που επικρατούσαν όταν γεννήθηκε. Και το κυριότερο, κλείνει με τους δημοσιογράφους του να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους, ότι αγωνίστηκαν όσο καλύτερα και περισσότερο μπορούσαν πάντα υπέρ του λαού, κόντρα στο διαπλεκόμενο σύστημα και την καθοδηγούμενη παραπληροφόρηση των μιντιαρχών. 
Η μάχη συνεχίζεται από το www.toxwni.gr. Πιο δυνατά, πιο πωρωμένα!
Kαλή χρονιά σε όλους…»
---
*

Ελλάδα και κατώτατος μισθός - Στον πάτο της λίστας παγκοσμίως

*
Ανασυγκρότηση
***
*

Γερμανικό Ινστιτούτο:
Από τους χαμηλότερους
κατώτατους μισθούς παγκοσμίως η Ελλάδα


Στον πάτο της λίστας των χωρών με τον κατώτατο μισθό βρίσκεται η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του γερμανικού ινστιτούτου Wirtschafts-und Sozialwissenschaftliches Institut (WSI), καταδεικνύοντας για ακόμα μια φορά την ισοπέδωση των μισθών που έφερε στη χώρα μας η οικονομική κρίση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, το ωρομίσθιο στην Αυστραλία, η οποία βρίσκεται στην κορυφή, ισοδυναμεί με 9,47 ευρώ αγοραστικής δύναμης, όντας εξαπλάσιο της Ρωσίας που αξίζει μόλις 1,64 ευρώ. Η πρώτη πεντάδα συμπληρώνεται από ευρωπαϊκές χώρες, με τις Ελλάδα, Βραζιλία και Αργεντινή να βρίσκονται μεταξύ των ουραγών της κατάταξης.

Με την χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία έχει επιδεινώσει τις κοινωνικές ανισότητες σε πολλές χώρες, η στήριξη των χαμηλά αμειβομένων εργαζομένων αποτελεί βασικό στόχο για τις κυβερνήσεις, όπως υπογραμμίζει το άρθρο του World Economic Forum.

Τη στιγμή που οι κατώτατοι μισθοί προσφέρουν μια διαδρομή μακριά από τη φτώχεια, δεν είναι απαλλαγμένοι από την αμφισβήτηση, προκαλώντας συχνά πολιτικά φορτισμένες συζητήσεις και δημιουργώντας πρωτοσέλιδα.

Στην Ευρώπη κορυφώνονται οι συζητήσεις για την αύξηση του κατώτατου μισθού με την Ελλάδα να ξεκινάει συζητήσεις για το ύψος της αύξησης του, στις αρχές του 2019, τη στιγμή που η ισπανική κυβέρνηση ήδη ανακοίνωσε την μεγαλύτερη ετήσια αύξηση εδώ και 40 χρόνια καθώς θα φτάσει το 22%.

Από την άλλη στη Γαλλία, υπό την πίεση των «κίτρινων γιλέκων» ο Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε πως θα αυξηθεί επίσης ο κατώτατος μισθός.

Την ίδια στιγμή στην Αυστραλία, που βρίσκεται στη κορυφή της κατάταξης, υπάρχει ένταση μεταξύ της Επιτροπής Δίκαιης Εργασίας, η οποία καθορίζει τον κατώτατο μισθό, και των συνδικάτων που θέλουν περισσότερα.

Αυτοί που είναι υπέρ, διατείνονται πως οι επιχειρήσεις έχουν ευθύνη να πληρώνουν επαρκώς τους εργαζόμενους για να ζήσουν, ενώ από την άλλη όσοι είναι κατά υποστηρίζουν ότι ένας υψηλός κατώτατος μισθός καταστρέφει τις θέσεις εργασίας και εμποδίζει την επιχειρηματικότητα.

Σύμφωνα με το World Economic Forum, μια έκθεση που παρουσιάστηκε το 2018 από το Ινστιτούτο Φορολογικών Μελετών προειδοποιούσε για την αύξηση του μισθού διαβίωσης, ο οποίος θα μπορούσε να εκθέσει περισσότερες θέσεις εργασίας στην αυτοματοποίηση.

Οι ακαδημαϊκές μελέτες είναι ανάμικτες, αμφισβητώντας ιδέες που έχουν διατυπωθεί επί μεγάλο χρονικό διάστημα ότι τα όρια κατώτατων αμοιβών οδηγούν σε περικοπές θέσεων εργασίας και λιγότερες ώρες που προσφέρονται στους εργαζομένους, ενώ παράλληλα βλάπτουν τις μικρές επιχειρήσεις και ωθούν προς τα πάνω τις τιμές.

«Πριν από τριάντα χρόνια, οι περισσότεροι οικονομολόγοι εξέφραζαν την εμπιστοσύνη τους σε έρευνες ότι οι κατώτατοι μισθοί είχαν σαφώς αρνητικές επιπτώσεις στις θέσεις εργασίας. Αυτό δεν είναι πλέον αλήθεια σήμερα», δήλωσε ο Arindrajit Dube, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης.

«Το βάρος των στοιχείων μέχρι σήμερα δείχνει ότι οι επιπτώσεις στην απασχόληση από τις αυξήσεις του κατώτατου μισθού στις ΗΠΑ ήταν πολύ μικρές. Πολύ μικρότερες από τις μισθολογικές αυξήσεις», συνέχισε.

Στην πραγματικότητα, πολλοί εργαζόμενοι με την ελάχιστη αμοιβή σε ανεπτυγμένες χώρες εργάζονται στον τομέα των υπηρεσιών, όπου μπορεί να είναι ευκολότερο να μεταβιβαστούν οι αυξήσεις των μισθών στους πελάτες μέσω υψηλότερων τιμών.

Τέλος, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ορισμένες εταιρείες δεν φοβούνται να πληρώνουν περισσότερα, επειδή μειώνουν τις αλλαγές προσωπικού, μειώνοντας τις δαπάνες για προσλήψεις και κατάρτιση.
---
---
*

Κινηματογράφος - Πίσω από τη βιτρίνα της ιαπωνικής ευμάρειας

*
Ανασυγκρότηση
***
*

Η φτώχια στην πλούσια Ιαπωνία


Από τις αξιόλογες ταινίες τού μήνα που εκπνέει είναι και η ιαπωνική Κλέφτες Καταστημάτων, όπου απομυθοποιείται το οικονομικό θαύμα της μεγάλης ασιατικής χώρας. Ανέχεια, εγκατάλειψη, διαβίωση σε συνθήκες απόλυτης φτώχιας όπου μια ολόκληρη οικογένεια για να επιβιώσει κλέβει τις ημερήσιες προμήθειές της από σούπερ μάρκετ και… απαλλοτριώνει ό,τι άλλο χρειάζεται από οπουδήποτε το βρίσκει. Το κάνει με την άνεση της καθημερινής συνήθειας, χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, με μεθοδικότητα και δεξιοτεχνία, δίχως να αισθάνεται ότι αυτό είναι μια μικρή παρανομία, αλλά σαν να πρόκειται για κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

Η τετραμελής οικογένεια (γιαγιά, πατέρας, μητέρα, παιδί) γίνεται πενταμελής όταν μετά από μια επιχείρηση «ξαφρίσματος» βρίσκουν ένα κοριτσάκι εγκαταλειμμένο από τους γονείς τους έξω από το σπίτι του, μέσα στο κρύο και κακοποιημένο. Και αυτό δεν έχει συμβεί μόνο μία φορά, αλλά πολλές. Τελικά, αποφασίζουν να το περιθάλψουν και τα παίρνουν για να ζήσει μαζί τους. Εκείνο δεν αργεί, χωρίς να του το ζητήσουν, να μπει στο πνεύμα του τρόπου επιβίωσης της οικογένειας και μετέχει στην εξασφάλιση των προς το ζην.

Η ταινία του Χιροκάζου Κορεέντα (Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Κανών) είναι ανθρώπινη, συγκινητική και τραβάει την κουρτίνα πίσω από τη βιτρίνα της ιαπωνικής ευμάρειας για να δώσει ιστορίες και εικόνες που δεν μπορούμε να φανταστούμε, εδώ στη Δύση, ότι είναι δυνατόν να υφίστανται στην πλούσια πλευρά της Ανατολής.

Καλή ταινία, αλλά δεν ξέρουμε πόσο εύκολα φτάνει στο πλατύ κοινό με την αργή αφήγησή της, τους ατέρμονες διαλόγους της, την ιδιαιτερότητα στη γραφή της. Και το «να φτάνει κάτω», στην πλατεία, μια ταινία πρέπει να είναι το πρώτο ζητούμενο. Τουλάχιστον αυτό εμείς πιστεύουμε –χωρίς, φυσικά, να σημαίνει ότι ο κινηματογράφος, όπως και το θέατρο, δεν πρέπει να πειραματίζεται, να αναζητάει νέα στοιχεία στη γλώσσα του και, κάποιες φορές, να είναι για τους λίγους.
---
---
*

Σταχυολογώντας από δω και από κει...

*
Ανασυγκρότηση
***
*


ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ μέτρηση για την είσοδο του 2019, την χρονιά η οποία θα φέρει ανατροπές - που δεν έχει φανταστεί κανείς - και μεγάλες εκπλήξεις στα εγχώρια media.

ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ είναι δυσοίωνες καθώς σε σχεδόν όλα τα μιντιακά μαγαζιά (κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες) με το νέο χρόνο οι εργοδότες ετοιμάζονται για νέες περικοπές μισθών με το γνωστό εκβιαστικό δίλημμα «ή δέχεστε μειώσεις ή το κλείνουμε το μαγαζί».

ME TO NEO έτος οι εργαζόμενοι στα media ετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι Ενώσεις των εργαζομένων στα ΜΜΕ βρίσκονται σε ετοιμότητα για τον ΕΔΟΕΑΠ με αφορμή τις εργοδοτικές προσφυγές, που ζητούν την κατάργηση της εισφοράς του 2%.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής για όσους εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Αρκετοί δημοσιογράφοι που καλύπτουν πάγιες ανάγκες δεν γνωρίζουν αν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις τους.

ΩΡΑ δύσκολων αποφάσεων στο "Open", καθώς φαίνεται οτι επικρατεί η άποψη που υποστηρίζει οτι για το "άνοστο" δελτίο ειδήσεων δεν φταίνε μόνο τα τεχνικά προβλήματα που ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα λυθούν.

ΕΥΤΥΧΩΣ που στο κανάλι του Ιβάν Σαββίδη υπάρχει και η απογευματινή εκπομπή του Νίκου Μουτσινά που ανεβάζει τον μέσο όρο του "Οpen".

ΦΟΡΤΣΑΡΕΙ ο Μένιος Φουρθιώτης για να βγάλει στα περίπτερα τα "Αποκαλυπτικά" του, το tabloid που ο ίδιος εχει προαναγγείλει απο τότε που αποχώρησε εν μέσω εντάσεων και μηνύσεων απο το κανάλι "Open".

ΣΕ ΘΕΣΗ εκκίνησης και η συντηρητική νέα "Απογευματινή" υπο τον Χρίστο Μουλίνο, στα γραφεία της εφημερίδας "Παρασκήνιο" (του Ν. Καραμανλή) στην Συγγρού. Τρέχουν κι αυτοί να προλάβουν τις ραγδαίες, λένε, πολιτικές εξελίξεις.

ΑΝΑΖΗΤΕΙ σοβαρό διευθυντή, αλλά δεν βρίσκει, κεντροδεξιό "μαγαζί" η ιδιοκτησία του οποίου πλέον βρίσκεται σε αδιέξοδο. Φαίνεται πως ανοίχθηκε πολύ ο... τραχανάς και τώρα δεν μαζεύεται.

EΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ η ακριβή έκδοση των "Παραπολιτικών" με το "διάσημο" περιοδικό Playboy που επανακυκλοφόρησε με την εφημερίδα του Γιάννη Κουρτάκη. Να δούμε τώρα ποιός θα κάνει κίνηση για το Penthouse...

ΔΙΑΨΕΥΔΕΤΑΙ η φημολογία για την πώληση ενημερωτικού ραδιοσταθμού μεγάλου μιντιακού ομίλου στον Ιβάν Σαββίδη που επιθυμεί, λέει, διακαώς να προσθέσει κι ένα σοβαρό ραδιόφωνο στα Μέσα που ήδη διαθέτει.
---
zoornalistas
---
*

Ποιες ψεύτικες ειδήσεις;..

*
Ανασυγκρότηση
***
*

Το μισό ίντερνετ είναι ψεύτικο!..


Ψεύτικοι άνθρωποι με ψεύτικα cookies και ψεύτικους λογαριασμούς στα social media κάνουν ψεύτικα κλικ σε ψεύτικα sites. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ σχετικά με κολοσσιαίας κλίμακας απάτης ψηφιακών διαφημίσεων οι οποίες αντί να καταλήγουν σε "premium" ιστοσελίδες έγκυρων μέσων, μέσω ιών που κατευθύνουν την κίνηση στον ιστό και «ρομπότ» που μιμούνται την ανθρώπινη συμπεριφορά στο ίντερνετ (κλικ, κινήσεις ποντικιού, ενασχόληση στα social media), κατέληγαν σε «παρωδίες» ιστοτόπων, αποτελούν μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό ψεύτικου περιεχομένου στο διαδίκτυο.

Πόσο από το ίντερνετ είναι ψεύτικο; Οι σχετικές μελέτες δείχνουν ότι τα τελευταία χρόνια λιγότερο από το 60 τοις εκατό της κίνησης στον ιστό προέρχεται από ανθρώπους. Κάποιες περιόδους μάλιστα, η πλειοψηφία φαίνεται να προέρχεται από ρομπότ (bots) που υποδύονται τους ανθρώπινους χρήστες. Τρομακτικό ποσοστό σε βαθμό που πολλοί φοβούνται μια εξέλιξη κατά την οποία ακόμα και τα συστήματα ελέγχου ανίχνευσης «απατηλού traffic» του YouTube, θα θεωρούν την κίνηση των bots αληθινή και την κίνηση των ανθρώπων ψευδή. Αυτό το υποθετικό αλλά διόλου απίθανο γεγονός αποκαλείται «Η Αντιστροφή».

Στο μέλλον, είναι πολύ πιθανό να θυμόμαστε το 2018 ως τη χρονιά που το ίντερνετ πέρασε το σημείο αυτής της «Αντιστροφής», όχι με την αυστηρά αριθμητική έννοια, από τη στιγμή που ήδη άλλωστε τα bots ξεπερνούν σε νούμερα τους ανθρώπους online, αλλά με την αντιληπτική έννοια. Οτιδήποτε έμοιαζε κάποτε οριστικά και αναντίρρητα αληθινό, τώρα μοιάζει ύποπτο και ψευδές. Και το αντίστροφο. Η «ψευδότητα» του ίντερνετ δεν έχει να κάνει τόσο με τις σχετικές μετρήσεις αλλά με μια συγκεκριμένη αντίληψη – με την αίσθηση ότι αυτό που συναντάς online δεν είναι «αληθινό» ούτε και σίγουρα «ψεύτικο», αλλά και τα δύο συγχρόνως.

Οι μετρήσεις είναι ψεύτικες

Ακόμα και το Facebook, ο μεγαλύτερος οργανισμός συλλογής πληροφοριών στον κόσμο, μοιάζει ανήμπορο να προσκομίσει γνήσια στοιχεία. Πρόσφατα μάλιστα, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι είχε κάνει λάθος στους υπολογισμούς αναρτήσεων σε σελίδες του Facebook στις μετρήσεις του μέσου όρου παρακολούθησης διαφημιστικών βίντεο, αλλά και στον αριθμό θέασης (views) βίντεο και των αποκαλούμενων «άμεσων άρθρων» ("instant aricles").

Οι άνθρωποι είναι ψεύτικοι

Στις μέρες μας, μπορείς να αγοράσεις 5.000 "views" (θεάσεις) στο YouTube – μέχρι 30 δευτερόλεπτα παρακολούθησης ενός βίντεο μετράει ως «θέαση» - αντί του ευτελούς ποσού των $15. Οι πελάτες πιστεύουν ότι οι θεάσεις προέρχονται από αληθινούς ανθρώπους, ενώ συχνά προέρχονται από bots. Αν θέλετε να δείτε πώς πραγματικά μοιάζει η «Αντιστροφή», αναζητήστε βίντεο από τα γραφεία μιας «φάρμας παραγωγής κλικ»: εκατοντάδες κινητά τηλέφωνα παραταγμένα στη σειρά «παρακολουθούν» το ίδιο βίντεο και κατεβάζουν την ίδια εφαρμογή ξανά και ξανά. Δεν έχουμε όμως μόνο bots που παριστάνουν ανθρώπους ή ανθρώπους που παριστάνουν άλλους ανθρώπους, αλλά κάποιες φορές και ανθρώπους που παριστάνουν bots και λειτουργούν ως «σύμβουλοι τεχνικής νοημοσύνης», όπως ο «Μ» του Facebook, για να δείξουν ότι οι εταιρείες τεχνολογίας διαθέτουν προχωρημένη AI (Τεχνητή Νοημοσύνη).

Το περιεχόμενο είναι ψεύτικο

Εκτός από τα άπειρα «πειραγμένα», bootleg βίντεο που συχνά περιέχουν δημοφιλείς χαρακτήρες της μυθοπλασίας – όπως ο Spider-Man λόγου χάρη – υπάρχει πληθώρα δειγμάτων αυτού που αποκαλείται «πλαστογραφημένη πραγματικότητα», που παρατηρείται κυρίως στην τεχνολογία των περιβόητων "deepfakes" όπου μπορεί να αντικατασταθεί σ' ένα βίντεο ένα πρόσωπο με κάποιο άλλο, για παράδειγμα ενός πολιτικού με έναν πορνοστάρ. Ένας ψηφιακός κόσμος γεμάτος "deepfakes" δεν θα είναι ένας κόσμος όπου το «ψεύτικο» θα προσλαμβάνεται ως αληθινό, αλλά ένας κόσμος όπου το «αληθινό» θα προσλαμβάνεται ως ψεύτικο. Όταν θα έχει επικρατήσει πλήρως η «Αντιστροφή», ποιος θα μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά;

Οι ιδεολογίες μας είναι ψεύτικες

Αυτή η έλλειψη μιας σταθερής, αγκυροβολημένης «αλήθειας», μας κάνει να την επιζητούμε ακόμα περισσότερο. Οι πολιτικές μας θέσεις έχουν μπει κι αυτές σε μια διαδικασία «αναστροφής», μπολιασμένες με μια αντίληψη γνωστικισμού σύμφωνα με την οποία διαισθανόμαστε διαρκώς ότι μας εξαπατούν και μας λένε ψέματα, υπάρχει όμως κάπου κρυμμένη η «πραγματική αλήθεια». Το μόνο πλέον στο οποίο φαίνεται να μπορούμε να συμφωνήσουμε είναι ότι οι πάντες online ψεύδονται προτάσσοντας ύπουλα μια συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε ψεύτικοι

Αυτό μοιάζει σχεδόν αυταπόδεικτο από τη στιγμή που οπουδήποτε σχεδόν επιχειρείς να μπεις online, χρειάζεται να αποδείξεις ότι δεν είσαι ρομπότ. Κι όταν μπεις, εισέρχεσαι σε μια δίνη αναρτήσεων, καταχωρήσεων και κραυγαλέων τίτλων τόσο προκαθορισμένων αλγοριθμικά ώστε είναι δύσκολο να αποτιμήσεις την εμπειρία ως αληθινή.

Πού καταλήγουμε ύστερα από όλες αυτές τις δυσοίωνες διαπιστώσεις; Δεν είναι βέβαιο ότι η λύση βρίσκεται στην αναζήτηση μιας αυθεντικότητας που προϋπήρχε της «Αντιστροφής». Αυτό που λείπει τελικά από το ίντερνετ δεν είναι τόσο η «αλήθεια», αλλά η εμπιστοσύνη: η αίσθηση ότι οι άνθρωποι και τα πράγματα που συναντάμε online είναι αυτό που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν.

Χρόνια ανάπτυξης με βάση αμφιλεγόμενες μετρήσεις, δημιουργίας συστημάτων χειραγώγησης πληροφοριών και μη διευθετημένης αγοράς στις πλατφόρμες, έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον στο οποίο φαίνεται πιο λογικό να είσαι ψεύτικος online – να είσαι δηλαδή ανειλικρινής και κυνικός, να ψεύδεσαι και να κλέβεις, να παραμορφώνεις και να διαστρεβλώνεις – παρά να εμφανίζεσαι ειλικρινής και αληθινός.

Για να διορθωθεί αυτή η κατάσταση, απαιτείται έντονη πολιτική και πολιτισμική αναμόρφωση στον τρόπο λειτουργίας όχι μόνο των εταιρειών της Silicon Valley αλλά των θεσμών εν γένει. Μοιάζει βουνό ίσως, αλλά είναι η μόνη επιλογή μας. Διαφορετικά, θα καταλήξουμε όλοι σ' ένα ίντερνετ των bots με ψεύτικους ανθρώπους, ψεύτικα κλικ, ψεύτικα sites και ψεύτικες συσκευές, όπου το μόνο που θα έχει μείνει «αληθινό» θα είναι οι διαφημίσεις.

* Με στοιχεία από το άρθρο του Max Read, "How Much of the Internet Is Fake? Turns Out, a Lot of It, Actually" που δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος του περιοδικού New York 

---
---
*

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Η μουσική μας παιδεία είναι αδιαμφισβήτητη...

*
Ανασυγκρότηση
***
*

Η Πάολα Νο 1
«στην υγειά μας ρε παιδιά»
για το 2018


Κοιτώντας λοιπόν τα 20 πρώτα τηλεοπτικά προγράμματα του 2018 από άποψης τηλεθέασης βλέπεις ανάμεσα σε αυτά κι ένα «Στην υγειά μας ρε παιδιά» του Σπύρου Παπαδόπουλου. Τα άλλα είναι -κυρίως- ποδοσφαιρικοί αγώνες και διάφορα reality.

Στο συγκεκριμένο «Στην υγειά μας ρε παιδιά» λοιπόν που μεταδόθηκε πέρυσι τον Φεβρουάριο (10/2) κεντρική καλεσμένη ήταν η Πάολα. Μαζί της εμφανίστηκαν στην εκπομπή ο Στέλιος Ρόκκος, ο Δήμος Αναστασιάδης, η Ευρυδίκη και ο NiVo.

Διαβάζουμε από τα... ρεπορτάζ εκείνης της περιόδου πως συμμετείχαν επίσης «φίλοι και αγαπημένα πρόσωπα της Πάολα, όπως ο Γιώργος Λιάνης, ο Άγγελος Πυριόχος, ο Τόνυ Δημητρίου, η Σοφία Βογιατζάκη, ο Ερρίκος Πετιλόν, ο Νίκος Αναδιώτης, ο Γιώργος Κατσινόπουλος, η Σόφη Πασχάλη, ο Κώστας Κοκκινάκης, η Εύα Λάσκαρη, η Βάλια Κακούτη, η Αλεξάνδρα Παναγιώταρου και η Βρισηίδα Ανδριώτου».

Σάρωσε λοιπόν σε τηλεθέαση η Πάολα. Εντάξει, τι περιμέναμε δηλαδή, να δουν όλοι τη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών σε έργα Ραχμάνινοφ;

---
---
*

Εφημερίδες και βιβλία: Μια νέα εποχή

*
Ανασυγκρότηση
***
*


Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Όπως διαβάζουμε στα σχετικά δελτία και ρεπορτάζ του εξειδικευμένου Τύπου, μολονότι την τελευταία δεκαετία οι θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ αυξήθηκαν συνολικά κατά 5,4%, στον τομέα των βιβλιοπωλείων και των πρακτορείων Τύπου διαπιστώθηκε μία πελώρια συρρίκνωση: είχαμε πτώση των θέσεων εργασίας κατά 44,3%. Τέτοια μεγάλα ποσοστά πτώσης της απασχόλησης βλέπουμε σε όλο το εύρος της εκδοτο-εκτυπωτικής βιομηχανίας: οι χονδρέμποροι βιβλίων και περιοδικών έχασαν το 37,6% του προσωπικού τους, οι εκδότες παραδοσιακών εφημερίδων το 50,3% των δημοσιογράφων τους, οι εκδότες διαφημιστικών δελταρίων και εκπτωτικών κουπονιών το 56% των υπαλλήλων τους κ.ο.κ. Από την άλλη, στο ίδιο χρονικό διάστημα και στις ίδιες δουλειές, οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 22,5%, προσεγγίζοντας τα 2.900 ευρώ μηνιαίως κατά μέσο όρο σήμερα.

Ο λόγος για τη μείωση του προσωπικού κάθε βαθμίδας στον χώρο των εκδόσεων είναι προφανής, είναι γνωστός και είναι ένας: το ίντερνετ. Κανείς πλέον δεν δίνει σημασία σε έναν διαφημιστικό φάκελο που έρχεται σπίτι του, κανείς δεν χρειάζεται έναν Χρυσό Οδηγό (για την ακρίβεια: είναι σκανδαλώδες να υπάρχουν ακόμη Χρυσοί Οδηγοί), ενώ τα μέσου μεγέθους βιβλιοπωλεία δεν μπορούν να έχουν τις ίδιες προσφορές με τα ηλεκτρονικά. Εδώ και χρόνια, πόσο δε μάλλον σήμερα, οποιοσδήποτε διαθέτει μία σύνδεση με το ίντερνετ έχει άπειρες πληροφορίες στα χέρια του, είτε αυτές είναι οι ειδήσεις για το τσουνάμι στην Ινδονησία ή για την αισχρή εμμονή του Τραμπ με το Μεξικανικό Τείχος, είτε αφορούν εμπορικές και καταναλωτικές προσφορές πάσης φύσεως. Και είναι τόσο πραγματικά πολλές, ποικίλες και φτηνότερες αυτές οι πληροφορίες και προσφορές, που δύσκολα θα τις παραμερίσει για να επιστρέψει σε ένα «κλασικό» πρότυπο.

Παρά ταύτα, στις ίδιες έρευνες βλέπουμε και κάτι άλλο. Κάτι εκ πρώτης όψεως παράδοξο. Μολονότι οι εκδότες εφημερίδων έχασαν συνολικά το 50,3% του προσωπικού τους όπως είπαμε, ή με άλλα λόγια τους μισούς υπαλλήλους τους, οι «New York Times» ΑΥΞΗΣΑΝ το προσωπικό τους από 1.100 το 2014 σε 1.500 σήμερα: +37%! Το ίδιο και η «Washington Post»: το 2013 δεν απασχολούσε περισσότερους από 500 δημοσιογράφους, το 2016 προστέθηκαν στο δυναμικό της άλλοι 100, και σήμερα έφτασε να μισθοδοτεί 825: +65%! Η αυξητική αυτή πορεία μάλιστα θα συνεχιστεί και την επόμενη πενταετία, όπως μαρτυρούν όλοι οι δείκτες.

Τι συμβαίνει με αυτά τα δύο εμβληματικά φύλλα, αλλά και με πολλές άλλες εφημερίδες και περιοδικά;

Για να το πούμε εντελώς συνοπτικά, πάνω-κάτω συμβαίνει το εξής: τα ποικίλα μοντέλα συνδρομών που προσφέρουν στο αναγνωστικό κοινό βρίσκονται σε τρομερή άνθηση. Και μάλιστα δεν έχουν φτάσει στο ζενίθ τους. Όπως λένε οι ειδικοί, ακόμη δεν είδαμε τίποτε: υπάρχει τεράστιο περιθώριο πολύ μεγαλύτερης ανόδου. Οι συνδρομητές της ηλεκτρονικής έκδοσης, των podcast, των newsletter, των (ψηφιακών πάντα) ενθέτων κλπ. κλπ. θα αυξηθούν μέσα στα επόμενα χρόνια εκθετικά. Χάρη μάλιστα σε αυτή την ψηφιακή χείρα βοηθείας, θα ισχυροποιηθεί και το χάρτινο φύλλο.

Και, ξαναλέμε, αυτό δεν αφορά μόνο κολοσσούς όπως οι δύο προαναφερθέντες. Αυτό που «ξέρουν» οι αναλυτές είναι ότι το χαμένο 50% των δημοσιογράφων της τελευταίας δεκαετίας μπορεί και να υπερκαλυφθεί την αμέσως επόμενη. Ήδη, εξειδικευμένα έντυπα, από κόμικς μέχρι φιλοσοφικά περιοδικά και από «βαριές» λογοτεχνικές επιθεωρήσεις μέχρι εκδοτικούς οίκους κλασικών τίτλων, πειραματίζονται με νέους τρόπους προώθησης για να αυξήσουν την παραδοσιακή ή τη νέα, ψηφιακή, κυκλοφορία τους, προσπαθώντας να προσφέρουν ποιοτικό, πρωτότυπο περιεχόμενο υψηλού επιπέδου. (Το ίδιο, αναλογικά, ισχύει και για τον «Φιλελεύθερο» και το Liberal: αλλά, για αυτά, σε επόμενο σημείωμα).

Παρόμοιες ιστορίες επιτυχίας με τους ΝΥΤ ή την Post διαπιστώνονται και στον βιβλιοπωλικό χώρο: ενώ ολόκληρες αλυσίδες «φυσικών» καταστημάτων αγωνίζονται, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία, να επιβιώσουν απέναντι στους ηλεκτρονικούς κολοσσούς λιανικής πώλησης όπως η Amazon, μία μεγάλη, ανθούσα και επεκτεινόμενη αγορά ανεξάρτητων βιβλιοπωλείων, παλαιοτέρων αλλά και νέων, τα πάει αντιθέτως (και όχι πέραν πάσης προσδοκίας) πολύ καλά.

Εκατοντάδες από αυτά έχουν επενδύσει στην προβολή τους μέσω των social media, από τα οποία αντλούν το ενθουσιώδες κοινό τους. Δεν είναι λίγα αυτά που είδαν τις πωλήσεις τους να αυξάνουν δυναμικά, «απλώς» και μόνο επειδή έφτιαξαν έναν (έξυπνο, αξιοπρεπή, όμορφο, πρωτότυπο και άρα επιτυχημένο) λογαριασμό στο Instagram. Δεν είναι καθόλου λίγα, επίσης, όσα εξειδικεύτηκαν σε έναν τύπο βιβλίου, ή σε παρόμοιους, γειτνιάζοντες τύπους, ή σε μία concept παρουσίαση των διαθέσιμων τίτλων τους, ή στη μετατροπή τους από βιβλιο-καφέ σε κάτι πιο «ζωντανό», πιο σύγχρονο, πιο θελκτικό και πιο κοντά στους πελάτες τους.

Αυτή η διττή εικόνα πτώσεως και ανόδου στον χώρο των εκδόσεων θα εξακολουθήσει να είναι ή ίδια με την τωρινή και την αμέσως προσεχή περίοδο, καθώς βρισκόμαστε ακόμη, και θα βρισκόμαστε επί πολύ, σε μία μεταβατική εποχή. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Αμερική βέβαια, αλλά για όλο τον κόσμο — και φυσικά και για την Ελλάδα. Είναι αναπόφευκτο, και κανείς δεν μπορεί (ούτε πρέπει) να του αντισταθεί. Αντιθέτως: κανείς οφείλει να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται σήμερα, και που πρόκειται να εμφανιστεί αύριο και στο εγγύς μέλλον. Κανείς μάλιστα οφείλει ακόμη και να προβλέψει κάποιες από τις αλλαγές — και να επενδύσει σε αυτές. Ο κόσμος, η αγορά, οι κοινωνίες, επαναλαμβάνουμε, δεν είναι στατικές: παρά τα όσα λένε οι κρατιστές (για να θυμηθούμε και τους δικούς μας κυβερνώντες…), δεν ζούμε σε ένα είδος Μεσαίωνα. Αλλά σε μία διαρκή Αναγέννηση.

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα, και μιλώντας μόνο για τον τομέα μου, τα βιβλία, ας μου επιτραπεί να πω για πολλοστή φορά —η πρώτη ήταν στις αρχές της χιλιετίας…— ότι το μέγεθος της εγχώριας αγοράς, της ελληνικής, που είναι συνάρτηση του πληθυσμού της χώρας και της αναγνωστικής του κουλτούρας, δεν είναι τέτοιο που να μπορεί να στηρίξει πάνω από μία αλυσίδα μεγάλων καταστημάτων. (Για να πω την αλήθεια, στις αρχές της χιλιετίας ισχυριζόμουν ότι μπορεί να στηρίξει δύο αλυσίδες: έπεσα έξω). Ούτε περισσότερους από πέντε ή έξι, ή πάντως μετά βίας δέκα, μεγάλους και πολυθεματικούς εκδοτικούς.

Μπορεί όμως να στηρίξει μία μεγάλη σειρά από υγιείς οίκους και υγιή βιβλιοπωλεία, που θα ξεχωρίζουν το καθένα τους για διαφορετικούς λόγους: είτε για το είδος των τίτλων που θα εκδίδουν και πουλάνε, είτε για τον τρόπο παρουσίασης, είτε για την πολιτική τιμών που θα ακολουθούν, είτε γιατί επέλεξαν πρόσφορους τρόπους προσέλκυσης κοινού, είτε γιατί προσέλαβαν το κατάλληλο προσωπικό — o altra cosa. Μιλάμε βέβαια για μικρές, «οικογενειακού» τύπου επιχειρήσεις τις περισσότερες φορές. Αλλά πάντα, και παντού, έτσι ήταν με τις εκδόσεις και τα βιβλιοπωλεία.

Αυτά για την ώρα. Να είστε καλά - και να διαβάζετε: εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία. Κάνουν καλό. Σε εσάς. Στη χώρα. Σε όλους.
---
---
*

Ο Σάτυρος των media γράφει...

*
Ανασυγκρότηση
***
*

Αγωνία για τις συμβάσεις

Ο νέος χρόνος φέρνει άγχη για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου που έχουν υπογραφεί από αρκετούς δημοσιογράφους τον περασμένο Οκτώβριο στην ΕΡΤ.
Ο λόγος σαφής: Με... άλλον υπέγραψαν και με... άλλον θα ανανεώσουν - αν θα ανανεώσουν- οι συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες ανάγκες του φορέα.
Στις αρχές της νέας χρονιάς όμως θα κριθεί τελικά ποιος μένει και ποιος φεύγει.

Με το... στανιό στα Social

Απαραίτητο εργαλείο των νέων υποψηφίων είναι τα Social media, αρκετοί όμως απλά το θεωρούν ως αναγκαίο κακό.
Πριν από λίγες εβδομάδες άνοιξε Ιnstagram ο Νάσος Ηλιόπουλος, ενώ Μπακογιάννης και Γερουλάνος το έχουν καιρό.
Πλέον η παρουσία στα κοινωνικά δίκτυα είναι ισότιμη με αυτή στο δρόμο. Αρκεί να την εκμεταλλευτεί κανείς όπως πρέπει.

Μαύρες… πλερέζες
για τον Μπακογιάννη

Τόσο για τους δημάρχους της Στερεάς Ελλάδας, όσο και για μεγάλη μερίδα των πολιτών... Αφού πλέον χάνουν τον Περιφερειάρχη.
Αυτόν που τους άνοιξε το δρόμο στα μεγάλα έργα και τους έβαλε στις χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γι αυτό και προσπαθούν όσο μπορούν τώρα που ακόμα τον βλέπουν να τον... έχουν από κοντά.

"Τεμενάδες" στον Μουτσινά

Κάθε απόγευμα ο παρουσιαστής απογειώνει τον μέσο όρο του Open. Είναι η λύση στο πρόβλημα της χαμηλής τηλεθέασης που ακόμα έχει το κανάλι.
Ως εκ τούτου οι ιθύνοντες τον έχουν στα... ώπα ώπα άλλο και εκείνος τους αποζημιώνει με το καθημερινό του μπρίο στην εκπομπή.
Το ζήτημα είναι όμως από τον καινούργιο χρόνο να πάρουν και οι άλλες εκπομπές μπροστά.

Ο Αλαφούζος τους χαλάει τη δουλειά

Με τον Καμπουράκη και τον Γκονταξάκη.
Με τον ΣΚΑΙ24 τον οποίο βγάζει στον αέρα τον επόμενο μήνα ο Γιάννης Αλαφούζος, ανατρέπεται ο σχεδιασμός Μητσοτάκη- Καμπουράκη να συμπεριληφθεί ο άλλοτε πράσινος δημοσιογράφος του ΜΕGA στο ψηφοδέλτιο Χανίων του κόμματος του κ. Μητσοτάκη.
Η πρόταση Αλαφούζου στον Καμπουράκη είναι πολύ δυνατή και τον δελεάζει να παραμείνει στην δημοσιογραφία αναλαμβάνοντας βασικό ρόλο στο νέο κανάλι του επιχειρηματία.
Προηγούνται οι μπίζνες από την σωτηρία της πατρίδας.

Η ΔΕΗ και η απάτη

Αν είναι αληθή όσα ανακοίνωσε η ΔΕΗ για την Χαλυβουργική, μιλάμε για μεγάλη απάτη.
Σύμφωνα με την ΔΕΗ, η Χαλυβουργική έκανε κατάχρηση του χαμηλού τιμολογίου ρεύματος που παρέχεται αποκλειστικά για την κατασκευή χαλυβουργικών προϊόντων, ενώ παρήγαγε, τα τελευταία χρόνια, αλλά προϊόντα.
Πολύ σωστά καταγγέλλει, λοιπόν, η ΔΕΗ ότι με τον τρόπο αυτό εξαπατήθηκε και πρόσφερε χαμηλές χρεώσεις στην Χαλυβουργική, ενώ θα έπρεπε η τιμολόγηση του ρεύματος να ήταν πολύ πιο ακριβή.
Το μοναδικό ερώτημα που μένει είναι το ακόλουθο: μόλις τώρα κατάλαβε η διοίκηση της ΔΕΗ ότι υπήρχε πρόβλημα με την τιμολόγηση του ρεύματος στην Χαλυβουργική; Τόσα χρόνια τι έκανε;
---
fmvoice
---
*