*
Ανασυγκρότηση
***
*
Το τέλος του ΕΔΟΕΑΠ με τη μορφή που τον γνωρίζαμε, δηλαδή του βελούδινου, κιμπάρικου ταμείου, θα σημάνει και το τέλος της ΕΣΗΕΑ ως ενός πολύ δυνατού συνδικαλιστικού σωματείου, σεβαστού από πολιτικούς και Πολιτεία, που αποτελούσε θώρακα για τα συμφέροντα του κλάδου και για τα μέλη του. Τώρα τα ίδια του τα μέλη, αυτά που έτρεμαν τη διαγραφή γιατί αυτομάτως θα έχαναν μια σειρά από προνόμια, αγνοούν τις επιταγές του και γυρίζουν την πλάτη στις συνέπειες.
Στα χρόνια που η δημοσιογραφία στεκόταν ακόμα στο βάθρο τής κοινής εκτίμησης, οι απεργίες στα Μέσα Ενημέρωσης προκαλούσαν αίσθηση στην κοινωνία, αίσθημα στέρησης στο κοινό τους και ενόχληση στην εξουσία. Και, το κυριότερο, όταν η ΕΣΗΕΑ έλεγε απεργία, εννοούσε απεργία. Τα μολύβια κατέβαιναν, τα πιεστήρια σιγούσαν, τα ραδιόφωνα σιωπούσαν και οι τηλεοράσεις έβγαζαν από τη ναφθαλίνη τις επαναλήψεις τους για να μπαλώσουν τα κενά που προκαλούσε η έλλειψη των ενημερωτικών εκπομπών.
Τα τελευταία χρόνια κάθε απεργία ανοίγει ένα ακόμα τραύμα στο κύρος της Ένωσης. Για κάποιο διάστημα η απεργοσπασία γινόταν με κλεφτοπολέμο, χωρίς υπογραφές κειμένων στα σάιτ, με δήθεν απεργιακά δελτία στα ραδιόφωνα (που κολλούσαν και ειδήσεις τής υπόλοιπης επικαιρότητας) και ενίοτε με Κυπρίους σπορτκάστερ στις τηλεοράσεις όταν έπρεπε να μεταδοθούν ποδοσφαιρικοί αγώνες. Όμως, στην τελευταία 48ωρη απεργία η αμφισβήτηση έγινε μετωπικά –στη μούρη τής ΕΣΗΕΑ. Με φαρδιές πλατιές υπογραφές σε μεγάλο αθλητικό σάιτ, με κανονικές ενημερωτικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, με ιταμή ανακοίνωση τής KontraΝews ότι είναι η τελευταία φορά κατά την οποία οι εργαζόμενοί της μετέχουν σε απεργία.
Εξηγήσιμα όλα αυτά. Γιατί η απειλή της διαγραφής δεν τρομάζει πλέον κανέναν. Με έναν ΕΔΟΕΑΠ ψαλιδισμένο και υπό ουσιαστική κατάργηση, και με την ανασφάλεια κακό σύμβουλο όσων έχουν ακόμα τη δουλειά ή τη δουλίτσα τους, ποιος και τι να φοβηθεί; Η Ένωση, ο άλλοτε ισχυρός θώρακας των δημοσιογράφων, έχει στραπατσαριστεί. Πιθανόν ανεπανόρθωτα.
---
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύεται και στη Live Sport τής Παρασκευής)
*
Σπασμένος θώρακας η ΕΣΗΕΑ
Στα χρόνια που η δημοσιογραφία στεκόταν ακόμα στο βάθρο τής κοινής εκτίμησης, οι απεργίες στα Μέσα Ενημέρωσης προκαλούσαν αίσθηση στην κοινωνία, αίσθημα στέρησης στο κοινό τους και ενόχληση στην εξουσία. Και, το κυριότερο, όταν η ΕΣΗΕΑ έλεγε απεργία, εννοούσε απεργία. Τα μολύβια κατέβαιναν, τα πιεστήρια σιγούσαν, τα ραδιόφωνα σιωπούσαν και οι τηλεοράσεις έβγαζαν από τη ναφθαλίνη τις επαναλήψεις τους για να μπαλώσουν τα κενά που προκαλούσε η έλλειψη των ενημερωτικών εκπομπών.
Τα τελευταία χρόνια κάθε απεργία ανοίγει ένα ακόμα τραύμα στο κύρος της Ένωσης. Για κάποιο διάστημα η απεργοσπασία γινόταν με κλεφτοπολέμο, χωρίς υπογραφές κειμένων στα σάιτ, με δήθεν απεργιακά δελτία στα ραδιόφωνα (που κολλούσαν και ειδήσεις τής υπόλοιπης επικαιρότητας) και ενίοτε με Κυπρίους σπορτκάστερ στις τηλεοράσεις όταν έπρεπε να μεταδοθούν ποδοσφαιρικοί αγώνες. Όμως, στην τελευταία 48ωρη απεργία η αμφισβήτηση έγινε μετωπικά –στη μούρη τής ΕΣΗΕΑ. Με φαρδιές πλατιές υπογραφές σε μεγάλο αθλητικό σάιτ, με κανονικές ενημερωτικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, με ιταμή ανακοίνωση τής KontraΝews ότι είναι η τελευταία φορά κατά την οποία οι εργαζόμενοί της μετέχουν σε απεργία.
Εξηγήσιμα όλα αυτά. Γιατί η απειλή της διαγραφής δεν τρομάζει πλέον κανέναν. Με έναν ΕΔΟΕΑΠ ψαλιδισμένο και υπό ουσιαστική κατάργηση, και με την ανασφάλεια κακό σύμβουλο όσων έχουν ακόμα τη δουλειά ή τη δουλίτσα τους, ποιος και τι να φοβηθεί; Η Ένωση, ο άλλοτε ισχυρός θώρακας των δημοσιογράφων, έχει στραπατσαριστεί. Πιθανόν ανεπανόρθωτα.
---
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύεται και στη Live Sport τής Παρασκευής)
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Το τέλος του ΕΔΟΕΑΠ θα σημάνει και το τέλος της ΕΣΗΕΑ. Ναι γιατί είχαν κονό πόρο. Το Αγγελιόσημο. Αποθεματικά εκατομμυρίων η Ενωση, για να τα ....απολαμβάνουν οι εκλεκτοί της, τα παιδιά της κάθε διοίκησης. Υψηλά εφάπαξ και εξωπραγματικές επικουρικές τα μέλη-μέτοχοι του ΕΔΟΕΑΠ. Γι αυτό όλοι έτρεχαν να γίνουν μέλη της ΕΣΗΕΑ και αν υπήρχαν απεργοσπάστες ήταν λιγοστοί. Δεν σας αγαπούσαν-εκτιμούσαν για την αξιοπρέπεια, το ήθος ή το αγωνιστικό σας φρόνημα. Στο χρήμα υπάκουαν. Τέλος το χρήμα, τέλος και η υπακοή.
ΑπάντησηΔιαγραφή