*
Κάπως έτσι γνωρίζαμε κι εμείς πως είναι οι εφημερίδες, μέχρι που ήρθε η 48ωρη απεργία της ΕΣΗΕΑ να μας κάνει να τα ξεχάσουμε όλα! Οι σαββατιάτικες βγήκαν Παρασκευή, οι κυριακάτικες τυπώθηκαν ξημερώματα Παρασκευής και κυκλοφόρησαν απόγευμα Σαββάτου, μέσα στην τούρλα του Σαββάτου κάποιες εφημερίδες δεν τυπώθηκαν καν («ΑΥΓΗ») και -ως συνήθως- ΟΙ ΜΟΝΕΣ που απήργησαν ήταν οι αθλητικές εφημερίδες. Οχι όλες. Η Sportday επέλεξε να κυκλοφορήσει φύλλο Σαββατοκύριακου, με ύλη Πέμπτης. Περί ορέξεως... Η Live, φυσικά και επέλεξε να μην κυκλοφορήσει. Απλούστατα γιατί δεν της αρέσει να κοροϊδεύει τους αναγνώστες της, πουλώντας τους περιοδικό ποικίλης ύλης για ημερήσια εφημερίδα. Από τη στιγμή που δεν ήταν δυνατό να συμπεριλάβει στην ύλη της την επικαιρότητα, δεν υπήρχε και λόγος να κυκλοφορήσει. Ακόμη και οι σελίδες του στοιχήματος «μπαγιάτικες» θα ήταν το Σάββατο και την Κυριακή.
Πάμε τώρα στην ουσία του πράγματος. Η οποία είναι μια και μοναδική: Πως ΑΥΤΗ η ΕΣΗΕΑ και ΑΥΤΗ η ΠΟΕΣΥ είναι ανίκανες όχι μόνο να διασφαλίσουν δικαιώματα εργαζομένων, αλλά και να περιφρουρήσουν μια 48ωρη απεργία. Έχουμε και λέμε:
-Κανάλι λειτούργησε κανονικά (EPSILON TV)
-Ειδησεογραφικός ραδιοφωνικός σταθμός (ΣΚΑΪ) ακολούθησε το καθημερινό του πρόγραμμα, χωρίς καμία αλλαγή ή τροποποίηση.
-Οι κυριακάτικες εφημερίδες κυκλοφόρησαν όλες.
-Οι ιστοσελίδες λειτούργησαν κανονικότατα. Όπως σε κάθε απεργία της ΠΟΕΣΥ ή της ΕΣΗΕΑ.
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ
Φυσικά, η συγκεκριμένη απεργιακή κινητοποίηση -όπως και οι προηγούμενες- δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Και δεν ήταν δυνατό να έχουν αποτέλεσμα από τη στιγμή που η επιχείρηση άλωσης του Τύπου αυτές τις μέρες βρισκόταν στην τελική της φάση. Τον καρκίνο τον προφταίνεις στο αρχικό στάδιο. Ποτέ κανείς δεν τον νίκησε στην τελική του φάση... Κάπως έτσι την πάτησαν και οι συνδικαλισταράδες της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ. Το κακό είναι πως πήραν μαζί τους έναν ολόκληρο κλάδο. Τα σημάδια του επερχόμενου Αρμαγεδώνα ήταν πολλά. Αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία:
-Τον Δεκέμβριο του 2012 το ΤΑΪΣΥΤ, στο οποίο ασφαλιζόταν για πολλά χρόνια συντάκτες και υπάλληλοι του περιοδικού τύπου, οδηγήθηκε στον ΕΟΠΥΥ, χωρίς να ΑΝΟΙΞΕΙ ΜΥΤΗ. Ούτε απεργίες, ούτε κινητοποιήσεις, ούτε καν ανησυχία μήπως η φωτιά στην αυλή του γείτονα φτάσει και στη δική μας αυλή... Τότε η ΕΣΗΕΑ είχε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί, όπως τη συγκρότηση σε σώμα του Διοικητικού Συμβουλίου της, διαδικασία που –αν θυμάμαι καλά- κράτησε αρκετούς μήνες. Στη διάρκεια των οποίων οι μνημονιακές κυβερνήσεις σχεδίαζαν και υλοποιούσαν τις διάφορες φάσεις καταλήστευσης των ταμείων μας.
-Το τοπίο στον χώρο των ΜΜΕ αλλάζει ραγδαία την τελευταία δεκαετία, αλλά οι μεγαλοσυνδικαλισταράδες απλά έκλειναν τα μάτια. Και αρνούνταν πεισματικά να αναγνωρίσουν πως οι ιστοσελίδες αποτελούν τη σύγχρονη μορφή ενημέρωσης και γράφονται από ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ δημοσιογράφους. Οι οποίοι θα έπρεπε να είναι μέλη της Ένωσης και ασφαλισμένοι στον ΕΔΟΕΑΠ. Ούτε το ένα έγινε, ούτε το άλλο. Γιατί, λοιπόν, να απεργήσει η συγκεκριμένη κατηγορία δημοσιογράφων; Επειδή η ΕΣΗΕΑ τους γύρισε την πλάτη;
-Δεν ταρακουνήθηκαν ούτε όταν τα κανόνια έσκαγαν το ένα μετά το άλλο... Πρώτα η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, μετά το ALTER, έπειτα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ο ΦΙΛΑΘΛΟΣ, η ΕΞΕΔΡΑ (για να έρθουμε και στα δικά μας), σε λίγο ίσως το MEGA –μακάρι να μη συμβεί... Η Θεσσαλονίκη, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας με πληθυσμό πάνω από 1.000.000 ανθρώπους, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. Έκλεισε ο ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ, έκλεισε η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, έκλεισαν τα ΣΠΟΡ του Βορρά. Τσουνάμι πραγματικό, αλλά η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ αγρόν ηγόραζαν...
-Δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να ανησυχήσει, να βάλει στο μυαλό του την πιθανότητα να χαθεί το έσοδο του αγγελιόσημου. Να απαιτήσει να φτιαχτεί έναν plan B, ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Να επιχειρήσει μια συνεννόηση μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στο χώρο του τύπου. Οι κύριοι της ΠΟΕΣΥ, μέχρι πριν λίγες ημέρες ήλπιζαν πως «κάτι» θα έπαιρναν από τον Κατρούγκαλο. Ένα ξεροκόμματο, ίσως, για να μας το παρουσιάσουν ως μεγάλη τους επιτυχία. Το παράδειγμα των δικηγόρων, που απεργούν για ΤΕΣΣΕΡΙΣ μήνες ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ κανέναν δεν προβλημάτισε, κανέναν δεν ανησύχησε, κανέναν δεν έβαλε σε σκέψεις. Ο ύπνος του δικαίου, η απόλυτη νιρβάνα...
ΑΛΗΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ...
Το πιο σημαντικό: ΠΟΕΣΥ και ΕΣΗΕΑ δεν φρόντισαν ποτέ να πληροφορηθεί ο κόσμος πως η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων δεν είναι «Αλήτες, ρουφιάνοι», όπως λέει το σύνθημα, ούτε διαπλεκόμενοι ούτε με καταθέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό ούτε περιφέρονται με μαύρες σακούλες γεμάτες χαρτονομίσματα. Ούτε εκβιαστές κρατικής διαφήμισης είναι. Αλλά απλοί εργαζόμενοι, πολλές φορές με μαύρη εργασία και σε μεταμεσονύχτια ωράρια, χωρίς έξτρα αμοιβές για αργίες και νυχτερινά. Δεν φρόντισε, επίσης, κάτι που ο κοινός νους λέει πως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ: Να μάθει ο κόσμος ότι το αγγελιόσημο δεν ήταν κάποιος χαριστικός πόρος που το πληρώνει ο λαός, αλλά είχε τη θέση εργοδοτικής εισφοράς.
ΠΟΙΟΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΕΣΥ ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΕΣΗΕΑ;
Το ερώτημα είναι καθαρά ρητορικό. Αυτή η ΠΟΕΣΥ κι αυτή η ΕΣΗΕΑ δεν εκφράζουν κανέναν απολύτως. Κυρίως δεν εκφράζουν τους εργαζόμενους στις αθλητικές εφημερίδες. Οι οποίες είναι ΟΙ ΜΟΝΕΣ που απεργούν πάντα, πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα. Αλλά είναι μάλλον υπερβολική απαίτηση να θέλουμε οι συνδικαλισταράδες μας να γνωρίζουν ότι οι συγκεκριμένες εφημερίδες ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ τους, καθώς δεν έχουν πάρει ΠΟΤΕ καμία επιχορήγηση και στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν εκδότη-χρηματοδότη κάποιο ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ, που να θέλει να παίξει τα παιχνίδια του. Οι αθλητικές εφημερίδες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη ΣΗΨΗ και τη ΒΡΟΜΙΑ της διαπλοκής του τραπεζικοπολιτικού συστήματος. Δίνουν τη μάχη τους μέρα με τη μέρα, ευρώ με ευρώ. Και θα συνεχίσουν να τη δίνουν, όσο αντέχουν.
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Ποιον εκφράζει
αυτή η ΠΟΕΣΥ και αυτή η ΕΣΗΕΑ;
Εφημερίδα: Οποιαδήποτε έντυπη περιοδική έκδοση, της οποίας η περιεχόμενη ύλη αφορά κυρίως την ειδησεογραφία τρεχόντων γεγονότων της περιόδου στην οποία εκδίδεται (ημερήσια, εβδομαδιαία κ.λπ.). Κάπως έτσι περιγράφουν τα λεξικά την έννοια της λέξης «εφημερίδα».
Κάπως έτσι γνωρίζαμε κι εμείς πως είναι οι εφημερίδες, μέχρι που ήρθε η 48ωρη απεργία της ΕΣΗΕΑ να μας κάνει να τα ξεχάσουμε όλα! Οι σαββατιάτικες βγήκαν Παρασκευή, οι κυριακάτικες τυπώθηκαν ξημερώματα Παρασκευής και κυκλοφόρησαν απόγευμα Σαββάτου, μέσα στην τούρλα του Σαββάτου κάποιες εφημερίδες δεν τυπώθηκαν καν («ΑΥΓΗ») και -ως συνήθως- ΟΙ ΜΟΝΕΣ που απήργησαν ήταν οι αθλητικές εφημερίδες. Οχι όλες. Η Sportday επέλεξε να κυκλοφορήσει φύλλο Σαββατοκύριακου, με ύλη Πέμπτης. Περί ορέξεως... Η Live, φυσικά και επέλεξε να μην κυκλοφορήσει. Απλούστατα γιατί δεν της αρέσει να κοροϊδεύει τους αναγνώστες της, πουλώντας τους περιοδικό ποικίλης ύλης για ημερήσια εφημερίδα. Από τη στιγμή που δεν ήταν δυνατό να συμπεριλάβει στην ύλη της την επικαιρότητα, δεν υπήρχε και λόγος να κυκλοφορήσει. Ακόμη και οι σελίδες του στοιχήματος «μπαγιάτικες» θα ήταν το Σάββατο και την Κυριακή.
Πάμε τώρα στην ουσία του πράγματος. Η οποία είναι μια και μοναδική: Πως ΑΥΤΗ η ΕΣΗΕΑ και ΑΥΤΗ η ΠΟΕΣΥ είναι ανίκανες όχι μόνο να διασφαλίσουν δικαιώματα εργαζομένων, αλλά και να περιφρουρήσουν μια 48ωρη απεργία. Έχουμε και λέμε:
-Κανάλι λειτούργησε κανονικά (EPSILON TV)
-Ειδησεογραφικός ραδιοφωνικός σταθμός (ΣΚΑΪ) ακολούθησε το καθημερινό του πρόγραμμα, χωρίς καμία αλλαγή ή τροποποίηση.
-Οι κυριακάτικες εφημερίδες κυκλοφόρησαν όλες.
-Οι ιστοσελίδες λειτούργησαν κανονικότατα. Όπως σε κάθε απεργία της ΠΟΕΣΥ ή της ΕΣΗΕΑ.
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ
Φυσικά, η συγκεκριμένη απεργιακή κινητοποίηση -όπως και οι προηγούμενες- δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Και δεν ήταν δυνατό να έχουν αποτέλεσμα από τη στιγμή που η επιχείρηση άλωσης του Τύπου αυτές τις μέρες βρισκόταν στην τελική της φάση. Τον καρκίνο τον προφταίνεις στο αρχικό στάδιο. Ποτέ κανείς δεν τον νίκησε στην τελική του φάση... Κάπως έτσι την πάτησαν και οι συνδικαλισταράδες της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ. Το κακό είναι πως πήραν μαζί τους έναν ολόκληρο κλάδο. Τα σημάδια του επερχόμενου Αρμαγεδώνα ήταν πολλά. Αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία:
-Τον Δεκέμβριο του 2012 το ΤΑΪΣΥΤ, στο οποίο ασφαλιζόταν για πολλά χρόνια συντάκτες και υπάλληλοι του περιοδικού τύπου, οδηγήθηκε στον ΕΟΠΥΥ, χωρίς να ΑΝΟΙΞΕΙ ΜΥΤΗ. Ούτε απεργίες, ούτε κινητοποιήσεις, ούτε καν ανησυχία μήπως η φωτιά στην αυλή του γείτονα φτάσει και στη δική μας αυλή... Τότε η ΕΣΗΕΑ είχε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί, όπως τη συγκρότηση σε σώμα του Διοικητικού Συμβουλίου της, διαδικασία που –αν θυμάμαι καλά- κράτησε αρκετούς μήνες. Στη διάρκεια των οποίων οι μνημονιακές κυβερνήσεις σχεδίαζαν και υλοποιούσαν τις διάφορες φάσεις καταλήστευσης των ταμείων μας.
-Το τοπίο στον χώρο των ΜΜΕ αλλάζει ραγδαία την τελευταία δεκαετία, αλλά οι μεγαλοσυνδικαλισταράδες απλά έκλειναν τα μάτια. Και αρνούνταν πεισματικά να αναγνωρίσουν πως οι ιστοσελίδες αποτελούν τη σύγχρονη μορφή ενημέρωσης και γράφονται από ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ δημοσιογράφους. Οι οποίοι θα έπρεπε να είναι μέλη της Ένωσης και ασφαλισμένοι στον ΕΔΟΕΑΠ. Ούτε το ένα έγινε, ούτε το άλλο. Γιατί, λοιπόν, να απεργήσει η συγκεκριμένη κατηγορία δημοσιογράφων; Επειδή η ΕΣΗΕΑ τους γύρισε την πλάτη;
-Δεν ταρακουνήθηκαν ούτε όταν τα κανόνια έσκαγαν το ένα μετά το άλλο... Πρώτα η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, μετά το ALTER, έπειτα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ο ΦΙΛΑΘΛΟΣ, η ΕΞΕΔΡΑ (για να έρθουμε και στα δικά μας), σε λίγο ίσως το MEGA –μακάρι να μη συμβεί... Η Θεσσαλονίκη, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας με πληθυσμό πάνω από 1.000.000 ανθρώπους, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. Έκλεισε ο ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ, έκλεισε η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, έκλεισαν τα ΣΠΟΡ του Βορρά. Τσουνάμι πραγματικό, αλλά η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ αγρόν ηγόραζαν...
-Δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να ανησυχήσει, να βάλει στο μυαλό του την πιθανότητα να χαθεί το έσοδο του αγγελιόσημου. Να απαιτήσει να φτιαχτεί έναν plan B, ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Να επιχειρήσει μια συνεννόηση μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στο χώρο του τύπου. Οι κύριοι της ΠΟΕΣΥ, μέχρι πριν λίγες ημέρες ήλπιζαν πως «κάτι» θα έπαιρναν από τον Κατρούγκαλο. Ένα ξεροκόμματο, ίσως, για να μας το παρουσιάσουν ως μεγάλη τους επιτυχία. Το παράδειγμα των δικηγόρων, που απεργούν για ΤΕΣΣΕΡΙΣ μήνες ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ κανέναν δεν προβλημάτισε, κανέναν δεν ανησύχησε, κανέναν δεν έβαλε σε σκέψεις. Ο ύπνος του δικαίου, η απόλυτη νιρβάνα...
ΑΛΗΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ...
Το πιο σημαντικό: ΠΟΕΣΥ και ΕΣΗΕΑ δεν φρόντισαν ποτέ να πληροφορηθεί ο κόσμος πως η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων δεν είναι «Αλήτες, ρουφιάνοι», όπως λέει το σύνθημα, ούτε διαπλεκόμενοι ούτε με καταθέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό ούτε περιφέρονται με μαύρες σακούλες γεμάτες χαρτονομίσματα. Ούτε εκβιαστές κρατικής διαφήμισης είναι. Αλλά απλοί εργαζόμενοι, πολλές φορές με μαύρη εργασία και σε μεταμεσονύχτια ωράρια, χωρίς έξτρα αμοιβές για αργίες και νυχτερινά. Δεν φρόντισε, επίσης, κάτι που ο κοινός νους λέει πως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ: Να μάθει ο κόσμος ότι το αγγελιόσημο δεν ήταν κάποιος χαριστικός πόρος που το πληρώνει ο λαός, αλλά είχε τη θέση εργοδοτικής εισφοράς.
ΠΟΙΟΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΕΣΥ ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΕΣΗΕΑ;
Το ερώτημα είναι καθαρά ρητορικό. Αυτή η ΠΟΕΣΥ κι αυτή η ΕΣΗΕΑ δεν εκφράζουν κανέναν απολύτως. Κυρίως δεν εκφράζουν τους εργαζόμενους στις αθλητικές εφημερίδες. Οι οποίες είναι ΟΙ ΜΟΝΕΣ που απεργούν πάντα, πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα. Αλλά είναι μάλλον υπερβολική απαίτηση να θέλουμε οι συνδικαλισταράδες μας να γνωρίζουν ότι οι συγκεκριμένες εφημερίδες ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ τους, καθώς δεν έχουν πάρει ΠΟΤΕ καμία επιχορήγηση και στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν εκδότη-χρηματοδότη κάποιο ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ, που να θέλει να παίξει τα παιχνίδια του. Οι αθλητικές εφημερίδες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη ΣΗΨΗ και τη ΒΡΟΜΙΑ της διαπλοκής του τραπεζικοπολιτικού συστήματος. Δίνουν τη μάχη τους μέρα με τη μέρα, ευρώ με ευρώ. Και θα συνεχίσουν να τη δίνουν, όσο αντέχουν.
Υ.Γ. Η τρίμηνη παράταση στο θέμα του αγγελιόσημου φυσικά και δεν λύνει το πρόβλημα. Αλλά μάλλον θυμίζει εκείνο το περίφημο «να σε κάψω Γιάννη, να σ΄ αλείψω λάδι»...
Γιάννης Μηνδρινός
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Δευτέρας με τίτλο «Έγκλημα και τιμωρία»)
Γιάννης Μηνδρινός
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Δευτέρας με τίτλο «Έγκλημα και τιμωρία»)
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου