*
Γράφει για τον υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά και τον Στάθη Λιβαθινό του Εθνικού Θεάτρου, η θητεία του οποίου ανανεώθηκε προ ημερών για μία τριετία. Και αφού λέει όσα λέει ο Μικροπολιτικός, στο τέλος γράφει για το πολιτιστικό ρεπορτάζ (όχι της εφημερίδας φυσικά, αλλά συνολικά), οι συντάκτες του οποίου, το τελευταίο διάστημα, ελέω Γιώργου Λούκου και Φεστιβάλ Αθηνών, χωρίστηκαν σε (ανισομερή) στρατόπεδα. Ένα πιο μικρό κι ένα πιο μεγάλο, αυτό το δεύτερο με τους υποστηρικτές του Λούκου, κάτι τύπισες κυρίως που παραγοντίζουν ασυστόλως.
«Ο Λιβαθινός έπρεπε να προστατευθεί από τη μοίρα του Λούκου, διότι όταν πέφτεις έξω στα οικονομικά, πάντα έχεις κινδύνους», γράφει ο Μικροπολιτικός. «Ετσι μπορεί να είναι ικανοποιημένος και ο μετα-κλιμακτηριακός, ημιμαθής θίασος της πολιτιστικής μας τραγωδίας που αγωνιά για την τύχη των εκάστοτε ισχυρών των μεγάλων σκηνών και φεστιβάλ και θεωρεί ότι τους εξυπηρετεί λούζοντας με κατάρες όσους δεν τους ακολουθούν τυφλά. Μόνο που το ξεκατίνιασμα, αδελφές μου, δεν είναι ένδειξη υψηλής κουλτούρας – αν και έχει ως ελαφρυντικό ότι δεν γίνεται με το αζημίωτο».
Ξεκατίνιασμα; Και μάλιστα με το αζημίωτο; Ποιος είναι αυτός ο θίασος (μετα-κλιμακτηριακός και ημιμαθής!) που αγωνιά για την τύχη των εκάστοτε ισχυρών των μεγάλων σκηνών και φεστιβάλ; Ποιους εννοεί άραγε η εφημερίδα; Και πόσοι τέτοιοι υπάρχουν κι εκεί, στο Συγκρότημα, σε διπλανά γραφεία;
Τώρα πάντως θα έχουμε νέους κλαυθμούς και οδυρμούς στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Το πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο (ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά, τι άλλο...) Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο Φεστιβάλ Αθηνών είναι εξαιρετικά πλούσιο (ειδικά για το ελάχιστο διάστημα που είχε στη διάθεσή του για να το προετοιμάσει) - δείτε το ΕΔΩ. Βλέπω αυτόν το θίασο της πολιτιστικής μας τραγωδίας που αγωνιά για τους ισχυρούς των Φεστιβάλ και των Σκηνών, να λυσσάει πάλι. Μία συγκεκριμένη ομάδα φυσικά, επτά-οχτώ συναδέλφων όλων κι όλων, αλλά σε πόστα που κάνουν σαματά.
Απόλαυση. Παίρνω ποπ-κορν. Και κάθομαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα.
*
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Ο Μικροπολιτικός εναντίον
(και) δημοσιογράφων των ΝΕΩΝ;
Και όμως ναι, έτσι φαίνεται. Με ένα σχόλιο στην πιο διαβαστερή, παρακαλώ, στήλη της εφημερίδας. Και, γίνεται ακόμα πιο σοβαρό και ιντριγκαδόρικο το ζήτημα, μια και το συγκεκριμένο σχόλιο -όπως μαθαίνω- το ασπάζεται η διεύθυνση και η ιδιοκτησία των ΝΕΩΝ.
Γράφει για τον υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά και τον Στάθη Λιβαθινό του Εθνικού Θεάτρου, η θητεία του οποίου ανανεώθηκε προ ημερών για μία τριετία. Και αφού λέει όσα λέει ο Μικροπολιτικός, στο τέλος γράφει για το πολιτιστικό ρεπορτάζ (όχι της εφημερίδας φυσικά, αλλά συνολικά), οι συντάκτες του οποίου, το τελευταίο διάστημα, ελέω Γιώργου Λούκου και Φεστιβάλ Αθηνών, χωρίστηκαν σε (ανισομερή) στρατόπεδα. Ένα πιο μικρό κι ένα πιο μεγάλο, αυτό το δεύτερο με τους υποστηρικτές του Λούκου, κάτι τύπισες κυρίως που παραγοντίζουν ασυστόλως.
«Ο Λιβαθινός έπρεπε να προστατευθεί από τη μοίρα του Λούκου, διότι όταν πέφτεις έξω στα οικονομικά, πάντα έχεις κινδύνους», γράφει ο Μικροπολιτικός. «Ετσι μπορεί να είναι ικανοποιημένος και ο μετα-κλιμακτηριακός, ημιμαθής θίασος της πολιτιστικής μας τραγωδίας που αγωνιά για την τύχη των εκάστοτε ισχυρών των μεγάλων σκηνών και φεστιβάλ και θεωρεί ότι τους εξυπηρετεί λούζοντας με κατάρες όσους δεν τους ακολουθούν τυφλά. Μόνο που το ξεκατίνιασμα, αδελφές μου, δεν είναι ένδειξη υψηλής κουλτούρας – αν και έχει ως ελαφρυντικό ότι δεν γίνεται με το αζημίωτο».
Ξεκατίνιασμα; Και μάλιστα με το αζημίωτο; Ποιος είναι αυτός ο θίασος (μετα-κλιμακτηριακός και ημιμαθής!) που αγωνιά για την τύχη των εκάστοτε ισχυρών των μεγάλων σκηνών και φεστιβάλ; Ποιους εννοεί άραγε η εφημερίδα; Και πόσοι τέτοιοι υπάρχουν κι εκεί, στο Συγκρότημα, σε διπλανά γραφεία;
Τώρα πάντως θα έχουμε νέους κλαυθμούς και οδυρμούς στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Το πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο (ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά, τι άλλο...) Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο Φεστιβάλ Αθηνών είναι εξαιρετικά πλούσιο (ειδικά για το ελάχιστο διάστημα που είχε στη διάθεσή του για να το προετοιμάσει) - δείτε το ΕΔΩ. Βλέπω αυτόν το θίασο της πολιτιστικής μας τραγωδίας που αγωνιά για τους ισχυρούς των Φεστιβάλ και των Σκηνών, να λυσσάει πάλι. Μία συγκεκριμένη ομάδα φυσικά, επτά-οχτώ συναδέλφων όλων κι όλων, αλλά σε πόστα που κάνουν σαματά.
Απόλαυση. Παίρνω ποπ-κορν. Και κάθομαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα.
---
---*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου