*
Γιάννης Μπαζαίος
(Εφημερίδα των Συντακτών)
(Εφημερίδα των Συντακτών)
***
*
Στη συνεδρίαση της Βουλής, που ξεκίνησε λίγα λεπτά μετά τη λήξη της τελευταίας απεργίας των ΜΜΕ, για τα «μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας» προστέθηκε την τελευταία στιγμή παράγραφος στο άρθρο 220 του νόμου 4281/2014 (ΦΕΚ 160 Α’), με την οποία οι τομείς επικούρησης των μισών εργαζομένων στα Μέσα Ενημέρωσης περνούν σε λίγους μήνες στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ).
Μαζί τους, ως οιονεί εργοδοτική εισφορά, περνά και το αναλογούν αγγελιόσημο. Αντί να ενισχύει ένα υγιές ασφαλιστικό ταμείο για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, θα πέφτει στον τρύπιο κουβά ενός εκ γενετής ελλειμματικού επικουρικού ταμείου. Από την αδιαφορία του κλάδου να διαχειριστεί αποτελεσματικά «τα εν οίκω», μέσω αποσχίσεων και ΑΚΑΓΕ, το Δημόσιο θα εισπράττει το… 40% του αγγελιόσημου.
Είχαμε δύο χρόνια περιθώριο να ανατρέψουμε αυτή την εξέλιξη που περιγράφεται αναλυτικά στο Μνημόνιο ΙΙ – Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Προσαρμογής, αλλά ο κλάδος αδιαφόρησε/ώθησε τελικώς προς το «πεπρωμένο» του.
Η διάσπαση των δημοσιογράφων έχει βαθύτερο στόχο την ίδια την ανεξαρτησία της ενημέρωσης. Οδηγεί ολοταχώς σε μεγάλη συγκέντρωση των ΜΜΕ και σε συνθήκες εργασίας των μεταπολεμικών δεκαετιών του ’50 και του ’60, όπου η εργασία ήταν προνόμιο και η αμοιβή αντίδωρο – με μια «υπόσχεση» διατήρησης καλύτερων συνθηκών αμοιβών και ασφάλισης για την «ενσωματωμένη» στο σύστημα δημοσιογραφία.
Το σοκ από την εξέλιξη αυτή φαίνεται ότι προκάλεσε «αφωνία» πολλών εβδομάδων και εάν δεν ανατραπεί, μπαίνει οριστικά ταφόπλακα στο Συνδικάτο Τύπου το οποίο θα ήταν η απάντηση των εργαζομένων στα ΜΜΕ απέναντι στο ολιγοπώλιο που διαμορφώνεται με την ισχυροποίηση των μεγάλων ομίλων και την αλλαγή καταστατικού της ΕΙΗΕΑ.
Η συζήτηση για τα εναπομείναντα και την ανακατανομή τους «έχει αλλάξει επίπεδο» και πλέον θυμίζει «ψείρισμα» στα πεδία μαχών: «Αφού εσύ δεν (θα) το χρειάζεσαι, άσ’ το σε μένα να επιβιώσω». Μόνο που σε αυτή τη συγκυρία σε μεγάλο κίνδυνο βρίσκεται και ο ΕΔΟΕΑΠ.
Μόνη λύση απέναντι σε αυτή τη δυσμενή εξέλιξη - εάν φυσικά ο κλάδος ενδιαφέρεται - είναι η προσπάθεια συνολικού ανασχεδιασμού του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, με γοργές και διαφανείς διαδικασίες, ειλικρινή διάθεση για διάλογο και όρους ισοτιμίας, που θα οδηγήσει άμεσα και σε ενοποιήσεις στα πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά σωματεία. Φαντάζομαι σε αυτό θα συμφωνούν όλοι όσοι έχουν την ευθύνη αντιμετώπισης της media-κής διαπλοκής.
Χωρίς ίδια φροντίδα για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου μόνο αφελείς θα δικαιούνται να προφέρουν φράσεις όπως «Συνδικάτο Τύπου» και «Ομοσπονδία», όταν εκλείψουν και οι τελευταίες πιθανότητες κοινών συμφερόντων των εργαζομένων στην ενημέρωση.
*
Το ΕΤΕΑ «ενταφιάζει» το Συνδικάτο Τύπου
Ισχυρές παράπλευρες απώλειες στα Μέσα Ενημέρωσης προκαλεί «νομοτεχνική βελτίωση» η οποία πέρασε, ας πούμε, απαρατήρητη λόγω της τροπολογίας που ευνοεί τις συγχωνεύσεις ομίλων ΜΜΕ και την ανακατανομή των ισορροπιών στη διαφήμιση.
Στη συνεδρίαση της Βουλής, που ξεκίνησε λίγα λεπτά μετά τη λήξη της τελευταίας απεργίας των ΜΜΕ, για τα «μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας» προστέθηκε την τελευταία στιγμή παράγραφος στο άρθρο 220 του νόμου 4281/2014 (ΦΕΚ 160 Α’), με την οποία οι τομείς επικούρησης των μισών εργαζομένων στα Μέσα Ενημέρωσης περνούν σε λίγους μήνες στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ).
Μαζί τους, ως οιονεί εργοδοτική εισφορά, περνά και το αναλογούν αγγελιόσημο. Αντί να ενισχύει ένα υγιές ασφαλιστικό ταμείο για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, θα πέφτει στον τρύπιο κουβά ενός εκ γενετής ελλειμματικού επικουρικού ταμείου. Από την αδιαφορία του κλάδου να διαχειριστεί αποτελεσματικά «τα εν οίκω», μέσω αποσχίσεων και ΑΚΑΓΕ, το Δημόσιο θα εισπράττει το… 40% του αγγελιόσημου.
Είχαμε δύο χρόνια περιθώριο να ανατρέψουμε αυτή την εξέλιξη που περιγράφεται αναλυτικά στο Μνημόνιο ΙΙ – Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Προσαρμογής, αλλά ο κλάδος αδιαφόρησε/ώθησε τελικώς προς το «πεπρωμένο» του.
Η διάσπαση των δημοσιογράφων έχει βαθύτερο στόχο την ίδια την ανεξαρτησία της ενημέρωσης. Οδηγεί ολοταχώς σε μεγάλη συγκέντρωση των ΜΜΕ και σε συνθήκες εργασίας των μεταπολεμικών δεκαετιών του ’50 και του ’60, όπου η εργασία ήταν προνόμιο και η αμοιβή αντίδωρο – με μια «υπόσχεση» διατήρησης καλύτερων συνθηκών αμοιβών και ασφάλισης για την «ενσωματωμένη» στο σύστημα δημοσιογραφία.
Το σοκ από την εξέλιξη αυτή φαίνεται ότι προκάλεσε «αφωνία» πολλών εβδομάδων και εάν δεν ανατραπεί, μπαίνει οριστικά ταφόπλακα στο Συνδικάτο Τύπου το οποίο θα ήταν η απάντηση των εργαζομένων στα ΜΜΕ απέναντι στο ολιγοπώλιο που διαμορφώνεται με την ισχυροποίηση των μεγάλων ομίλων και την αλλαγή καταστατικού της ΕΙΗΕΑ.
Η συζήτηση για τα εναπομείναντα και την ανακατανομή τους «έχει αλλάξει επίπεδο» και πλέον θυμίζει «ψείρισμα» στα πεδία μαχών: «Αφού εσύ δεν (θα) το χρειάζεσαι, άσ’ το σε μένα να επιβιώσω». Μόνο που σε αυτή τη συγκυρία σε μεγάλο κίνδυνο βρίσκεται και ο ΕΔΟΕΑΠ.
Μόνη λύση απέναντι σε αυτή τη δυσμενή εξέλιξη - εάν φυσικά ο κλάδος ενδιαφέρεται - είναι η προσπάθεια συνολικού ανασχεδιασμού του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, με γοργές και διαφανείς διαδικασίες, ειλικρινή διάθεση για διάλογο και όρους ισοτιμίας, που θα οδηγήσει άμεσα και σε ενοποιήσεις στα πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά σωματεία. Φαντάζομαι σε αυτό θα συμφωνούν όλοι όσοι έχουν την ευθύνη αντιμετώπισης της media-κής διαπλοκής.
Χωρίς ίδια φροντίδα για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου μόνο αφελείς θα δικαιούνται να προφέρουν φράσεις όπως «Συνδικάτο Τύπου» και «Ομοσπονδία», όταν εκλείψουν και οι τελευταίες πιθανότητες κοινών συμφερόντων των εργαζομένων στην ενημέρωση.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου