*
Νίκος Αργύρης
***
*
Συνάδελφοι, όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο της Ενημέρωσης, έντυπης και μη, έχουμε χάσει τα περισσότερα από τα κεκτημένα με αγώνες δικαιώματά μας. Αγώνες άγνωστους ίσως στους νέους συναδέλφους, που κάποιες φορές δόθηκαν σε καιρούς χαλεπούς από άποψη πολιτικών ελευθεριών.
Ζούμε σε καιρούς που η μνημονιακή νεοφιλελεύθερη πολιτική, προπαγανδίζει με κάθε τρόπο ότι υπάρχει συνδικαλιστική αδιαλλαξία, συνδικαλιστικός λαϊκισμός και κομματικός προσανατολισμός, που θυσιάζουν τους εργαζόμενους στο βωμό της ανεργίας. Οι εκφραστές των μνημονίων, επιδιώκουν με διάφορους συμβιβασμούς δήθεν να σώσουν θέσεις εργασίας. Δυστυχώς όμως η ανεργία μεγαλώνει και καθημερινά βιώνουμε νέες παράνομες και εκδικητικές απολύσεις (ΔΟΛ: 2 συνδικαλιστές, Ρ/Σ εκκλησίας: 3 τεχνικοί + 3 δημοσιογράφοι, κλείσιμο της Athens news μετά από 50 χρόνια λειτουργίας κ.ά...
Επιδιώκουν να δεχτούν οι εργαζόμενοι περιστασιακές μειώσεις μισθών, αντί να χάσουν την εργασία τους και όλο το εισόδημα τους. Όντως οι εργοδότες επέβαλλαν μειώσεις μισθών, ελαστικά ωράρια εργασίας, ατομικές συμβάσεις και ορισμένου χρόνου, επιχειρησιακές συμβάσεις, πολύ πριν οι πολιτικοί προστάτες τους νομοθετήσουν αυτά τα αντεργατικά μέτρα. Παρόλα αυτά η απλήρωτη εργασία έχει γίνει καθεστώς (στα κρατικά μέσα ΕΡΤ, ΑΠΕ δεν πληρώνουν σωστά τις αργίες και τις υπερωρίες). Στην οικονομική εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ οι τεχνικοί Τύπου πέντε (5) χρόνια τώρα πληρώνονται "έναντι"…
Μας λένε ξεδιάντροπα πως οι εργαζόμενοι πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται με τους εργοδότες, για το καλό της επιχείρησης και της οικονομίας. Μπορούμε να αναφέρουμε συνάδελφοι πληθώρα τέτοιων συνεργασιών χωρίς αποτέλεσμα (Λυμπέρης: στη διάρκεια της ανοχής που έδειξαν οι εργαζόμενοι, μεταβίβασε σε άλλη εταιρεία τους τίτλους που ήθελε και στη συνέχεια άφησε άνεργους τους εργαζόμενους, χωρίς να πληρώσει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Ομοίως η "Ελευθεροτυπία", που επανεκδόθηκε, μέσω σύμβασης έργου με άλλη εταιρεία έχοντας απλήρωτους για 19 μήνες τους εργαζόμενους. Για πέντε (5) μήνες δουλεύαμε απλήρωτοι (Αύγουστος-Χριστούγεννα 2011) και στις απεργίες απεργούσαμε δουλεύοντας, λόγω της εξαίρεσης των εμπορικών δουλειών. Εφεύρεση του Γ. Μυλωνά, προέδρου της ΕΤΗΠΤΑ, που πρωτοεφαρμόστηκε στην ΕΞΠΡΕΣ και παρόλο που δεν είχε αποτέλεσμα (εκτός του ότι όλα αυτά τα χρόνια απλώς στηρίζει ξεδιάντροπα τον εργοδότη) συνεχίζει ακόμη να την ασπάζεται.
Ο κατάλογος των επιχειρήσεων που έκλεισαν, ή εφαρμόζεται η "μαύρη εργασία", ή υπάρχει τρομοκρατία και εντατικοποίηση της εργασίας είναι μεγάλος. Κοινό αποτέλεσμα: η εξαθλίωση - φτωχοποίηση ολοένα και περισσότερων εργαζόμενων.
Απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις, είναι φυσικό πολλοί συνάδελφοι να νιώθουν αβοήθητοι και ανίκανοι να αντιδράσουν. Σε αυτούς πρέπει να θυμίζουμε, ότι με τους περισσότερο ή και λιγότερο επιτυχημένους αγώνες με την εργοδοσία και την πολιτεία, οφείλουμε το σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων που αποχτήσαμε, τα οποία τώρα αποδομούν. Συχνά θυμώνουμε με συναδέλφους που βρίσκονται σε σύγχυση, αντί με τους πραγματικά ενόχους. Ο αγώνας στον κλάδο μας για την υπεράσπιση των κατακτήσεων μας, δεν σημαίνει άμυνα. Είναι συνεχής πάλη, με στόχους που πρέπει να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες (όχι μόνο στενά επαγγελματικές) των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Εμείς λοιπόν οι εργαζόμενοι που παράγουμε τον "κοινωνικό πλούτο", στην κρίση πρέπει να επιλέξουμε όχι μόνο στρατόπεδο, αλλά στάση και θέσεις που θα καθορίσουν τους στόχους μας.
Για αυτή την κατάσταση του κλάδου μας, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Μεγαλύτερο όμως φέρουν τα υποταγμένα σωματεία, που δεν προωθούν τη συλλογική δράση, που δεν εφαρμόζουν μια "νέας μορφής" συζήτηση και επαφής με τα μέλη τους, που δεν οργανώνουν αγώνες στηριγμένους στη βάση των εργαζομένων.
Η "νομότυπη" επανέκδοση της "Ε", για την πλειοψηφία της ΕΤΗΠΤΑ, που διατηρεί κάποιες θέσεις εργασίας με επιλογή (επισχεσίες και φίλα προσκείμενοι στα σωματεία δεν προτιμήθηκαν, παρόλο που τους συμβούλεψαν να μην το μαρτυρήσουν), πως αξιολογείται;
Είναι απαράδεκτες οι ατομικές συμβάσεις που υπέγραψαν παραιτούμενοι πολλών δικαιωμάτων τους;
Δεν εκτίθεται και απαξιώνεται ο ιστορικός τίτλος, όταν δεν ξέρουμε τη σύμβαση έργου με τη νέα εταιρεία επανέκδοσης, όταν το κόστος δεν δικαιολογείται από τους αριθμούς πωλήσεων;
Νομίζω πως οι συνάδελφοι της πλειοψηφίας έχουν πάρει θέση. Θέση όχι υπεύθυνη για μένα διότι δεν ενώνει, αλλά διχάζει. Έχουν πάρει θέση και δεν αντιδρούν. Θέση που θα οδηγήσει στον αλληλοσπαραγμό τους.
Λείπει η προσωπική επαφή με τα μέλη και για αυτό το λόγο δεν υπάρχει άντληση νέων δυνάμεων από τους χώρους δουλειάς. Άραγε δεν έχουμε συναδέλφους μετανάστες; Το σωματείο πρέπει να έχει την ικανότητα να οργανώνει το σύνολο των εργαζομένων, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση ή σύμβαση. Κόντρα στις συντεχνιακές αντιλήψεις που φέρνουν σε αντιπαράθεση το μόνιμο με τον έκτακτο, τον εργαζόμενο με σύμβαση ορισμένου χρόνου με αυτόν που έχει σύμβαση αορίστου χρόνου.
Αντιμαχόμενοι τη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική και όλους τους εκφραστές της, πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα και να τους δείξουμε, ότι ακόμη έχουμε όνειρα και ελπίδες για καλύτερες μέρες. Να απαιτήσουμε στοχεύοντας στα εξής:
• Όχι άλλες απολύσεις. Επίδομα ανεργίας για όλη τη διάρκεια της ανεργίας. Δωρεάν μετακίνηση με τα ΜΜΜ των ανέργων και των χαμηλόμισθων. Όπου γίνονται απολύσεις, μειώσεις μισθών και γενικά καταπατήσεις των εργατικών δικαιωμάτων, να καταγγέλλονται και στα εργοστάσια αυτά να αρχίζουν κινητοποιήσεις, οργανωμένες με περιφρούρηση που να κλιμακώνονται. Όχι μπαταριές στον αέρα με μία - δύο 24ωρες απεργίες.
• Διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων. Μόνιμη εργασία, σε συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας σύμφωνα με τη νομοθεσία, και όχι διαλείπουσα απασχόληση. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κατάργηση των χαρατσιών για τους ανέργους - χαμηλόμισθους, και για όσους βρίσκονται σε ειδικές συνθήκες ομηρίας (πχ επίσχεση εργασίας). Όχι ανασφάλιστη εργασία. Ασφάλιση για όλους.
• Κανένας άνεργος ή απλήρωτος συνάδελφος να μην μείνει χωρίς ρεύμα, νερό και φάρμακα, χωρίς στέγη και τρόφιμα. Καταγραφή άμεσα των συναδέλφων με τα πιο επείγοντα προβλήματα. Όχι πρόσκαιρες φιλανθρωπίες αλλά αλληλεγγύη οργανωμένη παντού (στο εργοστάσιο, στο σωματείο, σε κάθε γειτονιά...). Συνεχείς συλλογικές δράσεις και παραστάσεις των εργαζομένων στους αρμόδιους φορείς, ανά ομάδα εργοστασίων ή και ανά εργοστάσιο, αδιάκοπα μέχρι να πετύχουμε τους στόχους μας.
Νίκος Αργύρης
***
*
EΤΗΠΤΑ
Συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία
Συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία
Ζούμε σε καιρούς που η μνημονιακή νεοφιλελεύθερη πολιτική, προπαγανδίζει με κάθε τρόπο ότι υπάρχει συνδικαλιστική αδιαλλαξία, συνδικαλιστικός λαϊκισμός και κομματικός προσανατολισμός, που θυσιάζουν τους εργαζόμενους στο βωμό της ανεργίας. Οι εκφραστές των μνημονίων, επιδιώκουν με διάφορους συμβιβασμούς δήθεν να σώσουν θέσεις εργασίας. Δυστυχώς όμως η ανεργία μεγαλώνει και καθημερινά βιώνουμε νέες παράνομες και εκδικητικές απολύσεις (ΔΟΛ: 2 συνδικαλιστές, Ρ/Σ εκκλησίας: 3 τεχνικοί + 3 δημοσιογράφοι, κλείσιμο της Athens news μετά από 50 χρόνια λειτουργίας κ.ά...
Επιδιώκουν να δεχτούν οι εργαζόμενοι περιστασιακές μειώσεις μισθών, αντί να χάσουν την εργασία τους και όλο το εισόδημα τους. Όντως οι εργοδότες επέβαλλαν μειώσεις μισθών, ελαστικά ωράρια εργασίας, ατομικές συμβάσεις και ορισμένου χρόνου, επιχειρησιακές συμβάσεις, πολύ πριν οι πολιτικοί προστάτες τους νομοθετήσουν αυτά τα αντεργατικά μέτρα. Παρόλα αυτά η απλήρωτη εργασία έχει γίνει καθεστώς (στα κρατικά μέσα ΕΡΤ, ΑΠΕ δεν πληρώνουν σωστά τις αργίες και τις υπερωρίες). Στην οικονομική εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ οι τεχνικοί Τύπου πέντε (5) χρόνια τώρα πληρώνονται "έναντι"…
Μας λένε ξεδιάντροπα πως οι εργαζόμενοι πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται με τους εργοδότες, για το καλό της επιχείρησης και της οικονομίας. Μπορούμε να αναφέρουμε συνάδελφοι πληθώρα τέτοιων συνεργασιών χωρίς αποτέλεσμα (Λυμπέρης: στη διάρκεια της ανοχής που έδειξαν οι εργαζόμενοι, μεταβίβασε σε άλλη εταιρεία τους τίτλους που ήθελε και στη συνέχεια άφησε άνεργους τους εργαζόμενους, χωρίς να πληρώσει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Ομοίως η "Ελευθεροτυπία", που επανεκδόθηκε, μέσω σύμβασης έργου με άλλη εταιρεία έχοντας απλήρωτους για 19 μήνες τους εργαζόμενους. Για πέντε (5) μήνες δουλεύαμε απλήρωτοι (Αύγουστος-Χριστούγεννα 2011) και στις απεργίες απεργούσαμε δουλεύοντας, λόγω της εξαίρεσης των εμπορικών δουλειών. Εφεύρεση του Γ. Μυλωνά, προέδρου της ΕΤΗΠΤΑ, που πρωτοεφαρμόστηκε στην ΕΞΠΡΕΣ και παρόλο που δεν είχε αποτέλεσμα (εκτός του ότι όλα αυτά τα χρόνια απλώς στηρίζει ξεδιάντροπα τον εργοδότη) συνεχίζει ακόμη να την ασπάζεται.
Ο κατάλογος των επιχειρήσεων που έκλεισαν, ή εφαρμόζεται η "μαύρη εργασία", ή υπάρχει τρομοκρατία και εντατικοποίηση της εργασίας είναι μεγάλος. Κοινό αποτέλεσμα: η εξαθλίωση - φτωχοποίηση ολοένα και περισσότερων εργαζόμενων.
Απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις, είναι φυσικό πολλοί συνάδελφοι να νιώθουν αβοήθητοι και ανίκανοι να αντιδράσουν. Σε αυτούς πρέπει να θυμίζουμε, ότι με τους περισσότερο ή και λιγότερο επιτυχημένους αγώνες με την εργοδοσία και την πολιτεία, οφείλουμε το σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων που αποχτήσαμε, τα οποία τώρα αποδομούν. Συχνά θυμώνουμε με συναδέλφους που βρίσκονται σε σύγχυση, αντί με τους πραγματικά ενόχους. Ο αγώνας στον κλάδο μας για την υπεράσπιση των κατακτήσεων μας, δεν σημαίνει άμυνα. Είναι συνεχής πάλη, με στόχους που πρέπει να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες (όχι μόνο στενά επαγγελματικές) των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Εμείς λοιπόν οι εργαζόμενοι που παράγουμε τον "κοινωνικό πλούτο", στην κρίση πρέπει να επιλέξουμε όχι μόνο στρατόπεδο, αλλά στάση και θέσεις που θα καθορίσουν τους στόχους μας.
Για αυτή την κατάσταση του κλάδου μας, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Μεγαλύτερο όμως φέρουν τα υποταγμένα σωματεία, που δεν προωθούν τη συλλογική δράση, που δεν εφαρμόζουν μια "νέας μορφής" συζήτηση και επαφής με τα μέλη τους, που δεν οργανώνουν αγώνες στηριγμένους στη βάση των εργαζομένων.
Συμβιβασμένες πλειοψηφίες που εξακολουθούν να ψάχνουν βοήθεια από διοικητικούς και πολιτικούς παράγοντες, χωρίς να απαιτούν τη βοήθεια. Έρχονται σε συνδιαλλαγή με την εργοδοσία και παζαρεύουν μαζί της χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα. Θυμάστε νομίζω την όλη υποστήριξη - μεθόδευση επαναλειτουργίας της "Ε". Την επιστολή των ¨εργαζομένων¨ - 22/10/12 - που ζητούσαν την εμπλοκή και υποστήριξη της προσπάθειας, με πρώτο λόγο στην Χ.Κ.Τ για τον σχεδιασμό του νέου ρεαλιστικού σχεδίου, από τα πολιτικά κόμματα, τις τράπεζες, τα σωματεία, την κυβέρνηση και από επενδυτές, επικαλούμενοι τον πλουραλισμό της ενημέρωσης. Ίσως και ο πρόεδρος της ΕΤΗΠΤΑ, Γ. Μυλωνάς, για το λόγο αυτό συζήτησε με τον κ. Οικονομόπουλο (μπαίνοντας στη ΜΙΝΩΟΣ από την πίσω πόρτα). Διμερείς επαφές με την κάθε εργοδοσία που συνεχίζονται με αδιαφάνεια και που ο τόπος των συναντήσεων τις κάνει πιο... έωλες από όσο είναι.
Η "νομότυπη" επανέκδοση της "Ε", για την πλειοψηφία της ΕΤΗΠΤΑ, που διατηρεί κάποιες θέσεις εργασίας με επιλογή (επισχεσίες και φίλα προσκείμενοι στα σωματεία δεν προτιμήθηκαν, παρόλο που τους συμβούλεψαν να μην το μαρτυρήσουν), πως αξιολογείται;
Είναι απαράδεκτες οι ατομικές συμβάσεις που υπέγραψαν παραιτούμενοι πολλών δικαιωμάτων τους;
Δεν εκτίθεται και απαξιώνεται ο ιστορικός τίτλος, όταν δεν ξέρουμε τη σύμβαση έργου με τη νέα εταιρεία επανέκδοσης, όταν το κόστος δεν δικαιολογείται από τους αριθμούς πωλήσεων;
Νομίζω πως οι συνάδελφοι της πλειοψηφίας έχουν πάρει θέση. Θέση όχι υπεύθυνη για μένα διότι δεν ενώνει, αλλά διχάζει. Έχουν πάρει θέση και δεν αντιδρούν. Θέση που θα οδηγήσει στον αλληλοσπαραγμό τους.
Λείπει η προσωπική επαφή με τα μέλη και για αυτό το λόγο δεν υπάρχει άντληση νέων δυνάμεων από τους χώρους δουλειάς. Άραγε δεν έχουμε συναδέλφους μετανάστες; Το σωματείο πρέπει να έχει την ικανότητα να οργανώνει το σύνολο των εργαζομένων, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση ή σύμβαση. Κόντρα στις συντεχνιακές αντιλήψεις που φέρνουν σε αντιπαράθεση το μόνιμο με τον έκτακτο, τον εργαζόμενο με σύμβαση ορισμένου χρόνου με αυτόν που έχει σύμβαση αορίστου χρόνου.
Χρειάζονται και έκτακτες γενικές συνελεύσεις και συσκέψεις ανοιχτές που θα γίνεται η απαραίτητη ζύμωση, ώστε οι αποφάσεις του ΔΣ να έχουν τη σφραγίδα του συλλογικού προβληματισμού. Ουσιαστικές συζητήσεις για τις εξελίξεις της κοινωνίας και του κλάδου, για την μελέτη των εμπειριών, την επεξεργασία της τακτικής, τον σχεδιασμό δράσης και την εξέταση των αποτελεσμάτων της πάλης μας. Οι στόχοι που θα βάζουμε να έχουν σχέση με την κοινωνία, έστω και με διακίνηση μιας Ανακοίνωσης, όταν δεν υπάρχουν προϋποθέσεις οργάνωσης αγώνα.
Οι τεχνικοί Τύπου με εκπαιδευτικά σεμινάρια, πρέπει να προσαρμοστούν στη μετάβαση και της παροχής υπηρεσιών. Να μάθουν τις νέες τεχνολογίες και να μπορούν να συμβουλεύουν τους πελάτες. Εκτύπωση και ηλεκτρονική τεχνολογία μπορούν να συνυπάρχουν και να αλληλοσυμπληρώνονται. Π.χ. εκτύπωση κατά ζήτηση (Σχολικά βιβλία: Με ψηφιακή εκτύπωση το σχολείο θα τυπώνει όσα χρειάζονται και μπορεί να ανανεώνεται η ύλη). Παραγωγή προϊόντων που επισυνάπτεται π.χ. Φωτογραφία. Διαδραστική εκτύπωση (συμπλήρωση ενός εντύπου φυλλαδίου με μια εφαρμογή tablet ή smartphone, που πιθανόν να έχει πλούσιο περιεχόμενο όπως ήχο, βίντεο μπορεί να αυξήσει τον τζίρο και το περιθώριο κέρδους). Συσκευασία και ετικέτες (στην εμπορική εκτύπωση ο όγκος των αντιτύπων μειώνεται, ενώ στην εκτύπωση ετικετών και συσκευασιών αυξάνεται).
Στις αρχαιρεσίες, όχι με δουλειά της τελευταίας στιγμής αλλά με σχέδιο και σταθερό προσανατολισμό, πρέπει να επιδιώκεται η ισχυροποίηση των υγιών ταξικών προοδευτικών δυνάμεων.
Σε αντίθεση με την συμβιβασμένη πλειοψηφία, μεγαλύτερη ευθύνη αντιστοιχεί στη μειοψηφία, διότι χρειάζεται επίπονη δουλειά, συστηματική και τεκμηριωμένη αντιπαράθεση και σωστές συνεργασίες για να αλλάξει ο συσχετισμός.
Αντιμαχόμενοι τη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική και όλους τους εκφραστές της, πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα και να τους δείξουμε, ότι ακόμη έχουμε όνειρα και ελπίδες για καλύτερες μέρες. Να απαιτήσουμε στοχεύοντας στα εξής:
• Όχι άλλες απολύσεις. Επίδομα ανεργίας για όλη τη διάρκεια της ανεργίας. Δωρεάν μετακίνηση με τα ΜΜΜ των ανέργων και των χαμηλόμισθων. Όπου γίνονται απολύσεις, μειώσεις μισθών και γενικά καταπατήσεις των εργατικών δικαιωμάτων, να καταγγέλλονται και στα εργοστάσια αυτά να αρχίζουν κινητοποιήσεις, οργανωμένες με περιφρούρηση που να κλιμακώνονται. Όχι μπαταριές στον αέρα με μία - δύο 24ωρες απεργίες.
• Διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων. Μόνιμη εργασία, σε συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας σύμφωνα με τη νομοθεσία, και όχι διαλείπουσα απασχόληση. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κατάργηση των χαρατσιών για τους ανέργους - χαμηλόμισθους, και για όσους βρίσκονται σε ειδικές συνθήκες ομηρίας (πχ επίσχεση εργασίας). Όχι ανασφάλιστη εργασία. Ασφάλιση για όλους.
• Κανένας άνεργος ή απλήρωτος συνάδελφος να μην μείνει χωρίς ρεύμα, νερό και φάρμακα, χωρίς στέγη και τρόφιμα. Καταγραφή άμεσα των συναδέλφων με τα πιο επείγοντα προβλήματα. Όχι πρόσκαιρες φιλανθρωπίες αλλά αλληλεγγύη οργανωμένη παντού (στο εργοστάσιο, στο σωματείο, σε κάθε γειτονιά...). Συνεχείς συλλογικές δράσεις και παραστάσεις των εργαζομένων στους αρμόδιους φορείς, ανά ομάδα εργοστασίων ή και ανά εργοστάσιο, αδιάκοπα μέχρι να πετύχουμε τους στόχους μας.
Μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον μόνο αν τους ανατρέψουμε.
Συναδελφικά σας χαιρετώ,
Νίκος Αργύρης
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου