*
Τον πανικό τον προκαλούσε η ίδια η κα Τεγοπούλου: Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες συναδέλφων από το τυπογραφείο –οι οποίες έχουν ειπωθεί και δημόσια σε συνελεύσεις- ότι η κα Τεγοπούλου τους είχε επισκεφθεί το φθινόπωρο του 2011, ξημερώματα, σε περίοδο που η εφημερίδα εξακολουθούσε να βγαίνει παρά την απληρωσιά, και τους έλεγε «μα τι κάθεστε και κάνετε εδώ, σηκωθείτε και φύγετε».
Αμοιβές δ.σ.: Τα τέσσερα τελευταία χρόνια πριν κλείσει η εφημερίδα η ίδια, μαζί με τα άλλα μέλη του δ.σ., είχε πάρει ως αμοιβή ποσά που ξεπερνούσαν τα 5 εκατ. ευρώ (640.000 ευρώ για το πρώτο εξάμηνο του 2011, περί τα 1,5 εκατ. ευρώ για το 2010, 2,2 εκατ. ευρώ το 2009, 1,7 εκατ. ευρώ το 2008)…. Τα ποσά αυτά μοιράζονταν σε ζημιογόνες χρήσεις. Γιατί; Ως αμοιβή, άραγε, για το… αποτελεσματικό μάνατζμεντ;
Δάνειο Planatech: Σε μία χρονιά με μεγάλες ζημιές για την ΧΚΤ, το 2010, δόθηκαν εγγυήσεις ύψους 3 εκατ. ευρώ προς την εταιρεία συμφερόντων της κας Τεγοπούλου Planatech, χωρίς να έχει δοθεί κάποια εξασφάλιση.
Χρυσή Ευκαιρία: Από την υπόθεση της πώλησης του 75% της Χρυσής Ευκαιρίας το 2008 προκύπτει και άλλο ένα στοιχείο που δείχνει ότι τόσο η ίδια, όσο και η αδελφή της «βιάζονταν» να απαλλαγούν από προσωπικά χρέη του πατέρα τους που αφορούσαν δάνεια για την αγορά μετοχών της ΧΚΤ: Από τα λεφτά που εισπράχθηκαν από την πώληση της «Χ.Ε.» (περί τα 72 εκατ. ευρώ) τα 40 εκατ. ευρώ τα πήραν οι ίδιες - μέσω επιστροφής κεφαλαίου προς τους μετόχους - για να αποπληρώσουν το προσωπικό τους χρέος… Τι κι αν αυτό, όπως προκύπτει από εσωτερικό ενημερωτικό σημείωμα της ίδιας της ΧΚΤ, θα μπορούσε να αποπληρωθεί έως τις 31/12 του… 2014!
Από όλα τα παραπάνω, λοιπόν, προκύπτει ότι το να έρχονται οι δικηγόροι της ΧΚΤ στα δικαστήρια και να λένε ότι είναι καταχρηστικές οι επισχέσεις των εργαζομένων, είναι τουλάχιστον απαράδεκτο.
Αντίθετα, καταχρηστική καθίσταται πλέον η κυκλοφορία της εφημερίδας μέσω της «Τρίτης Όψης» ειδικά από τη στιγμή που οι χαμηλές κυκλοφορίες έχουν τινάξει στον αέρα το λεγόμενο «σχέδιο εξυγίανσης της ΧΚΤ». Ο σημερινός (συν)εκδότης της εφημερίδας Χ. Οικονομόπουλος ήταν αυτός που δημόσια έλεγε τον περασμένο Δεκέμβριο πως το «σχέδιο εξυγίανσης» θα ήταν εφικτό αν οι κυκλοφορίες κινούνταν στα 20.000 φύλλα πανελλαδικά τις καθημερινές και στα 50.000 φύλλα τις Κυριακές. Τώρα, με κυκλοφορία στα 5.000 και 12.000 φύλλα αντίστοιχα, τι «σχέδιο εξυγίανσης» έχει να παρουσιάσει;
Μπάμπης Πολυχρονιάδης
***
*
Από το καλοκαίρι του 2011 γίναμε θεατές ενός δράματος που θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με ναυάγιο: οι «επιβάτες», οι εργαζόμενοι δηλαδή, άκουγαν τις φωνές του «καπετάνιου» (Μάνια Τεγοπούλου) που τους έλεγε να πέσουν στην θάλασσα να σωθούν γιατί το «καράβι» (η εφημερίδα) βουλιάζει. Μόνο που στο εν λόγω «ναυάγιο» υπάρχουν δύο κρίσιμες διαφορές από τα συνηθισμένα: ενώ οι εργαζόμενοι βρέθηκαν «γυμνοί» (απλήρωτοι) να παλεύουν στα βαθιά νερά της ανεργίας, το καράβι τελικά δεν βούλιαξε και - όπως αποδεικνύεται - ο «καπετάνιος» λίγο πριν πετάξει τους εργαζόμενους στη θάλασσα είχε φροντίσει να πάρει μαζί με άλλα μέλη του «πληρώματος» (διοικητικό συμβούλιο) και κάποια εκατομμύρια ευρώ από το «αμπάρι», από τα ταμεία δηλαδή της εταιρείας και μάλιστα σε ζημιογόνες χρήσεις.
Τώρα, λοιπόν, που έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα για όσα συνέβησαν από το καλοκαίρι του 2011 έως σήμερα μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι ναι, εκείνοι που επέλεξαν την επίσχεση εργασίας στην Ελευθεροτυπία ως μέσο «άμυνας» απέναντι στο σχέδιο εξόντωσης των εργαζομένων, έπραξαν ορθά. Και παρακάτω θα τεκμηριώσουμε την άποψη αυτή με μία σειρά από γεγονότα και αντιφατικές συμπεριφορές της ιδιοκτήτριας που δείχνουν ότι επρόκειτο για καλοδουλεμένο σχέδιο. Το οποίο δείχνει μάλιστα ότι κακώς πολλοί από τους συναδέλφους μας υποτίμησαν τις ικανότητες της κας Τεγοπούλου και μιλούσαν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για εκείνη. Η κα Τεγοπούλου σε αυτή την ιστορία μόνον ένα «ατύχημα» είχε: ότι η επανακυκλοφορία της εφημερίδας από την εταιρεία «Τρίτη Όψη» δεν συνοδεύτηκε - τουλάχιστον έως σήμερα - από τις επιθυμητές επιδόσεις στην κυκλοφορία. Όλα τα άλλα έγιναν στην… «εντέλεια».
***
*
Η Μ.Τ. και το «ναυάγιο» του… 2014!
Αγαπητοί συνάδελφοι
Από το καλοκαίρι του 2011 γίναμε θεατές ενός δράματος που θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με ναυάγιο: οι «επιβάτες», οι εργαζόμενοι δηλαδή, άκουγαν τις φωνές του «καπετάνιου» (Μάνια Τεγοπούλου) που τους έλεγε να πέσουν στην θάλασσα να σωθούν γιατί το «καράβι» (η εφημερίδα) βουλιάζει. Μόνο που στο εν λόγω «ναυάγιο» υπάρχουν δύο κρίσιμες διαφορές από τα συνηθισμένα: ενώ οι εργαζόμενοι βρέθηκαν «γυμνοί» (απλήρωτοι) να παλεύουν στα βαθιά νερά της ανεργίας, το καράβι τελικά δεν βούλιαξε και - όπως αποδεικνύεται - ο «καπετάνιος» λίγο πριν πετάξει τους εργαζόμενους στη θάλασσα είχε φροντίσει να πάρει μαζί με άλλα μέλη του «πληρώματος» (διοικητικό συμβούλιο) και κάποια εκατομμύρια ευρώ από το «αμπάρι», από τα ταμεία δηλαδή της εταιρείας και μάλιστα σε ζημιογόνες χρήσεις.
Τώρα, λοιπόν, που έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα για όσα συνέβησαν από το καλοκαίρι του 2011 έως σήμερα μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι ναι, εκείνοι που επέλεξαν την επίσχεση εργασίας στην Ελευθεροτυπία ως μέσο «άμυνας» απέναντι στο σχέδιο εξόντωσης των εργαζομένων, έπραξαν ορθά. Και παρακάτω θα τεκμηριώσουμε την άποψη αυτή με μία σειρά από γεγονότα και αντιφατικές συμπεριφορές της ιδιοκτήτριας που δείχνουν ότι επρόκειτο για καλοδουλεμένο σχέδιο. Το οποίο δείχνει μάλιστα ότι κακώς πολλοί από τους συναδέλφους μας υποτίμησαν τις ικανότητες της κας Τεγοπούλου και μιλούσαν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για εκείνη. Η κα Τεγοπούλου σε αυτή την ιστορία μόνον ένα «ατύχημα» είχε: ότι η επανακυκλοφορία της εφημερίδας από την εταιρεία «Τρίτη Όψη» δεν συνοδεύτηκε - τουλάχιστον έως σήμερα - από τις επιθυμητές επιδόσεις στην κυκλοφορία. Όλα τα άλλα έγιναν στην… «εντέλεια».
Τι συνέβη από το καλοκαίρι του 2011 έως σήμερα; Στο μισθολόγιο της Χ.Κ. Τεγόπουλος υπήρχαν περίπου 250 δημοσιογράφοι και σήμερα έχουν μείνει –και αυτοί εν επισχέσει- μόνο 24. Με αυτή την αναλογία, ενώ υπήρχαν συνολικά 870 εργαζόμενοι στην εφημερίδα, σήμερα παραμένουν ελάχιστοι σε σχέση με τότε. Οι περισσότεροι κατήγγειλαν τις συμβάσεις τους μέσα σε πανικό, χωρίς να πάρουν ούτε ένα ευρώ από τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις που δικαιούνταν. Τέτοια ποσοστά… «επιτυχίας» στις αποχωρήσεις εργαζομένων δεν θα μπορούσε να επιτύχει μέσα σε ένα χρόνο καμία εν λειτουργία επιχείρηση. Πόσο μάλλον μία εφημερίδα που παραδοσιακά ανήκε στον λεγόμενο κεντροαριστερό χώρο…
Τον πανικό τον προκαλούσε η ίδια η κα Τεγοπούλου: Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες συναδέλφων από το τυπογραφείο –οι οποίες έχουν ειπωθεί και δημόσια σε συνελεύσεις- ότι η κα Τεγοπούλου τους είχε επισκεφθεί το φθινόπωρο του 2011, ξημερώματα, σε περίοδο που η εφημερίδα εξακολουθούσε να βγαίνει παρά την απληρωσιά, και τους έλεγε «μα τι κάθεστε και κάνετε εδώ, σηκωθείτε και φύγετε».
Η κα Τεγοπούλου έκανε ότι μπορούσε για να δείξει στους εργαζόμενους ότι η εφημερίδα «τελείωσε». Στον υπογράφοντα, που είχε προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας από τις 25 Νοεμβρίου του 2011 (μόλις ο δεύτερος στη σειρά που είχε στείλει σχετικό εξώδικο), είχε προκαλέσει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι στο μήνα που μεσολάβησε μέχρι να ξεκινήσει η απεργία των εργαζομένων –που σήμανε και τη διακοπή έκδοσης για σχεδόν ένα χρόνο- η ΧΚΤ δεν απέστειλε ούτε ένα εξώδικο για να τον καλέσει πίσω στη δουλειά. Μία εταιρεία που θα ήθελε να δείξει στους άλλους εργαζόμενους «πυγμή» προκειμένου να μη βάλει σε κίνδυνο τη συνέχιση των δραστηριοτήτων της, το λογικό –κατά την επιχειρηματική πρακτική- θα ήταν να ενεργήσει με τρόπο τέτοιο ώστε να ανακόψει τις επισχέσεις. Αντίθετα, η κα Τεγοπούλου είχε πει στον τότε εκπρόσωπο των συντακτών Π. Σώκο ότι δεν προτίθεται να κινηθεί νομικά κατά των επισχέσεων (σ.σ. μας το είχε μεταφέρει ο εκπρόσωπος σε συνέλευση). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μάλιστα να προκληθεί κύμα δεκάδων επισχέσεων πριν καν ξεκινήσει η απεργία. Σήμερα, βέβαια, όταν εκδικάζονται οι αγωγές των συναδέλφων για δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, οι δικηγόροι της ΧΚΤ ζητούν από τα δικαστήρια να κριθούν καταχρηστικές οι επισχέσεις των εργαζομένων…
Ακόμη ένα στοιχείο που δείχνει την πρόθεση να προκληθεί πανικός στους εργαζόμενους ήταν και η «διαρροή» για το κόψιμο του παράβολου που συνοδεύει την αίτηση υπαγωγής μίας εταιρείας στο άρθρο 99 στα μέσα Δεκεμβρίου του 2011, σχεδόν δέκα ημέρες πριν κατατεθεί τελικά η σχετική αίτηση της ΧΚΤ. Μία εταιρεία που διαθέτει νομικούς συμβούλους οι οποίοι διαχειρίζονται πολύ πιο σοβαρά ζητήματα από το κόψιμο ενός παράβολου, δεν θα έκανε ένα τόσο «ερασιτεχνικό» λάθος.
Ακόμη ένα στοιχείο που δείχνει την πρόθεση να προκληθεί πανικός στους εργαζόμενους ήταν και η «διαρροή» για το κόψιμο του παράβολου που συνοδεύει την αίτηση υπαγωγής μίας εταιρείας στο άρθρο 99 στα μέσα Δεκεμβρίου του 2011, σχεδόν δέκα ημέρες πριν κατατεθεί τελικά η σχετική αίτηση της ΧΚΤ. Μία εταιρεία που διαθέτει νομικούς συμβούλους οι οποίοι διαχειρίζονται πολύ πιο σοβαρά ζητήματα από το κόψιμο ενός παράβολου, δεν θα έκανε ένα τόσο «ερασιτεχνικό» λάθος.
Και ενώ, λοιπόν, η κα Τεγοπούλου προχωρούσε σε πράξεις που προκαλούσαν πανικό στους εργαζόμενους και που δημιουργούσαν χαοτικές καταστάσεις, με απώτερο στόχο να τους οδηγήσει στην «έξοδο» χωρίς να τους δώσει ούτε ένα ευρώ από δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, ήταν ιδιαίτερα προνοητική και οργανωμένη σε ότι αφορούσε τόσο σε θέματα της ατομικής της περιουσίας, όσο και σε θέματα της περιουσίας (π.χ. τίτλος εφημερίδας) της ΧΚΤ.
Αμοιβές δ.σ.: Τα τέσσερα τελευταία χρόνια πριν κλείσει η εφημερίδα η ίδια, μαζί με τα άλλα μέλη του δ.σ., είχε πάρει ως αμοιβή ποσά που ξεπερνούσαν τα 5 εκατ. ευρώ (640.000 ευρώ για το πρώτο εξάμηνο του 2011, περί τα 1,5 εκατ. ευρώ για το 2010, 2,2 εκατ. ευρώ το 2009, 1,7 εκατ. ευρώ το 2008)…. Τα ποσά αυτά μοιράζονταν σε ζημιογόνες χρήσεις. Γιατί; Ως αμοιβή, άραγε, για το… αποτελεσματικό μάνατζμεντ;
Δάνειο Planatech: Σε μία χρονιά με μεγάλες ζημιές για την ΧΚΤ, το 2010, δόθηκαν εγγυήσεις ύψους 3 εκατ. ευρώ προς την εταιρεία συμφερόντων της κας Τεγοπούλου Planatech, χωρίς να έχει δοθεί κάποια εξασφάλιση.
Χρυσή Ευκαιρία: Από την υπόθεση της πώλησης του 75% της Χρυσής Ευκαιρίας το 2008 προκύπτει και άλλο ένα στοιχείο που δείχνει ότι τόσο η ίδια, όσο και η αδελφή της «βιάζονταν» να απαλλαγούν από προσωπικά χρέη του πατέρα τους που αφορούσαν δάνεια για την αγορά μετοχών της ΧΚΤ: Από τα λεφτά που εισπράχθηκαν από την πώληση της «Χ.Ε.» (περί τα 72 εκατ. ευρώ) τα 40 εκατ. ευρώ τα πήραν οι ίδιες - μέσω επιστροφής κεφαλαίου προς τους μετόχους - για να αποπληρώσουν το προσωπικό τους χρέος… Τι κι αν αυτό, όπως προκύπτει από εσωτερικό ενημερωτικό σημείωμα της ίδιας της ΧΚΤ, θα μπορούσε να αποπληρωθεί έως τις 31/12 του… 2014!
Τίτλος «Ελευθεροτυπία»: Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι η κα Τεγοπούλου ενώ δεν κινήθηκε νομικά κατά της απεργίας όταν αυτή ξεκίνησε περί τα τέλη Δεκέμβρη του 2011, κινήθηκε με ασφαλιστικά μέτρα κατά της έκδοσης των δύο πρώτων απεργιακών φύλλων τον Φεβρουάριο του 2012: ίσως γιατί είχε «ψυχανεμιστεί» -όπως και πολλοί συντάκτες που είχαν επιλέξει να μην συμμετάσχουν σε αυτό- ότι το φύλλο με τίτλο «Οι Εργαζόμενοι» ήταν προπομπός για τη δημιουργία μίας νέας εφημερίδας… Πράγματι, τα τέσσερα από τα πέντε μέλη της συντακτικής επιτροπής εκείνων των φύλλων έμελλε να εξελιχθούν σε πρωτεργάτες για την ίδρυση της Εφημερίδας των Συντακτών. Κοινώς, η κα Τεγοπούλου ένιωσε τότε ότι απειλείται ένα περιουσιακό στοιχείο της ΧΚΤ, που δεν ήταν άλλο από τον τίτλο «Ελευθεροτυπία» και γι’ αυτό ήθελε να εμποδίσει εκείνα τα απεργιακά φύλλα. Η απεργία αυτή καθαυτή δεν φαίνεται να την είχε ενοχλήσει καθόλου…
Το καλοκαίρι του 2011 η διοίκηση της ΧΚΤ γνώριζε καλά, μετά και από τη μελέτη της ελεγκτικής και συμβουλευτικής εταιρείας Grant Thorton, ότι η Ελευθεροτυπία «είναι μαγαζί γωνία» αλλά ότι έχει «πολύ κόσμο». Μέχρι και στα γραφεία των οικονομικών συντακτών κυκλοφορούσε μία «ορφανή» κόλλα Α4 με ένα πινακάκι που έδειχνε ότι η ΧΚΤ είχε τα λιγότερα έσοδα ανά εργαζόμενο σε σχέση με τις υπόλοιπες - ανταγωνιστικές - επιχειρήσεις του τύπου.
Με τις υπέρογκες και αδικαιολόγητες αμοιβές του δ.σ. στην «τσέπη» και τα προσωπικά μετοχοδάνεια τακτοποιημένα, όταν κατέστη αδύνατος ο τραπεζικός δανεισμός για την ΧΚΤ, το «χάος» ήταν η καλύτερη λύση για την ιδιοκτήτρια που ήθελε να ξεφορτωθεί κόσμο, χωρίς να χρεωθεί ομαδικές απολύσεις (σ.σ. το αν είχε λεφτά ή όχι να τις κάνει, ας το κρίνει ο καθένας μόνος του).
Στην εκτέλεση του «σχεδίου» ο καλύτερος σύμμαχος για την ιδιοκτήτρια ήταν ο χρόνος, τον οποίο άφησε να κυλά βασανιστικά για τους εργαζόμενους, μέχρι εκείνοι είτε να ζητήσουν τις «απολύσεις» τους για να απεμπλακούν πρακτικά και συναισθηματικά από μία αφόρητη κατάσταση πλήρους αβεβαιότητας, είτε να υπογράψουν καταγγελίες των παλαιών τους συμβάσεων για να πιάσουν δουλειά ξανά στην εφημερίδα, μετά από ένα χρόνο ταλαιπωρίας, με επαχθείς όρους στις νέες συμβάσεις τους.
Αν δεν είχε συμβεί το «ατύχημα» της χαμηλής κυκλοφορίας στην επανέκδοση της «Ε» μέσω της εταιρείας «Τρίτη Όψη», μία εφημερίδα ήδη «απαλλαγμένη» από τα ¾ (μπορεί και παραπάνω) του δυναμικού της θα μπορούσε να διεκδικήσει χρηματοδότηση και φυσικά να διαπραγματευτεί με σοβαρό πλεονέκτημα τις αποζημιώσεις των «ναυαγών» εργαζομένων της… Τώρα, όμως, η ολοκλήρωση του σχεδίου «σκοντάφτει» στις πολύ χαμηλές κυκλοφορίες.
Από όλα τα παραπάνω, λοιπόν, προκύπτει ότι το να έρχονται οι δικηγόροι της ΧΚΤ στα δικαστήρια και να λένε ότι είναι καταχρηστικές οι επισχέσεις των εργαζομένων, είναι τουλάχιστον απαράδεκτο.
Αντίθετα, καταχρηστική καθίσταται πλέον η κυκλοφορία της εφημερίδας μέσω της «Τρίτης Όψης» ειδικά από τη στιγμή που οι χαμηλές κυκλοφορίες έχουν τινάξει στον αέρα το λεγόμενο «σχέδιο εξυγίανσης της ΧΚΤ». Ο σημερινός (συν)εκδότης της εφημερίδας Χ. Οικονομόπουλος ήταν αυτός που δημόσια έλεγε τον περασμένο Δεκέμβριο πως το «σχέδιο εξυγίανσης» θα ήταν εφικτό αν οι κυκλοφορίες κινούνταν στα 20.000 φύλλα πανελλαδικά τις καθημερινές και στα 50.000 φύλλα τις Κυριακές. Τώρα, με κυκλοφορία στα 5.000 και 12.000 φύλλα αντίστοιχα, τι «σχέδιο εξυγίανσης» έχει να παρουσιάσει;
Μπάμπης Πολυχρονιάδης 15/5/2013
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου