*
Ανασυγκρότηση
***
*
Μοχλοί της συγκεκριμένης αλλαγής θα είναι στην μεν τηλεόραση η νέα διαδικασία διανομής συχνοτήτων και αδειοδότησης καναλιών, ενώ στο πεδίο του Τύπου η δικαστική έρευνα για τα δάνεια των ΜΜΕ σε συνδυασμό με την ισχυρή παρουσία των ευρωπαίων, των νέων επενδυτών και του ΤΧΣ στο τραπεζικό σύστημα. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μια ανακατανομή πολιτικής ισχύος, η οποία όμως αναμειγνύεται με την οικονομική και επιχειρηματική ισχύ και τις δεξιότητες των εμπλεκομένων, για να καταλήξουμε στο τελικό αποτέλεσμα που θα οδηγήσει μέσα στα επόμενα τρία χρόνια σε μια αγορά μέσων ενημέρωσης τελείως διαφορετική από την σημερινή.
Τι μορφή θα έχει η αγορά αυτή και πόσο θα είναι πολιτικά ελεγχόμενη από την σημερινή εξουσία; Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι η πολιτική ισχύς αφ’ εαυτής δεν παράγει ευθύγραμμο «μιντιακό» αποτέλεσμα. Αυτό το διαπίστωσε στη διάρκεια της δεκαετίας του 80’ ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, που αναγκάστηκε να καταφύγει για να αυξήσει τον έλεγχο στο «μιντιακό» σκηνικό στην (ολέθρια όπως αποδείχθηκε) λύση Κοσκωτά. Την ίδια εμπειρία είχε κι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος «μοίρασε» στην ουσία την τράπουλα των media το 1989-90, για να καταλήξει να καταγγείλει -ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «διαπλοκή»- τους βασικούς πρωταγωνιστές τρία χρόνια αργότερα. Οι ρηγάδες, οι άσοι, οι ντάμες και οι βαλέδες της τράπουλας των media, αποδεικνύεται από την ίδια την ζωή ότι μόλις αποκτήσουν πολιτική ισχύ, αυτονομούνται και από «τραπουλόχαρτα» στην πολιτική σκακιέρα μετατρέπονται σε παίκτες και μάλιστα τόσο ισχυρότερους όσο πιο μονοπωλιακό είναι το καθεστώς που δημιουργείται.
Τι σημαίνουν όλα αυτά στο παρόν σκηνικό; Το δίδαγμα για την κυβέρνηση είναι απλό. Όσο πιο καθαρά παίξει το παιχνίδι των media και όσο πιο ανταγωνιστικό είναι το περιβάλλον που θα διαμορφώσει, τόσο πιο πολύ θα διατηρήσει την ουσιαστική αυτονομία και ισχύ του πολιτικού συστήματος, έναντι του φαινομένου που ονομάζουμε διαπλοκή. Αντίθετα αν -όπως φαίνεται από πολλές από τις μέχρι τώρα κινήσεις της - επιχειρήσει να διαμορφώσει τη δική της διαπλοκή, θα ανακαλύψει πολύ σύντομα ότι θα είναι το πρώτο θύμα της τερατογένεσης που θα προσπαθήσει να δημιουργήσει.
Η νέα διαπλοκή δεν είναι ο τζόκερ που φαντάζεται η νεότευκτη εξουσία. Πολύ ασφαλέστερη θα είναι η εξουσία αν αποφασίσει να παίξει το ρόλο του «αγαθού θείου», διευκολύνοντας τη δημιουργία -έστω και στη φάση αυτή- κατά το δυνατόν ίσων συνθηκών και ευκαιριών.
*
Άσε το τζόκερ και …κάνε τον θείο
Η τράπουλα στο χώρο των ΜΜΕ πρόκειται στους επόμενους τρεις μήνες να ανακατευτεί με τρόπο που στα χρόνια της μεταπολίτευσης έχει προηγούμενο μόνο στο 1981 και στο 1989.
Μοχλοί της συγκεκριμένης αλλαγής θα είναι στην μεν τηλεόραση η νέα διαδικασία διανομής συχνοτήτων και αδειοδότησης καναλιών, ενώ στο πεδίο του Τύπου η δικαστική έρευνα για τα δάνεια των ΜΜΕ σε συνδυασμό με την ισχυρή παρουσία των ευρωπαίων, των νέων επενδυτών και του ΤΧΣ στο τραπεζικό σύστημα. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μια ανακατανομή πολιτικής ισχύος, η οποία όμως αναμειγνύεται με την οικονομική και επιχειρηματική ισχύ και τις δεξιότητες των εμπλεκομένων, για να καταλήξουμε στο τελικό αποτέλεσμα που θα οδηγήσει μέσα στα επόμενα τρία χρόνια σε μια αγορά μέσων ενημέρωσης τελείως διαφορετική από την σημερινή.
Τι μορφή θα έχει η αγορά αυτή και πόσο θα είναι πολιτικά ελεγχόμενη από την σημερινή εξουσία; Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι η πολιτική ισχύς αφ’ εαυτής δεν παράγει ευθύγραμμο «μιντιακό» αποτέλεσμα. Αυτό το διαπίστωσε στη διάρκεια της δεκαετίας του 80’ ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, που αναγκάστηκε να καταφύγει για να αυξήσει τον έλεγχο στο «μιντιακό» σκηνικό στην (ολέθρια όπως αποδείχθηκε) λύση Κοσκωτά. Την ίδια εμπειρία είχε κι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος «μοίρασε» στην ουσία την τράπουλα των media το 1989-90, για να καταλήξει να καταγγείλει -ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «διαπλοκή»- τους βασικούς πρωταγωνιστές τρία χρόνια αργότερα. Οι ρηγάδες, οι άσοι, οι ντάμες και οι βαλέδες της τράπουλας των media, αποδεικνύεται από την ίδια την ζωή ότι μόλις αποκτήσουν πολιτική ισχύ, αυτονομούνται και από «τραπουλόχαρτα» στην πολιτική σκακιέρα μετατρέπονται σε παίκτες και μάλιστα τόσο ισχυρότερους όσο πιο μονοπωλιακό είναι το καθεστώς που δημιουργείται.
Τι σημαίνουν όλα αυτά στο παρόν σκηνικό; Το δίδαγμα για την κυβέρνηση είναι απλό. Όσο πιο καθαρά παίξει το παιχνίδι των media και όσο πιο ανταγωνιστικό είναι το περιβάλλον που θα διαμορφώσει, τόσο πιο πολύ θα διατηρήσει την ουσιαστική αυτονομία και ισχύ του πολιτικού συστήματος, έναντι του φαινομένου που ονομάζουμε διαπλοκή. Αντίθετα αν -όπως φαίνεται από πολλές από τις μέχρι τώρα κινήσεις της - επιχειρήσει να διαμορφώσει τη δική της διαπλοκή, θα ανακαλύψει πολύ σύντομα ότι θα είναι το πρώτο θύμα της τερατογένεσης που θα προσπαθήσει να δημιουργήσει.
Η νέα διαπλοκή δεν είναι ο τζόκερ που φαντάζεται η νεότευκτη εξουσία. Πολύ ασφαλέστερη θα είναι η εξουσία αν αποφασίσει να παίξει το ρόλο του «αγαθού θείου», διευκολύνοντας τη δημιουργία -έστω και στη φάση αυτή- κατά το δυνατόν ίσων συνθηκών και ευκαιριών.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου