... ο "Σχολιαστής" τα λέει όλα ...

*

Σχολιαστής ΕΠΗΕΑ

***

*

Λόγω έλλειψης απαρτίας

Στον απόηχο των εξελίξεων

η ακύρωση της τακτικής Γεν. Συνέλευσης

της ΕΠΗΕΑ

Ραγδαίες εξελίξεις σε Ασφαλιστικό - Εργασιακό

Όπως ήταν η λακωνική δήλωση του Προέδρου (Μ. Γκανά) από έδρας, στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ, σε λιγότερους από εκατό (100) παρευρισκόμενους στην αίθουσα συναδέλφους, σε σύνολο τριών χιλιάδων εκατόν πενήντα (3.150) εγγεγραμμένων τακτικών μελών της Ένωσης.

Παρακμιακές εικόνες, που παραπέμπουν μεταφορικά στο αλλοιωμένο πορτρέτο του «Ντόριαν Γκρέι» χωρίς περαιτέρω σχόλια.

Διοικητικός απολογισμός 2012-2013 στα αζήτητα "κρεμασμένος" στο επίσημο site της ΕΠΗΕΑ.

Αυτοεμπαιζόμενοι θεσμοί που: Ζητούν (σύμφωνα με τη πρόσκληση της Τακτικής Γ.Σ) την έγκριση των δαπανών του Διοικητικού Συμβουλίου για το έτος 2013, ταυτόχρονα με την έγκριση του προϋπολογισμού της χρήσης 2013 σε ευθεία παράβαση καταστατικών μας διατάξεων (αφού η τελευταία Γεν.Συν. των μελών δεν ενέκρινε τον 12/2012 προϋπολογισμό χρήσης 2013).

Εκθέσεις ιδεών, που ψηφίστηκαν από το μονοπαραταξιακό Προεδρείο (6 έναντι 5 μελών του Δ.Σ), με αποτυπώσεις συρμού και αναπαραστάσεις της κρίσης, με τα γνωστά επαναλαμβανόμενα στερεότυπα πλοκής.

Η διοίκηση της ΕΠΗΕΑ καλλιεργεί για άλλη μία φορά το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης και ενοχής, με μία εξυπηρετική και βολική ελαφρότητα προσέγγισης:

Για όλα φταίει η κρίση τι μπορούμε άλλο να κάνουμε;

Διλημματικοί εκβιασμοί που επιχειρούν να ενοχοποιήσουν τα αυτονόητα. Από μια συνδικαλιστική ελίτ, που συνοικοδομεί εξαχρείωση, για να εμπεδωθεί το καθεστώς της κρίσης με τη λογική του λευκοπλάστ (τσακ και βγαίνει από το δέρμα).

Με ολοκληρωτισμούς και γενικεύσεις : «…το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αναγκάστηκε να απεμπολήσει κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών» (βλ. Απολογ. 2013 σελ.1), για να συγκαλυφθούν: συγκεκριμένες αφωνίες και μνημονιακές συμπλεύσεις, με φόντο τη συλλογική Κλαδική Τραγωδία.

Τακτική επιβολής τετελεσμένων.

Τη στιγμή που η εσωτερική "υποτίμηση" μετατρέπεται σε ανθρωποθυσία. Μισθοί που ισοπεδώνονται στα σκλαβοπάζαρα της αγοράς εργασίας. Χρεωκοπημένα ταμεία που θα «εγγυώνται» σύνταξη 360 ευρώ. Ενώ η ανεργία ανακυκλώνεται με την απασχόληση και το αντίστροφο. Τα κοντέρ των εξελίξεων δεν μηδενίζονται.

Η κοινωνική καταστροφή, δεν παρακάμπτεται με τις προκάλπικες "δεσμεύσεις" της διοίκησης, που με εκθέσεις ιδεών, παρακολουθεί τις εξελίξεις και την καθημερινή απαλλοτρίωση των εργασιακών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, θεωρώντας ότι έχουμε συλλογική μνήμη χρυσόψαρου. Το αίτημα για έλεος άλλωστε δεν ήταν ποτέ αποτελεσματικό διαπραγματευτικό όπλο (βλ. πρόσφατη ανακοίνωση εργαζομένων στο ΠΗΓΑΣΟ)

Τα αποτελέσματα στον Κλάδο επιβεβαιώνουν τις επιλογές. Αφού αναθέσαμε και στη συνέχεια ανεχτήκαμε συστημικά να μας "εξουσιάζουν" και να διαιωνίζονται θλιβερές συνδικαλιστικές εκπροσωπήσεις η κυρίαρχη αφήγηση είναι: Το ίδιο όπως η αυτοκτονία που δηλώνεται .ατύχημα.

Έξι χρόνια (βλ. διοικητ. απολ. από το 2008) οι απολογισμοί της διοίκησης αντιγράφουν και υποβάλλουν λεκτικά απαράλλακτο το ίδιο ερώτημα (απευθυνόμενοι στους συναδέλφους μας). Με ιώβεια υπομονή αναμένοντες απάντηση - που η διοίκηση δεν έχει - βλ. Διοικ. Απολογισμούς (από το 2008-2013) με την διατύπωση: 

«…Να αφουγκραστούμε τις προτάσεις (των συναδέλφων μας) και να επαναπροσδιορίσουμε τη συνδικαλιστική μας δράση. Να αποφασίσουμε για το τι θα κάνουμε... απεργίες διαρκείας, στάσεις;»
(Απόσπασμα Διοικ. Απολ. 2012-2013)

Ένας επαναλαμβανόμενος κατεδαφιστικός χλευασμός όλων μας.

Με θάρρος και ειλικρίνεια.

«…Επιβάλλεται σήμερα - διατύπωση διοικ. απολ. από το έτος : 2008-2013 - με θάρρος και ειλικρίνεια να θέσουμε στους συναδέλφους μας τα προβλήματα, που απασχολούν τον Κλάδο…»

Χρόνια πολλά, … η διοίκηση της ΕΠΗΕΑ αναζητά το ΄΄θάρρος΄΄ και την΄΄ειλικρίνεια΄΄ για να .θέσει τα προβλήματα του Κλάδου.

Χρόνια πολλά, …αναρωτιέται τι πρέπει να πράξει.

Ο καθένας συνάδελφος/σα ας αξιολογήσει με βάση την καθημερινότητα του - τις διαχρονικές επαναλαμβανόμενες αυταπάτες της διοίκησης.

Ως ωτοακουστής η διοίκηση της ΕΠΗΕΑ, αφουγκράζεται με βάση τις διαχρονικές συντεχνιακές βεβαιότητές της, με τις επακόλουθες κανονιστικές΄΄πρόνοιες ΄΄, όπως αντιλαμβάνεται τις κατακτήσεις μας.

Πουλόβερ που άρχισε να ξηλώνεται: είναι ευκολότερο να συνεχίσει παρά να σταματήσει.
Με ψυχοπονετική όμως διάθεση και υποκλίσεις στο ρεαλιστικό και ουσιαστικό φρόνημα της ανάπτυξης πελατειακών σχέσεων όπου:

Η απόγνωση μετατρέπεται σε εθελούσια έξοδο.
Ο αυτοχειριασμός σε ατομική σύμβαση .
Η επαιτεία σε καταβολή δεδουλευμένων.

Επί χρόνια προβάλλεται το αφήγημα του έπους, γύρω από το οποίο μπορούν να συναθροιστούν –προσωρινά και ευκαιριακά – οι αμηχανίες και οι αμφιθυμίες ενός τμήματος των συναδέλφων μας, που εκπαιδεύονται στο ΄΄μιθριδατισμό΄΄.

Πελατειακές εξευτελιστικές σχέσεις, μέσα στην ωμότητα της επιβίωσης και την αξιακή μετατόπιση, στην εποχή των νεοπληβείων.

Επί χρόνια η διοίκηση της ΕΠΗΕΑ, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τους συναδέλφους ως : ιθαγενείς, που μπορούν να ικανοποιηθούν με χάντρες & καθρεπτάκια.

Περίοδος κρίσης σ’ όλα τα επίπεδα, όπου οι συστημικές ΄΄φιγούρες΄΄επιβάλλονται μέσω μηχανισμών με εξασφαλισμένο ανταποδοτικό σέρβις από κάθε λογής διαπλεκόμενους στα ΜΜΕ όπως τα :

• Ευυπόληπτα διευθυντικά στελέχη, ακόμα και ιδιοκτήτες ΜΜΕ – μέλη της ΕΠΗΕΑ …που χαίρουν ιδιαίτερης και προνομιακής ασυλίας της διοίκησης. Ακόμη και επιδόματα από το χρεωκοπημένο αλληλοβοηθητικό λογαριασμό τους καταβάλλονται ανελλιπώς …
• Στους ομοτράπεζους της διοίκησης, που σέρνουν δεκάδες συναδέλφους μας στα δικαστήρια και ενίοτε καταθέτουν μάρτυρες υπεράσπισης υπέρ των εργοδοτών (΄΄συνδικαλιστές΄΄ της πλειοψηφούσας παράταξης του προεδρείου).
• Στους απεργοσπάστες - μέλη του που από τους πρώτους υπέγραψαν τις ατομικές συμβάσεις εργασίας.

Συνδικαλιστική «εκπροσώπηση» που αντιγράφει τη μεθοδολογία των αφεντικών με :ατομικές συμβάσεις και μειώσεις αποδοχών στους εργαζομένους στην Ένωση & τον αλληλοβοηθητικό λογ/σμό , στην ανάγκη να αντλήσει υπεραξίες σε συνθήκες εκπτώχευσης.

Σε τι διαφέρουν από τα αφεντικά μας;

Περίοδος που αποδεικνύεται «παραφύσιν» η διατήρηση της σημερινής συνδικαλιστικής επικυριαρχίας στο Κλάδο.
Παρά ταύτα: «πείσαμε τον Πρωθυπουργό και τους κυβερνητικούς βουλευτές...» όπως αναφέρει το προεδρείο της ΕΠΗΕΑ (σελίδα 6 στο διοικητικό απολογισμό : 2012-2013).

«…Σχετικά με το αγγελιόσημο αποτρέψαμε με τις άλλες Ενώσεις την κατάργηση του και στις συναντήσεις μας, με τους υπουργούς και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό πείσαμε ότι το αγγελιόσημο δεν αποτελεί κοινωνικό πόρο …»

Με πόσες σκηνοθεσίες - για άλλη μία φορά - επινοείται η πραγματικότητα από το λόμπι που κάνει παιχνίδι στον Κλάδο;

Το success story του Προεδρείου της ΕΠΗΕΑ

Η αφήγηση του «έπους» της διοίκησης, προκειμένου να φιλοτεχνήσει ένα ακόμα «success story» και να ερμηνευτεί η επινοημένη πραγματικότητα στη παραδοσιακή γραμμή του happy end, εξαγοράζει ισχυρά ΄΄ασφάλιστρα΄΄κινδύνου, έναντι χιλιάδων συναδέλφων μας, και τις ζωές τους, για τυχόν αρνητικές εξελίξεις…

Σιωπητήριο ενδεχομένων συμφωνιών που «εν κρύπτω» συνομολογήθηκαν. Από την τρόικα, την κυβέρνηση, τους εργοδότες και τους συνοδοιπόρους τους με εφαρμογή υλοποίησης, χρονικά προσδιοριζόμενη, αμέσως μετά τις εκλογές του Μαΐου 2014.

Επαφές και συναντήσεις, που επικαλείται η συστημική συνδικαλιστική ελίτ χωρίς το Διοικητικό Συμβούλιο να γνωρίζει εκ’ των προτέρων: ούτε τους συνδιαλεγόμενους, ούτε τους πραγματικούς όρους από τις επακόλουθες συνομολογίες.

Συνδικαλιστικές απολυταρχίες, που στη καλύτερη των περιπτώσεων συμβιβάζονται με την νοοτροπία «εργολάβων» ανάθεσης έργων.

… «όταν το απαιτεί το συμφέρων των μελών μας …», βλέπε σχετική θέση της παράταξης του Προεδρείου (ΑΣΚ 19/12/2012) σε απάντηση παλαιοτέρων καταγγελιών των εκπροσώπων του ΔΙΚΤΥΟΥ και της ΔΑΣ-ΠΑΜΕ στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΠΗΕΑ για ανάλογες «εν κρυπτώ συνδιαλλαγές».

«μνημονικότεροι …του μνημονίου»
Και όμως : εξακολουθούν να διαλαλούν την πραμάτεια τους …όλοι εκείνοι που μας «έσωσαν»… με μία αντιμνημονιακή-στα λόγια «μνημονικότητα στις πράξεις».

ΥΓ: την εκφράζουν συχνά και με στεντώρια φωνή οι συνδικαλιστικές εκπροσωπήσεις του κλάδου που εργαλειακά συνοικοδομούν το σύστημα κρίσης, που σιχαίνονται όμως τις εκπτώσεις που τους οδήγησε η κρίση και όπως πάντα : δεν θα συγχωρήσουν ποτέ τον εαυτό τους «εκπιπτόμενο…»

Τώρα που «σωθήκαμε…»

Πρόσκαιρη παράταση χάριτος, έναντι αγνώστων ανταλλαγμάτων, πήρε όπως φαίνεται το αγγελιόσημο, υπέρ του ΕΤΑΠ ΜΜΕ αλλά και του ΕΔΟΕΑΠ, που εξακολουθεί να περιλαμβάνεται στη μεγάλη λίστα των «φόρων υπέρ τρίτων» ανάμεσα στους 93 ΄΄φόρους΄΄, υπέρ ασφαλιστικών ταμείων, παρά τα όσα υποσχόταν: ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αλλά και οι κυβερνητικοί βουλευτές, παπαγαλάκια» τους.

Όπως διαφαίνεται: Η απομίωση του αγγελιοσήμου, με ορίζοντα διετίας, περιλαμβάνεται στην ΄΄κρυφή΄΄ ατζέντα της κυβέρνησης ΣΑΜΑΡΑ - ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ με την τρόικα και θα αρχίσει να υλοποιείται αμέσως μετά τις εκλογές.

Υπενθυμίζουμε ότι: το ίδιο το ΕΤΑΠ ΜΜΕ (μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου, είναι και ο πρόεδρος της ΕΠΗΕΑ - Μάρκος Γκανάς), είχε αποδεχθεί τον χαρακτηρισμό του αγγελιοσήμου ως "φόρο υπέρ τρίτων", παρά τα στοιχεία που αποδείκνυαν πως πρόκειται για εργοδοτική εισφορά.

Μέχρι το Δεκέμβρη του 2014 το "νέο" αντιασφαλιστικό έκτρωμα με 3 ταμεία που θα έχουν την ευθύνη χορήγησης τόσο της κύριας σύνταξης όσο και της επικουρικής και του εφάπαξ. (Μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων και ΟΓΑ) Ν.3845/10.
Με ενοποίηση προς τα κάτω τους όρους, τα κριτήρια και τους πολλαπλασιαστές του τελικού ποσού της σύνταξης .
Το σενάριο αυτό, συνδέεται με το σύστημα «ΑΤΛΑΣ» μέσω του οποίου καθιερώνεται Εθνικό Μητρώο Δικαιούχων, το οποίο θα καταγραφεί το σύνολο των εργαζομένων και των συνταξιούχων, τόσο ως προς το σκέλος της ασφάλισης όσο και ως προς σκέλος της περίθαλψης, πρόνοιας και επικούρησης.

Η μισθωτή εργασία ιδιωτικού και δημοσίου τομέα προβλέπει ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων σε ένα Ταμείο Κύριας Ασφάλισης το: Εθνικό Ταμείο Ασφάλισης (ΕΤΑ) με κορμό το ΙΚΑ με άμεσο και ορατό τον κίνδυνο ενσωμάτωσης και του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ (19.000 χιλιάδες περίπου ασφαλισμένους).
Μία ενδεχόμενη περαιτέρω απομείωση του αγγελιοσήμου, παράλληλα με τη θεσμοθέτηση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος και στην επικουρική ασφάλιση(ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες με κεφάλαια χωρίς συμμετοχή ή την εγγύηση του Κράτους) οδηγούν σε πλήρη αφανισμό και τις επικουρικές συντάξεις(2015).Ελλοχεύει ο κίνδυνος να επιχειρηθεί η ένταξη υπό όρους και μεσοπρόθεσμα στο ΕΤΕΑ(Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης) και του ΕΔΟΕΑΠ.

Η στόχευση στη συνέχεια είναι: Η ενσωμάτωση της επικουρικής στην κύρια(ως χαμηλό επίδομα ελεημοσύνης).

Από 1η ΙΟΥΛΙΟΥ 2014 (Ν.4052/2012)

Οι επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ θα καταβάλλονται με την περιβόητη ρήτρα: μηδενικού ελλείμματος και θα περικόπτονται αυτόματα οι επικουρήσεις, οι παροχές πρόνοιας και υγείας, σύμφωνα και με τις αλλαγές στο τρόπο υπολογισμού για τους νέους συνταξιούχους.

Από το 2015: στο ΄΄κουβάρι΄΄ μεγάλων ανατροπών στην κοινωνική ασφάλιση περιλαμβάνονται:

• Από 1η Ιανουαρίου 2015:(N.3863/10) κράτος θα εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη, που ανέρχεται σήμερα στα 360 ευρώ.
• Στον υπολογισμό των συντάξιμών αποδοχών θα εφαρμόζεται το μικτό σύστημα το άθροισμα κύριας βασικής(360ευρώ) και αναλογικής που θα είναι το αποτέλεσμα των εισφορών του ασφαλισμένου σε ολόκληρο τον εργασιακό του βίο.(οι νέοι συντελεστές υπολογισμού, ρίχνουν τις κύριες συντάξιμές αποδοχές περίπου κατά 60%).
• Από 1η Ιανουαρίου 2015(Ν.4052/12)θα εφαρμοστεί η λεγόμενη «ρήτρα θανάτου»
• Η επικουρική σύνταξη, θα μειώνεται σημαντικά, αν ο δικαιούχος –συνταξιούχος δηλώσει ότι επιθυμεί τη μεταβίβαση της σύνταξης του στους κληρονόμους του, μετά το θάνατο του.

Σκλαβοπάζαρο και η αγορά εργασίας.

Νέο μνημόνιο ισοπέδωσης μισθών.

Νέα ισοπεδωτική παρέμβαση (με το πολυνομοσχέδιο) μετατρέπει τις εργασιακές σχέσεις σε σκλαβοπάζαρο.

Η απελευθέρωση και η γενίκευση της ενοικίασης εργαζομένων, χωρίς πλέον την αιτιολογία κάλυψης προσωρινών αναγκών, προωθούν την σταδιακή αντικατάσταση μόνιμου προσωπικού από ενοικιαζόμενους εργαζόμενους από Εταιρείες προσωρινής απασχόλησης επιπρόσθετα :

Μειώνεται από 6 μήνες σε 3 μήνες: η απαγόρευση πρόσληψης ενοικιαζόμενου προσωπικού, στην περίπτωση που ο εργοδότης έχει πραγματοποιήσει απολύσεις.

Μειώνεται από 12 μήνες σε 6 μήνες: η απαγόρευση πρόσληψης ενοικιαζόμενου προσωπικού, στην περίπτωση που ο εργοδότης έχει προβεί σε ομαδικές απολύσεις.

Η μείωση των ωριμάνσεων τριετιών προϋπηρεσίας μέχρι το 2017 και κατά 50% για τους μακροχρόνια ανέργους αποτελεί νέο πλήγμα για τους εργαζόμενους, αφού έρχεται να προστεθεί στα ήδη εφαρμοσμένα μέτρα του συνολικού ΄΄παγώματος΄΄ των ωριμάνσεων μέχρι ότου η ανεργία μειωθεί κάτω από …το 10%!

Από το 2017 οι προσλήψεις θα αφορούν ένα ενιαίο κατώτατο μισθό, χωρίς επιδόματα και ωριμάνσεις και κάτω από τα σημερινά επίπεδα των 586 ευρώ (μεικτά).

Χωρίς καμία προοπτική σύναψης από το Κλάδο Σ.Σ.Ε.

Στην ατζέντα της εργασιακής ισοπέδωσης ανοικτά παραμένουν προς ΄΄διευθέτηση΄΄: Το τελικό σχέδιο για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων πέραν του μηνιαίου ορίου του 5% για τις επιχειρήσεις άνω των 150 εργαζομένων.

Με κατάργηση όλων των διοικητικών διαδικασιών, που σήμερα προβλέπονται(έγκριση υπουργού κ.λ.π).Έρχονται να προστεθούν αθροιστικά πλειάδα μέτρων που εφαρμόζονται και συνέβαλαν:
Στην υπερδιόγκωση της ανεργίας αλλά και στη αντικατάσταση «παλαιών» από εργαζόμενους χαμηλού κόστους.

Όπως οι ατομικές απολύσεις με τη μείωση του ανωτάτου ποσού αποζημίωσης από τους 24 στους 12 μισθούς, σε συνδυασμό με την αύξηση του αριθμού των δόσεων καταβολής της και τη μείωση των ποσών κάθε δόσης.

Επιπλέον προκρίθηκε η χαμηλότερου κόστους απόλυση με προειδοποίηση, με τη μείωση του ανωτάτου χρόνου προειδοποίησης, από 24 μήνες στους 4 μήνες.

Τέλος η επιχειρούμενη στο επόμενο διάστημα : Περαιτέρω εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων με: επιβολή περιορισμών στο απεργιακό δικαίωμα(όχι από αποφάσεις Δ.Σ αλλά την πλειοψηφία 50+1 του συνόλου των εργαζομένων)καθιστά, σχεδόν αδύνατη τη λήψη απόφασης για απεργία.
Αλλά και η επαναφορά (έπειτα από 33 χρόνια)της ανταπεργίας (λοκ-αουτ)από τους εργοδότες, συνθέτουν ένα ακόμα μείγμα εκρηκτικών μέτρων κατά της συλλογικής έκφρασης και της συνδικαλιστικής δράσης.

Η διάθεση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη διοίκηση της ΕΠΗΕΑ

Συνάδελφοι/σες,

Η προεδρική ΄΄ελίτ΄΄ της διοίκησης της ΕΠΗΕΑ επιχειρεί να μοιράσει με το κομμάτι ,το παραγόμενο «πλεόνασμα» των αποτελεσμάτων της κατ’ ανάθεσης διαμεσολάβησης.

Πλην όμως : με ληγμένες - προ εξαετίας – υποσχέσεις και προκάλπικες δεσμεύσεις, μέσα σε κοινωνικά ερείπια.
Οι εκθέσεις ιδεών δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και δεν αποτυπώνουν το νέο και ακόμη πιο βίαιο γύρο επίθεσης, σε βάρος των δικαιωμάτων μας την επόμενη μέρα των εκλογών.
Με υποθηκευμένο το παρόν και το μέλλον μας-μας ζητούν: να ζήσουμε σε καθεστώς ταπεινωτικής κηδεμονίας για τις πολλές επόμενες δεκαετίες.
Να ξεχάσουμε το δικαίωμα στην αξιοπρεπή σύνταξη και ασφάλιση .
Ενοικιαζόμενοι και υποαπασχολούμενοι εάν δεν είμαστε άνεργοι, χωρίς συμβάσεις και δικαιώματα με ατομικά συμβόλαια εξαθλίωσης.
Σ’ ένα φόντο το οποίο ολοένα περισσότερο, μοιάζει με καθεστώς έκτακτης ανάγκης, με μία σύγχρονη απολυταρχία του κεφαλαίου και των αγορών.
Ας μην γελιόμαστε.
Οι επιχειρήσεις των ΜΜΕ αποτελούν την εμπροσθοφυλακή του συστήματος. Υπερασπίζονται το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της ιδεολογική τρομοκρατίας και του εκβιασμού της κοινωνίας.
Τα αφεντικά της ΄΄ενημέρωσης ΄΄ άνοιξαν πρώτοι το δρόμο στη ζούγκλα των νέων αποικιακών εργασιακών σχέσεων, επιβάλλοντας ατομικές συμβάσεις εξαθλίωσης, υπερεντατικοποίηση, ελαστική απασχόληση και άγρια λογοκρισία , την ίδια στιγμή που έχουν στείλει χιλιάδες συναδέλφους στην ανεργία.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ ο αγώνας μας δεν μπορεί να είναι αποσπασματικός και κατακερματισμένος.
Δεν θα υπάρξει «κλαδική» σωτηρία, ούτε εξαιρέσεις κλάδων από τη λεηλασία.
Θα απαιτηθούν πολλές μικρές και μεγάλες μάχες, πολύμορφοι αγώνες σε κάθε κλάδο και από κοινού, που θα φέρουν ανατροπές σε όλα τα επίπεδα.

Πλέον κάθε αγώνας είναι αγώνας πολιτικός.

Οι τελευταίες εξελίξεις το αποδεικνύουν: ότι το σύστημα είναι αμείλικτο, όχι μόνο με τον καθένα που αντιστέκεται ή διεκδικεί αλλά και με όσους επαναπαύονται στην αυταπάτη της ΄΄εξαίρεσης΄΄ ή του βολέματος.

Δεν είναι όλα από χέρι χαμένα- ο αγώνας μας μπορεί να νικήσει.

Συνάδελφοι/σες,

Δεν μας ταιριάζει η μοιρολατρία και η ηττοπάθεια.
Χωρίς εμάς, χωρίς τον κόσμο της δουλειάς τα ΜΜΕ δεν μπορούν να υπάρξουν, ούτε να εξυπηρετήσουν τον στόχο τους.
Ο αγώνας μας έχει ελπίδα μόνο εάν τον πάρει στα χέρια του η πλειοψηφία, όσοι δηλαδή έχουν συμφέρον να τον δώσουν και να νικήσουν.

Όπως και να έχει πάντως, οφείλουμε να περάσουμε από την παθητική ετερονομία στην ενεργητική συλλογική αυτοάμυνα.

Με επιλογές προδιαγραφών ελάσσονος προ διασφάλισης των επερχόμενων εξελίξεων.
Πάνω απ’ όλα όμως είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης, η συλλογική προοπτική για την άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με όρους αλληλεγγύης της τάξης μας.

Κανένας συνάδελφος να μην στερηθεί: την στέγαση, την περίθαλψη, τις παροχές υγείας και μία σειρά κοινωνικών αγαθών επιβίωσης.

Κανένας συνάδελφος να μην μείνει μόνος στην κρίση, και αυτό πρωτίστως πρέπει να εγγυηθεί σήμερα η ΕΠΗΕΑ.

ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

στην ΕΠΗΕΑ

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση

*