*
Με αυτό το «στοιχειώδες» ερώτημα, ο αρθρογράφος της «Καθημερινής», Τάκης Θεοδωρόπουλος, αποδύεται ίσως στο μεγαλύτερο αγώνα των ημερών για το ξέπλυμα του Νίκου Γεωργιάδη.
Χωρίς κανένα σεβασμό στα θύματα του trafficking, τα οποία συνειδητά και μέσω οργανωμένου κυκλώματος -που μάλιστα διέθετε και site- χρησιμοποιούσε ο Νίκος Γεωργιάδης, και με εναλλασσόμενες διαστρεβλώσεις, ψέματα και αποκρύψεις, ένας άνθρωπος που θεωρητικά διαμορφώνει συνειδήσεις μέσω του γραπτού του, επιχειρεί να εμπλέξει την εκμετάλλευση ανηλίκων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα κυριολεκτικά, με τον Πλάτωνα, τον Χένρι Μίλερ, και το αφήγημα ότι, όπως γράφει, «η περίφημη παιδεραστία του (σ.σ. Νίκου Γεωργιάδη) αναφέρεται στη συνεύρεσή του με κάποια δεκαπεντάχρονα.»
Ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» προσπάθησε, όπως ο ίδιος λέει, να βγάλει από το μυαλό του το θέμα, για να μείνει ψυχικά και πνευματικά υγιής, γιατί προφανώς το να βγει από το μυαλό είναι πολύ καλύτερη λύση από το να χρειαστεί κάποιος να το συνειδητοποιήσει και να το παραδεχτεί…
Γιατί βγάζοντάς το από το μυαλό, τα ανήλικα παιδιά που εκπορνεύονται μέσω διεθνών κυκλωμάτων εξισώνονται με την ερωτική επιθυμία για κάποιον δεκαπεντάχρονο…
Γιατί η φωτογράφηση του Χένρι Μίλερ με νεαρές κοπέλες με μπικίνι είναι το ίδιο με τα τηλεφωνικά ραντεβού μέσω νταβατζή για λίγα δολάρια σε απελπισμένα παιδιά…
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος όμως δεν «προστατεύει» μόνο την… ψυχική του υγεία, αλλά και την αλήθεια, γράφοντας για «απουσία της δικογραφίας στη Μολδαβία, η οποία δεν απέδωσε καμία ευθύνη στον κ. Γεωργιάδη.» Ψέμα νούμερο ένα. Η δικογραφία στη Μολδαβία (τη συνδρομή της οποίας δεν ζήτησαν οι ελληνικές δικαστικές αρχές) φτάνει τις 300 σελίδες, αναφέρεται ρητά στο όνομα του Γεωργιάδη και ακόμη πιο ρητά στο γεγονός ότι επικαλέστηκε τη διπλωματική του ασυλία με αποτέλεσμα οι αρχές της χώρας να μη μπορούν να του ασκήσουν δίωξη.
Στο ίδιο πλαίσιο μη… προστασίας της δημοσιογραφικής αλήθειας, αναφέρεται σε «καταδίκη βάσει μαρτυριών άσχετων με την υπόθεση». Ψέμα νούμερο δύο. Οι «άσχετες μαρτυρίες» εκτός των δημοσιογράφων του Hot Doc που ανέδειξαν την υπόθεση και παρουσίασαν τα στοιχεία της δικογραφίας στη Μολδαβία (πάλι αυτής της δικογραφίας που… δεν υπάρχει), περιλαμβάνουν και την κατάθεση του ΜΟΛΔΑΒΟΥ δικηγόρου του Νίκου Γεωργιάδη, ο οποίος ήρθε ως μάρτυρας υπεράσπισης στο δικαστήριο, για να παραδεχθεί τελικά ότι επρόκειτο για οργανωμένο κύκλωμα trafficking και εκμετάλλευσης ανηλίκων όπου είχε εμπλακεί το όνομα του πελάτη του…
Θα ήταν ίσως… υπερβολικό να ζητήσουμε από το συγκεκριμένο άνθρωπο να διαβάζει τις μαρτυρίες και τις καταθέσεις των θυμάτων του trafficking και του Νίκου Γεωργιάδη που δημοσιεύει το Documento, μέσω ακριβώς της δικογραφίας από τη Μολδαβία που… δεν υπάρχει, πριν γράψει τα μυθεύματά του και πριν η εφημερίδα δεχθεί να τα τυπώσει…
Ίσως μάλιστα να είναι και… υπερβολικό να μας προκαλέσει κατάπληξη το γεγονός ότι στο «άρθρο» του ειρωνεύεται τελικά τα ανήλικα θύματα του trafficking με έναν επίλογο που αν δεν ήταν δημοσιευμένος θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι τον έγραψε ανθρώπινο χέρι για παιδιά που υφίστανται εκπόρνευση:
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Αλήθεια κ. Τάκη Θεοδωρόπουλε,
«μπορεί η ερωτική επιθυμία για ένα
δεκαπεντάχρονο να θεωρηθεί παιδεραστία;»
Χωρίς κανένα σεβασμό στα θύματα του trafficking, τα οποία συνειδητά και μέσω οργανωμένου κυκλώματος -που μάλιστα διέθετε και site- χρησιμοποιούσε ο Νίκος Γεωργιάδης, και με εναλλασσόμενες διαστρεβλώσεις, ψέματα και αποκρύψεις, ένας άνθρωπος που θεωρητικά διαμορφώνει συνειδήσεις μέσω του γραπτού του, επιχειρεί να εμπλέξει την εκμετάλλευση ανηλίκων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα κυριολεκτικά, με τον Πλάτωνα, τον Χένρι Μίλερ, και το αφήγημα ότι, όπως γράφει, «η περίφημη παιδεραστία του (σ.σ. Νίκου Γεωργιάδη) αναφέρεται στη συνεύρεσή του με κάποια δεκαπεντάχρονα.»
Ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» προσπάθησε, όπως ο ίδιος λέει, να βγάλει από το μυαλό του το θέμα, για να μείνει ψυχικά και πνευματικά υγιής, γιατί προφανώς το να βγει από το μυαλό είναι πολύ καλύτερη λύση από το να χρειαστεί κάποιος να το συνειδητοποιήσει και να το παραδεχτεί…
Γιατί βγάζοντάς το από το μυαλό, τα ανήλικα παιδιά που εκπορνεύονται μέσω διεθνών κυκλωμάτων εξισώνονται με την ερωτική επιθυμία για κάποιον δεκαπεντάχρονο…
Γιατί η φωτογράφηση του Χένρι Μίλερ με νεαρές κοπέλες με μπικίνι είναι το ίδιο με τα τηλεφωνικά ραντεβού μέσω νταβατζή για λίγα δολάρια σε απελπισμένα παιδιά…
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος όμως δεν «προστατεύει» μόνο την… ψυχική του υγεία, αλλά και την αλήθεια, γράφοντας για «απουσία της δικογραφίας στη Μολδαβία, η οποία δεν απέδωσε καμία ευθύνη στον κ. Γεωργιάδη.» Ψέμα νούμερο ένα. Η δικογραφία στη Μολδαβία (τη συνδρομή της οποίας δεν ζήτησαν οι ελληνικές δικαστικές αρχές) φτάνει τις 300 σελίδες, αναφέρεται ρητά στο όνομα του Γεωργιάδη και ακόμη πιο ρητά στο γεγονός ότι επικαλέστηκε τη διπλωματική του ασυλία με αποτέλεσμα οι αρχές της χώρας να μη μπορούν να του ασκήσουν δίωξη.
Στο ίδιο πλαίσιο μη… προστασίας της δημοσιογραφικής αλήθειας, αναφέρεται σε «καταδίκη βάσει μαρτυριών άσχετων με την υπόθεση». Ψέμα νούμερο δύο. Οι «άσχετες μαρτυρίες» εκτός των δημοσιογράφων του Hot Doc που ανέδειξαν την υπόθεση και παρουσίασαν τα στοιχεία της δικογραφίας στη Μολδαβία (πάλι αυτής της δικογραφίας που… δεν υπάρχει), περιλαμβάνουν και την κατάθεση του ΜΟΛΔΑΒΟΥ δικηγόρου του Νίκου Γεωργιάδη, ο οποίος ήρθε ως μάρτυρας υπεράσπισης στο δικαστήριο, για να παραδεχθεί τελικά ότι επρόκειτο για οργανωμένο κύκλωμα trafficking και εκμετάλλευσης ανηλίκων όπου είχε εμπλακεί το όνομα του πελάτη του…
Θα ήταν ίσως… υπερβολικό να ζητήσουμε από το συγκεκριμένο άνθρωπο να διαβάζει τις μαρτυρίες και τις καταθέσεις των θυμάτων του trafficking και του Νίκου Γεωργιάδη που δημοσιεύει το Documento, μέσω ακριβώς της δικογραφίας από τη Μολδαβία που… δεν υπάρχει, πριν γράψει τα μυθεύματά του και πριν η εφημερίδα δεχθεί να τα τυπώσει…
Ίσως μάλιστα να είναι και… υπερβολικό να μας προκαλέσει κατάπληξη το γεγονός ότι στο «άρθρο» του ειρωνεύεται τελικά τα ανήλικα θύματα του trafficking με έναν επίλογο που αν δεν ήταν δημοσιευμένος θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι τον έγραψε ανθρώπινο χέρι για παιδιά που υφίστανται εκπόρνευση:
«Στοιχειώδες, κ. Γεωργιάδη. Βλέπεις ένα πρόσωπο που σε διεγείρει. Ρωτάς τι ζώδιο είναι και αμέσως μετά ζητάς ταυτότητα ή τουλάχιστον μια υπεύθυνη δήλωση όπου να εμφανίζεται ευκρινώς και ολογράφως η χρονολογία γεννήσεως, έτοιμη για το ΚΕΠ. Ετσι γίνονται τα πράγματα. Αλλιώς πώς θα πάει μπροστά η Ελλάδα;»Στοιχειώδες, κ. Θεοδωρόπουλε. Όταν βλέπεις ένα θύμα trafficking δε ρωτάς πόσο κοστίζουν μερικές ώρες μαζί του και αμέσως μετά το πηγαίνεις στο σπίτι σου επειδή δε μπορεί ευκρινώς και ολογράφως να αντισταθεί στους νταβατζήδες του. Έτσι γίνονται τα πράγματα. Αλλιώς πώς θα πάει μπροστά η Ελλάδα;
 |
| Τάκης Θεοδωρόπουλος, Νίκος Γεωργιάδης |
Ακολουθεί ολόκληρο το ανοσιούργημα που έγραψε ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, για όποιον αντέχει να το διαβάσει μέχρι το τέλος:
«Στοιχειώδες, κ. Νίκο Γεωργιάδη
Οταν διάβασα ότι ο Νίκος Γεωργιάδης καταδικάστηκε για παιδεραστία από το δικαστήριο εφρικίασα. Τον άνθρωπο δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου, μου είναι μάλλον αδιάφορος, το ύφος του καλοβαλμένου και πολλά υποσχόμενου δεν μου είναι συμπαθές, και, όταν σε όλα αυτά προστέθηκε η καταδίκη της παιδεραστίας, προσπάθησα να τον βγάλω απ’ το μυαλό μου. Είναι ζήτημα ψυχικής και πνευματικής υγιεινής. Ο Πλάτων τα λέει ωραία στο «Συμπόσιο», πλην όμως η παιδεραστία παραμένει ειδεχθής, ακόμη κι αν δεν είσαι νεοπουριτανός, θύμα της πολιτικής ορθότητας και του Χόλιγουντ, που παλεύει για τον εξαγνισμό των ηθών στην παγκόσμια δημοκρατία. Είναι και θέμα αισθητικής. Οσο κοτσονάτος κι αν είναι ο γηραλέος που αγκαλιάζει την εικοσάχρονη συνοδό του, το θέαμα, αν γίνει δημόσιο, είναι τουλάχιστον θλιβερό. Κι όμως είναι σχεδόν κοινότοπο. Θυμάμαι μια φωτογραφία του γηραλέου Χένρι Μίλερ με τέσσερα κορίτσια που φορούσαν μπικίνι. Πόσων ετών ήσαν; Δεκαέξι, δεκαεπτά, είκοσι; Ηταν φωτογραφία σαν λογοτεχνικό δοκίμιο: ο συγγραφέας, σημαντικός, ειρήσθω εν παρόδω, και το θέμα του. Ο συγγραφέας που φωτογραφίζεται με το θέμα του για να αποδείξει ότι το θέμα του, τα κορίτσια, είναι πιο δυνατό από τον ίδιο.
Ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι υπέργηρος. Και η περίφημη παιδεραστία του αναφέρεται στη συνεύρεσή του με κάποια δεκαπεντάχρονα. Μπορεί η ερωτική επιθυμία για ένα δεκαπεντάχρονο να θεωρηθεί παιδεραστία; Οταν ετέθη το θέμα της ψήφου στα δεκαεπτά, ήτοι στα δεκάξι, είχα γράψει ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί και η ηλικία βάσει της οποίας θεωρείται κάποια ή κάποιος ερωτικά ανήλικος. Δεν είμαι νομικός. Ομως ο κ. Αντύπας Καρίπογλου, πρώην αντιπρόεδρος της Δράσης, είναι. Και στην ανάρτησή του στο Facebook έγραψε ότι αποπλάνηση θεωρείται αν η ανήλικη ή ο ανήλικος είναι κάτω των 14 ετών. Κατέγραψε επίσης και τα παράδοξα της δίκης: Μεταξύ άλλων, απουσία της δικογραφίας στη Μολδαβία, η οποία δεν απέδωσε καμία ευθύνη στον κ. Γεωργιάδη. Καταδίκη βάσει μαρτυριών άσχετων με την υπόθεση. Και εννοείται προσπάθεια ενοχοποίησης ολόκληρης της Ν.Δ., με ναυαρχίδα την ανεξάρτητη «Αυγή», η οποία κυκλοφόρησε χθες με λευκό πρωτοσέλιδο και τίτλο «Δεν υπάρχει θέμα» – για τη Ν.Δ. και το μέγα σκάνδαλο.
Στοιχειώδες, κ. Γεωργιάδη. Βλέπεις ένα πρόσωπο που σε διεγείρει. Ρωτάς τι ζώδιο είναι και αμέσως μετά ζητάς ταυτότητα ή τουλάχιστον μια υπεύθυνη δήλωση όπου να εμφανίζεται ευκρινώς και ολογράφως η χρονολογία γεννήσεως, έτοιμη για το ΚΕΠ. Ετσι γίνονται τα πράγματα. Αλλιώς πώς θα πάει μπροστά η Ελλάδα;»
---
---
*
Προφανώς ο κύριος συντάκτης να έχει τις ίδιες ερωτικές επιθυμίες με τον κύριο που προσπαθεί να ξεπλύνει και μέσω αυτού να ξεπλυθεί και ο ίδιος.
ΑπάντησηΔιαγραφή