*
Ανασυγκρότηση
***
*
Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Hanno ucciso l΄ Unita», «Δολοφόνησαν την Oυνιτά», η εφημερίδα-ιστορική φωνή της ιταλικής Αριστεράς, την οποία ίδρυσε ο Αντόνιο Γκράμσι, ένας από τους ηγέτες του ιταλικού κομμουνιστικού κινήματος, προανήγγειλε χτες την αναστολή της έκδοσής της την 1η Αυγούστου, ύστερα από 90 χρόνια κυκλοφορίας.
Εκτός από ένα τρισέλιδο αφιερωμένο στους λόγους διακοπής της κυκλοφορίας της και μία ολοσέλιδη καταχώριση του διαδικτυακού της βιβλιοπωλείου, οι υπόλοιπες σελίδες της 20σέλιδης έκδοσης ήταν λευκές. Ο διευθυντής της Λούκα Λαντό τόνισε ότι είναι ακατανόητος ο λόγος για τον οποίο δεν μπόρεσε να βρεθεί μια λύση ώστε να αποφευχθεί η απώλεια ογδόντα θέσεων εργασίας. Η εφημερίδα L'Unita, η οποία ιδρύθηκε το 1924 από τον Γκράμσι ως η «εφημερίδα των εργατών και των αγροτών», ήταν το επίσημο όργανο της κεντρικής επιτροπής του ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, επέζησε τη φασιστική περίοδο κυκλοφορώντας παράνομα, αλλά ύστερα από τη διάλυση του κόμματος τη δεκαετία του '90 κατάφερε να επιβιώσει, κλείνοντας μόνο για μία σύντομη περίοδο το 2000. Κυκλοφόρησε ξανά τον Μάρτιο του 2001 υπό την εκδοτική εταιρεία Baldini & Castoldi, που δεν συνδέεται επισήμως με το Δημοκρατικό Κόμμα, ωστόσο το κόμμα διατήρησε ένα μειοψηφικό πακέτο μετοχών.
Η έλευση της διαδικτυακής εποχής, η οικονομική κρίση στην Ιταλία αλλά και ο αποπροσανατολισμός της ιταλικής Αριστεράς ύστερα από την άνοδο στην εξουσία του Ρέντσι, που άφησε την εφημερίδα να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο ισχυρό ευρωκομμουνιστικό παρελθόν της και στο κεντροαριστερό μέλλον του Δημοκρατικού Κόμματος, συνετέλεσαν σημαντικά στην κυκλοφοριακή πτώση της, καθώς έφτασε να πουλάει 20.000 φύλλα την ημέρα. Ταυτόχρονα τα χρέη συσσωρεύονταν μέρα με τη μέρα κι έφτασαν να ξεπερνούν τα διακόσια πενήντα εκατομμύρια ευρώ.
Η διοίκηση της εφημερίδας είχε ζητήσει 1,6 εκατομμύρια ευρώ για να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα της εφημερίδας μέχρι τον Σεπτέμβριο, ωστόσο, η συνάντηση που είχαν την Τρίτη οι μέτοχοι κατέληξε στο να απορριφθούν τρεις προτάσεις. Μεταξύ των προτάσεων βρισκόταν και μία της δεξιάς βουλευτού Ντανιέλα Σαντανκέ και μία ενός από τους στενότερους συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, γεγονός ενδεικτικό τους χάους που επικρατούσε μεταξύ των μετόχων.
Επιπλέον, αν και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα είχε υποσχεθεί να βοηθήσει, μάλιστα ο ίδιος ο Ρέντσι είχε υπογραμμίσει ότι η εφημερίδα πρέπει να σωθεί, λαμβάνοντας υπόψη και την τεράστια ιστορική κληρονομιά της, όπως και τη σημασία της για τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, ένιψε τελικά τας χείρας του, ανακοινώνοντας ότι δεν ευθύνεται για τα προβλήματα της εφημερίδας. Και ο Ρέντσι έγραψε στο Διαδίκτυο πως «αν η L' Unita ανήκε ακόμη στο κόμμα μας, δεν θα έκλεινε».
Η «ευθύνη ανήκει σε εκείνους που είχαν μέχρι σήμερα τη διαχείρισή της», υπερθεμάτισε ο ταμίας του κόμματος Φραντσέσκο Μπονιφάτσι, αλλά πρόσθεσε ότι το «PD δεσμεύεται κατά 100% να βρεθεί λύση. Θα σώσουμε την Unita», δήλωσε.
Οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας, πάντως, δεν φάνηκαν να εντυπωσιάζονται απ' αυτές τις υποσχέσεις και κατηγόρησαν το Δημοκρατικό Κόμμα ότι τους εγκατέλειψε, παρά τις ελπίδες που είχαν ότι θα τους βοηθούσε.
Οι ίδιοι πάντως, που εργάζονταν απλήρωτοι το τελευταίο τρίμηνο, κινητοποιήθηκαν με κάθε τρόπο: αφαιρώντας τις υπογραφές τους από τα άρθρα σε ένδειξη διαμαρτυρίας και με εκκλήσεις μέσω Διαδικτύου και βίντεο-μηνύματα για να σωθεί η εφημερίδα.
ΧΡΟΝΙΚΟ
Η ιστορία της εφημερίδας από το 1924 μέχρι σήμερα
Η εφημερίδα ιδρύθηκε από τον Αντόνιο Γκράμσι στις 12 Φεβρουαρίου του 1924 με έδρα το Μιλάνο και με κυκλοφορία που γρήγορα έφτασε τα 30 χιλιάδες φύλλα. Στις 8 Νοεμβρίου του 1925 ο νομάρχης αποφάσισε να μπλοκάρει την έκδοσή της, όπως και της εφημερίδας «Avanti!» του σοσιαλιστικού κόμματος. Υστερα από μία αποτυχημένη απόπειρα κατά του Μπενίτο Μουσολίνι το 1926, απαγορεύτηκε κι επισήμως η έκδοσή της. Την Πρωτοχρονιά του 1927 εμφανίστηκε μία παράνομη έκδοση κι από τότε κυκλοφορούσε σε ακανόνιστα διαστήματα στο Μιλάνο, το Τορίνο, στη Ρώμη και τη Γαλλία. Μετά την κατάληψη της Ρώμης από τους Συμμάχους το 1944, άρχισε και πάλι να κυκλοφορεί κανονικά.
Η συνένωση
Το 1957 οι εκδόσεις της του Μιλάνου, του Τορίνου και της Γένοβας συνενώθηκαν σε μία έκδοση για τη βόρεια Ιταλία και το 1962 άρχισε να κυκλοφορεί σε όλη τη χώρα, υπό τον Μάριο Αλικάτα. Ξεκινάει τότε η κυκλοφοριακή της άνοδος που έφτασε και τα 240 χιλιάδες φύλλα τη δεκαετία του '70, από το '80 όμως και μετά η κυκλοφορία άρχισε να πέφτει εξαιτίας και του ανταγωνισμού με τη νέα αριστερού προσανατολισμού εφημερίδα, «La Repubblica».
Από το 1989 έως το 1990 η εφημερίδα είχε μία φορά την εβδομάδα ένθετο το σατιρικό περιοδικό «Cuore», ενώ το 1991 ο τίτλος της άλλαξε από «εφημερίδα του Ιταλικού Κομμουνιστικού κόμματος» σε «εφημερίδα που ίδρυσε ο Αντόνιο Γκράμσι» με καθημερινή κυκλοφορία τα 150 χιλιάδες φύλλα. Την περίοδο 1992-'96 διευθυντής της ήταν ο Βάλτερ Βελτρόνι (δήμαρχος Ρώμης από το 2001 έως το 2008 και πρώτος ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος), ο οποίος και καθιέρωσε προσφορές, όπως βιβλία και ταινίες.
Ανασυγκρότηση
***
*
Εκλεισε η εφημερίδα του Γκράμσι
Εκτός από ένα τρισέλιδο αφιερωμένο στους λόγους διακοπής της κυκλοφορίας της και μία ολοσέλιδη καταχώριση του διαδικτυακού της βιβλιοπωλείου, οι υπόλοιπες σελίδες της 20σέλιδης έκδοσης ήταν λευκές. Ο διευθυντής της Λούκα Λαντό τόνισε ότι είναι ακατανόητος ο λόγος για τον οποίο δεν μπόρεσε να βρεθεί μια λύση ώστε να αποφευχθεί η απώλεια ογδόντα θέσεων εργασίας. Η εφημερίδα L'Unita, η οποία ιδρύθηκε το 1924 από τον Γκράμσι ως η «εφημερίδα των εργατών και των αγροτών», ήταν το επίσημο όργανο της κεντρικής επιτροπής του ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, επέζησε τη φασιστική περίοδο κυκλοφορώντας παράνομα, αλλά ύστερα από τη διάλυση του κόμματος τη δεκαετία του '90 κατάφερε να επιβιώσει, κλείνοντας μόνο για μία σύντομη περίοδο το 2000. Κυκλοφόρησε ξανά τον Μάρτιο του 2001 υπό την εκδοτική εταιρεία Baldini & Castoldi, που δεν συνδέεται επισήμως με το Δημοκρατικό Κόμμα, ωστόσο το κόμμα διατήρησε ένα μειοψηφικό πακέτο μετοχών.
Η έλευση της διαδικτυακής εποχής, η οικονομική κρίση στην Ιταλία αλλά και ο αποπροσανατολισμός της ιταλικής Αριστεράς ύστερα από την άνοδο στην εξουσία του Ρέντσι, που άφησε την εφημερίδα να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο ισχυρό ευρωκομμουνιστικό παρελθόν της και στο κεντροαριστερό μέλλον του Δημοκρατικού Κόμματος, συνετέλεσαν σημαντικά στην κυκλοφοριακή πτώση της, καθώς έφτασε να πουλάει 20.000 φύλλα την ημέρα. Ταυτόχρονα τα χρέη συσσωρεύονταν μέρα με τη μέρα κι έφτασαν να ξεπερνούν τα διακόσια πενήντα εκατομμύρια ευρώ.
Η διοίκηση της εφημερίδας είχε ζητήσει 1,6 εκατομμύρια ευρώ για να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα της εφημερίδας μέχρι τον Σεπτέμβριο, ωστόσο, η συνάντηση που είχαν την Τρίτη οι μέτοχοι κατέληξε στο να απορριφθούν τρεις προτάσεις. Μεταξύ των προτάσεων βρισκόταν και μία της δεξιάς βουλευτού Ντανιέλα Σαντανκέ και μία ενός από τους στενότερους συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, γεγονός ενδεικτικό τους χάους που επικρατούσε μεταξύ των μετόχων.
Επιπλέον, αν και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα είχε υποσχεθεί να βοηθήσει, μάλιστα ο ίδιος ο Ρέντσι είχε υπογραμμίσει ότι η εφημερίδα πρέπει να σωθεί, λαμβάνοντας υπόψη και την τεράστια ιστορική κληρονομιά της, όπως και τη σημασία της για τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, ένιψε τελικά τας χείρας του, ανακοινώνοντας ότι δεν ευθύνεται για τα προβλήματα της εφημερίδας. Και ο Ρέντσι έγραψε στο Διαδίκτυο πως «αν η L' Unita ανήκε ακόμη στο κόμμα μας, δεν θα έκλεινε».
Η «ευθύνη ανήκει σε εκείνους που είχαν μέχρι σήμερα τη διαχείρισή της», υπερθεμάτισε ο ταμίας του κόμματος Φραντσέσκο Μπονιφάτσι, αλλά πρόσθεσε ότι το «PD δεσμεύεται κατά 100% να βρεθεί λύση. Θα σώσουμε την Unita», δήλωσε.
Οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας, πάντως, δεν φάνηκαν να εντυπωσιάζονται απ' αυτές τις υποσχέσεις και κατηγόρησαν το Δημοκρατικό Κόμμα ότι τους εγκατέλειψε, παρά τις ελπίδες που είχαν ότι θα τους βοηθούσε.
Οι ίδιοι πάντως, που εργάζονταν απλήρωτοι το τελευταίο τρίμηνο, κινητοποιήθηκαν με κάθε τρόπο: αφαιρώντας τις υπογραφές τους από τα άρθρα σε ένδειξη διαμαρτυρίας και με εκκλήσεις μέσω Διαδικτύου και βίντεο-μηνύματα για να σωθεί η εφημερίδα.
ΧΡΟΝΙΚΟ
Η ιστορία της εφημερίδας από το 1924 μέχρι σήμερα
Η εφημερίδα ιδρύθηκε από τον Αντόνιο Γκράμσι στις 12 Φεβρουαρίου του 1924 με έδρα το Μιλάνο και με κυκλοφορία που γρήγορα έφτασε τα 30 χιλιάδες φύλλα. Στις 8 Νοεμβρίου του 1925 ο νομάρχης αποφάσισε να μπλοκάρει την έκδοσή της, όπως και της εφημερίδας «Avanti!» του σοσιαλιστικού κόμματος. Υστερα από μία αποτυχημένη απόπειρα κατά του Μπενίτο Μουσολίνι το 1926, απαγορεύτηκε κι επισήμως η έκδοσή της. Την Πρωτοχρονιά του 1927 εμφανίστηκε μία παράνομη έκδοση κι από τότε κυκλοφορούσε σε ακανόνιστα διαστήματα στο Μιλάνο, το Τορίνο, στη Ρώμη και τη Γαλλία. Μετά την κατάληψη της Ρώμης από τους Συμμάχους το 1944, άρχισε και πάλι να κυκλοφορεί κανονικά.
Η συνένωση
Το 1957 οι εκδόσεις της του Μιλάνου, του Τορίνου και της Γένοβας συνενώθηκαν σε μία έκδοση για τη βόρεια Ιταλία και το 1962 άρχισε να κυκλοφορεί σε όλη τη χώρα, υπό τον Μάριο Αλικάτα. Ξεκινάει τότε η κυκλοφοριακή της άνοδος που έφτασε και τα 240 χιλιάδες φύλλα τη δεκαετία του '70, από το '80 όμως και μετά η κυκλοφορία άρχισε να πέφτει εξαιτίας και του ανταγωνισμού με τη νέα αριστερού προσανατολισμού εφημερίδα, «La Repubblica».
Από το 1989 έως το 1990 η εφημερίδα είχε μία φορά την εβδομάδα ένθετο το σατιρικό περιοδικό «Cuore», ενώ το 1991 ο τίτλος της άλλαξε από «εφημερίδα του Ιταλικού Κομμουνιστικού κόμματος» σε «εφημερίδα που ίδρυσε ο Αντόνιο Γκράμσι» με καθημερινή κυκλοφορία τα 150 χιλιάδες φύλλα. Την περίοδο 1992-'96 διευθυντής της ήταν ο Βάλτερ Βελτρόνι (δήμαρχος Ρώμης από το 2001 έως το 2008 και πρώτος ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος), ο οποίος και καθιέρωσε προσφορές, όπως βιβλία και ταινίες.
---
πηγή: Ethnos.gr
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου