*
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι εργαζόμενοι στον Δ.Ο.Λ. (και τις άλλες επιχειρήσεις συμφερόντων Ψυχάρη) βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανασφάλεια της απληρωσιάς και την αγωνία της καθημερινής τους επιβίωσης. Οι εργαζόμενοι έχουν απέναντί τους από τη μια Εργοδοσία και Κυβέρνηση και από την άλλη τους διάφορους πρόθυμους «σωτήρες» που τάχα σκίζονται για το καλό των εργαζομένων. Σα να μην έφταναν οι καλοπληρωμένοι διευθυντές που ορίστηκαν ως «επιτροπή διάσωσης», τώρα διορίστηκε και ο κος Μουλόπουλος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι πρόσφατα πρόεδρος του ΔΣ της Αυγής, για να «συμβάλει» στο σχέδιο εξυγίανσης.
Αυτοί που ανέλαβαν τη διάσωση των ιστορικών εφημερίδων του ΔΟΛ και των εργαζόμενων σε αυτές, ποιόν άραγε εξυπηρετούν κηρύσσοντας σιωπητήριο αγώνων; Εκείνους που είχαν το τιμόνι του καραβιού και υπόσχονταν «χρυσάφι στα αμπάρια», εκείνους που όταν βούλιαζε το καράβι έριχναν τρύπια σωσίβια, ή τους εργαζόμενους που βουλιάζουν διαρκώς με όλο το βάρος της ανέχειας στην απόγνωση και την εξαθλίωση;
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Θέλουμε να καταγγείλουμε τη Διοίκηση του Δ.Ο.Λ. που αδιαφορεί προκλητικά απέναντι στους εργαζόμενους, που τόσα χρόνια με την εργασία τους έχτισαν και στήριξαν το ΔΟΛ. Η ελπίδα που επιδιώκει να καλλιεργήσει η Διοίκηση της εταιρίας, σε αναμονή κάποιου θαύματος, εξανεμίζεται καθημερινά. Βασικός λόγος είναι ότι οι ιθύνοντες που διαπραγματεύονται για τη «διάσωσή» τους, συνεχίζουν να τους κρατούν σε ομηρία δίχως κάποια επίσημη ενημέρωση παρά μόνο ότι μαθαίνουν από τις διαρροές και τα παπαγαλάκια τους.
Θέλουμε να καταγγείλουμε επίσης, τις συμβιβασμένες ηγεσίες και τους εκπροσώπους συνδικαλιστικών οργάνων, που στηρίζουν τις επιλογές της εργοδοσίας, τους προσανατολισμούς της «εργασιακής ειρήνης» και των «ανοιχτών μαγαζιών» που προβάλλονταν ως η μόνη λύση στα προβλήματα των συναδέλφων, που καθημερινά και συνεχώς διογκώνονται.
Καλούμε ιδιαίτερα τους συναδέλφους που σκέπτονται να φύγουν από την εταιρία εγκαταλείποντας την προσπάθεια να διατηρήσουν τη θέση εργασίας τους και να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, να μην το κάνουν. Η οικειοθελής μείωση του προσωπικού, είναι κάτι που εξυπηρετεί την εργοδοσία και μόνο. Η ανεργία στον κλάδο είναι τέτοια που μπορεί να τραβήξει για χρόνια και η μείωση του προσωπικού, σε τίποτα δεν εξασφαλίζει την διάσωση της εργασίας όσων μένουν μέσα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Δεν υπάρχουν σωτήρες, μόνοι μας θα βρούμε το δίκιο μας μέσα από την οργανωμένη πάλη στο χώρο δουλειάς, μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΠΑΜΕ. Τα παραδείγματα αγώνα από άλλους κλάδους πρέπει να μας γίνουν μάθημα, ενώ το παράδειγμα υποταγής που μας πλασάρεται, είναι ο σίγουρος δρόμος για την αποτυχία.
ΠΕΛιθογράφων
***
*
*
Να σηκώσουν το ανάστημά τους
οι εργαζόμενοι και να διεκδικήσουν
μαζικά το δίκιο τους. Δεν πάει άλλο...
Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι εργαζόμενοι στον Δ.Ο.Λ. (και τις άλλες επιχειρήσεις συμφερόντων Ψυχάρη) βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανασφάλεια της απληρωσιάς και την αγωνία της καθημερινής τους επιβίωσης. Οι εργαζόμενοι έχουν απέναντί τους από τη μια Εργοδοσία και Κυβέρνηση και από την άλλη τους διάφορους πρόθυμους «σωτήρες» που τάχα σκίζονται για το καλό των εργαζομένων. Σα να μην έφταναν οι καλοπληρωμένοι διευθυντές που ορίστηκαν ως «επιτροπή διάσωσης», τώρα διορίστηκε και ο κος Μουλόπουλος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι πρόσφατα πρόεδρος του ΔΣ της Αυγής, για να «συμβάλει» στο σχέδιο εξυγίανσης.
Αυτοί που ανέλαβαν τη διάσωση των ιστορικών εφημερίδων του ΔΟΛ και των εργαζόμενων σε αυτές, ποιόν άραγε εξυπηρετούν κηρύσσοντας σιωπητήριο αγώνων; Εκείνους που είχαν το τιμόνι του καραβιού και υπόσχονταν «χρυσάφι στα αμπάρια», εκείνους που όταν βούλιαζε το καράβι έριχναν τρύπια σωσίβια, ή τους εργαζόμενους που βουλιάζουν διαρκώς με όλο το βάρος της ανέχειας στην απόγνωση και την εξαθλίωση;
Έτσι και μπροστά στις όποιες νέες εξελίξεις δρομολογούνται αυτές τις ημέρες στον Δ.Ο.Λ., αλλά και στην Ίρις Εκτυπωτική, στα Πρακτορεία Τύπου, στον Πήγασο, και αλλού, οι εργαζόμενοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες.Φαίνεται ότι η γενικότερη προσπάθεια που έχει ξεκινήσει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για αναδιάταξη των αστικών ΜΜΕ ώστε να βρει τα κατάλληλα στηρίγματα στην αντεργατική πολιτική της, μετά από τα τηλεοπτικά μέσα, προχωράει και στα έντυπα. Προσπάθεια, που όπως κάνανε και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, χρηματοδοτώντας με εκατομμύρια ευρώ τους εκδοτικούς ομίλους, έτσι και τώρα συνοδεύεται με συμφωνίες διαπλοκής. Έτσι και οι τραπεζικές εξυγιάνσεις, οι επενδυτικές προτάσεις, «οι εκκαθαριστές» και οι κυβερνητικές σφήνες τύπου «γάτας Ιμαλαΐων», όποια μορφή και αν πάρουν ως «σανίδα σωτηρίας», ή ακόμα και ως η μόνη διέξοδος, ένα είναι το σίγουρο, ότι μόνο νέα δεινά θα φέρουν στους εργαζόμενους. Μπορεί να βρίσκουν στήριγμα σε ακριβοπληρωμένα στελέχη του ΔΟΛ που έτσι και αλλιώς με τη στάση τους πολεμάνε κάθε αγώνα εργαζομένων, αλλά δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων, διοικητικών και τεχνικών του ΔΟΛ που είναι χαμηλόμισθοι και κάνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Θέλουμε να καταγγείλουμε τη Διοίκηση του Δ.Ο.Λ. που αδιαφορεί προκλητικά απέναντι στους εργαζόμενους, που τόσα χρόνια με την εργασία τους έχτισαν και στήριξαν το ΔΟΛ. Η ελπίδα που επιδιώκει να καλλιεργήσει η Διοίκηση της εταιρίας, σε αναμονή κάποιου θαύματος, εξανεμίζεται καθημερινά. Βασικός λόγος είναι ότι οι ιθύνοντες που διαπραγματεύονται για τη «διάσωσή» τους, συνεχίζουν να τους κρατούν σε ομηρία δίχως κάποια επίσημη ενημέρωση παρά μόνο ότι μαθαίνουν από τις διαρροές και τα παπαγαλάκια τους.
Θέλουμε να καταγγείλουμε επίσης, τις συμβιβασμένες ηγεσίες και τους εκπροσώπους συνδικαλιστικών οργάνων, που στηρίζουν τις επιλογές της εργοδοσίας, τους προσανατολισμούς της «εργασιακής ειρήνης» και των «ανοιχτών μαγαζιών» που προβάλλονταν ως η μόνη λύση στα προβλήματα των συναδέλφων, που καθημερινά και συνεχώς διογκώνονται.
Απαιτούμε άμεσα από την εργοδοσία, την καταβολή όλων των δεδουλευμένων και την επιστροφή στην κανονικότητα της μισθοδοσίας. Η εργαζόμενοι αρκετά έκαναν υπομονή, αρκετά στήριξαν την επιχείρηση ελπίζοντας να ανταποκριθεί στα δίκαια αιτήματά τους. Δεν πάει άλλο…Καλούμε τους εργαζόμενους, να βγάλουν εκείνα τα συμπεράσματα που θα τους οδηγήσουν να σηκώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν συλλογικά και μαζικά το δίκιο τους, με τρόπο που θα επιλέξουν οι ίδιοι και όχι εκείνοι που τους οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Να αξιοποιήσουν κάθε μορφή οργάνωσης της πάλης και να μην επαναπαύονται στα τραπέζια των κοινωνικών διαλόγων.
Καλούμε ιδιαίτερα τους συναδέλφους που σκέπτονται να φύγουν από την εταιρία εγκαταλείποντας την προσπάθεια να διατηρήσουν τη θέση εργασίας τους και να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, να μην το κάνουν. Η οικειοθελής μείωση του προσωπικού, είναι κάτι που εξυπηρετεί την εργοδοσία και μόνο. Η ανεργία στον κλάδο είναι τέτοια που μπορεί να τραβήξει για χρόνια και η μείωση του προσωπικού, σε τίποτα δεν εξασφαλίζει την διάσωση της εργασίας όσων μένουν μέσα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Δεν υπάρχουν σωτήρες, μόνοι μας θα βρούμε το δίκιο μας μέσα από την οργανωμένη πάλη στο χώρο δουλειάς, μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΠΑΜΕ. Τα παραδείγματα αγώνα από άλλους κλάδους πρέπει να μας γίνουν μάθημα, ενώ το παράδειγμα υποταγής που μας πλασάρεται, είναι ο σίγουρος δρόμος για την αποτυχία.
Αγωνιστικά
Η Διοίκηση
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου