*
Ο κλάδος μας την περασμένη εβδομάδα κόντυνε, έμπασε ηθικά, φύρανε αξιακά. Ακόμα και όσοι δεν μετείχαμε στην παρωδία των θρίλερ «ενημέρωσης» νιώθουμε σήμερα στην πλάτη την καμπούρα τής κοινής περιφρόνησης.
Κάποιοι είπαν ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σήμανε το τέλος της Μεταπολίτευσης. Νομίζω ότι όσα προηγήθηκαν αυτής της εκλογικής διαδικασίας σήμαναν οριστικά και το τέλος της δημοσιογραφικής αξιοπιστίας που ξεγυμνώθηκε ώς το στριγκάκι.
Η ειρωνεία είναι ότι για να γίνεις μέλος στη μαζικότερη από τις πέντε αναγνωρισμένες δημοσιογραφικές Ενώσεις, στην ΕΣΗΕΑ, υποβάλλεσαι στη μειωτική διαδικασία των τυπικών προσχηματικών εξετάσεων. Και μετά σου δίνουν δημοσιογραφική ταυτότητα, επαγγελματικό τίτλο και την περιβολή του κύρους ενός μεγάλου πνευματικού φορέα, μιας ύψιστης μιντιακής ελίτ.
Αλλά οι πραγματικές εξετάσεις έρχονται μετά: στη δουλειά! Και εκεί κανείς δεν σε κόβει, δεν σου παίρνει την ταυτότητα και δεν σου απαγορεύει να αντιποιείσαι το επάγγελμα (ποιο λειτούργημα;) του δημοσιογράφου. Την περασμένη εβδομάδα έγιναν όργια:
** Ακούσαμε νεαρή τηλεπερσόνα να δικαιολογεί την έλλειψη ισηγορίας ανάμεσα σε εκπροσώπους του «Ναι» και του «Όχι», υποστηρίζοντας «Ότι δεν φταίμε εμείς που όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το ‘‘Ναι’’»!
** Αντικρίσαμε ρεπόρτερ-μαρκουτσοφόρο να προσπαθεί να τραβήξει λαγούς κινδυνολογίας από το καπέλο και όταν του βγήκε συνταξιούχος-λιοντάρι να τον προσπερνάει απωθώντας τον.
** Είδαμε συντονίστρια από στούντιο να παίρνει ρόλο κομπέρ που παρεμβαίνει για να αναχαιτιστεί ο ανεπιθύμητος λόγος του απρόβλεπτου ηλικιωμένου.
** Διαβάσαμε πρωτοσέλιδα που σου άφηναν στα χέρια εικονικό αίμα και στο μυαλό λεκέ.
** Παρακολουθήσαμε δημοσιογράφο να διεκτραγωδεί μπροστά στον φακό τηλεόρασης της αλλοδαπής τα δεινά της Ελλάδας στις μέρες του… απολυταρχικού καθεστώτος, και στην καπιτάλε σκηνή της παράστασης να αναλύεται σε λυγμούς πίσω από τα υγρατισμένα γυαλιά του.
Σε ένα επάγγελμα που «όλα μαζί πληθύκανε» και έχουνε γίνει γκρι, η ΕΣΗΕΑ (ή και η ΕΣΠΗΤ, η ΠΟΕΣΥ κ.ά.) θα πρέπει να πει σε κάποια μέλη της ότι δεν είναι δημοσιογράφοι αλλά μαρκουτσοφόροι, δεν είναι τηλεπαρουσιαστές αλλά κομπέρ επιθεώρησης, δεν είναι αναλυτές αλλά θεατρίνοι.
Και να τους ξαναπεράσει – τώρα! – από εξετάσεις. Καθόλου προσχηματικές αυτή τη φορά. Και αν χρειαστεί να πάρει πίσω ταυτότητες με την ψευδεπίγραφη ιδιότητα «δημοσιογράφος».
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά...
ΕΣΗΕΑ, πάρε ταυτότητες!
ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΟ ΜΑΡΚΟΥΤΣΟΦΟΡΟΣ,
ΑΛΛΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΟΜΠΕΡ,
ΑΛΛΟ ΑΝΑΛΥΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΘΕΑΤΡΙΝΟΣ
Ο κλάδος μας την περασμένη εβδομάδα κόντυνε, έμπασε ηθικά, φύρανε αξιακά. Ακόμα και όσοι δεν μετείχαμε στην παρωδία των θρίλερ «ενημέρωσης» νιώθουμε σήμερα στην πλάτη την καμπούρα τής κοινής περιφρόνησης.
Κάποιοι είπαν ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σήμανε το τέλος της Μεταπολίτευσης. Νομίζω ότι όσα προηγήθηκαν αυτής της εκλογικής διαδικασίας σήμαναν οριστικά και το τέλος της δημοσιογραφικής αξιοπιστίας που ξεγυμνώθηκε ώς το στριγκάκι.
Η ειρωνεία είναι ότι για να γίνεις μέλος στη μαζικότερη από τις πέντε αναγνωρισμένες δημοσιογραφικές Ενώσεις, στην ΕΣΗΕΑ, υποβάλλεσαι στη μειωτική διαδικασία των τυπικών προσχηματικών εξετάσεων. Και μετά σου δίνουν δημοσιογραφική ταυτότητα, επαγγελματικό τίτλο και την περιβολή του κύρους ενός μεγάλου πνευματικού φορέα, μιας ύψιστης μιντιακής ελίτ.
Αλλά οι πραγματικές εξετάσεις έρχονται μετά: στη δουλειά! Και εκεί κανείς δεν σε κόβει, δεν σου παίρνει την ταυτότητα και δεν σου απαγορεύει να αντιποιείσαι το επάγγελμα (ποιο λειτούργημα;) του δημοσιογράφου. Την περασμένη εβδομάδα έγιναν όργια:
** Ακούσαμε νεαρή τηλεπερσόνα να δικαιολογεί την έλλειψη ισηγορίας ανάμεσα σε εκπροσώπους του «Ναι» και του «Όχι», υποστηρίζοντας «Ότι δεν φταίμε εμείς που όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το ‘‘Ναι’’»!
** Αντικρίσαμε ρεπόρτερ-μαρκουτσοφόρο να προσπαθεί να τραβήξει λαγούς κινδυνολογίας από το καπέλο και όταν του βγήκε συνταξιούχος-λιοντάρι να τον προσπερνάει απωθώντας τον.
** Είδαμε συντονίστρια από στούντιο να παίρνει ρόλο κομπέρ που παρεμβαίνει για να αναχαιτιστεί ο ανεπιθύμητος λόγος του απρόβλεπτου ηλικιωμένου.
** Διαβάσαμε πρωτοσέλιδα που σου άφηναν στα χέρια εικονικό αίμα και στο μυαλό λεκέ.
** Παρακολουθήσαμε δημοσιογράφο να διεκτραγωδεί μπροστά στον φακό τηλεόρασης της αλλοδαπής τα δεινά της Ελλάδας στις μέρες του… απολυταρχικού καθεστώτος, και στην καπιτάλε σκηνή της παράστασης να αναλύεται σε λυγμούς πίσω από τα υγρατισμένα γυαλιά του.
Σε ένα επάγγελμα που «όλα μαζί πληθύκανε» και έχουνε γίνει γκρι, η ΕΣΗΕΑ (ή και η ΕΣΠΗΤ, η ΠΟΕΣΥ κ.ά.) θα πρέπει να πει σε κάποια μέλη της ότι δεν είναι δημοσιογράφοι αλλά μαρκουτσοφόροι, δεν είναι τηλεπαρουσιαστές αλλά κομπέρ επιθεώρησης, δεν είναι αναλυτές αλλά θεατρίνοι.
Και να τους ξαναπεράσει – τώρα! – από εξετάσεις. Καθόλου προσχηματικές αυτή τη φορά. Και αν χρειαστεί να πάρει πίσω ταυτότητες με την ψευδεπίγραφη ιδιότητα «δημοσιογράφος».
Σημ. Όλοι οι μαρκουτσοφοροι καίγονταν για τους συνταξιούχους που θα πάρουν 120€ κανείς ~ουδεις ανέφερε και φυσικά δεν ρώτησε πόση? σύνταξη παίρνεις συνταξιουχε ή πόση περικοπή σου έγινε !? ψιλά γράμματα θα μου πεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ανώνυμος 2:01 - ... νόμος είναι το δίκιο του εκδότη - καναλάρχη ... παλαιόθεν ...
ΑπάντησηΔιαγραφή