*
Μερικά χρόνια πριν, όποτε περνούσα από την στοά Αρσακείου τη χάζευα. Μπορεί και να την καμάρωνα κιόλας. Η λινοτυπική μηχανή που βρισκόταν βιδωμένη και στημένη στην στοά - πάνω σε μαρμάρινο βάθρο - φάνταζε για τους παλιότερους του Τύπου (αυτούς που δούλευαν στις εκδόσεις πριν από το 1980) σαν ιερό τέρας της τυπογραφίας.
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Η λινοτυπική στη στοά Αρσακείου
Η σιδερένια γιαγιά του Τύπου
Μια φωτογράφιση σαν μανεκέν - Σπάνιες (πια) φωτογραφίες
Η σιδερένια γιαγιά του κλάδου, αυτή που έβγαλε εκατομμύρια μεταλλικές (μολυβένιες καλύτερα να το πούμε) σελίδες πριν παραδώσει τη σκυτάλη αρχικά στο σελοφάν της μονταζιέρας και κατόπιν στις οθόνες των Μάκιντος ή των PC και στα σχεδιαστικά προγράμματα, δεν υπάρχει πια στη στοά Αρσακείου. Φαίνεται μόνο το αποτύπωμά της στο πάτωμα (δείτε την τελευταία φωτογραφία της σειράς) , εκεί που ήταν βιδωμένη. Μεταφέρθηκε (μου είπαν όταν ρώτησα) στη σχολή του Αρσακείου, στο Ψυχικό.
Γι’ αυτό νιώθω ικανοποίηση που είχα προλάβει να τη φωτογραφίσω (σαν να ήταν παλιό μοντέλο, γύρω γύρω, από κοντά και από λίγο μακρύτερα) όταν περνούσα από τη στοά – συχνά μόνο για να ξαναδώ τη «γιαγιά». Η οποία με γοήτευε όταν άκουγα να κελαηδάει με τον μεταλλικό της ήχο καθώς οι μήτρες των γραμμάτων έπεφταν κρεμασμένες από έναν κοχλία για να ξαναμπούν στη θέση τους, αφού προηγουμένως είχαν φτιάξει μολυβένιες αράδες που με τη σειρά τους μετατρέπονταν σε βαριές μεταλλικές σελίδες. Τόσο βαριές που μεταφέρονταν από δυο μπρατσωμένους τυπογράφους (από «μαρμαράδες») στο πιεστήριο για τα περαιτέρω.
***
Ετσι για την ιστορια λινοτυπικη υπηρχε και στη εισοδο της μακαριτισσας Ελευθεροτυπιας, που ποτο μας πληγωσε και μας πληγωνει για τους γνωστους λογους
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ανώνυμος 3:07 μ.μ. - ... ασφαλώς και στον Νέο Κόσμο υπήρχε η λινοτυπική, όπως υπάρχει και στην ΕΤΗΠΤΑ κ.α. ... στην στοά Αρσακείου απλώς ήταν σε κοινή θέα για όλους ...
Διαγραφή