... Αφροδίτη Πολίτη - Νίκος Αργύρης: παράλληλα κείμενα ...

*
Αφροδίτη Πολίτη
***
*

"Ε" - μετά την πτώχευση έρχονται οι τράπεζες

.

Ένας χρόνος ακριβώς συμπληρώνεται από τότε που η Χ. Κ. Τεγόπουλος κήρυξε μονομερή στάση πληρωμών απέναντι στους 870 εργαζόμενούς της, ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι. Μόνο που η λιτή ανακοίνωση της διοίκησης δεν το περιέγραφε ακριβώς έτσι.

Κάνοντας λόγο για «προσωρινή έλλειψη ρευστού», ζητούσε υπομονή και στήριξη από τους εργαζόμενους μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Υπομονή και στήριξη δόθηκε για πέντε ολόκληρους μήνες απλήρωτης εργασίας, έναντι υποσχέσεων για δάνεια και απειλών για λουκέτο.

Η συνέχεια γνωστή: Από τέλη Δεκεμβρίου ξεκίνησαν ταυτόχρονα οι επαναλαμβανόμενες απεργίες και η αίτηση της εταιρείας για υπαγωγή στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Σήμερα, δύο μήνες μετά την απόρριψη της αίτησης για το 99, με τους εργαζόμενους εξουθενωμένους, διασπασμένους, με πολλούς να έχουν αναγκαστικά επιλέξει τον δρόμο της συναινετικής απόλυσης χωρίς αποζημίωση ή δεδουλευμένα, η αίτηση πτώχευσης που κατατέθηκε στις 26 Ιουνίου φέρνει νέα, αρνητική για τους εργαζόμενους τροπή στην υπόθεση.

Η κατάθεση της αίτησης πτώχευσης έγινε γνωστή εντελώς συμπτωματικά, καθώς οι δικηγόροι μερίδας εργαζομένων προσπαθούσαν να εκτελέσουν ευνοϊκές για τους εργαζόμενους αποφάσεις που είχαν κερδηθεί στα δικαστήρια. Για παράδειγμα, μόλις στις 9 Ιουλίου έγινε δεκτή από το δικαστήριο η συντηρητική κατάσχεση κινητής, ακίνητης περιουσίας και των σημάτων της Χ.Κ.Τεγόπουλος, από 77 εργαζομένους για το ύψος του ποσού που τους χρωστάει (5,43 εκ. ευρώ), ενώ έχουν ήδη κερδηθεί και θεωρητικά μπορούσαν να εκτελεστούν ασφαλιστικά μέτρα. Όμως τις φαινομενικά φιλεργατικές δικαστικές αποφάσεις ακυρώνει η αντίθετη δικαστική απόφαση που εκδόθηκε στις 6 Ιουλίου και απαγορεύει κάθε είσπραξη ασφαλιστικών μέτρων και ατομικών διώξεων μέχρι τη συζήτηση της αίτησης πτώχευσης στο δικαστήριο, στις 28 Νοεμβρίου.

Πρακτικά, η εταιρεία που επί ένα χρόνο έχει αφήσει απλήρωτους και χωρίς αποζημίωση τόσες εκατοντάδες εργαζόμενους και χρωστάει επίσης σημαντικά ποσά στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία, κερδίζει πλήρη ασυλία από τις νόμιμες απαιτήσεις τους για άλλους 5 μήνες. Ερωτηματικά επομένως προκαλεί η κατάθεση της αίτησης πτώχευσης από έναν συγκριτικά πολύ μικρό πιστωτή, την εταιρία Eworx που παρείχε υπηρεσίες στήριξης της ιστοσελίδας του enet.gr, η οποία διεκδικεί το ποσό των 47.000 ευρώ. Η κίνηση της Εworx γίνεται παράλληλα με την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων από την Άλφα Μπανκ, η οποία διεκδικεί επίσης τον τίτλο και το σήμα, ενώ οι απαιτήσεις της φτάνουν τα 25 εκατομμύρια ευρώ. Σε αυτό το δικαστικό κυκεώνα, με τις φήμες για μεταβίβαση της εφημερίδας σε επενδυτή να οργιάζουν, οι μόνοι πραγματικά χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι. Παραμένουν απλήρωτοι και αδύναμοι, κερδίζοντας αποφάσεις που δεν μπορούν να εκτελέσουν, ενώ η καταβολή των χρωστούμενων χρημάτων θα αναβάλλεται διαρκώς, με πιθανό κούρεμα ως και 80% μέσα από διαδοχικές νομικές ενέργειες.

Το προφανές συμπέρασμα από αυτή τη μακροχρόνια απεργιακή μάχη, εμβληματική για το χώρο των ΜΜΕ μαζί με τον αγώνα των εργαζομένων στο Άλτερ, είναι ότι η νομική οδός είναι η λιγότερο συμφέρουσα για τις εργατικές διεκδικήσεις, καθώς συνήθως ευνοεί ιδιοκτήτες και τράπεζες. Ο μαχητικός συνδικαλιστικός αγώνας όταν δεν παραμένει συντεχνιακός αλλά ενώνεται με τις μαζικές εργατικές διεκδικήσεις παραμένει η μόνη ρεαλιστική λύση.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση

*

***

*

Νίκος Αργύρης

***

*

Σε πρώτο πρόσωπο:

"Τοπίο ομίχλης"

στην Ελευθεροτυπία

Μια βιωματική παρουσίαση

από ένα απλό εργαζόμενο του πιεστηρίου της Χ.Κ.Τεγόπουλος

Καλοκαίρι 2011, ενώ επικρατεί μια καθημερινή κατάσταση απολύσεων, περικοπών μισθών, εκ περιτροπής εργασίας, καταστρατήγησης των ΣΣΕ και καταπάτησης κάθε εργασιακού δικαιώματος στο χώρο των ΜΜΕ, εμφανίστηκε στην επιχείρηση η ανακοίνωση που μας πληροφόρησε ότι δεν θα πληρωθούμε. Περιμέναμε ένα δάνειο που εξαρτιόταν από το σχέδιο εξυγίανσης της επιχείρησης. Αυτό προέβλεπε μείωση του λειτουργικού κόστους 50%. Μόνο που ταύτιζε το λειτουργικό κόστος με το εργατικό.

Δουλεύαμε απλήρωτοι χωρίς απεργίες μήπως και δεν υπογραφεί το δάνειο, που δεν θα εξοφλούσε δεδουλευμένα, αλλά θα αποζημίωνε όσους δεν άντεχαν και έφευγαν συναινετικά. Δείχναμε αδράνεια και αναβλητικότητα στις αποφάσεις μας. Φοβισμένοι και διασπασμένοι, χαρίζαμε χρόνο και δανείζαμε άτοκα την εταιρία με την απλήρωτη εργασία μας. Μία εταιρία που διαβεβαίωνε το Χρηματιστήριο ότι πληρώνει κανονικά όλες τις οφειλές της πλην αυτών των εργαζομένων, που στην Επιτροπή Συμφιλίωσης δήλωσε πως το ρεύμα είναι πολυτιμότερο από τους εργαζόμενους. Όλοι μιλούσαν για την οικονομική κρίση, αλλά κανείς δεν αναφερόταν στην κακοδιαχείριση (εκτός του Ψαρά, που χαρακτηρίστηκε «εχθρός» παρ’ όλο που αναφέρθηκε σε στοιχεία των ισολογισμών της επιχείρησης).

Τα Χριστούγεννα του 2011 η εταιρία αιτείται την υπαγωγή της στο άρθρο 99 που απορρίπτεται ως «ουσιαστικώς αβάσιμη». Η δικαστική διαδικασία φωτίζει την πλευρά της κακοδιαχείρισης στην αντιμνημονιακή «Ε» που εφαρμόζει στο προσωπικό της το σκληρότερο μνημόνιο στα χρονικά του Τύπου. Μοναδικοί πιστωτές της με ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι οι εργαζόμενοι για τους οποίους ειπώθηκε «δεν έχει νόημα η προσφυγή στο άρθρο 99 αν εξαιρεθούν οι απαιτήσεις τους». Οι προτάσεις της εργοδότριας διαψεύδονται μόνες τους και οι όροι πραγμάτωσής τους είναι απαξιωτικοί. Έπρεπε να παραιτηθούμε από ό,τι μέχρι σήμερα παλεύουμε και να συναινούσαμε στο άρθρο 99. Οι περισσότεροι είμαστε σε επίσχεση εργασίας και έχουν βγει τα πρώτα δύο απεργιακά φύλλα (Οι Εργαζόμενοι) που η επιχείρηση θεώρησε εχθρικά. Προσπάθησε να τα σταματήσει με εξώδικο στο πρακτορείο ΑΡΓΟΣ και με ασφαλιστικά μέτρα, αλλά απέτυχε. Δεν έγινε κατάληψη των κλειστών γραφείων της επιχείρησης, ούτε χρησιμοποιήθηκε ο εξοπλισμός της. Ο ήπιος αγώνας μας δεν συνδέθηκε με τους αγώνες άλλων εργαζομένων - ΔΟΛ, Alter Χαλυβουργία. Δεν βρεθήκαμε ομαδικά ούτε μια φορά μαζί τους, περιμέναμε τη μαγική αντίδραση «από κάτω» που θα φόβιζε τους «πάνω». Μετά ήρθαν τα «τύποις απεργιακά φύλλα», χωρίς να διακρίνονται «οι απεργοί» από τον αντίπαλο εργοδότη. Σε αυτό το κλίμα, δημιουργήθηκαν οι ομάδες. «Αυτοί», οι «άλλοι» και οι ουδέτεροι της θλίψης και της σιωπής.

Κάποιοι ήταν κατά της συλλογικής αντίστασης. Έχτιζαν την επιβίωσή τους - έστω και σε βάρος άλλων. Θεωρούσαν την απεργία σαν θεμιτό μέσο αλλά δεν έβρισκαν την κατάλληλη στιγμή που έπρεπε να χρησιμοποιηθεί, έλεγαν «όχι» στις απεργίες διότι «θα μπει λουκέτο στο μαγαζί, θα χάσει έσοδα η επιχείρηση αν κλείσει έστω και μια μέρα το πιεστήριο, η απεργία θα διακινδυνεύσει την υπογραφή του δανείου». Θεωρούν τα ένδικα μέσα που ασκούνται σαν πλιάτσικο της εταιρίας. Ήθελαν την εξαίρεση των εμπορικών εργασιών στις απεργίες ώστε να απεργούμε δουλεύοντας. Δήλωσαν τη μη συμμετοχή τους στα πρώτα απεργιακά φύλλα με τα ονόματά τους και η εταιρία έκανε χρήση των επιστολών τους στο δικαστήριο. Υποστήριξαν την επιχείρηση στο δικαστήριο για την υπαγωγή της στο 99 και αργότερα δεν χαιρέτισαν την απορριπτική απόφαση. Έλεγαν στα πρώτα δυο απεργιακά φύλλα, ότι το περιεχόμενο και η κανονικότητα της έκδοσης με πλήρη ειδησεογραφική ύλη θα δίνει το δικαίωμα στην εργοδότρια να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας οποιουδήποτε ασχοληθεί ενυπογράφως με αυτά. Αυτά όμως δεν τα φοβούνται στα «τύποις απεργιακά φύλλα», έχοντας την απεριόριστη ανοχή της εργοδότριας στη χρήση του τίτλου και του εξοπλισμού της εταιρίας. Πίστεψαν ότι θα ήταν «η κρίσιμη μάζα» του έμψυχου δυναμικού μιας νέας εταιρίας με τον τίτλο της «Ε», απαλλαγμένης όμως από τα χρέη των δεδουλευμένων, των αποζημιώσεων και των δανείων, που θα πουλιόταν σε κάποιον επενδυτή. Ταυτίζουν τους συντάκτες ενός νέου εγχειρήματος (δεν έχει εκδηλωθεί ακόμη) με εκείνους που ήθελαν τις κινητοποιήσεις για να κλείσει η «Ε». Βλέπουν άλλους συναδέλφους σαν «θεούς» και άλλους σαν «δαίμονες».

Ξεχνούν ότι οι «δαίμονες» θεωρούν προϋπόθεση την απεμπλοκή τους απ’ την «Ε» για να προχωρήσουν στο εγχείρημά τους (έκδοση μαχητικού φύλλου που θα προσελκύσει, ελπίζουν, τους παραδοσιακούς αναγνώστες της «Ε» και άλλους νέους που δεν θέλουν τα ενημερώνονται από τα μνημονιακά Μέσα του ΔΟΛ και της Πήγασος). Οι «δαίμονες» δεν συνηγόρησαν στα παραπάνω και με την εργοδότρια δεν έχουν παράλληλες πορείες.

Νίκος Αργύρης,
πιεστής, με προσωπική αξιοπρέπεια
και επιλογή στρατοπέδου
όπου θέλει να ανήκει

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση

*