*
Ανασυγκρότηση
***
*
Του Μάνου Στεφανίδη
Επιτρέψτε μου να διεκδικήσω σεμνοπρεπώς το copyright για τον όρο ΔΟΛιος που πρωτοχρησιμοποίησα, 25 χρόνια πριν, στο ιστορικό περιοδικό «Αντί» όταν μαζί με τον Παπουτσάκη «τουφεκίζαμε» από τα πρανή του Λυκαβηττού τις φαραωνικές παρανομίες της υπόγειας Όπερας που έχτιζε ο πρόεδρος του ΔΟΛ στο καταπατημένο γήπεδο του Μεγάρου αδιαφορώντας μέσα στην απόλυτη αυθαιρεσία και αλαζονεία του «οράματος» του …νόμους, υπονόμους, αστυνόμους κλπ.
Κι ενώ όλες οι Όπερες του κόσμου, δημιουργήματα του Διαφωτισμού και του Ρομαντισμού είναι υπέργεια, περίοπτα, λαμπρά κτίσματα που αντανακλούν την υπερηφάνεια του αστικού πολιτισμού, η Όπερα Λαμπράκη είναι υπόγεια και αφανής, αψευδές σύμβολο μιας εποχής τρωκτικών.
Πρόκειται για την εποχή που ο Λαμπράκης ανέβαζε και κατέβαζε υπουργούς Πολιτισμού όταν δεν ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις και δεν αποσπούσε για τις δραστηριότητες του την μερίδα του λέοντος των κρατικών χρηματοδοτήσεων. Έτσι, σταδιακά το σύστημα ΔΟΛ όχι μόνον εξελίχθηκε σε βασικό άξονα οικονομικοπολιτικής διαπλοκής αλλά και οικειοποιήθηκε μεθοδικά – όταν δεν εκμαύλισε – ολόκληρη την πολιτιστική ζωή του τόπου. Η ΚΟΑ και η ΕΛΣ μάταια ζητιάνευαν χώρους του πληρωμένου από το κράτος και την δαψιλή χορηγία Βούρου – Ευταξία Μεγάρου για πρόβες ή παραστάσεις. Ο πρόεδρος προέβαλε βέτο σε ό, τι κοντραριζόταν με το Μέγαρο «του».
Για να φτάσουμε σήμερα να έχουμε τρεις όπερες αλλά καθόλου μπάτζετ και περιορισμένο κοινό. Για να φτάσουμε σήμερα στην απόλυτη παρακμή και χρεοκοπία και του Μεγάρου και του ΔΟΛ και του Μέγκα. Και όλα αυτά βέβαια τα συσσωρευμένα λάθη δεν φταίει ούτε ο Παππάς ούτε ο Τσίπρας.
Θυμίζω ότι αυτήν την απεχθή νοοτροπία του κράτους εν κράτει υιοθετούσαν αμέσως όλα τα στελέχη του ΔΟΛ τα οποία διέθεταν μόνο την αλαζονεία αλλά κανένα από τα πολλά ταλέντα του αφεντικού τους. Ούτε βέβαια την παιδεία του. Και ενώ αυτός έκανε το παθιασμένο του ψώνιο με την κλασική μουσική, εκείνοι έκαναν τα ψώνια και τις καταθέσεις τους στην Ζυρίχη, την Νέα Υόρκη κλπ. Δεν θα ξεχάσω πως ο λιτοδίαιτος και τσιγκούνης Λαμπράκης κυκλοφορούσε με τρακαρισμένο Φολκσβάγκεν ενώ ο Ψυχάρης με λιμουζίνα και μοτοσικλετιστή της Τροχαίας!
Ούτε βέβαια τους άπειρους πνευματικούς ανθρώπους, ζώντες και τεθνεώτες, αριστερούς κατά δήλωσιν, που ψωμίζονταν στην αυλή του. Αλήθεια, ούτε ένας λόγος στήριξης στον χειμαζόμενο ΔΟΛ από τον κ. Βέλτσο ή τον κ. Τσουκαλά;
ΥΓ. Στην φωτογραφία πίνακας του Δημήτρη Σαραζίτη, με στρατηγούς, επαναστάσεις και έρωτες. Την πρόσφατη δηλαδή ιστορία μας μυθοποιημένη. Επειδή γνωρίζω ότι είναι φιλότεχνοι στον ΔΟΛ. Κι αν με θεωρούν εμπαθή, τους θυμίζω με πόση εμπάθεια απέκλειαν κάθε δυσάρεστο. Επί δεκαετίες…
*
ΔΟΛιοι, δόλιοι, δόλος, ΔΟΛ και τρωκτικά
Επιτρέψτε μου να διεκδικήσω σεμνοπρεπώς το copyright για τον όρο ΔΟΛιος που πρωτοχρησιμοποίησα, 25 χρόνια πριν, στο ιστορικό περιοδικό «Αντί» όταν μαζί με τον Παπουτσάκη «τουφεκίζαμε» από τα πρανή του Λυκαβηττού τις φαραωνικές παρανομίες της υπόγειας Όπερας που έχτιζε ο πρόεδρος του ΔΟΛ στο καταπατημένο γήπεδο του Μεγάρου αδιαφορώντας μέσα στην απόλυτη αυθαιρεσία και αλαζονεία του «οράματος» του …νόμους, υπονόμους, αστυνόμους κλπ.
Κι ενώ όλες οι Όπερες του κόσμου, δημιουργήματα του Διαφωτισμού και του Ρομαντισμού είναι υπέργεια, περίοπτα, λαμπρά κτίσματα που αντανακλούν την υπερηφάνεια του αστικού πολιτισμού, η Όπερα Λαμπράκη είναι υπόγεια και αφανής, αψευδές σύμβολο μιας εποχής τρωκτικών.
Πρόκειται για την εποχή που ο Λαμπράκης ανέβαζε και κατέβαζε υπουργούς Πολιτισμού όταν δεν ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις και δεν αποσπούσε για τις δραστηριότητες του την μερίδα του λέοντος των κρατικών χρηματοδοτήσεων. Έτσι, σταδιακά το σύστημα ΔΟΛ όχι μόνον εξελίχθηκε σε βασικό άξονα οικονομικοπολιτικής διαπλοκής αλλά και οικειοποιήθηκε μεθοδικά – όταν δεν εκμαύλισε – ολόκληρη την πολιτιστική ζωή του τόπου. Η ΚΟΑ και η ΕΛΣ μάταια ζητιάνευαν χώρους του πληρωμένου από το κράτος και την δαψιλή χορηγία Βούρου – Ευταξία Μεγάρου για πρόβες ή παραστάσεις. Ο πρόεδρος προέβαλε βέτο σε ό, τι κοντραριζόταν με το Μέγαρο «του».
Για να φτάσουμε σήμερα να έχουμε τρεις όπερες αλλά καθόλου μπάτζετ και περιορισμένο κοινό. Για να φτάσουμε σήμερα στην απόλυτη παρακμή και χρεοκοπία και του Μεγάρου και του ΔΟΛ και του Μέγκα. Και όλα αυτά βέβαια τα συσσωρευμένα λάθη δεν φταίει ούτε ο Παππάς ούτε ο Τσίπρας.
Θυμίζω ότι αυτήν την απεχθή νοοτροπία του κράτους εν κράτει υιοθετούσαν αμέσως όλα τα στελέχη του ΔΟΛ τα οποία διέθεταν μόνο την αλαζονεία αλλά κανένα από τα πολλά ταλέντα του αφεντικού τους. Ούτε βέβαια την παιδεία του. Και ενώ αυτός έκανε το παθιασμένο του ψώνιο με την κλασική μουσική, εκείνοι έκαναν τα ψώνια και τις καταθέσεις τους στην Ζυρίχη, την Νέα Υόρκη κλπ. Δεν θα ξεχάσω πως ο λιτοδίαιτος και τσιγκούνης Λαμπράκης κυκλοφορούσε με τρακαρισμένο Φολκσβάγκεν ενώ ο Ψυχάρης με λιμουζίνα και μοτοσικλετιστή της Τροχαίας!
Ούτε βέβαια τους άπειρους πνευματικούς ανθρώπους, ζώντες και τεθνεώτες, αριστερούς κατά δήλωσιν, που ψωμίζονταν στην αυλή του. Αλήθεια, ούτε ένας λόγος στήριξης στον χειμαζόμενο ΔΟΛ από τον κ. Βέλτσο ή τον κ. Τσουκαλά;
ΥΓ. Στην φωτογραφία πίνακας του Δημήτρη Σαραζίτη, με στρατηγούς, επαναστάσεις και έρωτες. Την πρόσφατη δηλαδή ιστορία μας μυθοποιημένη. Επειδή γνωρίζω ότι είναι φιλότεχνοι στον ΔΟΛ. Κι αν με θεωρούν εμπαθή, τους θυμίζω με πόση εμπάθεια απέκλειαν κάθε δυσάρεστο. Επί δεκαετίες…
---
πηγή: anoixtoparathyro.gr
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου