*
Πριν από λίγες εβδομάδες η σύλληψη ενός εκδότη και δύο δημοσιογράφων ανέδειξε πάλι ένα γνωστό ζήτημα που ταλανίζει εδώ και χρόνια την ελληνική δημοσιογραφία: τη λογική των εκβιασμών και της εκδούλευσης. Σε αυτό το κείμενο θα επιχειρήσω μια ιστορική προσέγγιση του φαινομένου και θα εφαρμόσω τη μέθοδο ανάλυσης δικτύων για την ανάδειξη του πλέγματος σχέσεων που το χαρακτηρίζει.
Η φερόμενη ως απόπειρα εκβιασμού
Οι Παναγιώτης Μαυρίκος, Τάκης Μούσσας και Χρήστος Φράγκου συνελήφθησαν για απόπειρα εκβιασμού σε βάρος της Αμαλίας Κάτζου υπεύθυνης του γραφείου Τύπου της ΕΥΔΑΠ. Προφανώς και οι κατηγορούμενοι διαθέτουν το τεκμήριο της αθωότητας. Όμως τα έγγραφα με τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις που διέρρευσαν στον τύπο περιγράφουν ένα γνώριμο σενάριο: ο δημοσιογράφος φαίνεται να εκβιάζει την υπεύθυνη Τύπου ούτως ώστε η εταιρεία στην οποία εργάζεται να του δώσει χρήματα, καθώς και σε μια σειρά συνεργάτες του, ως αντάλλαγμα “προστασίας”.
Η “προστασία” αυτή παίρνει δύο μορφές: από τη μία ο φερόμενος ως εκβιαστής και οι συνεργάτες του υπόσχονται να μην επιτεθούν στην ίδια την εκβιαζόμενη, στον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΥΔΑΠ όπου αυτή εργάζεται αλλά και στην κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά. Ο φερόμενος ως εκβιαστής υπόσχεται επίσης θετική κάλυψη για τους παραπάνω και προστασία έναντι σε τυχόν αρνητικά δημοσιεύματα τρίτων.
Βέβαια, όπως δείχνει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος στο εκτενές άρθρο του στο Unfollow, οι επαγγελματικές σχέσεις μεταξύ των φερόμενων εκβιαστών και της εκβιαζόμενης είναι παλιές. Ο Χαραλαμπόπουλος υποστηρίζει ότι η ατυχής εξέλιξη τους εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο αναδιάρθρωσης των σχέσεων ΜΜΕ και εξουσίας στην εποχή διακυβέρνησης Σύριζα.
Χωρίς να γνωρίζω κατά πόσο αυτός ο ισχυρισμός έχει βάση, ούτε βέβαια να προδικάσω την δικαστική έκβαση της συγκεκριμένης υπόθεσης, μπορώ να παρατηρήσω δύο ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία αναδεικνύει : από τη μία την ιστορική συνέχεια μεθόδων, πρακτικών αλλά και προσώπων που ταλανίζουν τη δημοσιογραφία στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες· από την άλλη το γεγονός ότι πλέον κεντρικό ρόλο στο σύστημα της δημοσιογραφίας των εκβιασμών και των εκδουλεύσεων παίζει το διαδίκτυο (...)
Ανασυγκρότηση
***
*
Γράφει ο Νίκος Σμυρναίος
*
Μελετώντας
τη δημοσιογραφία των εκβιασμών:
ιστορική προσέγγιση και ανάλυση γράφων
Πριν από λίγες εβδομάδες η σύλληψη ενός εκδότη και δύο δημοσιογράφων ανέδειξε πάλι ένα γνωστό ζήτημα που ταλανίζει εδώ και χρόνια την ελληνική δημοσιογραφία: τη λογική των εκβιασμών και της εκδούλευσης. Σε αυτό το κείμενο θα επιχειρήσω μια ιστορική προσέγγιση του φαινομένου και θα εφαρμόσω τη μέθοδο ανάλυσης δικτύων για την ανάδειξη του πλέγματος σχέσεων που το χαρακτηρίζει.
Η φερόμενη ως απόπειρα εκβιασμού
Οι Παναγιώτης Μαυρίκος, Τάκης Μούσσας και Χρήστος Φράγκου συνελήφθησαν για απόπειρα εκβιασμού σε βάρος της Αμαλίας Κάτζου υπεύθυνης του γραφείου Τύπου της ΕΥΔΑΠ. Προφανώς και οι κατηγορούμενοι διαθέτουν το τεκμήριο της αθωότητας. Όμως τα έγγραφα με τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις που διέρρευσαν στον τύπο περιγράφουν ένα γνώριμο σενάριο: ο δημοσιογράφος φαίνεται να εκβιάζει την υπεύθυνη Τύπου ούτως ώστε η εταιρεία στην οποία εργάζεται να του δώσει χρήματα, καθώς και σε μια σειρά συνεργάτες του, ως αντάλλαγμα “προστασίας”.
Η “προστασία” αυτή παίρνει δύο μορφές: από τη μία ο φερόμενος ως εκβιαστής και οι συνεργάτες του υπόσχονται να μην επιτεθούν στην ίδια την εκβιαζόμενη, στον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΥΔΑΠ όπου αυτή εργάζεται αλλά και στην κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά. Ο φερόμενος ως εκβιαστής υπόσχεται επίσης θετική κάλυψη για τους παραπάνω και προστασία έναντι σε τυχόν αρνητικά δημοσιεύματα τρίτων.
Βέβαια, όπως δείχνει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος στο εκτενές άρθρο του στο Unfollow, οι επαγγελματικές σχέσεις μεταξύ των φερόμενων εκβιαστών και της εκβιαζόμενης είναι παλιές. Ο Χαραλαμπόπουλος υποστηρίζει ότι η ατυχής εξέλιξη τους εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο αναδιάρθρωσης των σχέσεων ΜΜΕ και εξουσίας στην εποχή διακυβέρνησης Σύριζα.
Χωρίς να γνωρίζω κατά πόσο αυτός ο ισχυρισμός έχει βάση, ούτε βέβαια να προδικάσω την δικαστική έκβαση της συγκεκριμένης υπόθεσης, μπορώ να παρατηρήσω δύο ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία αναδεικνύει : από τη μία την ιστορική συνέχεια μεθόδων, πρακτικών αλλά και προσώπων που ταλανίζουν τη δημοσιογραφία στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες· από την άλλη το γεγονός ότι πλέον κεντρικό ρόλο στο σύστημα της δημοσιογραφίας των εκβιασμών και των εκδουλεύσεων παίζει το διαδίκτυο (...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου