*
3. (Εδώ είναι το σημείο που γινόμαστε όλοι έξαλλοι και αρχίζουμε να μονολογούμε για τη “χλιδάτη ζωή που έκαναν οι Μαρινόπουλοι όσο φέσωναν τους πάντες”. Πάμε, το θέλω με πειθώ.)
4. Ε, ναι. Διότι είναι οι πρώτοι... Ξεχάσαμε, ας πούμε, εκείνον τον αλήστου μνήμης Λαναρά, ο οποίος έκοβε βόλτες στον Αργοσαρωνικό με την 20μετρη σκαφάρα του, αφού είχε πρώτα διαλύσει το σύμπαν με την κατάρρευση και τη χρεοκοπία της κλωστοϋφαντουργίας του. Ούτε τα δεδουλευμένα του προσωπικού του δεν είχε την ευθιξία να πληρώσει, τα οποία ήταν σταγόνα στον ωκεανό των χρεών του. Αλλά, καλύτερα ας μην πιάσουμε μια μια τις περιπτώσεις, διότι θα ξημερωθούμε. Άσε που οι περισσότερες περιπτώσεις είναι “αβαβά” και δεν πολυμιλάμε γι αυτές. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, βλέπετε, και τίποτα δεν αποκλείει να τους ξαναδούμε κραταιούς και ισχυρούς. Και είναι δύσκολες οι εποχές για να κάνεις εχθρούς.
5. (Εδώ είναι το σημείο που κουνάμε όλοι μαζί το κεφάλι με μια δόση παραίτησης, μιάμιση δόση αγανάκτησης και μια πρέζα “όχι δεν πρέπει να τους περάσει”. Απ' αυτό το τελευταίο, μια πρεζούλα μόνο, αληθοφανείς να είμαστε όχι υπερβολικοί.)
6. Δεν έχετε, λοιπόν, υπόψιν σας ΚΑΜΙΑ άλλη περίπτωση επιχειρηματία που δεν εξοφλεί τις υποχρεώσεις του, την ίδια ώρα που εκείνος ζει ζωή χαρισάμενη; Όχι, είμαι βέβαιη ότι δεν σας έχει συμβεί ποτέ. Ούτε και μένα άλλωστε.
7. Έλα τώρα που είναι μπανανία η Ελλάδα... Μπούρδες. Μια χαρά ευρωπαϊκή χώρα είναι, κατά βάση πιστεύω ότι κάνουμε κάτι εξέχοντα ευρωπαϊκά μεγαλοστελέχη, σαν τον κύριο Μάρτιν Σουλτς πολύ περήφανα. Αυτός δεν είναι που είπε ανερυθρίαστα ότι «οι Βρετανοί παραβίασαν τους κανόνες της ΕΕ επειδή δεν είναι στην φιλοσοφία της ΕΕ να αποφασίζει ο ''όχλος'' για την τύχη της»; Αυτός είναι και, όχι, δεν είναι καθόλου άσχετο το ένα με το άλλο. Ο “όχλος”, αγάπες, είμαστε εμείς. Ο κύριος Μαρινόπουλος δεν είναι όχλος. Είναι ένας αξιοσέβαστος στυλοβάτης του συστήματος σε “δυσκολία”. Κι αυτό είναι απλώς το πολύ σκληρό και πολύ ειλικρινές πρόσωπο του αυθεντικού καπιταλισμού.
8. Υπόκλιση. Αλεξίπτωτο. Πτώση. Χειροκρότημα.
Ανασυγκρότηση
***
*
γράφει η ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ
Τα δύο τελευταία χρόνια, που έμπαινες στα μαγαζιά τους και νόμιζες ότι πουλάνε ράφια (σκέτα), κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι τι γινόταν;
*
Δεν υπάρχουν μόνον τα "μαγαζιά" στα ΜΜΕ...
PRISON-ic Marinopoulos
Τα δύο τελευταία χρόνια, που έμπαινες στα μαγαζιά τους και νόμιζες ότι πουλάνε ράφια (σκέτα), κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι τι γινόταν;
Σήμερα θέλω να πάρουμε φόρα όλοι μαζί και να πέσουμε από κείνο κει το σύννεφο, το φαρδύ, που μας χωράει όλους. Και τα εννέα κόμμα κάτι εκατομμύρια. Είναι λίγο ψηλά, δεν λέω, αλλά δεν τρέχει τίποτα, έτσι κι αλλιώς η πτώση από τα σύννεφα είναι το εθνικό μας σπορ, είμαστε υπερεπαρκώς προπονημένοι σε αυτό. Ας πέσουμε, λοιπόν, μια ακόμη φορά από τα σύννεφα για την περίπτωση Μαρινόπουλου. Καλέ ναι, αυτού με τα Πριζουνίκ, που βάρεσε τα κανόνια του Ναβαρόνε, αφού είχε προλάβει τα τελευταία χρόνια να μεταφέρει την περιουσία της εταιρείας του σε προσωπικό του fund (sic) στο Κατάρ (chic), ενώ στο μεταξύ είχε φεσώσει όποιον μιλούσε ελληνικά -και αρκετούς που μιλούν άλλες γλώσσες- και τους πλήρωνε έναντι τον τελευταίο καιρό με... κουπόνια από τα σούπερ μάρκετ του. Άφωνοι όλοι, ξέρω. Για περάστε στο σύννεφο...
1. Πάμε στο σύννεφο με βήμα ταχύ, διότι τα τελευταία χρόνια, που έμπαινες στα μαγαζιά του Μαρινόπουλου και νόμιζες ότι πουλάνε ράφια (σκέτα) κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι τι γινόταν. Καλά δεν τα λέω; Με ασαφή χρέη, τα οποία μόλις αποσαφηνίστηκαν άγγιξαν το ένα δισεκατομμύριο σκληρά ευρώ, με μια αλυσίδα προμηθευτών που ετοιμάζεται με το γνωστό domino effect να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, με χιλιάδες υπαλλήλους στον αέρα, ο Μαρινόπουλος προφανώς δεν προλάβαινε να δημοσιεύσει ισολογισμούς, διότι είναι σκληρή δουλειά να μεταφέρεις πετραδάκι-πετραδάκι τα περιουσιακά στοιχεία της καταχρεωμένης εταιρείας σου εκεί που δεν μπορούν να τα ακουμπήσουν οι πιστωτές. Σαν τους δούλους του Χέοπα και ο Μαρινόπουλος, υπομονετικά και άκοπα, τα πήρε όλα και τα πήγε στην καυτή αραβική έρημο και τρέχα βρες τα. Στο μεταξύ εις εκ των αδελφών Μαρινόπουλων παρακολουθούσε τη διαδικασία από το εξίσου καυτό -για άλλους λόγους- Μαϊάμι, διότι η Αθήνα του 'πεφτε πολύ μίζερη. Ε, ναι, άδικο είχε ο άνθρωπος;
1. Πάμε στο σύννεφο με βήμα ταχύ, διότι τα τελευταία χρόνια, που έμπαινες στα μαγαζιά του Μαρινόπουλου και νόμιζες ότι πουλάνε ράφια (σκέτα) κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι τι γινόταν. Καλά δεν τα λέω; Με ασαφή χρέη, τα οποία μόλις αποσαφηνίστηκαν άγγιξαν το ένα δισεκατομμύριο σκληρά ευρώ, με μια αλυσίδα προμηθευτών που ετοιμάζεται με το γνωστό domino effect να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, με χιλιάδες υπαλλήλους στον αέρα, ο Μαρινόπουλος προφανώς δεν προλάβαινε να δημοσιεύσει ισολογισμούς, διότι είναι σκληρή δουλειά να μεταφέρεις πετραδάκι-πετραδάκι τα περιουσιακά στοιχεία της καταχρεωμένης εταιρείας σου εκεί που δεν μπορούν να τα ακουμπήσουν οι πιστωτές. Σαν τους δούλους του Χέοπα και ο Μαρινόπουλος, υπομονετικά και άκοπα, τα πήρε όλα και τα πήγε στην καυτή αραβική έρημο και τρέχα βρες τα. Στο μεταξύ εις εκ των αδελφών Μαρινόπουλων παρακολουθούσε τη διαδικασία από το εξίσου καυτό -για άλλους λόγους- Μαϊάμι, διότι η Αθήνα του 'πεφτε πολύ μίζερη. Ε, ναι, άδικο είχε ο άνθρωπος;
2. Αφού, λοιπόν, απέτυχαν να εναποθέσουν την καταχρεωμένη επιχείρησή τους στους πρόθυμους ώμους του Σκλαβενίτη -ποιος Άγιος τον φύλαξε αυτόν τον άνθρωπο...- οι Μαρινόπουλοι ζητούν τώρα την προστασία του άρθρου 99. Εδώ γελάμε, διότι αν αληθεύουν τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, που μάλλον αληθεύουν, είτε μπουκάρουν οι πιστωτές είτε όχι, θα πάρουν τα 300 εκατομμύρια τα μακρύτερα, και ούτε καν, δηλαδή ότι είχε την ευγενή καλοσύνη ο κύριος Μαρινόπουλος να μην πάει στο μακρινό Κατάρ και να αφήσει εδώ.
3. (Εδώ είναι το σημείο που γινόμαστε όλοι έξαλλοι και αρχίζουμε να μονολογούμε για τη “χλιδάτη ζωή που έκαναν οι Μαρινόπουλοι όσο φέσωναν τους πάντες”. Πάμε, το θέλω με πειθώ.)
4. Ε, ναι. Διότι είναι οι πρώτοι... Ξεχάσαμε, ας πούμε, εκείνον τον αλήστου μνήμης Λαναρά, ο οποίος έκοβε βόλτες στον Αργοσαρωνικό με την 20μετρη σκαφάρα του, αφού είχε πρώτα διαλύσει το σύμπαν με την κατάρρευση και τη χρεοκοπία της κλωστοϋφαντουργίας του. Ούτε τα δεδουλευμένα του προσωπικού του δεν είχε την ευθιξία να πληρώσει, τα οποία ήταν σταγόνα στον ωκεανό των χρεών του. Αλλά, καλύτερα ας μην πιάσουμε μια μια τις περιπτώσεις, διότι θα ξημερωθούμε. Άσε που οι περισσότερες περιπτώσεις είναι “αβαβά” και δεν πολυμιλάμε γι αυτές. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, βλέπετε, και τίποτα δεν αποκλείει να τους ξαναδούμε κραταιούς και ισχυρούς. Και είναι δύσκολες οι εποχές για να κάνεις εχθρούς.
5. (Εδώ είναι το σημείο που κουνάμε όλοι μαζί το κεφάλι με μια δόση παραίτησης, μιάμιση δόση αγανάκτησης και μια πρέζα “όχι δεν πρέπει να τους περάσει”. Απ' αυτό το τελευταίο, μια πρεζούλα μόνο, αληθοφανείς να είμαστε όχι υπερβολικοί.)
6. Δεν έχετε, λοιπόν, υπόψιν σας ΚΑΜΙΑ άλλη περίπτωση επιχειρηματία που δεν εξοφλεί τις υποχρεώσεις του, την ίδια ώρα που εκείνος ζει ζωή χαρισάμενη; Όχι, είμαι βέβαιη ότι δεν σας έχει συμβεί ποτέ. Ούτε και μένα άλλωστε.
7. Έλα τώρα που είναι μπανανία η Ελλάδα... Μπούρδες. Μια χαρά ευρωπαϊκή χώρα είναι, κατά βάση πιστεύω ότι κάνουμε κάτι εξέχοντα ευρωπαϊκά μεγαλοστελέχη, σαν τον κύριο Μάρτιν Σουλτς πολύ περήφανα. Αυτός δεν είναι που είπε ανερυθρίαστα ότι «οι Βρετανοί παραβίασαν τους κανόνες της ΕΕ επειδή δεν είναι στην φιλοσοφία της ΕΕ να αποφασίζει ο ''όχλος'' για την τύχη της»; Αυτός είναι και, όχι, δεν είναι καθόλου άσχετο το ένα με το άλλο. Ο “όχλος”, αγάπες, είμαστε εμείς. Ο κύριος Μαρινόπουλος δεν είναι όχλος. Είναι ένας αξιοσέβαστος στυλοβάτης του συστήματος σε “δυσκολία”. Κι αυτό είναι απλώς το πολύ σκληρό και πολύ ειλικρινές πρόσωπο του αυθεντικού καπιταλισμού.
8. Υπόκλιση. Αλεξίπτωτο. Πτώση. Χειροκρότημα.
---
*
Ο Μαρινόπουλος πρότεινε να φέρει τα 2 δισ. αλλά να μη πληρώσει το φόρο 25%. Ο Στουρνάρας δεν το δέχτηκε κι ο Μαρινό του είπε πάω άρθρο 99.
ΑπάντησηΔιαγραφή