*
Ανασυγκρότηση
***
*
Ποιες -άραγε- είναι οι θέσεις των κομμάτων για τα προβλήματα του δημοσιογραφικού κλάδου; Το ερώτημα πλανάται στον αέρα, γιατί πέρα από την «βιτρίνα» υπάρχουν σήμερα παρά πολλοί Έλληνες άνεργοι-ες δημοσιογράφοι.
Μάλιστα, είναι ένας κλάδος, που στην Ελλάδα, «χτυπήθηκε αλύπητα» για πολλούς και διάφορους πολιτικούς - κοινωνικούς - οικονομικούς λόγους.
Οι αιτίες, όμως, της ανεργίας των δημοσιογράφων μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνον αν υπάρχει συνδικαλιστική και πολιτική βούληση. Χωρίς να είμαστε κάθετα αρνητικοί, θα λέγαμε πως αυτό αποτελεί ήδη πραγματικότητα στον δημοσιογραφικό κλάδο.
Πράγματι, είναι σχήμα οξύμωρο αυτό που συμβαίνει σήμερα, διότι το διαδίκτυο μπορεί ν’ αποτελέσει την «οικονομική επανάσταση» που χρειάζεται ο χώρος για να αρχίσει να κερδίζει το έδαφος σε θέσεις εργασίας.
Φυσικά, υφίσταται η άποψη πως τα επαγγέλματα των γραμμάτων υποχωρούν σε σχέση με τις θετικές επιστήμες.
Μερικά από τα γεγονότα, που συμβαίνουν «στην πλευρά πέραν του Ατλαντικού», μας δείχνουν ίσως τον δρόμο. Πως μπόρεσαν τα διαδικτυακά μέσα στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν συνολικά 5.000 θέσεις εργασίας σε 500 portals μόνο μέσα σε μια χρονιά; Έχουν μόνον αυτοί το «μαγικό ραβδάκι» κι εμείς δεν το διαθέτουμε, γιατί;
Θα μπορούσε, βέβαια, να αντιτείνει κανείς ότι τα στοιχεία της Αμερικανικής Ένωσης Διευθυντών Εφημερίδων (ASNE) δείχνουν πως σημειώθηκαν απολύσεις δημοσιογράφων στις εφημερίδες μεσαίας κυκλοφορίας.
Ωστόσο, φαίνεται ότι αυξάνεται ο αριθμός των προσλήψεων Αμερικανών συναδέλφων στις εφημερίδες πολύ μεγάλης κυκλοφορίας (250.000- 500.000 φύλλα) και στις μικρές (5.000 φύλλα και κάτω).
Θα πείτε, αλλά είναι τα μεγέθη στην Αμερική κι άλλα στην Ελλάδα. Σε αυτό δεν διαφωνούμε, αλλά μόνον τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν την τάση που θα επικρατήσει παγκόσμια και η οποία προβλέπεται να είναι η εξής:
1. Η συγκρότηση πολύ μεγάλων ομίλων ενημέρωσης με πολυδιάστατη δράση.
2. Η εμφάνιση μικρών ή πολύ μικρών επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο.
3. Η εμφάνιση- λειτουργία μεγάλων ή μικρών portals, που θα μπορούσαν, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας (όχι φυσικά με «συνθήκες γαλέρας» στις εργασιακές σχέσεις.
Για όλα αυτά, λοιπόν, ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών θα ήταν καλό να ρωτηθούν όλα τα κόμματα για τις θέσεις τους σχετικά με την ανεργία της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων:
1) Για το τι προτίθενται να κάνουν για την λεγόμενη αυτασφάλιση των αυτοαπασχολούμενων δημοσιογράφων και την οριστική τους υπαγωγή στον ΕΔΕΟΑΠ.
2) Για το ποια είναι η θέση τους για τον νόμο, που χωρίζει τους ασφαλισμένους προ του 1993 και σε αυτούς, οι οποίοι ασφαλίστηκαν μετέπειτα. Ένας νόμος, που αναγκάζει τους ασφαλισμένους προ του 1993 να εγγραφούν υποχρεωτικά στο ΤΕΒΕ. Ουσιαστικά αυτός ο νόμος αποτελεί την ταφόπετρα για την αυταπασχόληση δημοσιογράφων με πολλά χρόνια δουλειάς.
3) Για το τι προτίθενται να κάνουν για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των αυταπασχολούμενων δημοσιογράφων, που είναι σε απαγορευτικά επίπεδα λόγω της Μνημονιακής σύμβασης.
4) Για το αν θα διεκδικήσουν Ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης ανοίγματος πολύ μικρών επιχειρήσεων των 1-3 ατόμων από άνεργους δημοσιογράφους.
Νομίζουμε πως αυτά τα ερωτήματα είναι αρκετά σε πρώτη φάση ν’ απαντηθούν απ’ όλα τα κόμματα «όχι με ήξεις - αφήξεις», αλλά να τοποθετηθούν «χειροπιαστά» με «κοστολογημένα νούμερα - στοιχεία - συγκεκριμένο σχέδιο δράσης».
---
πηγή: http://www.typologos.com/
---
*
*
Ποιες είναι οι θέσεις των κομμάτων
για τα προβλήματα
του δημοσιογραφικού κλάδου;
Του Νίκου Μόσχοβου
Ποιες -άραγε- είναι οι θέσεις των κομμάτων για τα προβλήματα του δημοσιογραφικού κλάδου; Το ερώτημα πλανάται στον αέρα, γιατί πέρα από την «βιτρίνα» υπάρχουν σήμερα παρά πολλοί Έλληνες άνεργοι-ες δημοσιογράφοι.
Μάλιστα, είναι ένας κλάδος, που στην Ελλάδα, «χτυπήθηκε αλύπητα» για πολλούς και διάφορους πολιτικούς - κοινωνικούς - οικονομικούς λόγους.
Οι αιτίες, όμως, της ανεργίας των δημοσιογράφων μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνον αν υπάρχει συνδικαλιστική και πολιτική βούληση. Χωρίς να είμαστε κάθετα αρνητικοί, θα λέγαμε πως αυτό αποτελεί ήδη πραγματικότητα στον δημοσιογραφικό κλάδο.
Πράγματι, είναι σχήμα οξύμωρο αυτό που συμβαίνει σήμερα, διότι το διαδίκτυο μπορεί ν’ αποτελέσει την «οικονομική επανάσταση» που χρειάζεται ο χώρος για να αρχίσει να κερδίζει το έδαφος σε θέσεις εργασίας.
Φυσικά, υφίσταται η άποψη πως τα επαγγέλματα των γραμμάτων υποχωρούν σε σχέση με τις θετικές επιστήμες.
Μερικά από τα γεγονότα, που συμβαίνουν «στην πλευρά πέραν του Ατλαντικού», μας δείχνουν ίσως τον δρόμο. Πως μπόρεσαν τα διαδικτυακά μέσα στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν συνολικά 5.000 θέσεις εργασίας σε 500 portals μόνο μέσα σε μια χρονιά; Έχουν μόνον αυτοί το «μαγικό ραβδάκι» κι εμείς δεν το διαθέτουμε, γιατί;
Θα μπορούσε, βέβαια, να αντιτείνει κανείς ότι τα στοιχεία της Αμερικανικής Ένωσης Διευθυντών Εφημερίδων (ASNE) δείχνουν πως σημειώθηκαν απολύσεις δημοσιογράφων στις εφημερίδες μεσαίας κυκλοφορίας.
Ωστόσο, φαίνεται ότι αυξάνεται ο αριθμός των προσλήψεων Αμερικανών συναδέλφων στις εφημερίδες πολύ μεγάλης κυκλοφορίας (250.000- 500.000 φύλλα) και στις μικρές (5.000 φύλλα και κάτω).
Θα πείτε, αλλά είναι τα μεγέθη στην Αμερική κι άλλα στην Ελλάδα. Σε αυτό δεν διαφωνούμε, αλλά μόνον τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν την τάση που θα επικρατήσει παγκόσμια και η οποία προβλέπεται να είναι η εξής:
1. Η συγκρότηση πολύ μεγάλων ομίλων ενημέρωσης με πολυδιάστατη δράση.
2. Η εμφάνιση μικρών ή πολύ μικρών επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο.
3. Η εμφάνιση- λειτουργία μεγάλων ή μικρών portals, που θα μπορούσαν, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας (όχι φυσικά με «συνθήκες γαλέρας» στις εργασιακές σχέσεις.
Για όλα αυτά, λοιπόν, ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών θα ήταν καλό να ρωτηθούν όλα τα κόμματα για τις θέσεις τους σχετικά με την ανεργία της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων:
1) Για το τι προτίθενται να κάνουν για την λεγόμενη αυτασφάλιση των αυτοαπασχολούμενων δημοσιογράφων και την οριστική τους υπαγωγή στον ΕΔΕΟΑΠ.
2) Για το ποια είναι η θέση τους για τον νόμο, που χωρίζει τους ασφαλισμένους προ του 1993 και σε αυτούς, οι οποίοι ασφαλίστηκαν μετέπειτα. Ένας νόμος, που αναγκάζει τους ασφαλισμένους προ του 1993 να εγγραφούν υποχρεωτικά στο ΤΕΒΕ. Ουσιαστικά αυτός ο νόμος αποτελεί την ταφόπετρα για την αυταπασχόληση δημοσιογράφων με πολλά χρόνια δουλειάς.
3) Για το τι προτίθενται να κάνουν για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των αυταπασχολούμενων δημοσιογράφων, που είναι σε απαγορευτικά επίπεδα λόγω της Μνημονιακής σύμβασης.
4) Για το αν θα διεκδικήσουν Ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης ανοίγματος πολύ μικρών επιχειρήσεων των 1-3 ατόμων από άνεργους δημοσιογράφους.
Νομίζουμε πως αυτά τα ερωτήματα είναι αρκετά σε πρώτη φάση ν’ απαντηθούν απ’ όλα τα κόμματα «όχι με ήξεις - αφήξεις», αλλά να τοποθετηθούν «χειροπιαστά» με «κοστολογημένα νούμερα - στοιχεία - συγκεκριμένο σχέδιο δράσης».
---
πηγή: http://www.typologos.com/
---
*
Ειδικά για τους προ του 93 η υπόθεση να είσαι ασφαλισμενος σε δύο ταμεία είναι εξωπραγματικό. Άσε που αποδυναμώνει και το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ. Κανείς δεν λέει τίποτα για αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφή