*
Ανασυγκρότηση
***
*
«... Εχει γίνει καθεστώς πλέον το πρώτα οπαδός και μετά δημοσιογράφος. Και όχι αγνός οπαδός (που και αυτό πρόβλημα είναι κατά την άποψή μου αν είσαι πρώτα οπαδός και μετά δημοσιογράφος), αλλά κονδυλοφόρος, προπαγανδιστής που κάνει το άσπρο μαύρο, δήθεν αντικειμενικοί που πληρώνονται για να εξυπηρετούν συμφέροντα και άλλα διάφορα τέτοια παράσιτα, τα οποία μολύνουν την δημοσιογραφία.
Ολο το βράδυ μετά το ματς το τι άκουγες, τι διάβαζες και τι έβλεπες σε προσωπικούς λογαριασμούς επαγγελματιών δημοσιογράφων δεν περιγράφεται. Δεν το χωράει ο νους σου. Ακουγες και διάβαζες δημοσιογράφους να σου λένε ότι η μπάλα δεν χτύπησε ποτέ στον αγκώνα του Μιλιβόγεβιτς, αλλά στο στομάχι ή στο στήθος, ακόμη και στην πλάτη. Ναι διάβασα, ότι η μπάλα βρήκε στην πλάτη του Μιλιβόγεβιτς. Ρε είστε με τα καλά σας;.. Πείτε ότι βρήκε στον σηκωμένο αγκώνα του, αλλά ήταν από πολύ κοντά και δεν είχε πρόθεση και συνεπώς δεν έπρεπε να δοθεί πέναλτι. Το καταλαβαίνω, αλλά ότι δεν βρήκε στον αγκώνα του πώς διάολο το λέτε...
Την ίδια ώρα άκουγες και διάβαζες επαγγελματίες δημοσιογράφους να γράφουν ότι ο Μποτία στην φάση που πήρε κόκκινη κάρτα κλώτσησε εν ψυχρώ τον Αραβίδη, σε άλλες περιπτώσεις ότι τον έσπρωξε με τα χέρια ψηλά και σε άλλες ότι τον τράβηξε από την φανέλα. Ρε είστε με τα καλά σας; Πού τα είδατε όλα αυτά; Ναι μάλλον υπάρχει επαφή χαμηλά στα πόδια τους πάνω στον βηματισμό. Θέλετε να πείτε ότι είναι κόκκινη, πείτε ότι βάζει τα πόδια του ο Μποτία με πρόθεση, να το καταλάβω, αλλά σε φάση που ο άλλος έχει δει στην τηλεόραση 100 φορές και δεν βγάζει άκρη να του λέτε για μπουνιές, κλωτσιές και ό,τι άλλο γέννησε η φαντασία σας δεν το καταλαβαίνω...
Ας αφήσω όμως τις επιμέρους φάσεις και το άσπρο μαύρο που προσπαθούν να κάνουν όλοι κι ας πάω στα σοβαρά. Το ματς ΑΕΚ - Ολυμπιακός είναι σύμφωνα με το 90% των Ελλήνων δημοσιογράφων, είτε το πρώτο 50-50% μετά από χρόνια, είτε η μεγαλύτερη σφαγή μετά από χρόνια! Ενα ματς με πολύ δύσκολες αποφάσεις, που όλες μα όλες είναι συζητήσιμες, ερμηνεύτηκε είτε ως σφαγή είτε ως το πρώτο 50-50 στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας. Κι εδώ έρχεται το κορυφαίο επιχείρημα των μεν και των δε... Ναι αλλά αν αυτά είχαν δοθεί ανάποδα, αν ο Ολυμπιακός είχε νικήσει με δύο κόκκινες και ένα πέναλτι τι θα είχε γίνει; Συμφωνώ ότι με τις ίδιες ακριβώς φάσεις αν είχε γίνει το ανάποδο θα είχε γίνει πόλεμος...
Από την άλλη η ουσία παραμένει. Ηταν ρε μάγκες κόκκινες ναι ή όχι; Δεν είναι η ουσία τι θα είχε γίνει στο ανάποδο. Δηλαδή τώρα θα γίνουμε όλοι Αλαφούζοι που φώναζε για την κανονική κόκκινη του Ζέκα στο ματς με την Ξάνθη, γιατί όπως έλεγε αν έπαιζε στον Ολυμπιακό δεν θα του είχε δοθεί... Ποτίζουμε τον κόσμο με δηλητήριο, με ψέματα, με το να κάνουμε το άσπρο μαύρο και μέσα σε όλα αυτά (επαναλαμβάνω επαγγελματίες δημοσιογράφοι μέλη της ΕΣΗΕΑ) με σχόλια στους προσωπικούς λογαριασμούς των social media του τύπου “Ετσι κι' αλλιώς σας γαμάμε όπου σας βρούμε ρε χανούμια...”, ή “Σας γαμάει η ΑΕΚ ρε μουνιά...”, και ενδιάμεσα “Μόνο ο Παναθηναϊκός αήττητος ρε αρχίδια...” Η απόλυτη κατάντια!
Αλλά εδώ δεν κάνουμε τα αυτονόητα. Αντί να αναδείξουμε φυσιογνωμίες όπως ο Ρομπέρτο και τη δική του συμπεριφορά, ή όπως ο Πογιέτ που τόλμησε να πει στη συνέντευξη τύπου ότι σε αυτό το ματς κατάλαβε πόσο καλή ομάδα είναι ο Ολυμπιακός και γιατί τον είχε νικήσει μόνο η Μπάγερν και η Αρσεναλ φέτος και συνεπώς πόσο μεγάλη είναι η νίκη της δικής του ομάδας, της ΑΕΚ, κόντεψαν να του την πέσουν στη συνέντευξη Τύπου και τον ξαναρώτησαν για να του δώσουν την ευκαιρία να τον πει “διορισμένο” ή ό,τι άλλο ήθελε ο καθένας. Και όταν το επανέλαβε αυτό που είχε πει, μόνο που δεν αποχώρησαν οι συνάδελφοι σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ακούστε μάγκες, κόκκινοι, κίτρινοι, πράσινοι, ασπρόμαυροι, ανεξάρτητοι, αντικειμενικοί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Εμείς το φτιάξαμε αυτό το προϊόν, εμείς μάθαμε τον κόσμο να συμπεριφέρεται έτσι, εμείς ποτίσαμε μέχρι το μεδούλι τον κόσμο με δηλητήριο, ψέματα, αυτοσκοπούς νίκης, ανώτερες φυλές που είναι η κόκκινη, η πράσινη, η κίτρινη και η ασπρόμαυρη, εμείς του βάλαμε στο κεφάλι ότι απαγορεύεται η ήττα, εμείς τον κάναμε κάφρο γιατί πρώτα απ' όλα συμπεριφερθήκαμε ως κάφροι εμείς.
Κάπως έτσι επιβραβεύσαμε τον Μελισσανίδη, τον Κασάμι και τον Σιόβα και τον κάθε Μελισσανίδη, Κασάμι και Σιόβα (σε αυτό το ντέρμπι ήταν αυτοί, στο επόμενο θα είναι κάποιοι άλλοι) για τις συμπεριφορές και τους τραμπουκισμούς τους με τα δικά μας σχόλια του τύπου “μαγκιά” και είναι βέβαιο ότι εμείς δικαίως θα το βρούμε μπροστά μας. Διότι για εμένα ασφαλώς το πρόβλημα το Σάββατο δεν ήταν η διαιτησία του Καλογερόπουλου. Το πρόβλημα είναι ότι αποκτήσαμε έναν ακόμη παράγοντα, τον Δημήτρη Μελισσανίδη που τραμπούκισε διαιτητές και μετά έβαλε στο στόχαστρο και τους δημοσιογράφους με τις δημόσιες δηλώσεις του και όλοι σφυρίζουμε αδιάφορα μπροστά στο θέαμα...
Φαίνεται ότι ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του. Αλλοι θα τραμπουκίζουν κι' άλλοι θα αγοράζουν τα μισά αθλητικά media της χώρας. Κι όσοι δημοσιογράφοι έχουν απομείνει θα κάνουν ασκήσεις ακροβασίας ανάμεσα στις συμπληγάδες μέχρι να δουν ποια θα τους λιώσει...
Γι' αυτό το θέμα κύριοι της ΕΣΗΕΑ απεργία δεν έχουμε κάνει ποτέ. Για το ότι ο ήλιος βγαίνει από την Ανατολή έχουμε απεργήσει κανά δύο φορές όμως...»
** Ολόκληρο το άρθρο του Μιχάλη Τσόχου στο gazzetta.gr εδώ
*
Απεργούμε για το ότι ο ήλιος
βγαίνει από την Ανατολή, για τα άλλα...
Γράφει ο Μιχάλης Τσόχος
«... Εχει γίνει καθεστώς πλέον το πρώτα οπαδός και μετά δημοσιογράφος. Και όχι αγνός οπαδός (που και αυτό πρόβλημα είναι κατά την άποψή μου αν είσαι πρώτα οπαδός και μετά δημοσιογράφος), αλλά κονδυλοφόρος, προπαγανδιστής που κάνει το άσπρο μαύρο, δήθεν αντικειμενικοί που πληρώνονται για να εξυπηρετούν συμφέροντα και άλλα διάφορα τέτοια παράσιτα, τα οποία μολύνουν την δημοσιογραφία.
Ολο το βράδυ μετά το ματς το τι άκουγες, τι διάβαζες και τι έβλεπες σε προσωπικούς λογαριασμούς επαγγελματιών δημοσιογράφων δεν περιγράφεται. Δεν το χωράει ο νους σου. Ακουγες και διάβαζες δημοσιογράφους να σου λένε ότι η μπάλα δεν χτύπησε ποτέ στον αγκώνα του Μιλιβόγεβιτς, αλλά στο στομάχι ή στο στήθος, ακόμη και στην πλάτη. Ναι διάβασα, ότι η μπάλα βρήκε στην πλάτη του Μιλιβόγεβιτς. Ρε είστε με τα καλά σας;.. Πείτε ότι βρήκε στον σηκωμένο αγκώνα του, αλλά ήταν από πολύ κοντά και δεν είχε πρόθεση και συνεπώς δεν έπρεπε να δοθεί πέναλτι. Το καταλαβαίνω, αλλά ότι δεν βρήκε στον αγκώνα του πώς διάολο το λέτε...
Την ίδια ώρα άκουγες και διάβαζες επαγγελματίες δημοσιογράφους να γράφουν ότι ο Μποτία στην φάση που πήρε κόκκινη κάρτα κλώτσησε εν ψυχρώ τον Αραβίδη, σε άλλες περιπτώσεις ότι τον έσπρωξε με τα χέρια ψηλά και σε άλλες ότι τον τράβηξε από την φανέλα. Ρε είστε με τα καλά σας; Πού τα είδατε όλα αυτά; Ναι μάλλον υπάρχει επαφή χαμηλά στα πόδια τους πάνω στον βηματισμό. Θέλετε να πείτε ότι είναι κόκκινη, πείτε ότι βάζει τα πόδια του ο Μποτία με πρόθεση, να το καταλάβω, αλλά σε φάση που ο άλλος έχει δει στην τηλεόραση 100 φορές και δεν βγάζει άκρη να του λέτε για μπουνιές, κλωτσιές και ό,τι άλλο γέννησε η φαντασία σας δεν το καταλαβαίνω...
Ας αφήσω όμως τις επιμέρους φάσεις και το άσπρο μαύρο που προσπαθούν να κάνουν όλοι κι ας πάω στα σοβαρά. Το ματς ΑΕΚ - Ολυμπιακός είναι σύμφωνα με το 90% των Ελλήνων δημοσιογράφων, είτε το πρώτο 50-50% μετά από χρόνια, είτε η μεγαλύτερη σφαγή μετά από χρόνια! Ενα ματς με πολύ δύσκολες αποφάσεις, που όλες μα όλες είναι συζητήσιμες, ερμηνεύτηκε είτε ως σφαγή είτε ως το πρώτο 50-50 στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας. Κι εδώ έρχεται το κορυφαίο επιχείρημα των μεν και των δε... Ναι αλλά αν αυτά είχαν δοθεί ανάποδα, αν ο Ολυμπιακός είχε νικήσει με δύο κόκκινες και ένα πέναλτι τι θα είχε γίνει; Συμφωνώ ότι με τις ίδιες ακριβώς φάσεις αν είχε γίνει το ανάποδο θα είχε γίνει πόλεμος...
Από την άλλη η ουσία παραμένει. Ηταν ρε μάγκες κόκκινες ναι ή όχι; Δεν είναι η ουσία τι θα είχε γίνει στο ανάποδο. Δηλαδή τώρα θα γίνουμε όλοι Αλαφούζοι που φώναζε για την κανονική κόκκινη του Ζέκα στο ματς με την Ξάνθη, γιατί όπως έλεγε αν έπαιζε στον Ολυμπιακό δεν θα του είχε δοθεί... Ποτίζουμε τον κόσμο με δηλητήριο, με ψέματα, με το να κάνουμε το άσπρο μαύρο και μέσα σε όλα αυτά (επαναλαμβάνω επαγγελματίες δημοσιογράφοι μέλη της ΕΣΗΕΑ) με σχόλια στους προσωπικούς λογαριασμούς των social media του τύπου “Ετσι κι' αλλιώς σας γαμάμε όπου σας βρούμε ρε χανούμια...”, ή “Σας γαμάει η ΑΕΚ ρε μουνιά...”, και ενδιάμεσα “Μόνο ο Παναθηναϊκός αήττητος ρε αρχίδια...” Η απόλυτη κατάντια!
Αλλά εδώ δεν κάνουμε τα αυτονόητα. Αντί να αναδείξουμε φυσιογνωμίες όπως ο Ρομπέρτο και τη δική του συμπεριφορά, ή όπως ο Πογιέτ που τόλμησε να πει στη συνέντευξη τύπου ότι σε αυτό το ματς κατάλαβε πόσο καλή ομάδα είναι ο Ολυμπιακός και γιατί τον είχε νικήσει μόνο η Μπάγερν και η Αρσεναλ φέτος και συνεπώς πόσο μεγάλη είναι η νίκη της δικής του ομάδας, της ΑΕΚ, κόντεψαν να του την πέσουν στη συνέντευξη Τύπου και τον ξαναρώτησαν για να του δώσουν την ευκαιρία να τον πει “διορισμένο” ή ό,τι άλλο ήθελε ο καθένας. Και όταν το επανέλαβε αυτό που είχε πει, μόνο που δεν αποχώρησαν οι συνάδελφοι σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ακούστε μάγκες, κόκκινοι, κίτρινοι, πράσινοι, ασπρόμαυροι, ανεξάρτητοι, αντικειμενικοί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Εμείς το φτιάξαμε αυτό το προϊόν, εμείς μάθαμε τον κόσμο να συμπεριφέρεται έτσι, εμείς ποτίσαμε μέχρι το μεδούλι τον κόσμο με δηλητήριο, ψέματα, αυτοσκοπούς νίκης, ανώτερες φυλές που είναι η κόκκινη, η πράσινη, η κίτρινη και η ασπρόμαυρη, εμείς του βάλαμε στο κεφάλι ότι απαγορεύεται η ήττα, εμείς τον κάναμε κάφρο γιατί πρώτα απ' όλα συμπεριφερθήκαμε ως κάφροι εμείς.
Κάπως έτσι επιβραβεύσαμε τον Μελισσανίδη, τον Κασάμι και τον Σιόβα και τον κάθε Μελισσανίδη, Κασάμι και Σιόβα (σε αυτό το ντέρμπι ήταν αυτοί, στο επόμενο θα είναι κάποιοι άλλοι) για τις συμπεριφορές και τους τραμπουκισμούς τους με τα δικά μας σχόλια του τύπου “μαγκιά” και είναι βέβαιο ότι εμείς δικαίως θα το βρούμε μπροστά μας. Διότι για εμένα ασφαλώς το πρόβλημα το Σάββατο δεν ήταν η διαιτησία του Καλογερόπουλου. Το πρόβλημα είναι ότι αποκτήσαμε έναν ακόμη παράγοντα, τον Δημήτρη Μελισσανίδη που τραμπούκισε διαιτητές και μετά έβαλε στο στόχαστρο και τους δημοσιογράφους με τις δημόσιες δηλώσεις του και όλοι σφυρίζουμε αδιάφορα μπροστά στο θέαμα...
Φαίνεται ότι ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του. Αλλοι θα τραμπουκίζουν κι' άλλοι θα αγοράζουν τα μισά αθλητικά media της χώρας. Κι όσοι δημοσιογράφοι έχουν απομείνει θα κάνουν ασκήσεις ακροβασίας ανάμεσα στις συμπληγάδες μέχρι να δουν ποια θα τους λιώσει...
Γι' αυτό το θέμα κύριοι της ΕΣΗΕΑ απεργία δεν έχουμε κάνει ποτέ. Για το ότι ο ήλιος βγαίνει από την Ανατολή έχουμε απεργήσει κανά δύο φορές όμως...»
** Ολόκληρο το άρθρο του Μιχάλη Τσόχου στο gazzetta.gr εδώ
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου