*
Ανασυγκρότηση
***
*
Η Καθημερινή με το πρωτοσέλιδο καθημερινό πλαισιάκι, που το ονομάζει «Κύριο άρθρο» (είναι μερικές λέξεις, λίγο πάνω, λίγο κάτω από τις εκατό), παρεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα και κάποτε «καρφώνει» τον πολιτικό χώρο στον οποίο κινείται, όπως είχε γίνει με τις μετρήσεις δημοτικότητας κυβερνητικών στελεχών οι οποίες, έγραφε, δεν ωφελούν παρά μόνο «ως τονωτικό επωαζόμενων ναρκισσισμών». Στην έκδοση της Πέμπτης η Καθημερινή επανέρχεται για να εκφράσει τις ανησυχίες της σχετικά με την ελληνική αντίδραση για την κατάρρευση της Τόμας Κουκ, η οποία «οφείλει να είναι εξίσου σοβαρή και να μην εξαντλείται σε μεγαλοστομίες για ‘‘κέντρα επιχειρήσεων’’ και χαμογελαστές φωτογραφήσεις στα κοινωνικά δίκτυα».
Η αναφορά σε «κέντρο επιχειρήσεων» για την αντιμετώπιση της κατάστασης που προκλήθηκε με την Τόμας Κουκ, εκπορεύεται από το υπουργείο Τουρισμού (άρα εκεί χρεώνεται η «μεγαλοστομία»;) και στο Διαδίκτυο υπάρχει φωτογραφία του υπουργού Τουρισμού Χάρη Θεοχάρη (χαμογελαστού) και του υφυπουργού Μάνου Κόνσολα, με τον βουλευτή Ηρακλείου της ΝΔ, Μάξιμο Σενετάκη, ο οποίος τους επισκέφτηκε και ενημερώθηκε γύρω από τους χειρισμούς για τον απεγκλωβισμό τουριστών από την Κρήτη.
Το σύντομο πρωτοσέλιδο κείμενο της Καθημερινής είναι το εξής:
«Η κατάρρευση της Thomas Cook δεν επιδέχεται εύκολες λύσεις. Ο χρόνος όμως περνάει και η ανασφάλεια για την τουριστική βιομηχανία –τις επιχειρήσεις, αλλά και τους εργαζόμενους– μεγαλώνει. Ενόψει αυτής της πραγματικότητας, θα περίμενε κανείς ταχύτερα αντανακλαστικά. Την ώρα που επιχειρείται επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, εμφανίζεται πολύ σοβαρή απειλή για τον πιο δυναμικό κλάδο της. Γι αυτό και η αντίδραση οφείλει να είναι εξίσου σοβαρή και να μην εξαντλείται σε μογαλοστομίες για ‘‘κέντρα επιχειρήσεων’’ και χαμογελαστές φωτογραφήσεις στα κοινωνικά δίκτυα».
Και μια δημοσιογραφική άποψη
Είναι αλήθεια, ότι η Καθημερινή ξαφνιάζει θετικά με την κατά καιρούς αυστηρότητά της. Όμως, θα ήταν μεγαλύτερη η προσφορά της κριτικής της, αν στα κύρια άρθρα της –που δεν χρειάζεται να είναι πάντα «σφηνάκια» από πλευράς χώρου– να μην υπαινίσσεται μόνο, αλλά και να εξηγεί τι δεν έγινε καλά και τι πρέπει να γίνει. Γιατί στη «μεγαλοστομία» που αναφέρει εκείνη (και που μπορεί να έχει δίκιο), θα αντιτάξει κάποιος τη δημοσιογραφική «γενικολογία». Η οποία δημιουργεί εντυπώσεις (εσφαλμένες ή όχι), όπως δημιουργούν εντυπώσεις τα χαμόγελα και τα «μπράβο», αλλά δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων της. Δεν φτάνει η δημοσιογραφία να κουνάει το δάχτυλο, αλλά χρειάζεται και να δείχνει τις λύσεις ή τα λάθη για να κρίνεται κι αυτή για την κρίση της. Κουράζουν οι «εισαγγελικές καταγγελίες» των δημοσιογράφων χωρίς τεκμηρίωση –και δεν εννοούμε μόνο την Καθημερινή, εννοούμε το σύνολο του κλάδου.
*
Ανασυγκρότηση
***
*
Η αναφορά σε «κέντρο επιχειρήσεων» για την αντιμετώπιση της κατάστασης που προκλήθηκε με την Τόμας Κουκ, εκπορεύεται από το υπουργείο Τουρισμού (άρα εκεί χρεώνεται η «μεγαλοστομία»;) και στο Διαδίκτυο υπάρχει φωτογραφία του υπουργού Τουρισμού Χάρη Θεοχάρη (χαμογελαστού) και του υφυπουργού Μάνου Κόνσολα, με τον βουλευτή Ηρακλείου της ΝΔ, Μάξιμο Σενετάκη, ο οποίος τους επισκέφτηκε και ενημερώθηκε γύρω από τους χειρισμούς για τον απεγκλωβισμό τουριστών από την Κρήτη.
Το σύντομο πρωτοσέλιδο κείμενο της Καθημερινής είναι το εξής:
«Η κατάρρευση της Thomas Cook δεν επιδέχεται εύκολες λύσεις. Ο χρόνος όμως περνάει και η ανασφάλεια για την τουριστική βιομηχανία –τις επιχειρήσεις, αλλά και τους εργαζόμενους– μεγαλώνει. Ενόψει αυτής της πραγματικότητας, θα περίμενε κανείς ταχύτερα αντανακλαστικά. Την ώρα που επιχειρείται επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, εμφανίζεται πολύ σοβαρή απειλή για τον πιο δυναμικό κλάδο της. Γι αυτό και η αντίδραση οφείλει να είναι εξίσου σοβαρή και να μην εξαντλείται σε μογαλοστομίες για ‘‘κέντρα επιχειρήσεων’’ και χαμογελαστές φωτογραφήσεις στα κοινωνικά δίκτυα».
Και μια δημοσιογραφική άποψη
Είναι αλήθεια, ότι η Καθημερινή ξαφνιάζει θετικά με την κατά καιρούς αυστηρότητά της. Όμως, θα ήταν μεγαλύτερη η προσφορά της κριτικής της, αν στα κύρια άρθρα της –που δεν χρειάζεται να είναι πάντα «σφηνάκια» από πλευράς χώρου– να μην υπαινίσσεται μόνο, αλλά και να εξηγεί τι δεν έγινε καλά και τι πρέπει να γίνει. Γιατί στη «μεγαλοστομία» που αναφέρει εκείνη (και που μπορεί να έχει δίκιο), θα αντιτάξει κάποιος τη δημοσιογραφική «γενικολογία». Η οποία δημιουργεί εντυπώσεις (εσφαλμένες ή όχι), όπως δημιουργούν εντυπώσεις τα χαμόγελα και τα «μπράβο», αλλά δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων της. Δεν φτάνει η δημοσιογραφία να κουνάει το δάχτυλο, αλλά χρειάζεται και να δείχνει τις λύσεις ή τα λάθη για να κρίνεται κι αυτή για την κρίση της. Κουράζουν οι «εισαγγελικές καταγγελίες» των δημοσιογράφων χωρίς τεκμηρίωση –και δεν εννοούμε μόνο την Καθημερινή, εννοούμε το σύνολο του κλάδου.
---
---*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου