*
Σουρεαλιστικό μπραντεφέρ κομμάτων, τραπεζών, επιχειρηματιών
Η Εθνική Τράπεζα με ανακοίνωση της έσπευσε να ενημερώσει την κοινή γνώμη ότι στην περίπτωση του ΔΟΛ τα όσα ακούγονται για κυβερνητική παρέμβαση δεν ισχύουν και ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται αποκλειστικά από τα στελέχη της τράπεζας και στηρίζονται στους τραπεζικούς κανόνες κλπ κλπ. Η απάντηση αυτή είναι καρμπόν με άλλες αντίστοιχες του πρόσφατου παρελθόντος από τα τραπεζικά ιδρύματα για αντίστοιχες περιπτώσεις με αυτές του ΔΟΛ και προκαλούν φυσικά τη θυμηδία αλλά και δικαιολογημένη οργή στο μέρος του κοινωνικού συνόλου που γίνεται αποδέκτης των επιπτώσεων των όσων κάνουν τα κόμματα, οι τράπεζες και οι επιχειρηματίες μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Και δεν μιλάμε φυσικά μόνο για το χώρο των μήντια αλλά γενικά. Απλά στις εταιρείες των ΜΜΕ έχουν πέσει όλα τα φώτα της δημοσιότητας ενώ τα δάνειά τους σε σχέση με εκείνα άλλων κλάδων είναι της πλάκας.
Οι τράπεζες λοιπόν το τελευταίο διάστημα κάνουν όλες τις κινήσεις που απορρέουν από τους κανόνες απέναντι σε επιχειρήσεις που δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους αφού πρώτα βέβαια είχαν μπουκώσει τις επιχειρήσεις αυτές με ένα ποταμό εκ. ευρώ χωρίς να ακολουθήσουν κανένα τραπεζικό κανόνα. Οταν άρχισαν να κάνουν εμφανή τα σημάδια τους οι επιπτώσεις αυτής της τακτικής συνοδεία της κρίσης οι τράπεζες αντί να προσπαθήσουν να μαζέψουν το πράγμα και σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες να οργανώσουν σοβαρά σχέδια εξυγίανσης των εταιρειών τους απλά τους παρείχαν νέα κεφάλαια και νέες διευκολύνσεις για να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία των εταιρειών τους με τον τρόπο που το έκαναν μέχρι τότε. Η μόνη απαίτηση των τραπεζών ήταν να γίνονται απολύσεις προσωπικού και μάλιστα άκριτα, χωρίς οι απολύσεις αυτές να εντάσσονται σε ένα business plan. Ελεγαν στους επιχειρηματίες απλά να μειώσουν το μισθολογικό κόστος όσο και όπως αυτοί επιθυμούσαν. Το αποτέλεσμα γνωστό… Και όταν πια οι επιχειρήσεις έσκασαν οι τράπεζες θυμήθηκαν ξαφνικά τους τραπεζικούς κανόνες και άρχισαν να ζητούν εγγυήσεις, να μπλοκάρουν λογαριασμούς και να καταγγέλλουν τα δάνεια. Είναι όμως πλέον πολύ αργά.
Οι επιχειρηματίες από την πλευρά τους αφού έλαβαν επί χρόνια απίστευτα ποσά και διευκολύνσεις κάθε είδους από τις τράπεζες όταν έφτασε η ώρα να πάρουν και εκείνοι το μερίδιο της ευθύνης τους για την κακοδιαχείριση και τα όσα έκαναν στις εταιρείες τους άπαντες είπαν με ένα στόμα εμείς δεν βάζουμε φράγκο και βρίσκοντας ή εφευρίσκοντας κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο απέφυγαν να μπουν σε διαδικασία εξεύρεσης κάποιας λύσης που θα τους ακουμπούσε και εκείνους ζητώντας από τις τράπεζες αέναη συμπαράσταση με παροχή νέων διευκολύνσεων χωρίς χρονικό ορίζοντα, δηλ. οι τράπεζες να συνεχίσουν να στηρίζουν τις επιχειρήσεις τους χωρίς να έχουν καμία απαίτηση.
Το πολιτικό σύστημα έχοντας μπουκωθεί και αυτό με αμέτρητα εκατομμύρια και διευκολύνσεις από τις τράπεζες (τις οποίες έλεγχαν μέχρι προσφάτως) και έχοντας αποκτήσει σιαμαίες σχέσεις με τα μίντια (τα οποία έλεγχαν σχεδόν απόλυτα το πολιτικό σύστημα μέχρι πρόσφατα) αδυνατούσε και αδυνατεί να δώσει λύση.
Και όταν παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια… Ετσι θύματα αυτής της κατάστασης έγιναν οι εργαζόμενοι πολλοί εκ των οποίων έχασαν τη δουλειά τους και όσοι κατάφεραν να παραμείνουν στις θέσεις τους από ένα σημείο και μετά απλά κρατούν τη θέση τους πρακτικά με παροχή δωρεάν εργασίας αφού οι εργοδότες πληρώνουν πλέον ό,τι νάναι όποτε νάναι.
Πρόκειται για γόρδιο δεσμό ο οποίος εδώ που έφθασε το πράγμα λύνεται μόνο με ένα τρόπο. Με το να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι οι τρεις πλευρές και να αποφασίσουν ότι θα αναλάβουν όλοι το μερίδιο της ευθύνης τους και θα συμφωνήσουν σε μια οριστική λύση. Ποια είναι αυτή; Οι τράπεζες να αντιληφθούν ότι τα δάνεια που έχουν δώσει δεν πρόκειται ποτέ των ποτών να τα πάρουν πίσω άρα να κάνουν κάτι περισσότερο από γενναία κουρέματα και άλλες διευκολύνσεις. Οι επιχειρηματίες να αντιληφθούν ότι πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να χρηματοδοτήσουν τις εταιρείες τους οι οποίες με τις διευκολύνσεις που θα κάνουν οι τράπεζες θα είναι ουσιαστικά καθαρές. Το πολιτικό σύστημα να βεβαιώσει από την μια πλευρά τις τράπεζες ότι δεν θα προχωρήσει σε ενέργειες εναντίον τους για τις νέες συμφωνίες που θα συνάψουν με τις επιχειρήσεις και να βεβαιώσει τους επιχειρηματίες ότι οι συμφωνίες αυτές δεν θα τεθούν σε αμφισβήτηση από καμία επόμενη κυβέρνηση. Ταυτόχρονα όμως το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να πει στους επιχειρηματίες ότι αν δεν συμφωνήσουν σε αυτό το new deal και δεν βάλουν και εκείνοι βαθιά το χέρι στην τσέπη για να κρατήσουν όρθιες τις εταιρείες τους θα κυνηγηθούν αλύπητα. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από ένα delete σε όσα έγιναν και έναρξη μιας νέας περιόδου. Ναι προφανώς αυτό το delete θα σβήσει ευθύνες (ηθικές, πολιτικές, ποινικές κλπ) πολλών, αλλά από την άλλη πλευρά θα εξυγιάνει χιλιάδες επιχειρήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική κοινωνία. Εχουμε αντέξει επί δεκαετίες παραγραφές και παραγραφές πολιτικών και ποινικών ευθυνών θα αντέξουμε άλλη μια η οποία μάλιστα θα συνοδεύεται και από την επαναφορά μιας κανονικότητας και ισορροπίας στην ελληνική κοινωνία.
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Σχόλιο "Α" - ... ε, να μην κλονιστεί και το οικονομικοπολιτικό μας σύστημα ... να τα βρούμε, βρε αδερφέ ...
Ο γόρδιος δεσμός
που πνίγει τους εργαζομένους του ΔΟΛ
Η Εθνική Τράπεζα με ανακοίνωση της έσπευσε να ενημερώσει την κοινή γνώμη ότι στην περίπτωση του ΔΟΛ τα όσα ακούγονται για κυβερνητική παρέμβαση δεν ισχύουν και ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται αποκλειστικά από τα στελέχη της τράπεζας και στηρίζονται στους τραπεζικούς κανόνες κλπ κλπ. Η απάντηση αυτή είναι καρμπόν με άλλες αντίστοιχες του πρόσφατου παρελθόντος από τα τραπεζικά ιδρύματα για αντίστοιχες περιπτώσεις με αυτές του ΔΟΛ και προκαλούν φυσικά τη θυμηδία αλλά και δικαιολογημένη οργή στο μέρος του κοινωνικού συνόλου που γίνεται αποδέκτης των επιπτώσεων των όσων κάνουν τα κόμματα, οι τράπεζες και οι επιχειρηματίες μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Και δεν μιλάμε φυσικά μόνο για το χώρο των μήντια αλλά γενικά. Απλά στις εταιρείες των ΜΜΕ έχουν πέσει όλα τα φώτα της δημοσιότητας ενώ τα δάνειά τους σε σχέση με εκείνα άλλων κλάδων είναι της πλάκας.
Οι τράπεζες λοιπόν το τελευταίο διάστημα κάνουν όλες τις κινήσεις που απορρέουν από τους κανόνες απέναντι σε επιχειρήσεις που δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους αφού πρώτα βέβαια είχαν μπουκώσει τις επιχειρήσεις αυτές με ένα ποταμό εκ. ευρώ χωρίς να ακολουθήσουν κανένα τραπεζικό κανόνα. Οταν άρχισαν να κάνουν εμφανή τα σημάδια τους οι επιπτώσεις αυτής της τακτικής συνοδεία της κρίσης οι τράπεζες αντί να προσπαθήσουν να μαζέψουν το πράγμα και σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες να οργανώσουν σοβαρά σχέδια εξυγίανσης των εταιρειών τους απλά τους παρείχαν νέα κεφάλαια και νέες διευκολύνσεις για να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία των εταιρειών τους με τον τρόπο που το έκαναν μέχρι τότε. Η μόνη απαίτηση των τραπεζών ήταν να γίνονται απολύσεις προσωπικού και μάλιστα άκριτα, χωρίς οι απολύσεις αυτές να εντάσσονται σε ένα business plan. Ελεγαν στους επιχειρηματίες απλά να μειώσουν το μισθολογικό κόστος όσο και όπως αυτοί επιθυμούσαν. Το αποτέλεσμα γνωστό… Και όταν πια οι επιχειρήσεις έσκασαν οι τράπεζες θυμήθηκαν ξαφνικά τους τραπεζικούς κανόνες και άρχισαν να ζητούν εγγυήσεις, να μπλοκάρουν λογαριασμούς και να καταγγέλλουν τα δάνεια. Είναι όμως πλέον πολύ αργά.
Οι επιχειρηματίες από την πλευρά τους αφού έλαβαν επί χρόνια απίστευτα ποσά και διευκολύνσεις κάθε είδους από τις τράπεζες όταν έφτασε η ώρα να πάρουν και εκείνοι το μερίδιο της ευθύνης τους για την κακοδιαχείριση και τα όσα έκαναν στις εταιρείες τους άπαντες είπαν με ένα στόμα εμείς δεν βάζουμε φράγκο και βρίσκοντας ή εφευρίσκοντας κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο απέφυγαν να μπουν σε διαδικασία εξεύρεσης κάποιας λύσης που θα τους ακουμπούσε και εκείνους ζητώντας από τις τράπεζες αέναη συμπαράσταση με παροχή νέων διευκολύνσεων χωρίς χρονικό ορίζοντα, δηλ. οι τράπεζες να συνεχίσουν να στηρίζουν τις επιχειρήσεις τους χωρίς να έχουν καμία απαίτηση.
Το πολιτικό σύστημα έχοντας μπουκωθεί και αυτό με αμέτρητα εκατομμύρια και διευκολύνσεις από τις τράπεζες (τις οποίες έλεγχαν μέχρι προσφάτως) και έχοντας αποκτήσει σιαμαίες σχέσεις με τα μίντια (τα οποία έλεγχαν σχεδόν απόλυτα το πολιτικό σύστημα μέχρι πρόσφατα) αδυνατούσε και αδυνατεί να δώσει λύση.
Και όταν παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια… Ετσι θύματα αυτής της κατάστασης έγιναν οι εργαζόμενοι πολλοί εκ των οποίων έχασαν τη δουλειά τους και όσοι κατάφεραν να παραμείνουν στις θέσεις τους από ένα σημείο και μετά απλά κρατούν τη θέση τους πρακτικά με παροχή δωρεάν εργασίας αφού οι εργοδότες πληρώνουν πλέον ό,τι νάναι όποτε νάναι.
Πρόκειται για γόρδιο δεσμό ο οποίος εδώ που έφθασε το πράγμα λύνεται μόνο με ένα τρόπο. Με το να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι οι τρεις πλευρές και να αποφασίσουν ότι θα αναλάβουν όλοι το μερίδιο της ευθύνης τους και θα συμφωνήσουν σε μια οριστική λύση. Ποια είναι αυτή; Οι τράπεζες να αντιληφθούν ότι τα δάνεια που έχουν δώσει δεν πρόκειται ποτέ των ποτών να τα πάρουν πίσω άρα να κάνουν κάτι περισσότερο από γενναία κουρέματα και άλλες διευκολύνσεις. Οι επιχειρηματίες να αντιληφθούν ότι πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να χρηματοδοτήσουν τις εταιρείες τους οι οποίες με τις διευκολύνσεις που θα κάνουν οι τράπεζες θα είναι ουσιαστικά καθαρές. Το πολιτικό σύστημα να βεβαιώσει από την μια πλευρά τις τράπεζες ότι δεν θα προχωρήσει σε ενέργειες εναντίον τους για τις νέες συμφωνίες που θα συνάψουν με τις επιχειρήσεις και να βεβαιώσει τους επιχειρηματίες ότι οι συμφωνίες αυτές δεν θα τεθούν σε αμφισβήτηση από καμία επόμενη κυβέρνηση. Ταυτόχρονα όμως το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να πει στους επιχειρηματίες ότι αν δεν συμφωνήσουν σε αυτό το new deal και δεν βάλουν και εκείνοι βαθιά το χέρι στην τσέπη για να κρατήσουν όρθιες τις εταιρείες τους θα κυνηγηθούν αλύπητα. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από ένα delete σε όσα έγιναν και έναρξη μιας νέας περιόδου. Ναι προφανώς αυτό το delete θα σβήσει ευθύνες (ηθικές, πολιτικές, ποινικές κλπ) πολλών, αλλά από την άλλη πλευρά θα εξυγιάνει χιλιάδες επιχειρήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική κοινωνία. Εχουμε αντέξει επί δεκαετίες παραγραφές και παραγραφές πολιτικών και ποινικών ευθυνών θα αντέξουμε άλλη μια η οποία μάλιστα θα συνοδεύεται και από την επαναφορά μιας κανονικότητας και ισορροπίας στην ελληνική κοινωνία.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου