*
Ανασυγκρότηση
***
*
Γράφει η Λιάνα Κανέλλη
*
Το αίμα και η σχολή του Σικάγο
Εκατόν τριάντα ένα χρόνια μετά τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο, η Εργατική Πρωτομαγιά αν δεν υπήρχε και εκατό χρόνια ΚΚΕ εδώ στον τόπο των 200 εκτελεσμένων κόκκινων Μάηδων την αποφράδα του '44 στην Καισαριανή, θα 'φερνε περισσότερο σε σχολή του Σικάγο, με το αίμα να ρέει ωστόσο ακατάπαυστα στο όνομα της βαρβαρότητας του καπιταλισμού. Κι αν η θυσία στο Σικάγο διατηρεί άσβεστη την ελπίδα της τελικής νίκης της εργατικής τάξης, η διαχειριστική αριστερά της αγοράς παίρνει μέτρα και δίνει ζωή στην ιδεολογία «των παιδιών του Σικάγο» που υπερασπίστηκαν την ελευθερία της αγοράς, τηρώντας κατά γράμμα την πολιτική τη μακιαβελική του σοκ.
Παραμονή Πρωτομαγιάς του '17 στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του ευρώ, του ΝΑΤΟικού σουλάτσου στο Αιγαίο, των σπαρακτικών βρυχηθμών στα έγκατα της Βαλκανικής πυριτιδαποθήκης κι όλοι - πλην ΚΚΕ - θέλουν να σώσουν τους εργάτες, τους άνεργους, τους ανάπηρους, τους συνταξιούχους με το σοκ της καπιταλιστικής ανάπτυξης, βάζοντας τον φτωχό μ' ένα ευρώ να σώζει τον θεόφτωχο μ' ένα ευρώ και τα εκατομμύρια κέρδη του εμπορίου του αίματος να αθροίζονται στο πλεόνασμα της εορταστικής υποκρισίας.
Γιατί με αναπηρία 79,5% και μετά από σωτήριες περικοπές 35% το επίδομα ζωής και επιβίωσης συμποσούται στο ιλιγγιώδες ποσό των 288 ευρώ το μήνα!... Αλλά η Εργατική Πρωτομαγιά θα είναι και τυπικά πλέον επίσημη αργία και όχι απεργία εις αναγνώρισιν του αίματος που έχυσαν οι εργάτες στα πόδια του Κατρούγκαλου και του βγαλμένου απ' τη σχολή του Σικάγο προσωπικού του κομμουνισμού.
Η αριστερή ανάπτυξη, ένα μοιραίο ραντεβού για την εργατική τάξη και ειδικά για τους συνταξιούχους που θα τη συναντήσουν μετά την «αξιολόγηση» ως χολέρα στα χρόνια του έρωτα της εξουσίας ξέρουν από τώρα ως τιμημένη εργατιά που της χαρίζουνε και μιαν αργία, μεγάλη προσφορά, αφού η κυρία ανάπτυξη απαιτεί και τις Κυριακές όλα ανοιχτά, ότι θα χάσουν υπολογισμένα και ένα, και δύο, και τρία, και τέσσερα κατοστάρικα, αφού όσο πιο πολύ δούλεψες κι όσο πιο πολύ γέρασες, τόσο πιο πολύ αντέχεις τις περικοπές...
Κι όμως αυτήν την Πρωτομαγιά όσα έστω και ημιθανή μέλη της εργατικής τάξης παγιδεύτηκαν στις ΣΥΡΙΖΑίικες αυταπάτες θέλουν να μην πεθάνουν σαν υπάκουα ζώα, να ανταποκριθούν στο πραγματικό της κάλεσμα που σαλπίζει απ' άκρου σε άκρου της χώρας το ΚΚΕ. Γιατί αποκλείεται να μην άκουσαν τον πρωθυπουργό να λέει πως είχε κι εκείνος αυταπάτες, αλλά ο λαός αφού δεν βγαίνει στους δρόμους πια του παρέχει όλη τη νομιμοποίηση να το λέει, να το εφαρμόζει, να το απολαμβάνει και εντέλει να μην ντρέπεται.
Εναλλακτική αντίσταση στη βαρβαρότητα καμιά Πρωτομαγιά δεν μπορεί να κατασκευάσει, ούτε σαν προσφορά ταξιδιωτικού πρακτορείου για ειδυλλιακό διήμερο απόδρασης από την καθημερινότητα. Και δη δι' αντιπροσώπευσης της εργατικής τάξης από τον καταπιεστή της. Μέρες δε που είναι, ιμπεριαλιστικής πολεμικής περικύκλωσης του λαού μας, οι νέοι σπρώχνοντας τα καροτσάκια των γερόντων ας τιμήσουν την προλεταριακή Πρωτομαγιά, πριν ντυθούν το χακί κι ακουστεί το «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες» για ηρωισμούς στο όνομα της σαπίλας του συστήματος.
Παραμονή Πρωτομαγιάς του '17 στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του ευρώ, του ΝΑΤΟικού σουλάτσου στο Αιγαίο, των σπαρακτικών βρυχηθμών στα έγκατα της Βαλκανικής πυριτιδαποθήκης κι όλοι - πλην ΚΚΕ - θέλουν να σώσουν τους εργάτες, τους άνεργους, τους ανάπηρους, τους συνταξιούχους με το σοκ της καπιταλιστικής ανάπτυξης, βάζοντας τον φτωχό μ' ένα ευρώ να σώζει τον θεόφτωχο μ' ένα ευρώ και τα εκατομμύρια κέρδη του εμπορίου του αίματος να αθροίζονται στο πλεόνασμα της εορταστικής υποκρισίας.
Γιατί με αναπηρία 79,5% και μετά από σωτήριες περικοπές 35% το επίδομα ζωής και επιβίωσης συμποσούται στο ιλιγγιώδες ποσό των 288 ευρώ το μήνα!... Αλλά η Εργατική Πρωτομαγιά θα είναι και τυπικά πλέον επίσημη αργία και όχι απεργία εις αναγνώρισιν του αίματος που έχυσαν οι εργάτες στα πόδια του Κατρούγκαλου και του βγαλμένου απ' τη σχολή του Σικάγο προσωπικού του κομμουνισμού.
Η αριστερή ανάπτυξη, ένα μοιραίο ραντεβού για την εργατική τάξη και ειδικά για τους συνταξιούχους που θα τη συναντήσουν μετά την «αξιολόγηση» ως χολέρα στα χρόνια του έρωτα της εξουσίας ξέρουν από τώρα ως τιμημένη εργατιά που της χαρίζουνε και μιαν αργία, μεγάλη προσφορά, αφού η κυρία ανάπτυξη απαιτεί και τις Κυριακές όλα ανοιχτά, ότι θα χάσουν υπολογισμένα και ένα, και δύο, και τρία, και τέσσερα κατοστάρικα, αφού όσο πιο πολύ δούλεψες κι όσο πιο πολύ γέρασες, τόσο πιο πολύ αντέχεις τις περικοπές...
Κι όμως αυτήν την Πρωτομαγιά όσα έστω και ημιθανή μέλη της εργατικής τάξης παγιδεύτηκαν στις ΣΥΡΙΖΑίικες αυταπάτες θέλουν να μην πεθάνουν σαν υπάκουα ζώα, να ανταποκριθούν στο πραγματικό της κάλεσμα που σαλπίζει απ' άκρου σε άκρου της χώρας το ΚΚΕ. Γιατί αποκλείεται να μην άκουσαν τον πρωθυπουργό να λέει πως είχε κι εκείνος αυταπάτες, αλλά ο λαός αφού δεν βγαίνει στους δρόμους πια του παρέχει όλη τη νομιμοποίηση να το λέει, να το εφαρμόζει, να το απολαμβάνει και εντέλει να μην ντρέπεται.
Εναλλακτική αντίσταση στη βαρβαρότητα καμιά Πρωτομαγιά δεν μπορεί να κατασκευάσει, ούτε σαν προσφορά ταξιδιωτικού πρακτορείου για ειδυλλιακό διήμερο απόδρασης από την καθημερινότητα. Και δη δι' αντιπροσώπευσης της εργατικής τάξης από τον καταπιεστή της. Μέρες δε που είναι, ιμπεριαλιστικής πολεμικής περικύκλωσης του λαού μας, οι νέοι σπρώχνοντας τα καροτσάκια των γερόντων ας τιμήσουν την προλεταριακή Πρωτομαγιά, πριν ντυθούν το χακί κι ακουστεί το «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες» για ηρωισμούς στο όνομα της σαπίλας του συστήματος.
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου