*
Οι δίδυμοι τίτλοι εφημερίδων έρχονται στα περίπτερα –και αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει πρώτη φορά. Πλάι στην αυθεντική Espresso, που ξεκίνησε με τον πρωτότυπο τίτλο από τους Λάβδα-Βογιατζίδη (με σύμπραξη Βαρδινογιάννη), συνεχίστηκε από τον Φιλιππάκη, αγοράστηκε από τους Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη και βρίσκεται τώρα πάλι στα χέρια του Φιλιππάκη, έρχεται και η φέικ (όπως χαρακτηρίζεται από την ανακοίνωση της εταιρίας τού τελευταίου) Espresso των Μουλίνου-Συρμόγλου. Μπέρδεμα; Φυσικά! Αλλά δεν πρόκειται για κάτι πρωτοφανές.
Πρόχειρα, χωρίς πολύ ψάξιμο, βρίσκουμε ανάλογες δίδυμες εκδόσεις στο παρελθόν. Πιο πρόσφατη εκείνη της Ελευθερίας του Τύπου από την Άλτερ Εγκο (Μαρινάκης) με διευθυντή τον Χρήστο Μουλίνο και της Ελευθερίας στην Ενημέρωση από τον Φιλιππάκη που προσπάθησε να μπει σφήνα στην (πιο οργανωμένη) προσπάθεια της εφημερίδας του Βαγγέλη Μαρινάκη. Η τύχη και για τις δύο ήταν αρνητική: κλείσιμο.
Με ίδιο τίτλο και απαράλλαχτα ίδιο λογότυπο κυκλοφόρησαν και δύο Αδέσμευτοι Τύποι. Ο πρώτος, ο αυθεντικός, και ο δεύτερος ήρθε χρόνια μετά ως κλώνος του. Εδώ το μπέρδεμα ήταν μεγαλύτερο γιατί πέρα από τον ίδιο τίτλο οι δίδυμες εφημερίδες είχαν πανομοιότυπο λογότυπο. Οι αναγνώστες ζητούσαν αυτήν που ήθελαν με απαραίτητη διευκρίνιση το όνομα του εκδότη: τον «Αδέσμευτο του Ρίζου» ή τον «Αδέσμευτο του Μήτση».
Πανομοιότυπο τίτλο και λογότυπο είχαν δύο Ώρες για Σπορ (ή, αργότερα, Ώρα των Σπορ). Η πρώτη Ώρα άρχισε την πορεία της με τον Βαγγέλη Σέμπο (πρώην συνεκδότη της Αθλητικής Ηχούς), είχε καλό ξεκίνημα, παρήκμασε στη συνέχεια και εν τέλει έκλεισε εν μια νυκτί, για να βρουν το πρωί οι εργαζόμενοι κλειστές της πόρτες των γραφείων χωρίς καμιά ειδοποίηση! Αργότερα υπήρξαν δύο Ώρες των Σπορ η μία εκ των οποίων ήταν συνεταιριστική, στελεχωμένη από της συντάκτες της πρωτότυπης Ώρας, του Σέμπου, οι οποίοι βρέθηκαν επαγγελματικά στον δρόμο. Υπήρξαν δικαστήρια, ασφαλιστικά μέτρα και δικαστική απόφαση που οδήγησε τη μια Ώρα στην ανάγκη να βγαίνει με το ίδιο λογότυπο, που παρέπεμπε στην αρχική εφημερίδα, αλλά με τίτλο αντί για Ώρα ένα σκέτο Ω. Σήμερα η μοναδική Ώρα που κυκλοφορεί έχει πλήρη τίτλο Αθλητική Ώρα για Σπορ. Αλλά, φυσικά, στο λογότυπο κυριαρχεί το ΩΡΑ.
Ανασυγκρότηση
***
*
*
...τους δίδυμους τίτλους στον Τύπο
Πρόχειρα, χωρίς πολύ ψάξιμο, βρίσκουμε ανάλογες δίδυμες εκδόσεις στο παρελθόν. Πιο πρόσφατη εκείνη της Ελευθερίας του Τύπου από την Άλτερ Εγκο (Μαρινάκης) με διευθυντή τον Χρήστο Μουλίνο και της Ελευθερίας στην Ενημέρωση από τον Φιλιππάκη που προσπάθησε να μπει σφήνα στην (πιο οργανωμένη) προσπάθεια της εφημερίδας του Βαγγέλη Μαρινάκη. Η τύχη και για τις δύο ήταν αρνητική: κλείσιμο.
Με ίδιο τίτλο και απαράλλαχτα ίδιο λογότυπο κυκλοφόρησαν και δύο Αδέσμευτοι Τύποι. Ο πρώτος, ο αυθεντικός, και ο δεύτερος ήρθε χρόνια μετά ως κλώνος του. Εδώ το μπέρδεμα ήταν μεγαλύτερο γιατί πέρα από τον ίδιο τίτλο οι δίδυμες εφημερίδες είχαν πανομοιότυπο λογότυπο. Οι αναγνώστες ζητούσαν αυτήν που ήθελαν με απαραίτητη διευκρίνιση το όνομα του εκδότη: τον «Αδέσμευτο του Ρίζου» ή τον «Αδέσμευτο του Μήτση».
Πανομοιότυπο τίτλο και λογότυπο είχαν δύο Ώρες για Σπορ (ή, αργότερα, Ώρα των Σπορ). Η πρώτη Ώρα άρχισε την πορεία της με τον Βαγγέλη Σέμπο (πρώην συνεκδότη της Αθλητικής Ηχούς), είχε καλό ξεκίνημα, παρήκμασε στη συνέχεια και εν τέλει έκλεισε εν μια νυκτί, για να βρουν το πρωί οι εργαζόμενοι κλειστές της πόρτες των γραφείων χωρίς καμιά ειδοποίηση! Αργότερα υπήρξαν δύο Ώρες των Σπορ η μία εκ των οποίων ήταν συνεταιριστική, στελεχωμένη από της συντάκτες της πρωτότυπης Ώρας, του Σέμπου, οι οποίοι βρέθηκαν επαγγελματικά στον δρόμο. Υπήρξαν δικαστήρια, ασφαλιστικά μέτρα και δικαστική απόφαση που οδήγησε τη μια Ώρα στην ανάγκη να βγαίνει με το ίδιο λογότυπο, που παρέπεμπε στην αρχική εφημερίδα, αλλά με τίτλο αντί για Ώρα ένα σκέτο Ω. Σήμερα η μοναδική Ώρα που κυκλοφορεί έχει πλήρη τίτλο Αθλητική Ώρα για Σπορ. Αλλά, φυσικά, στο λογότυπο κυριαρχεί το ΩΡΑ.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου