*
Ανασυγκρότηση
***
*
Διον. Βραϊμάκης
(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport της Μ. Τετάρτης)
*
Είναι αργά για δάκρυα, κυρία ΕΣΗΕΑ…
Οι δημοσιογράφοι σκαρφάλωσαν στα κάγκελα για το ασφαλιστικό τους που ισοπεδώνεται. Αργά! Η ΠΟΕΣΥ κήρυξε απεργία διαρκείας (που την ανέστειλε χθες) αλλά με… διακοπές για να χωρέσουν στα περίπτερα τα κυριακάτικα φύλλα – τα μόνα με κυκλοφορίες άξιες για να μετρηθούν. Αργά! Η ΕΣΗΕΑ φωνάζει για τον ΕΔΟΕΑΠ (που προσπαθούν να το σώσουν με… εναλλακτικό αγγελιόσημο). Το άλλοτε πανίσχυρο ταμείο που το αποψίλωσαν τα PSI και τα άλλα τεχνάσματα – αλλά όχι μόνο αυτά και όχι μόνο με ευθύνες των απ’ έξω – βάλλεται και γίνεται αγωνιώδης προσπάθεια να διασωθεί. Αργά!
Η επιχείρηση για την άλωση είχε αρχίσει από παλιά και αυτές τις μέρες πέφτει η Πόλη του Τύπου, το ΕΤΑΠ ΜΜΕ. Η χθεσινή λύση δεν είναι λύση, αλλά μπάλωμα – ένας κουβάς νερό στη φωτιά. Μια φωτιά που ερχόταν από τον Δεκέμβριο του 2012, όταν πολλοί κλάδοι τού Τύπου εξωπετάχθηκαν από το ασφαλιστικό τους Ταμείο (το ΤΑΙΣΥΤ, του ΕΤΑΠ ΜΜΕ) και οδηγήθηκαν εκόντες άκοντες στον ΕΟΠΥΥ. Τότε η ΕΣΗΕΑ σφύριζε αδιάφορα και εκόπτετο μόνο για το δικό της κεραμίδι, τον ΕΔΟΕΑΠ, που φαινόταν εκείνον τον καιρό καλά μονωμένο για να αντέξει τις βροχές. Δεν κούνησε καν το μικρό της δαχτυλάκι για να βοηθήσει συναδέλφους που έχαναν ασφαλιστικά δικαιώματα και παροχές, κάπως καλύτερες από εκείνες του ΕΟΠΥΥ και πολύ κατώτερες από αυτές του ΕΔΟΕΑΠ. Φαίνεται ότι έβλεπε μόνο τη βροχή που παρέσυρε το ΤΑΙΣΥΤ με όλους τους κλάδους του (ανάμεσά τους ΚΑΙ δημοσιογράφους – καθόλου δεύτερης ποιότητας, ας είναι βέβαιοι), αλλά δεν αφουγκραζόταν τη βουή της συντριπτικής καταιγίδας που έφτασε με το σύννεφο Κατρούγκαλου. Και… πάει η στέγη με τα κεραμίδια, πάει η φωλιά, πάνε και τα κοτσυφόπουλα, που λέει και ο μεγάλος Διονύσης.
Ο κλάδος του Τύπου δεχόταν από χρόνια διαβρωτικές επιθέσεις, αλλά τα ισχυρά συνδικαλιστικά όργανα δεν έφτιαξαν ούτε αεράμυνα! Επιθέσεις με ουλαμούς, διμοιρίες και λόχους. Σήμερα μια «άλλη» κυβέρνηση κατέβασε όλες τις δυνάμεις – τάγματα, συντάγματα, ταξιαρχίες. Χτύπησε με όλο το ισοπεδωτικό στράτευμα που επί χρόνια διαλύει τους εργασιακούς ιστούς – και όχι μόνο τους δημοσιογραφικούς. Και μόλις τώρα – που γκρεμίζεται το ΕΤΑΠ ΜΜΕ και σώζεται, αλλά ημιθανής, ο ΕΔΟΕΑΠ – κάποιοι σκέφτηκαν να αντισταθούν επειδή πριν ένιωθαν συντεχνιακά άτρωτοι. Θα το ξαναπούμε: Αργά!
Στην κατακλείδα του άρθρου ένας στίχος που αποδίδεται στον Μπρεχτ αλλά μπορεί να έχει άλλη αφετηρία. Καμιά σημασία η προέλευσή του. Σε κάθε περίπτωση είναι συνταρακτικό. Αφιερωμένο στην ΕΣΗΕΑ (που μάχεται χωρίς κάποιους δυνατούς κλάδους του Τύπου πλάι της) και σε όσους έδειξαν αργά αντανακλαστικά:
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα./ Δεν ήμουν τσιγγάνος./ Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα./ Δεν ήμουν κομμουνιστής./ Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα./ Δεν ήμουν Εβραίος./ Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα, δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει».
Η επιχείρηση για την άλωση είχε αρχίσει από παλιά και αυτές τις μέρες πέφτει η Πόλη του Τύπου, το ΕΤΑΠ ΜΜΕ. Η χθεσινή λύση δεν είναι λύση, αλλά μπάλωμα – ένας κουβάς νερό στη φωτιά. Μια φωτιά που ερχόταν από τον Δεκέμβριο του 2012, όταν πολλοί κλάδοι τού Τύπου εξωπετάχθηκαν από το ασφαλιστικό τους Ταμείο (το ΤΑΙΣΥΤ, του ΕΤΑΠ ΜΜΕ) και οδηγήθηκαν εκόντες άκοντες στον ΕΟΠΥΥ. Τότε η ΕΣΗΕΑ σφύριζε αδιάφορα και εκόπτετο μόνο για το δικό της κεραμίδι, τον ΕΔΟΕΑΠ, που φαινόταν εκείνον τον καιρό καλά μονωμένο για να αντέξει τις βροχές. Δεν κούνησε καν το μικρό της δαχτυλάκι για να βοηθήσει συναδέλφους που έχαναν ασφαλιστικά δικαιώματα και παροχές, κάπως καλύτερες από εκείνες του ΕΟΠΥΥ και πολύ κατώτερες από αυτές του ΕΔΟΕΑΠ. Φαίνεται ότι έβλεπε μόνο τη βροχή που παρέσυρε το ΤΑΙΣΥΤ με όλους τους κλάδους του (ανάμεσά τους ΚΑΙ δημοσιογράφους – καθόλου δεύτερης ποιότητας, ας είναι βέβαιοι), αλλά δεν αφουγκραζόταν τη βουή της συντριπτικής καταιγίδας που έφτασε με το σύννεφο Κατρούγκαλου. Και… πάει η στέγη με τα κεραμίδια, πάει η φωλιά, πάνε και τα κοτσυφόπουλα, που λέει και ο μεγάλος Διονύσης.
Ο κλάδος του Τύπου δεχόταν από χρόνια διαβρωτικές επιθέσεις, αλλά τα ισχυρά συνδικαλιστικά όργανα δεν έφτιαξαν ούτε αεράμυνα! Επιθέσεις με ουλαμούς, διμοιρίες και λόχους. Σήμερα μια «άλλη» κυβέρνηση κατέβασε όλες τις δυνάμεις – τάγματα, συντάγματα, ταξιαρχίες. Χτύπησε με όλο το ισοπεδωτικό στράτευμα που επί χρόνια διαλύει τους εργασιακούς ιστούς – και όχι μόνο τους δημοσιογραφικούς. Και μόλις τώρα – που γκρεμίζεται το ΕΤΑΠ ΜΜΕ και σώζεται, αλλά ημιθανής, ο ΕΔΟΕΑΠ – κάποιοι σκέφτηκαν να αντισταθούν επειδή πριν ένιωθαν συντεχνιακά άτρωτοι. Θα το ξαναπούμε: Αργά!
Στην κατακλείδα του άρθρου ένας στίχος που αποδίδεται στον Μπρεχτ αλλά μπορεί να έχει άλλη αφετηρία. Καμιά σημασία η προέλευσή του. Σε κάθε περίπτωση είναι συνταρακτικό. Αφιερωμένο στην ΕΣΗΕΑ (που μάχεται χωρίς κάποιους δυνατούς κλάδους του Τύπου πλάι της) και σε όσους έδειξαν αργά αντανακλαστικά:
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα./ Δεν ήμουν τσιγγάνος./ Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα./ Δεν ήμουν κομμουνιστής./ Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα./ Δεν ήμουν Εβραίος./ Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα, δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει».
Διον. Βραϊμάκης
(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport της Μ. Τετάρτης)
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου