*
Ανασυγκρότηση
***
*
Σκληραίνει το εργασιακό περιβάλλον στην Θεσσαλονίκη ιδίως μετά το κλείσιμο του “Αγγελιοφόρου”. Οι μόνοι εργαζόμενοι στο χώρο του Τύπου και γενικώς της ενημέρωσης που πληρώνονται στην ώρα τους και με κάποιο σχετικά ικανοποιητικό μισθό, είναι οι εργαζόμενοι στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στην ραδιοτηλεόραση της ΕΡΤ3 και στα δημοτικά ΜΜΕ στο TV100 και στο FM100.
Σε όλα τα άλλα ΜΜΕ, δηλαδή στα ιδιωτικά, η κατάσταση θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο:
Γενικώς επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας και κατάσταση ζούγκλας. Η κατάργηση των εργασιακών σχέσεων και η επίθεση των εργοδοτών έχει ισοπεδώσει μισθούς και δικαιώματα. Όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις συνεργάσθηκαν στενά με τους εργολάβους και τα συμφέροντα στο χώρο της Ενημέρωσης για να χτυπήσουν το κόστος παραγωγής και να το προσαρμόσουν στα μέτρα της οικονομικής ύφεσης που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Μπορεί η ανεργία και η ανέχεια να είναι κακός οδηγός και σύμβουλος αλλά το μεγάλο πρόβλημα, εκτός από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και την αδηφαγία των εκδοτών – καναλαρχών, βρίσκεται στις Ενώσεις και τα σωματεία εργαζομένων του χώρου.
Οι διοικήσεις τους που έχουν αναδειχθεί με τις ψήφους των ίδιων των εργαζόμενων, παραμένουν αταλάντευτα στο πλευρό της εργοδοσίας. Το είδαμε στον “Αγγελιοφόρο”, το βλέπουμε και στην "Μακεδονία", ή αλλού.
“Ποιο θα ήταν το νόημα μιας απεργίας” ρώτησε ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜΘ Φωκιανίδης όταν οι εργαζόμενοι της “Μ” ζήτησαν απεργία για τα απλήρωτα δεδουλευμένα των 5 μηνών. “Ψυχραιμία μέχρι να δούμε τις προθέσεις τους” συνέστησε και ο γραμματέας της ΕΣΗΕΜΘ Κοντογουλίδης. Να σημειωθεί ότι και οι δυο εργάζονται στα δημοτικά ΜΜΕ. Ανάλογη βέβαια είναι η στάση και των διοικήσεων των τεχνικών και των διοικητικών.
Η στάση των συνδικαλιστών του χώρου δεν είναι απλά απαράδεκτη, είναι συνδικαλιστικά εγκληματική. Οι ίδιοι διασπείρουν το φόβο στους εργασιακούς χώρους και ωθούν τους εργαζόμενους σε μεγαλύτερες υποχωρήσεις. Λειτουργούν ως συνεργάτες της εργοδοσίας και όχι ως εκπρόσωποι των εργαζομένων. Η κατάσταση θυμίζει καμίνι που ίσως δεν αργήσει να εκραγεί…
Όμως παρόλα αυτά αξίζει να σημειώσουμε ότι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης και της Β. Ελλάδας δημοσιογράφοι και τεχνικοί τιμούν την δημοσιογραφία και προσπαθούν να ενημερώσουν σε αντίξοες συνθήκες αντικειμενικά και σφαιρικά. Όσο μπορούν και όσο αντέχουν.
Αυτοί που τους απαξιώνουν είναι οι διευθυντές και τα αφεντικά ώστε εκβιαστικά να περικόπτουν μισθούς και να εξασφαλίζουν την απαραίτητη για τα ΜΜΕ εργασία που πολλές φορές είναι είτε απλήρωτη είτε μαύρη και αδήλωτη.
ΥΓ.: Και που να μην είχαμε και αριστερή κυβέρνηση. Ακούγεται και κάτι για κάποιο παπατζή αρμόδιο υπουργό…
*
Η εργασιακή ζούγκλα
των ΜΜΕ στη Θεσσαλονίκη
και οι αμέριμνοι συνδικαλιστές
Σε όλα τα άλλα ΜΜΕ, δηλαδή στα ιδιωτικά, η κατάσταση θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο:
- οι 110, άνεργοι πλέον, εργαζόμενοι του “Αγγελιοφόρου” που έβαλε λουκέτο, διεκδικούν από το εργοδοτικό τρίο “Μπακατσέλο- Μπόμπολα- Ψυχάρη” δεδουλευμένα 8 μηνών και αποζημιώσεις.
- οι 105 εργαζόμενοι, ακόμα, της “Μακεδονίας” πληρώνονται με το σταγονόμετρο. Διεκδικούν δεδουλευμένα 5 μηνών με την ψαλίδα να ανοίγει συνεχώς και την εργοδοσία να εκβιάζει για περισσότερη απλήρωτη εργασία και να δηλώνει με θράσος ότι μέχρι το τέλος του χρόνου οι απλήρωτοι μισθοί θα πιάσουν το… εξάμηνο. Δηλαδή το 2015 θα έχουν δουλέψει για 12 μήνες και θα πληρωθούν για 6 μήνες. Ένας εργαζόμενος προχώρησε σε επίσχεση εργασίας και δεν αποκλείονται άλλες μαζικές αντιδράσεις.
- σε πολλά ιδιωτικά ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια τοπικά και πανελλαδικής εμβέλειας οι περικοπές και οι μισθοί πείνας είναι καθημερινότητα. Ιδίως στα τοπικά ΜΜΕ για καθημερινή απασχόληση είτε σε δίωρες ή τρίωρες ακόμα εκπομπές και προγράμματα, οι μισθοί είναι μερικές εκατοντάδες ευρω ενώ υπάρχουν και αμοιβές 200-300 ευρω το μήνα συνήθως μαύρα και αδήλωτα.
- χάος επικρατεί και στις αθλητικές εφημερίδες όπου οι… εκδότες πληρώνουν ότι θέλουν όποτε θέλουν και όποιον θέλουν.
- στα περίφημα “πόρταλς” η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Η μαύρη εργασία είναι κανόνας και τα λεφτά ψίχουλα. Ζητούν κανονική ροή ειδήσεων και κάλυψη των γεγονότων αλλά πληρώνουν μόνο με υποσχέσεις. Απασχολούν ανέργους που λόγω απελπιστικής κατάστασης αποδέχονται τις συνθήκες γαλέρας αλλα και νέα παιδιά που θέλουν να ενταχθούν στο χώρο και στηρίζονται κυρίως στην οικογένεια τους.
Γενικώς επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας και κατάσταση ζούγκλας. Η κατάργηση των εργασιακών σχέσεων και η επίθεση των εργοδοτών έχει ισοπεδώσει μισθούς και δικαιώματα. Όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις συνεργάσθηκαν στενά με τους εργολάβους και τα συμφέροντα στο χώρο της Ενημέρωσης για να χτυπήσουν το κόστος παραγωγής και να το προσαρμόσουν στα μέτρα της οικονομικής ύφεσης που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Μπορεί η ανεργία και η ανέχεια να είναι κακός οδηγός και σύμβουλος αλλά το μεγάλο πρόβλημα, εκτός από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και την αδηφαγία των εκδοτών – καναλαρχών, βρίσκεται στις Ενώσεις και τα σωματεία εργαζομένων του χώρου.
Οι διοικήσεις τους που έχουν αναδειχθεί με τις ψήφους των ίδιων των εργαζόμενων, παραμένουν αταλάντευτα στο πλευρό της εργοδοσίας. Το είδαμε στον “Αγγελιοφόρο”, το βλέπουμε και στην "Μακεδονία", ή αλλού.
“Ποιο θα ήταν το νόημα μιας απεργίας” ρώτησε ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜΘ Φωκιανίδης όταν οι εργαζόμενοι της “Μ” ζήτησαν απεργία για τα απλήρωτα δεδουλευμένα των 5 μηνών. “Ψυχραιμία μέχρι να δούμε τις προθέσεις τους” συνέστησε και ο γραμματέας της ΕΣΗΕΜΘ Κοντογουλίδης. Να σημειωθεί ότι και οι δυο εργάζονται στα δημοτικά ΜΜΕ. Ανάλογη βέβαια είναι η στάση και των διοικήσεων των τεχνικών και των διοικητικών.
Η στάση των συνδικαλιστών του χώρου δεν είναι απλά απαράδεκτη, είναι συνδικαλιστικά εγκληματική. Οι ίδιοι διασπείρουν το φόβο στους εργασιακούς χώρους και ωθούν τους εργαζόμενους σε μεγαλύτερες υποχωρήσεις. Λειτουργούν ως συνεργάτες της εργοδοσίας και όχι ως εκπρόσωποι των εργαζομένων. Η κατάσταση θυμίζει καμίνι που ίσως δεν αργήσει να εκραγεί…
Όμως παρόλα αυτά αξίζει να σημειώσουμε ότι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης και της Β. Ελλάδας δημοσιογράφοι και τεχνικοί τιμούν την δημοσιογραφία και προσπαθούν να ενημερώσουν σε αντίξοες συνθήκες αντικειμενικά και σφαιρικά. Όσο μπορούν και όσο αντέχουν.
Αυτοί που τους απαξιώνουν είναι οι διευθυντές και τα αφεντικά ώστε εκβιαστικά να περικόπτουν μισθούς και να εξασφαλίζουν την απαραίτητη για τα ΜΜΕ εργασία που πολλές φορές είναι είτε απλήρωτη είτε μαύρη και αδήλωτη.
ΥΓ.: Και που να μην είχαμε και αριστερή κυβέρνηση. Ακούγεται και κάτι για κάποιο παπατζή αρμόδιο υπουργό…
---
πηγή: http://mediatvnews.gr/
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου