*
Ανασυγκρότηση
***
*
Δεν είναι και πολύ απλό ή εύκολο να περιγράψεις τα όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία σχεδόν 4 χρόνια στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. Για όσους δεν ανήκουν στον χώρο των ΜΜΕ, απλά να υπενθυμίσω ότι από τα τέλη του 2010, η πρώτη μεγάλη επιχείρηση (και εκτός ΜΜΕ) που επέβαλε μειώσεις με ατομικές συμβάσεις στην Ελλάδα, ήταν ο όμιλος ΣΚΑΪ.
Η πρώτη μείωση (όπως και η δεύτερη που ακολούθησε) ήταν οριζόντια, για όλους, με ποσοστό μείωσης στο 10%, ανεξάρτητα του ύψους των απολαβών. Για τον επόμενο χρόνο η νέα μείωση ήταν στο 9%. Είχαν προηγηθεί η μή πληρωμή των προσαυξήσεων για τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην πρώτη χρονιά της μείωσης.
Εργαζόμενοι στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο με τον τότε Πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Πάνο Σόμπολο να σφυρίζει αδιάφορα, χτυπήθηκαν εξ αρχής στην προσπάθειά τους να αντισταθούν απέναντι στην καταπάτηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων, ειδικά στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, άντεξε, δεν λύγισε, δεν υπέγραψε και τελικά απολύθηκε.
Λίγο μετά τις πρώτες υπογραφές ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του Ομίλου, κ. Ιωάννης Αλαφούζος, μας κάλεσε στον 5ο όροφο του κτιρίου. Εργαζόμενοι της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, από κοινού, ακούσαμε τις ευχαριστίες του για τις υπογραφές, τις μειώσεις των μισθών και την «σωτηρία του Ομίλου».
Ακολούθησαν νέες μειώσεις, όπως αναφέρω παραπάνω, νέες απολύσεις (αρχικά αυτών που δεν είχαν…συμμορφωθεί…) και τελικά στα τέλη του 2012 φτάνει η πρόταση για εθελούσια. Σύμφωνα με τις διαρροές η εθελούσια δεν πέτυχε το «στόχο που είχε θέσει η εταιρεία» αν και αρχικά «δεν υπήρχε συγκεκριμένος στόχος»…
Και επειδή οι εργαζόμενοι έβαλαν…πλάτη και επειδή ο «όμιλος σώθηκε», σύμφωνα πάντα με τους εμπνευστές του «πλάνου σωτηρίας», στα τέλη του Γενάρη, η επιχείρηση προχώρησε σε νέες απολύσεις. Λίγο μετά δηλαδή τις μειώσεις και την εθελούσια. Όσοι δεν κλήθηκαν να υπογράψουν απολύθηκαν σε μια μέρα. Ελάχιστοι έχουν(με) απομείνει.
Οι συνεχόμενες μέρες απεργίας τότε, έβαλαν ένα «φρένο» και θέλουμε όλοι να πιστεύουμε ότι η αντίστασή μας, με τη βοήθεια του Σωματείου, έσωσαν κάποιους από τους συναδέλφους μας.
Το φετινό καλοκαίρι, είναι διαφορετικό από τα άλλα. Αν και δεν είναι πρωτόγνωρο να ζούμε, εν μέσω θέρους, με απολύσεις, φέτος είπαμε να…πρωτοτυπήσουμε. Έτσι, «ενημερωθήκαμε», στις αρχές Ιουλίου (μέσω σπασμένου τηλεφώνου) ότι η επιχείρηση αποφάσισε την ανάκληση των αδειών μας από τις 29 Ιουλίου μέχρι τις 2 Αυγούστου.
Για την συγκεκριμένη εξέλιξη στο ραδιόφωνο και παρά τις δύο -άκαρπες- προσπάθειές μου να συναντηθώ με εκπρόσωπο της διοίκησης του Ομίλου ΣΚΑΪ, δυστυχώς δεν έλαβα κάποια απάντηση για τον/τους λόγο/ους της ανάκλησης των αδειών μας.
Το ήδη βεβαρημένο εργασιακό μας περιβάλλον μετατρέπεται σε μια «ζούγκλα» με ευθύνη της διοίκησης, της διεύθυνσης και των στελεχών. Εργαζόμενοι χωρίς να γνωρίζουν τι τους ξημερώνει, περιμένοντας την εβδομάδα με τις γνωστές-άγνωστες εξελίξεις, βρίσκονται στη θέση να πρέπει να υπηρετήσουν την δουλειά τους εν μέσω αδειών και φημών ότι ανήκουν στην….λίστα.
Καμία κουβέντα, καμία λέξη από αυτούς που εμπνεύστηκαν και υλοποίησαν το «σχέδιο σωτηρίας» του Ομίλου και ειδικά του ραδιοφώνου.
Φυσικά η πραγματικότητα δεν είναι ίδια και «μαύρη» για όλους. Στελέχη, υποστελέχη, πρώην και νυν, καταφθάνουν στον Όμιλο, ζητώντας ένα «καθαρό ραδιόφωνο» (αλήθεια από τι, από εργαζόμενους;) ενώ το «κοστοβόρο ραδιόφωνο» αυτό που για πρώτη φορά στα ελληνικά δεδομένα εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι και τεχνικοί αναγκάστηκαν να το «τρέξουν» επί σειρά ετών, χωρίς την «ανάσα» της μουσικής, καταλήγουν στον μακρύ κατάλογο της ανεργίας.
Φέτος, τώρα που η ανάκληση των αδειών μας θα τεθεί σε ισχύ, ενημερωνόμαστε ότι βρέθηκαν τα χρήματα για να ενταχθεί ξανά η μουσική στο πρόγραμμα του Ρ/Σ ΣΚΑΙ.
Ο ΣΚΑΪ έπεσε από την 1η θέση στην κατάταξη των ακροαματικοτήτων, όχι φυσικά γιατί οι εργαζόμενοι δούλευαν λιγότερο ή δεν ήταν «παραγωγικοί». Πως θα μπορούσαμε άλλωστε μετά από τόσες απολύσεις και άρα μετά από τα τόσα κενά που δημιουργήθηκαν; Αλλά γιατί το «πλάνο σωτηρίας» ήταν μεν «σωτηρίας» αλλά όχι για τους εργαζόμενους. Όπως -δυστυχώς- κάποιοι «γραφικοί» φώναζαν από τα τέλη του 2010…
YΓ 1: Γιατί αυτό το κείμενο: Η συγκυρία (ανάκληση αδειών) αποτελεί σίγουρα τον βασικό παράγοντα. Μα κυρίως γιατί οι ακροατές, οι συνάδελφοι, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν τι συμβαίνει στα εσωτερικά των ΜΜΕ.
ΥΓ 2: Το κείμενο αποτυπώνει προσωπικές απόψεις και δεν αποτελεί αποτέλεσμα ή συμπεράσματα της Συνέλευσης των δημοσιογράφων στον Ρ/Σ ΣΚΑΙ 100.3.
***
*
Το μαρτύριο της σταγόνας:
Ανάκληση αδειών στον Ρ/Σ ΣΚΑΪ 100.3
.
Ο Εκπρόσωπος των Δημοσιογράφων
στον Ρ.Σ. ΣΚΑΪ 100.3
Η πρώτη μείωση (όπως και η δεύτερη που ακολούθησε) ήταν οριζόντια, για όλους, με ποσοστό μείωσης στο 10%, ανεξάρτητα του ύψους των απολαβών. Για τον επόμενο χρόνο η νέα μείωση ήταν στο 9%. Είχαν προηγηθεί η μή πληρωμή των προσαυξήσεων για τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην πρώτη χρονιά της μείωσης.
Εργαζόμενοι στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο με τον τότε Πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Πάνο Σόμπολο να σφυρίζει αδιάφορα, χτυπήθηκαν εξ αρχής στην προσπάθειά τους να αντισταθούν απέναντι στην καταπάτηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων, ειδικά στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, άντεξε, δεν λύγισε, δεν υπέγραψε και τελικά απολύθηκε.
Λίγο μετά τις πρώτες υπογραφές ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του Ομίλου, κ. Ιωάννης Αλαφούζος, μας κάλεσε στον 5ο όροφο του κτιρίου. Εργαζόμενοι της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, από κοινού, ακούσαμε τις ευχαριστίες του για τις υπογραφές, τις μειώσεις των μισθών και την «σωτηρία του Ομίλου».
Ακολούθησαν νέες μειώσεις, όπως αναφέρω παραπάνω, νέες απολύσεις (αρχικά αυτών που δεν είχαν…συμμορφωθεί…) και τελικά στα τέλη του 2012 φτάνει η πρόταση για εθελούσια. Σύμφωνα με τις διαρροές η εθελούσια δεν πέτυχε το «στόχο που είχε θέσει η εταιρεία» αν και αρχικά «δεν υπήρχε συγκεκριμένος στόχος»…
Στις αρχές του 2013 ενημερωνόμαστε για τις νέες ατομικές συμβάσεις με νέες μειώσεις, κλιμακωτές από 3-5%. Το νεότερο στοιχείο σε αυτές τις μειώσεις ήταν ότι δεν αφορούσε το σύνολο των συναδέλφων. Κάποιοι δεν κλήθηκαν ποτέ και αυτό γιατί όσοι υπέγραφαν την πρόταση της μείωσης «διασφάλιζαν την θέση εργασίας τους για ολόκληρο το 2013» όπως όριζε η ατομική σύμβαση, ενώ οι υπόλοιποι έμεναν μεν χωρίς νέα μείωση αλλά και χωρίς…διασφάλιση.
Και επειδή οι εργαζόμενοι έβαλαν…πλάτη και επειδή ο «όμιλος σώθηκε», σύμφωνα πάντα με τους εμπνευστές του «πλάνου σωτηρίας», στα τέλη του Γενάρη, η επιχείρηση προχώρησε σε νέες απολύσεις. Λίγο μετά δηλαδή τις μειώσεις και την εθελούσια. Όσοι δεν κλήθηκαν να υπογράψουν απολύθηκαν σε μια μέρα. Ελάχιστοι έχουν(με) απομείνει.
Οι συνεχόμενες μέρες απεργίας τότε, έβαλαν ένα «φρένο» και θέλουμε όλοι να πιστεύουμε ότι η αντίστασή μας, με τη βοήθεια του Σωματείου, έσωσαν κάποιους από τους συναδέλφους μας.
Το φετινό καλοκαίρι, είναι διαφορετικό από τα άλλα. Αν και δεν είναι πρωτόγνωρο να ζούμε, εν μέσω θέρους, με απολύσεις, φέτος είπαμε να…πρωτοτυπήσουμε. Έτσι, «ενημερωθήκαμε», στις αρχές Ιουλίου (μέσω σπασμένου τηλεφώνου) ότι η επιχείρηση αποφάσισε την ανάκληση των αδειών μας από τις 29 Ιουλίου μέχρι τις 2 Αυγούστου.
Για την συγκεκριμένη εξέλιξη στο ραδιόφωνο και παρά τις δύο -άκαρπες- προσπάθειές μου να συναντηθώ με εκπρόσωπο της διοίκησης του Ομίλου ΣΚΑΪ, δυστυχώς δεν έλαβα κάποια απάντηση για τον/τους λόγο/ους της ανάκλησης των αδειών μας.
Το ήδη βεβαρημένο εργασιακό μας περιβάλλον μετατρέπεται σε μια «ζούγκλα» με ευθύνη της διοίκησης, της διεύθυνσης και των στελεχών. Εργαζόμενοι χωρίς να γνωρίζουν τι τους ξημερώνει, περιμένοντας την εβδομάδα με τις γνωστές-άγνωστες εξελίξεις, βρίσκονται στη θέση να πρέπει να υπηρετήσουν την δουλειά τους εν μέσω αδειών και φημών ότι ανήκουν στην….λίστα.
Καμία κουβέντα, καμία λέξη από αυτούς που εμπνεύστηκαν και υλοποίησαν το «σχέδιο σωτηρίας» του Ομίλου και ειδικά του ραδιοφώνου.
Φυσικά η πραγματικότητα δεν είναι ίδια και «μαύρη» για όλους. Στελέχη, υποστελέχη, πρώην και νυν, καταφθάνουν στον Όμιλο, ζητώντας ένα «καθαρό ραδιόφωνο» (αλήθεια από τι, από εργαζόμενους;) ενώ το «κοστοβόρο ραδιόφωνο» αυτό που για πρώτη φορά στα ελληνικά δεδομένα εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι και τεχνικοί αναγκάστηκαν να το «τρέξουν» επί σειρά ετών, χωρίς την «ανάσα» της μουσικής, καταλήγουν στον μακρύ κατάλογο της ανεργίας.
Φέτος, τώρα που η ανάκληση των αδειών μας θα τεθεί σε ισχύ, ενημερωνόμαστε ότι βρέθηκαν τα χρήματα για να ενταχθεί ξανά η μουσική στο πρόγραμμα του Ρ/Σ ΣΚΑΙ.
Ο ΣΚΑΪ έπεσε από την 1η θέση στην κατάταξη των ακροαματικοτήτων, όχι φυσικά γιατί οι εργαζόμενοι δούλευαν λιγότερο ή δεν ήταν «παραγωγικοί». Πως θα μπορούσαμε άλλωστε μετά από τόσες απολύσεις και άρα μετά από τα τόσα κενά που δημιουργήθηκαν; Αλλά γιατί το «πλάνο σωτηρίας» ήταν μεν «σωτηρίας» αλλά όχι για τους εργαζόμενους. Όπως -δυστυχώς- κάποιοι «γραφικοί» φώναζαν από τα τέλη του 2010…
YΓ 1: Γιατί αυτό το κείμενο: Η συγκυρία (ανάκληση αδειών) αποτελεί σίγουρα τον βασικό παράγοντα. Μα κυρίως γιατί οι ακροατές, οι συνάδελφοι, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν τι συμβαίνει στα εσωτερικά των ΜΜΕ.
ΥΓ 2: Το κείμενο αποτυπώνει προσωπικές απόψεις και δεν αποτελεί αποτέλεσμα ή συμπεράσματα της Συνέλευσης των δημοσιογράφων στον Ρ/Σ ΣΚΑΙ 100.3.
Ο Εκπρόσωπος των Δημοσιογράφων στον Ρ.Σ. ΣΚΑΪ 100.3
Λεωνίδας Σακλαμπάνης
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου