*
Από την ίδια κιόλας μέρα και για 2 ημέρες ακόμα τα καταστήματα παρέμειναν κλειστά με την επίσημη πρόφαση της απογραφής (έτσι έγραφε η ανακοίνωση που κόλλησε η εργοδοσία έξω από τα καταστήματα) και χωρίς καμία επίσημη ανακοίνωση προς τους εργαζομένους. Από εκείνη την ημέρα, η εργοδοσία «εξαφανίστηκε» και ακυρώθηκαν 2 προγραμματισμένες από μέρους τους συναντήσεις με τους εργαζόμενους. Ύστερα από απαίτηση των εργαζομένων, παρουσιάστηκε η μία εκ των διοικούντων-εργοδοτών -με μεγάλη καθυστέρηση- και έδωσε διφορούμενες απαντήσεις, διαφορετικές στον καθένα, για το τι μέλλει γενέσθαι.
Για τους εργαζόμενους και το εργατικό κίνημά τους τα πράγματα είναι καθαρά: Το ίδιο έργο το ξαναείδαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Εταιρείες «κλείνουν», «πτωχεύουν», μπαίνουν σε διαδικασίες και νομικές ρυθμίσεις για «εξυγίανση». Οι εργοδότες έχουν κάνει τα «κουμάντα» τους, έχουν μεταγράψει τα βασικά περιουσιακά στοιχεία τους σε άλλα ονόματα ή νέες εταιρείες, έχουν φροντίσει να καταθέσουν αλλού τα κέρδη τους. Από την άλλη, οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι, άνεργοι και τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να διεκδικήσουν ούτε τα χρωστούμενα-δεδουλευμένα, τις αποζημιώσεις τους κ.ο.κ.
Σοβαρότατες και βαρύτατες ευθύνες φέρνουν φυσικά και όλες οι κυβερνήσεις, μαζί και η σημερινή, που αφήνουν (ή και στηρίζουν) τις αυθαιρεσίες της κάθε εργοδοσίας, θεσπίζει τις κάθε λογής «εξυγιάνσεις» και «πτωχεύσεις» με νόμους που προστατεύουν τα κέρδη, τις τράπεζες και τα αφεντικά και όχι βέβαια τους εργαζόμενους.
Το πρόβλημα δεν είναι νομικό. Αφορά την φύση της εργοδοσίας και της αγοράς, τη λογική του κέρδους. Για τους εργοδότες είναι νόμος το «πρώτα το ξεζούμισμα» και μετά οι απολύσεις, η απληρωσιά των μισθών, οι ατομικές συμβάσεις, η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί, η εκ περιτροπής εργασία και κάθε αντεργατικό μέτρο που έχει θεσπιστεί για να γλυτώνουν τα κέρδη τους. Πάντα στο όνομα της κρίσης, με πρόσχημα το «δεν βγαίνουμε», κλπ. Και όπως έχουμε ξανατονίσει: Τόσα χρόνια τα κέρδη από τον ιδρώτα και τη δουλειά μας δεν τα μοιραζόμασταν. Δεν θα μοιραστούμε τις ζημιές, δεν θα κάνουμε πλάτες στις «εξυγιάνσεις» και την διευθέτηση των χρεών σας με το δικό μας μεροκάματο!
Και επειδή ο κλάδος και οι εργαζόμενοι τα ζήσαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια (δεν είναι μακριά ο «Ελευθερουδάκης», ο «Σάκκουλας», ο «Απόλλωνας» και τόσοι άλλοι…), δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη! Όσα χαρτιά και αν υπογράφουν κάποιοι εργαζόμενοι, όση «καλή θέληση» και αν έδειξαν, όσες υποχωρήσεις και αν έκαναν, τελικά στο δρόμο έμειναν, απλήρωτοι παρέμειναν. Για τα αφεντικά υπάρχει μόνο ένας στόχος: Να σωθούν τα κέρδη, να γλυτώσει η «περιουσία τους». Οι εργαζόμενοι είναι οι αναλώσιμοι.
Για μας τους εργαζόμενους υπάρχει μόνο ένας δρόμος: όλοι σα μια γροθιά! Ούτε βήμα πίσω στις διεκδικήσεις μας, ούτε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας, από τις απαιτήσεις και τα δεδουλευμένα μας!
• Να πληρωθούν τώρα όλοι οι συνάδελφοι-σσες του «Παπασωτηρίου» τους μισθούς και τα δεδουλευμένα τους
• Καμία απόλυση, όχι στις ακόμα χειρότερες μειώσεις μισθών.
• Καμία «εξυγίανση»-σβήσιμο των υποχρεώσεων της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους.
Σύλλογος Υπαλλήλων
Βιβλίου - Χάρτου
Αττικής
Βιβλίου - Χάρτου
Αττικής
***
*
Το ιστορικό των τελευταίων εβδομάδων, πολύ κωδικοποιημένα (γιατί προϋπήρξαν δεκάδες επεισόδια με απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, ατομικές συμβάσεις και άλλες εργοδοτικές αυθαιρεσίες όλα τα τελευταία χρόνια) έχει ως εξής: Εδώ και 2 χρόνια έχει «καθιερωθεί» από τη διεύθυνση της εταιρείας η καθυστέρηση των πληρωμών των μισθών (έως και 3 μήνες) στους εργαζόμενους/ες της αλυσίδας βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου με πρόφαση την οικονομική κρίση.
*
Για τις εξελίξεις
στην αλυσίδα βιβλιοπωλείων
«Παπασωτηρίου»
Άλλη μια υπόθεση αντεργατικής αυθαιρεσίας στο μακρύ κατάλογο εταιρειών του κλάδου του βιβλίου -και όχι μόνο- προστίθεται με τις εξελίξεις στην εταιρεία «Παπασωτηρίου». Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα της κρίσης και μπαίνουν στην ομηρία της εργοδοσίας, με καταστρατήγηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων τους, με απλήρωτη εργασία, πιέσεις και εκβιασμούς, ατομικές συμβάσεις και τελικά στην αβεβαιότητα και μπροστά στη λαίλαπα της ανεργίας.
Το ιστορικό των τελευταίων εβδομάδων, πολύ κωδικοποιημένα (γιατί προϋπήρξαν δεκάδες επεισόδια με απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, ατομικές συμβάσεις και άλλες εργοδοτικές αυθαιρεσίες όλα τα τελευταία χρόνια) έχει ως εξής: Εδώ και 2 χρόνια έχει «καθιερωθεί» από τη διεύθυνση της εταιρείας η καθυστέρηση των πληρωμών των μισθών (έως και 3 μήνες) στους εργαζόμενους/ες της αλυσίδας βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου με πρόφαση την οικονομική κρίση.
Την τελευταία βδομάδα του Νοέμβρη οι εργαζόμενοι κλήθηκαν από την εργοδοσία και τους προϊστάμενους να υπογράψουν έγγραφο με το οποίο θα δήλωναν ότι έχουν λάβει γνώση για το «σχέδιο περί εξυγίανσης» της εταιρείας. Στο έγγραφο αυτό ζητούνταν με την υπογραφή τους να συναινέσουν στο άνοιγμα της «διαδικασίας εξυγίανσης». Φυσικά, το κείμενο αυτό δεν ανέφερε πουθενά τις επιπτώσεις της υπαγωγής της εταιρείας σε καθεστώς εξυγίανσης, ούτε για την ίδια την εταιρεία, αλλά, το κυριότερο, ούτε για την τύχη των εργαζόμενων σε αυτή.
Μια σειρά εργαζόμενοι, ακόμα και μετά από τις έντονες πιέσεις της εργοδοσίας, αρνήθηκαν να υπογράψουν το κείμενο. Ταυτόχρονα, η εταιρεία κινήθηκε δικαστικά προκειμένου να «παγώσει» τα χρέη της έως ότου γίνει το δικαστήριο για την υπαγωγή σε «καθεστώς εξυγίανσης». Κάποιοι συνάδελφοι αντέδρασαν άμεσα και συλλογικά ενάντια στα σχέδια της εργοδοσίας. Η δικαστική απόφαση -που βγήκε πριν από λίγες μέρες- ήταν εν τέλει αρνητική για τα σχέδια της εταιρείας και η εργοδοσία απέδωσε την έκβαση της δίκης στην άρνηση μέρους των εργαζομένων να συναινέσουν στη διαδικασία «εξυγίανσης» και ως εκ τούτου να τοποθετηθούν υπέρ της εταιρείας στο δικαστήριο.
Μια σειρά εργαζόμενοι, ακόμα και μετά από τις έντονες πιέσεις της εργοδοσίας, αρνήθηκαν να υπογράψουν το κείμενο. Ταυτόχρονα, η εταιρεία κινήθηκε δικαστικά προκειμένου να «παγώσει» τα χρέη της έως ότου γίνει το δικαστήριο για την υπαγωγή σε «καθεστώς εξυγίανσης». Κάποιοι συνάδελφοι αντέδρασαν άμεσα και συλλογικά ενάντια στα σχέδια της εργοδοσίας. Η δικαστική απόφαση -που βγήκε πριν από λίγες μέρες- ήταν εν τέλει αρνητική για τα σχέδια της εταιρείας και η εργοδοσία απέδωσε την έκβαση της δίκης στην άρνηση μέρους των εργαζομένων να συναινέσουν στη διαδικασία «εξυγίανσης» και ως εκ τούτου να τοποθετηθούν υπέρ της εταιρείας στο δικαστήριο.
Από την ίδια κιόλας μέρα και για 2 ημέρες ακόμα τα καταστήματα παρέμειναν κλειστά με την επίσημη πρόφαση της απογραφής (έτσι έγραφε η ανακοίνωση που κόλλησε η εργοδοσία έξω από τα καταστήματα) και χωρίς καμία επίσημη ανακοίνωση προς τους εργαζομένους. Από εκείνη την ημέρα, η εργοδοσία «εξαφανίστηκε» και ακυρώθηκαν 2 προγραμματισμένες από μέρους τους συναντήσεις με τους εργαζόμενους. Ύστερα από απαίτηση των εργαζομένων, παρουσιάστηκε η μία εκ των διοικούντων-εργοδοτών -με μεγάλη καθυστέρηση- και έδωσε διφορούμενες απαντήσεις, διαφορετικές στον καθένα, για το τι μέλλει γενέσθαι.
Για τους εργαζόμενους και το εργατικό κίνημά τους τα πράγματα είναι καθαρά: Το ίδιο έργο το ξαναείδαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Εταιρείες «κλείνουν», «πτωχεύουν», μπαίνουν σε διαδικασίες και νομικές ρυθμίσεις για «εξυγίανση». Οι εργοδότες έχουν κάνει τα «κουμάντα» τους, έχουν μεταγράψει τα βασικά περιουσιακά στοιχεία τους σε άλλα ονόματα ή νέες εταιρείες, έχουν φροντίσει να καταθέσουν αλλού τα κέρδη τους. Από την άλλη, οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι, άνεργοι και τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να διεκδικήσουν ούτε τα χρωστούμενα-δεδουλευμένα, τις αποζημιώσεις τους κ.ο.κ.
Σοβαρότατες και βαρύτατες ευθύνες φέρνουν φυσικά και όλες οι κυβερνήσεις, μαζί και η σημερινή, που αφήνουν (ή και στηρίζουν) τις αυθαιρεσίες της κάθε εργοδοσίας, θεσπίζει τις κάθε λογής «εξυγιάνσεις» και «πτωχεύσεις» με νόμους που προστατεύουν τα κέρδη, τις τράπεζες και τα αφεντικά και όχι βέβαια τους εργαζόμενους.
Το πρόβλημα δεν είναι νομικό. Αφορά την φύση της εργοδοσίας και της αγοράς, τη λογική του κέρδους. Για τους εργοδότες είναι νόμος το «πρώτα το ξεζούμισμα» και μετά οι απολύσεις, η απληρωσιά των μισθών, οι ατομικές συμβάσεις, η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί, η εκ περιτροπής εργασία και κάθε αντεργατικό μέτρο που έχει θεσπιστεί για να γλυτώνουν τα κέρδη τους. Πάντα στο όνομα της κρίσης, με πρόσχημα το «δεν βγαίνουμε», κλπ. Και όπως έχουμε ξανατονίσει: Τόσα χρόνια τα κέρδη από τον ιδρώτα και τη δουλειά μας δεν τα μοιραζόμασταν. Δεν θα μοιραστούμε τις ζημιές, δεν θα κάνουμε πλάτες στις «εξυγιάνσεις» και την διευθέτηση των χρεών σας με το δικό μας μεροκάματο!
Και επειδή ο κλάδος και οι εργαζόμενοι τα ζήσαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια (δεν είναι μακριά ο «Ελευθερουδάκης», ο «Σάκκουλας», ο «Απόλλωνας» και τόσοι άλλοι…), δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη! Όσα χαρτιά και αν υπογράφουν κάποιοι εργαζόμενοι, όση «καλή θέληση» και αν έδειξαν, όσες υποχωρήσεις και αν έκαναν, τελικά στο δρόμο έμειναν, απλήρωτοι παρέμειναν. Για τα αφεντικά υπάρχει μόνο ένας στόχος: Να σωθούν τα κέρδη, να γλυτώσει η «περιουσία τους». Οι εργαζόμενοι είναι οι αναλώσιμοι.
Για μας τους εργαζόμενους υπάρχει μόνο ένας δρόμος: όλοι σα μια γροθιά! Ούτε βήμα πίσω στις διεκδικήσεις μας, ούτε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας, από τις απαιτήσεις και τα δεδουλευμένα μας!
• Να πληρωθούν τώρα όλοι οι συνάδελφοι-σσες του «Παπασωτηρίου» τους μισθούς και τα δεδουλευμένα τους
• Καμία απόλυση, όχι στις ακόμα χειρότερες μειώσεις μισθών.
• Καμία «εξυγίανση»-σβήσιμο των υποχρεώσεων της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους.
Με συναδελφική αλληλεγγύη, οργάνωση και αντίσταση σε κάθε κατάστημα, κάθε γραφείο και αποθήκη, να διεκδικήσουμε όλοι μαζί όλα όσα μας χρωστάνε, να αγωνιστούμε για το μέλλον μας.
Μαζί με το Σύλλογό μας και το εργατικό κίνημα έχουμε μεγαλύτερη δύναμη. Κανένας μόνος του στην κρίση. Στους αγώνες και τη συλλογικότητα η δική μας απάντηση και λύση!
Μαζί με το Σύλλογό μας και το εργατικό κίνημα έχουμε μεγαλύτερη δύναμη. Κανένας μόνος του στην κρίση. Στους αγώνες και τη συλλογικότητα η δική μας απάντηση και λύση!
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου