*
Η ρευστότητα ελκύει τους μεγάλους μιντιάρχες
Σε προηγούμενο άρθρο με αφορμή την υπόθεση Ψυχάρη αναφερθήκαμε στα μεγάλα τηλεοπτικά μίντια (κανάλια) παίρνοντας σαν παράδειγμα το MEGA, την πιο «κοινοπρακτική» περίπτωση Ελλήνων επιχειρηματιών στο χώρο (Ψυχάρης, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Κοπελούζος, Ρέστης). Σήμερα θα επιχειρήσουμε μια πρώτη περιπλάνηση στα αχαρτογράφητα νερά των ηλεκτρονικών μίντια σε συνδυασμό με τον ηλεκτρονικό τζόγο.
Στην αγορά όλοι λένε πως άμεση ρευστότητα και καλά κέρδη δίνουν πλέον κατεξοχήν τρεις κατηγορίες επενδύσεων: ο τζόγος, τα διόδια (συνυφασμένα με τις μεγάλες συμβάσεις παραχώρησης εθνικών οδών και μεγάλων οδικών αξόνων όπως η Αττική οδός) και τα καύσιμα (είτε με τη μορφή νόμιμων επενδύσεων -διυλιστήρια, νόμιμη εμπορία- είτε με τη μορφή του λαθρεμπορίου). Υπάρχει και μια τέταρτη, η «μαύρη» επιχειρηματικότητα του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και όπλων και του trafficking, που εκτός από «μαύρη» είναι για προφανείς λόγους και «σκοτεινή»: ειδήσεις βγαίνουν μόνο από αλληλοκαρφώματα μεταξύ των μεγάλων «παικτών», όταν ο μεταξύ τους ανταγωνισμός παροξύνεται… Και -ω του θαύματος!- θα συναντήσουμε μεγάλους επιχειρηματίες του χώρου των μίντια να επιχειρούν και στις τρεις αυτές χρυσοφόρες πηγές: τον Μπόμπολα να αντλεί «μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει» πολύτιμη ρευστότητα από τη χρυσοφόρο όρνιθα των διοδίων και τον Βαρδινογιάννη να επιχειρεί στο χώρο της διύλισης και της εμπορίας καυσίμων. Αλλά επ’ εσχάτω κανείς απ’ ό,τι φαίνεται δεν αποφεύγει τον πειρασμό να «σκάψει» στο χρυσοφόρο «κοίτασμα» του τζόγου…(...)
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
Ανασυγκρότηση
***
*
Γράφει ο Ceteris Paribus
Η δημοσιογραφία είναι στο «απόσπασμα» αυτές τις μέρες. Η υπόθεση της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών δεν αποκάλυψε κάποιο καλά κρυμμένο μυστικό, αλλά υπενθύμισε με τρόπο αποκαρδιωτικό κάτι που έχει εμπεδώσει πλέον το πανελλήνιο: οι δεσμοί ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τα μίντια είναι «θερμοί» – με κάθε δυνατό τρόπο και ερμηνεία. Από κει λοιπόν ξεκινάει όλο το κακό; Σίγουρα είναι μια σημαντική παράμετρος, αλλά υπάρχει ένας παράγοντας σημαντικότερος κι απ’ αυτόν. Όχι η σχέση των μίντια με την (εκάστοτε) κυβέρνηση -και τούμπαλιν- αλλά η σχέση των μίντια με τον επιχειρηματικό κόσμο, μια σχέση που συχνά διαμεσολαβείται ή και επικαθορίζει τη σχέση τους με την εκάστοτε κυβέρνηση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μίντια είναι πρώτα απ’ όλα επιχειρήσεις αυτά τα ίδια. Ο πρώτος τους στόχος είναι πάνω απ’ όλα να κερδοφορούν ή τουλάχιστον να επιβιώνουν. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχουν φροντίσει να «απλώνονται» όσο τους επιτρέπουν τα έσοδά τους ή το διαθέσιμο μπάτζετ των ιδιοκτητών τους, αλλά «ξανοίγονται» πολύ πέρα απ’ αυτό το όριο; Είναι απλό, και είναι αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας: Κάποια μίντια μικρής εμβέλειας, ή δημοσιογράφοι σε μίντια μικρής εμβέλειας, καταφεύγουν ακόμη και στον εκβιασμό για να αντλήσουν «υπεραξίες» που θα καλύψουν τα ανύπαρκτα έσοδα που συνήθως συνδυάζονται με φαραωνικές βλέψεις…
Όσο για τα μίντια μεγάλης εμβέλειας, αυτά πάσχουν από άλλου είδους κακοδαιμονίες. Η βασικότερη εξ αυτών είναι ότι πλέον δεν είναι κατά κύριο λόγο επιχειρήσεις που προσπαθούν να κερδοφορήσουν μέσω μίντια, αλλά επιχειρήσεις που αποσκοπούν στην άσκηση επιρροής ώστε να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικές δραστηριότητες των ιδιοκτητών τους εκτός μίντια. Για να εξυπηρετήσουν τέτοια επιχειρηματικά συμφέροντα εκτός μίντια, πρέπει να συντηρούν τις επιχειρήσεις τους στο χώρο των μίντια ακόμη και όταν είναι πρακτικά χρεοκοπημένες. Και πράγματι, με τα κριτήρια οποιουδήποτε άλλου επιχειρηματικού «αντικειμένου», με τα κριτήρια της αγοράς, όλα σχεδόν τα μεγάλα κανάλια της χώρας είναι πρακτικώς χρεοκοπημένα: με αναλογία χρεών (δανείων) προς ετήσιο τζίρο 3/1 ή 4/1 και ταυτόχρονα με ζημιογόνους ισολογισμούς. Είναι λογικό λοιπόν να επιβιώνουν με νέα δάνεια για να καλύπτουν τρέχουσες ζημίες και να ξεπληρώνουν τα παλιά. Για μια τέτοια «φάμπρικα» διαρκούς δανεισμού, η διαπλοκή με την κυβερνητική εξουσία γίνεται αναπόφευκτα όρος επιβίωσης. Το γνωρίζουν πλέον και οι γάτες των Ιμαλαΐων…
*
Τι κάνει "νιάου νιάου";
MME, εκβιασμοί και τζόγος!
Η δημοσιογραφία είναι στο «απόσπασμα» αυτές τις μέρες. Η υπόθεση της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών δεν αποκάλυψε κάποιο καλά κρυμμένο μυστικό, αλλά υπενθύμισε με τρόπο αποκαρδιωτικό κάτι που έχει εμπεδώσει πλέον το πανελλήνιο: οι δεσμοί ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τα μίντια είναι «θερμοί» – με κάθε δυνατό τρόπο και ερμηνεία. Από κει λοιπόν ξεκινάει όλο το κακό; Σίγουρα είναι μια σημαντική παράμετρος, αλλά υπάρχει ένας παράγοντας σημαντικότερος κι απ’ αυτόν. Όχι η σχέση των μίντια με την (εκάστοτε) κυβέρνηση -και τούμπαλιν- αλλά η σχέση των μίντια με τον επιχειρηματικό κόσμο, μια σχέση που συχνά διαμεσολαβείται ή και επικαθορίζει τη σχέση τους με την εκάστοτε κυβέρνηση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μίντια είναι πρώτα απ’ όλα επιχειρήσεις αυτά τα ίδια. Ο πρώτος τους στόχος είναι πάνω απ’ όλα να κερδοφορούν ή τουλάχιστον να επιβιώνουν. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχουν φροντίσει να «απλώνονται» όσο τους επιτρέπουν τα έσοδά τους ή το διαθέσιμο μπάτζετ των ιδιοκτητών τους, αλλά «ξανοίγονται» πολύ πέρα απ’ αυτό το όριο; Είναι απλό, και είναι αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας: Κάποια μίντια μικρής εμβέλειας, ή δημοσιογράφοι σε μίντια μικρής εμβέλειας, καταφεύγουν ακόμη και στον εκβιασμό για να αντλήσουν «υπεραξίες» που θα καλύψουν τα ανύπαρκτα έσοδα που συνήθως συνδυάζονται με φαραωνικές βλέψεις…
Όσο για τα μίντια μεγάλης εμβέλειας, αυτά πάσχουν από άλλου είδους κακοδαιμονίες. Η βασικότερη εξ αυτών είναι ότι πλέον δεν είναι κατά κύριο λόγο επιχειρήσεις που προσπαθούν να κερδοφορήσουν μέσω μίντια, αλλά επιχειρήσεις που αποσκοπούν στην άσκηση επιρροής ώστε να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικές δραστηριότητες των ιδιοκτητών τους εκτός μίντια. Για να εξυπηρετήσουν τέτοια επιχειρηματικά συμφέροντα εκτός μίντια, πρέπει να συντηρούν τις επιχειρήσεις τους στο χώρο των μίντια ακόμη και όταν είναι πρακτικά χρεοκοπημένες. Και πράγματι, με τα κριτήρια οποιουδήποτε άλλου επιχειρηματικού «αντικειμένου», με τα κριτήρια της αγοράς, όλα σχεδόν τα μεγάλα κανάλια της χώρας είναι πρακτικώς χρεοκοπημένα: με αναλογία χρεών (δανείων) προς ετήσιο τζίρο 3/1 ή 4/1 και ταυτόχρονα με ζημιογόνους ισολογισμούς. Είναι λογικό λοιπόν να επιβιώνουν με νέα δάνεια για να καλύπτουν τρέχουσες ζημίες και να ξεπληρώνουν τα παλιά. Για μια τέτοια «φάμπρικα» διαρκούς δανεισμού, η διαπλοκή με την κυβερνητική εξουσία γίνεται αναπόφευκτα όρος επιβίωσης. Το γνωρίζουν πλέον και οι γάτες των Ιμαλαΐων…
Η ρευστότητα ελκύει τους μεγάλους μιντιάρχες
Σε προηγούμενο άρθρο με αφορμή την υπόθεση Ψυχάρη αναφερθήκαμε στα μεγάλα τηλεοπτικά μίντια (κανάλια) παίρνοντας σαν παράδειγμα το MEGA, την πιο «κοινοπρακτική» περίπτωση Ελλήνων επιχειρηματιών στο χώρο (Ψυχάρης, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Κοπελούζος, Ρέστης). Σήμερα θα επιχειρήσουμε μια πρώτη περιπλάνηση στα αχαρτογράφητα νερά των ηλεκτρονικών μίντια σε συνδυασμό με τον ηλεκτρονικό τζόγο.
Στην αγορά όλοι λένε πως άμεση ρευστότητα και καλά κέρδη δίνουν πλέον κατεξοχήν τρεις κατηγορίες επενδύσεων: ο τζόγος, τα διόδια (συνυφασμένα με τις μεγάλες συμβάσεις παραχώρησης εθνικών οδών και μεγάλων οδικών αξόνων όπως η Αττική οδός) και τα καύσιμα (είτε με τη μορφή νόμιμων επενδύσεων -διυλιστήρια, νόμιμη εμπορία- είτε με τη μορφή του λαθρεμπορίου). Υπάρχει και μια τέταρτη, η «μαύρη» επιχειρηματικότητα του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και όπλων και του trafficking, που εκτός από «μαύρη» είναι για προφανείς λόγους και «σκοτεινή»: ειδήσεις βγαίνουν μόνο από αλληλοκαρφώματα μεταξύ των μεγάλων «παικτών», όταν ο μεταξύ τους ανταγωνισμός παροξύνεται… Και -ω του θαύματος!- θα συναντήσουμε μεγάλους επιχειρηματίες του χώρου των μίντια να επιχειρούν και στις τρεις αυτές χρυσοφόρες πηγές: τον Μπόμπολα να αντλεί «μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει» πολύτιμη ρευστότητα από τη χρυσοφόρο όρνιθα των διοδίων και τον Βαρδινογιάννη να επιχειρεί στο χώρο της διύλισης και της εμπορίας καυσίμων. Αλλά επ’ εσχάτω κανείς απ’ ό,τι φαίνεται δεν αποφεύγει τον πειρασμό να «σκάψει» στο χρυσοφόρο «κοίτασμα» του τζόγου…(...)
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου