*
Γράφει ο Τζώρτζης Ρούσσος
Δύο υποχωρήσεις που φέρνουν την κυβέρνηση πιο κοντά στις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στα εργασιακά εισήχθησαν χθες ως τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο.
Ετσι, η επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης που σύμφωνα με το αρχικό κείμενο προβλεπόταν να ισχύσουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής προσαρμογής (δηλαδή μέχρι 20-8-2018), τελικά εισέρχονται στη διαδικασία του στοιχήματος.
Συγκεκριμένα, με βάση την τροποποιούμενη διάταξη (είναι σαφές ότι η κυβέρνηση έστερξε να αλλάξει το κείμενο υπό την πίεση των δανειστών), οι δύο αυτές αρχές θα ισχύσουν μόνο εφόσον το πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής ολοκληρωθεί επιτυχώς.
Ουσιαστικά, λοιπόν, το αν θα ισχύσουν ή όχι οι δύο αρχές εξαρτάται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και κατά πόσο αυτός θα αποφανθεί ότι πετύχαμε τους στόχους του 4ετούς πλαισίου (2015-2018).
Ομως η κυβερνητική υποταγή στις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις του ΔΝΤ επεκτείνεται και στο θέμα των ομαδικών απολύσεων, αφού με την τροπολογία αίρεται το τεκμήριο ακυρότητας που είχε εισαχθεί σε περίπτωση που ο εργοδότης προέβαινε στην υλοποίηση του σχεδίου ομαδικών απολύσεων, και κατόπιν το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) γνωμοδοτούσε αρνητικά.
Πλέον λοιπόν, με βάση τις νέες διατάξεις που τροποποιούνται πριν ακόμη ισχύσουν, το αρχικό κείμενο «η μη προσφυγή του εργοδότη στο ΑΣΕ συνεπάγεται την ακυρότητα των απολύσεων, ενώ η αρνητική αιτιολογημένη απόφαση του ΑΣΕ, λόγω της μη πλήρωσης των σχετικών προϋποθέσεων, συνιστά τεκμήριο ακυρότητας των απολύσεων σε περίπτωση προσφυγής των απολυομένων στα πολιτικά δικαστήρια» τροποποιήθηκε στο: «σε περίπτωση προσφυγής κατά του κύρους των απολύσεων, μπορεί να ληφθεί υπόψη από το δικαστήριο».
Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά μεταφέρεται το βάρος απόδειξης σε μια ενδεχόμενη δικαστική διαμάχη από τον εργοδότη στους απολυμένους.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση με την αποδοχή αυτής της απαίτησης κάνει ακόμη δυσκολότερη την προσφυγή στα εργατικά δικαστήρια, συντασσόμενη πλήρως με την εργοδοτική πλευρά.
Το θετικό της τροπολογίας είναι πως εισάγεται η εκτίμηση ότι για το 2019 υπάρχει περιθώριο για ανάληψη περισσοτέρων δράσεων κοινωνικού χαρακτήρα.
Ετσι προβλέπεται επιπλέον δαπάνη 660 εκατ. ευρώ, η οποία και θα κατανεμηθεί αναλογικά στις δράσεις του υπουργείου Εργασίας.
Για να ενεργοποιηθεί αυτό το επιπρόσθετο κονδύλι, θα πρέπει να μην τίθεται σε κίνδυνο η επίτευξη του συμφωνημένου στόχου ποσοστού 3,5% του ΑΕΠ για το πρωτογενές αποτέλεσμα της Γενικής Κυβέρνησης.
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Δύο νεοφιλελεύθερες
τροπολογίες στα εργασιακά
Δύο υποχωρήσεις που φέρνουν την κυβέρνηση πιο κοντά στις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στα εργασιακά εισήχθησαν χθες ως τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο.
Ετσι, η επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης που σύμφωνα με το αρχικό κείμενο προβλεπόταν να ισχύσουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής προσαρμογής (δηλαδή μέχρι 20-8-2018), τελικά εισέρχονται στη διαδικασία του στοιχήματος.
Συγκεκριμένα, με βάση την τροποποιούμενη διάταξη (είναι σαφές ότι η κυβέρνηση έστερξε να αλλάξει το κείμενο υπό την πίεση των δανειστών), οι δύο αυτές αρχές θα ισχύσουν μόνο εφόσον το πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής ολοκληρωθεί επιτυχώς.
Ουσιαστικά, λοιπόν, το αν θα ισχύσουν ή όχι οι δύο αρχές εξαρτάται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και κατά πόσο αυτός θα αποφανθεί ότι πετύχαμε τους στόχους του 4ετούς πλαισίου (2015-2018).
Ομως η κυβερνητική υποταγή στις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις του ΔΝΤ επεκτείνεται και στο θέμα των ομαδικών απολύσεων, αφού με την τροπολογία αίρεται το τεκμήριο ακυρότητας που είχε εισαχθεί σε περίπτωση που ο εργοδότης προέβαινε στην υλοποίηση του σχεδίου ομαδικών απολύσεων, και κατόπιν το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) γνωμοδοτούσε αρνητικά.
Πλέον λοιπόν, με βάση τις νέες διατάξεις που τροποποιούνται πριν ακόμη ισχύσουν, το αρχικό κείμενο «η μη προσφυγή του εργοδότη στο ΑΣΕ συνεπάγεται την ακυρότητα των απολύσεων, ενώ η αρνητική αιτιολογημένη απόφαση του ΑΣΕ, λόγω της μη πλήρωσης των σχετικών προϋποθέσεων, συνιστά τεκμήριο ακυρότητας των απολύσεων σε περίπτωση προσφυγής των απολυομένων στα πολιτικά δικαστήρια» τροποποιήθηκε στο: «σε περίπτωση προσφυγής κατά του κύρους των απολύσεων, μπορεί να ληφθεί υπόψη από το δικαστήριο».
Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά μεταφέρεται το βάρος απόδειξης σε μια ενδεχόμενη δικαστική διαμάχη από τον εργοδότη στους απολυμένους.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση με την αποδοχή αυτής της απαίτησης κάνει ακόμη δυσκολότερη την προσφυγή στα εργατικά δικαστήρια, συντασσόμενη πλήρως με την εργοδοτική πλευρά.
Το θετικό της τροπολογίας είναι πως εισάγεται η εκτίμηση ότι για το 2019 υπάρχει περιθώριο για ανάληψη περισσοτέρων δράσεων κοινωνικού χαρακτήρα.
Ετσι προβλέπεται επιπλέον δαπάνη 660 εκατ. ευρώ, η οποία και θα κατανεμηθεί αναλογικά στις δράσεις του υπουργείου Εργασίας.
Για να ενεργοποιηθεί αυτό το επιπρόσθετο κονδύλι, θα πρέπει να μην τίθεται σε κίνδυνο η επίτευξη του συμφωνημένου στόχου ποσοστού 3,5% του ΑΕΠ για το πρωτογενές αποτέλεσμα της Γενικής Κυβέρνησης.
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου