*
Ανασυγκρότηση
***
*
Όλοι μας έχουμε πάρει μια γεύση από αυτή την αμβροσία τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας. Είναι εκείνος ο τύπος εργοδότη που κατανοεί τις σημερινές δυσκολίες διαβίωσης, που συμπάσχει με τις ανασφάλειες του εργαζομένου και θέλει να στηρίξει τα εργασιακά δικαιώματα και τον αγώνα των ανέργων. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος είναι συχνά εκείνος που απευθείας σε προσλαμβάνει με ακατάλυτη στο χρόνο χαρά για τη συνεργασία σας, και μετά από 20 μέρες σε απολύει. Είναι κι αυτός ένας όμορφος μνημονιακός τρόπος να συνέλθουμε εμείς οι Έλληνες και να συνειδητοποιήσουμε ότι δε μπορούμε να τα έχουμε όλα έτοιμα. Γιατί άλλωστε, τι πιο αποτελεσματικό από το να δώσεις σε ένα παλαίμαχο της ζωής την ελπίδα ότι βρήκε επιτέλους δουλειά και θα έχει την τιμή να πληρώσει το νοίκι και να ταϊσει τα παιδιά του αυτό το μήνα, και πριν τον πρώτο μισθό, να απλώνεις τα μακριά, κυβερνητικά σου χέρια και να την παίρνεις πίσω;
Οι εργοδότες μιας ιδεολογίας, ενός ιδανικού, οι εργοδότες των ευκαιριών και της αλληλεγγύης! Θαυμάστε κυρίες και κύριοι, τη μεγαλοπρέπεια με την οποία προσπαθούν, διστάζοντας, να σου εξηγήσουν τους λόγους της απόλυσής σου! Εκείνη τη στιγμή -τη συνήθως τηλεφωνική πιθανά λόγω ντροπής- να την απορροφήσετε, να μη χάσετε ούτε δευτερόλεπτο, γιατί είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να συλλέξετε στοιχεία προς αποφυγή του μελλοντικού σας εαυτού.
Κι έρχεσαι αναπόφευκτα αντιμέτωπος με την εύλογη απορία: "Γιατί κύριε παίζετε με τη ζωή μου και τις ελπίδες μου; Γιατί δε βλέπετε δοκιμαστικά τη δουλειά μου πριν την πολυπόθητη σύμβαση, ώστε να μην προλάβω να απαγκιστρωθώ από την ανεργία; Για να μην αναφέρω τη γιαγιά μου στο χωριό που έφτιαξε 3 πίτες να γιορτάσουμε την πρόσληψη που τώρα θα γίνουν 3 εγκεφαλικά!"
Είναι ανθρωπιστικό το θέμα κύριε Χ, που περήφανα δηλώνετε τη συμμετοχή σας στο κίνημα, τη συμπαράστασή σας στους φοιτητές και τώρα μοιράζετε -ειδικά στους νέους- μαγικές ελπίδες που εξαφανίζονται στο καπέλο του ταχυδακτυλουργού.
Οι εμπειρίες είναι πολλές, είτε είχατε την τιμή να σας αναγκάσουν να παραιτηθείτε, είτε να σας εκμεταλλευτούν πασάροντάς σας το υπέροχο εργασιακό περιβάλλον με 300 ευρώ, λες και θα σας πληρώσει το ρεύμα η αγάπη του γραφείου, είτε σας στοιχειώνει ένα "δε φταις εσύ, εμείς φταίμε που δε σας χρειαστούμε άλλο" -deja vu χωρισμού εφήβου- ο καθένας έχει να προσθέσει το δικό του λιθαράκι στο κάστρο εμπειριών. Άλλωστε τα φλουριά είναι πολλά, να φαν κι οι κότες, φυσικά οι ριζοσπαστικές...
Οι άνθρωποι -ειδικά η νεολαία- που παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο και προσπαθούν τόσο σκληρά είναι το μέλλον σας κύριοι, είναι η κοινωνία σας, σεβαστείτε τους, μην τους παραπλανείτε. Γιατί είναι πολύ μοδάτο να είστε οι εκσυγχρονισμένοι και αγωνιστές εργοδότες, αλλά από λόγια χορτάσαμε. Στο πρακτέο είναι το ζουμί.
ΑΛΚΥΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ
*
Ο λόγος στους ανεκδιήγητους εργοδότες
Οι εργοδότες μιας ιδεολογίας, ενός ιδανικού, οι εργοδότες των ευκαιριών και της αλληλεγγύης! Θαυμάστε κυρίες και κύριοι, τη μεγαλοπρέπεια με την οποία προσπαθούν, διστάζοντας, να σου εξηγήσουν τους λόγους της απόλυσής σου! Εκείνη τη στιγμή -τη συνήθως τηλεφωνική πιθανά λόγω ντροπής- να την απορροφήσετε, να μη χάσετε ούτε δευτερόλεπτο, γιατί είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να συλλέξετε στοιχεία προς αποφυγή του μελλοντικού σας εαυτού.
Κι έρχεσαι αναπόφευκτα αντιμέτωπος με την εύλογη απορία: "Γιατί κύριε παίζετε με τη ζωή μου και τις ελπίδες μου; Γιατί δε βλέπετε δοκιμαστικά τη δουλειά μου πριν την πολυπόθητη σύμβαση, ώστε να μην προλάβω να απαγκιστρωθώ από την ανεργία; Για να μην αναφέρω τη γιαγιά μου στο χωριό που έφτιαξε 3 πίτες να γιορτάσουμε την πρόσληψη που τώρα θα γίνουν 3 εγκεφαλικά!"
Είναι ανθρωπιστικό το θέμα κύριε Χ, που περήφανα δηλώνετε τη συμμετοχή σας στο κίνημα, τη συμπαράστασή σας στους φοιτητές και τώρα μοιράζετε -ειδικά στους νέους- μαγικές ελπίδες που εξαφανίζονται στο καπέλο του ταχυδακτυλουργού.
Οι εμπειρίες είναι πολλές, είτε είχατε την τιμή να σας αναγκάσουν να παραιτηθείτε, είτε να σας εκμεταλλευτούν πασάροντάς σας το υπέροχο εργασιακό περιβάλλον με 300 ευρώ, λες και θα σας πληρώσει το ρεύμα η αγάπη του γραφείου, είτε σας στοιχειώνει ένα "δε φταις εσύ, εμείς φταίμε που δε σας χρειαστούμε άλλο" -deja vu χωρισμού εφήβου- ο καθένας έχει να προσθέσει το δικό του λιθαράκι στο κάστρο εμπειριών. Άλλωστε τα φλουριά είναι πολλά, να φαν κι οι κότες, φυσικά οι ριζοσπαστικές...
Οι άνθρωποι -ειδικά η νεολαία- που παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο και προσπαθούν τόσο σκληρά είναι το μέλλον σας κύριοι, είναι η κοινωνία σας, σεβαστείτε τους, μην τους παραπλανείτε. Γιατί είναι πολύ μοδάτο να είστε οι εκσυγχρονισμένοι και αγωνιστές εργοδότες, αλλά από λόγια χορτάσαμε. Στο πρακτέο είναι το ζουμί.
ΑΛΚΥΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου