*
Ανασυγκρότηση
***
*
Την ώρα που το ελληνικό ποδόσφαιρο μετεωρίζεται πάνω από τον γκρεμό του γκρέξιτ, οι σκέψεις για τον ρόλο που έχει παίξει το δημοσιογραφικό σινάφι στην ποδοσφαιρική εξαθλίωση είναι αναπόφευκτες. Η γκάμα έχει όλες τις σκουρόχρωμες αποχρώσεις, από το αχνό γκρίζο έως το βαθύ μαύρο. Περιλαμβάνει:
Συχνά στα δημοσιογραφικά θεωρεία των γηπέδων ο οπαδισμός όχι μόνο δεν κρύβεται, αλλά φωνάζει. Κυριολεκτικά φωνάζει! Και μαζί πανηγυρίζει, ωρύεται, βρίζει, τσακώνεται. Και δεν μιλάμε μόνο για δημοσιογράφους άλλων ρεπορτάζ, που βρίσκονται στα δημοσιογραφικά θεωρεία, δηλαδή στον χώρο δουλειάς των αθλητικών συντακτών.
Οι επιθέσεις δημοσιογράφων με επικά σχόλια κατά συναδέλφων τους είναι μια ακόμα πτυχή της δημοσιογραφικής οπαδοποίησης. Επιθέσεις είτε με επώνυμη αναφορά των στόχων είτε με πλάγιες υπαινικτικές βολές. Ο πόλεμος και οι οπαδικές κορώνες κορυφώθηκαν τον τελευταίο καιρό με αφορμή τα όσα έγιναν στους αγώνες του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό πρώτα και την ΑΕΚ ύστερα. Σχόλια πύρινα έως υβριστικά, που θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί από συνδέσμους οπαδών, εκσφενδονίστηκαν από Βορρά προς Νότο και αντίστροφα. Άρθρα με χαρακτηρισμούς για «παντελονάτους», «φουστανάτους» και άλλα σκληροπυρηνικά, βγήκαν στον δημοσιογραφικό αέρα και στο οπαδικό μετερίζι.
Οι βολές κατά δημοσιογράφων από δημοσιογράφο (τουλάχιστον αυτός είναι θεσμικός) δεν έλειψαν και στο διαδίκτυο με την ανάρτηση του Κυριάκου Κυριάκου. Λίγο μετά την ανακοίνωση της βαριάς ποινής σε βάρος της ομάδας του, ο υπεύθυνος επικοινωνίας του ΠΑΟΚ έγραψε για τον «δημοσιογραφικό περίγυρο της επωφελούμενης ομάδας -που όσο εκείνοι δηλητηρίαζαν το κοινό της με μίσος κατά του ΠΑΟΚ πουλούσε ανωτερότητα και... ποδοσφαιρικό πολιτισμό- όλη τη χρονιά επένδυσε στην φθορά της εικόνας του ΠΑΟΚ». Το διαδικτυακό σχόλιο του Κυριακού Κυριάκου ήταν συνολικά 172 λέξεις και σχεδόν ολόκληρο καταφερόταν όχι απευθείας κατά ομάδας ή ομάδων αλλά εναντίον τού «δημοσιογραφικού περίγυρου».
Είναι άδικο για τον κλάδο να μην παραδεχτούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του πολέμησε –ή απλώς στηλίτευσε στο μέτρο που ήταν δυνατό– την κατάσταση που επί χρόνια έφερε τη δραματική φθορά του ελληνικού ποδοσφαίρου και το έσπρωξε προς τον γκρεμό του γκρέξιτ. Αλλά μαζί θα ήταν άδικο για την Αλήθεια να μην πούμε ότι ένα σημαντικό αριθμητικά κομμάτι του δημοσιογραφικού κόσμου (και όχι απαραιτήτως μόνο τού αθλητικού), ανέχθηκε ή και υποδαύλισε τη φωτιά που άφησε πίσω της καμένη γη. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό το δημοσιογραφικό κομμάτι –ανεξαρτήτως συλλογικής ένταξης– βολεύτηκε κιόλας ή προσπάθησε να βολευτεί. Οι παροικούντες στη δημοσιογραφική γειτονιά το ξέρουν καλά.
*
Η συμμετοχή ενός μέρους του Τύπου
στην κατρακύλα του ελληνικού ποδοσφαίρου
- Ακραίες περιπτώσεις δημοσιογράφων-ταλιμπάν που επιτίθενται κατά αντιπάλων (συναδέλφων και μη), παράγουν λάσπη, κατασκευάζουν ψεύτικες «αλήθειες» και στις προσωπικές μάχες κατά των εχθρών έχουν το μένος και το πάθος που διακρίνει κάθε μπιστικό.
- Ειδικούς αγορητές με καλλιέπεια, τεχνητή πραότητα, βάθος στην ανάλυση, γνώσεις, φαινομενικά καλή πρόθεση, επίπλαστη αντικειμενικότητα, αλλά όλα αυτά είναι στην υπηρεσία συγκεκριμένων συλλόγων, συμμαχιών και, προπαντός, παραγόντων.
- Διορισμένους σε θέσεις τοποτηρητών για τα συμφέροντα που υπηρετούν.
- Φυτεμένους σε διάφορα Μέσα όλων των ειδών, σε ρόλο διαμορφωτών Κοινής Γνώμης, από στήλες, εκπομπές και διαδικτυακά κείμενα.
- Ρεπόρτερ που λειτουργούν πρώτα και κύρια σαν οπαδοί και ύστερα ως φορείς ενημέρωσης.Ανάμεσα σε αυτές τις κατηγορίες υπάρχουν, ή έχουν υπάρξει, δημοσιογράφοι με συμπεριφορά χούλιγκαν. Κάποτε, παλιά, ένας από αυτούς άρπαξε στα αποδυτήρια το σημαιάκι τού επόπτη και του το κατέβασε στο κεφάλι. Και μια άλλη φορά κάποιος –όχι πολύ παλιά αυτός– έβρισε στη συνέντευξη Τύπου τον τότε προπονητή του Παναθηναϊκού, τον Γιάννη Αναστασίου (το θέμα θα απασχολούσε την ΕΣΗΕΑ, αλλά δεν μάθαμε τη συνέχεια). Σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι συνεντεύξεις Τύπου έχουν εξελιχθεί σε αντιπαραθέσεις προπονητών με δημοσιογράφους οι οποίοι αντί για ερωτήσεις κάνουν παρατηρήσεις, επιπλήττουν, ζητούν ευθύνες και παίρνουν θέση παράγοντα.
Συχνά στα δημοσιογραφικά θεωρεία των γηπέδων ο οπαδισμός όχι μόνο δεν κρύβεται, αλλά φωνάζει. Κυριολεκτικά φωνάζει! Και μαζί πανηγυρίζει, ωρύεται, βρίζει, τσακώνεται. Και δεν μιλάμε μόνο για δημοσιογράφους άλλων ρεπορτάζ, που βρίσκονται στα δημοσιογραφικά θεωρεία, δηλαδή στον χώρο δουλειάς των αθλητικών συντακτών.
Οι επιθέσεις δημοσιογράφων με επικά σχόλια κατά συναδέλφων τους είναι μια ακόμα πτυχή της δημοσιογραφικής οπαδοποίησης. Επιθέσεις είτε με επώνυμη αναφορά των στόχων είτε με πλάγιες υπαινικτικές βολές. Ο πόλεμος και οι οπαδικές κορώνες κορυφώθηκαν τον τελευταίο καιρό με αφορμή τα όσα έγιναν στους αγώνες του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό πρώτα και την ΑΕΚ ύστερα. Σχόλια πύρινα έως υβριστικά, που θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί από συνδέσμους οπαδών, εκσφενδονίστηκαν από Βορρά προς Νότο και αντίστροφα. Άρθρα με χαρακτηρισμούς για «παντελονάτους», «φουστανάτους» και άλλα σκληροπυρηνικά, βγήκαν στον δημοσιογραφικό αέρα και στο οπαδικό μετερίζι.
Οι βολές κατά δημοσιογράφων από δημοσιογράφο (τουλάχιστον αυτός είναι θεσμικός) δεν έλειψαν και στο διαδίκτυο με την ανάρτηση του Κυριάκου Κυριάκου. Λίγο μετά την ανακοίνωση της βαριάς ποινής σε βάρος της ομάδας του, ο υπεύθυνος επικοινωνίας του ΠΑΟΚ έγραψε για τον «δημοσιογραφικό περίγυρο της επωφελούμενης ομάδας -που όσο εκείνοι δηλητηρίαζαν το κοινό της με μίσος κατά του ΠΑΟΚ πουλούσε ανωτερότητα και... ποδοσφαιρικό πολιτισμό- όλη τη χρονιά επένδυσε στην φθορά της εικόνας του ΠΑΟΚ». Το διαδικτυακό σχόλιο του Κυριακού Κυριάκου ήταν συνολικά 172 λέξεις και σχεδόν ολόκληρο καταφερόταν όχι απευθείας κατά ομάδας ή ομάδων αλλά εναντίον τού «δημοσιογραφικού περίγυρου».
Είναι άδικο για τον κλάδο να μην παραδεχτούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του πολέμησε –ή απλώς στηλίτευσε στο μέτρο που ήταν δυνατό– την κατάσταση που επί χρόνια έφερε τη δραματική φθορά του ελληνικού ποδοσφαίρου και το έσπρωξε προς τον γκρεμό του γκρέξιτ. Αλλά μαζί θα ήταν άδικο για την Αλήθεια να μην πούμε ότι ένα σημαντικό αριθμητικά κομμάτι του δημοσιογραφικού κόσμου (και όχι απαραιτήτως μόνο τού αθλητικού), ανέχθηκε ή και υποδαύλισε τη φωτιά που άφησε πίσω της καμένη γη. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό το δημοσιογραφικό κομμάτι –ανεξαρτήτως συλλογικής ένταξης– βολεύτηκε κιόλας ή προσπάθησε να βολευτεί. Οι παροικούντες στη δημοσιογραφική γειτονιά το ξέρουν καλά.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου