... Νίκος Αργύρης: προς συναδέλφους της "Ε" ...

*
Νίκος Αργύρης
***
*

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

... και ηθικοί αγώνες

Συνάδελφοι ένθεν και ένθεν κλείσαμε 15 μήνες απλήρωτοι. Σε εξέλιξη βρίσκονται οι δικαστικοί αγώνες για τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις μας. Βγαίνουν αποφάσεις δικαστηρίων που μας δικαιώνουν, αλλά χρήματα δεν έχουμε δει ακόμη. Βεβαίως χρειάζεται υπομονή και επιμονή, διότι οι κυβερνώντες τόσα χρόνια φτιάχνουν νόμους που μόνο τους εργαζόμενους δεν εξυπηρετούν.

Στα περισσότερα ΜΜΕ η στάση πληρωμών έχει γίνει «μόδα». Υπάρχουν παντού ατομικές συμβάσεις και έχει καθιερωθεί το «έναντι μισθοδοσίας». Διαμορφώνεται μια νέα αντίληψη για την εργασία, που αποσυνδέει τη δουλειά από την αμοιβή της. Σύμφωνα με αυτήν «οι εργαζόμενοι πρέπει να συνεχίζουν να δουλεύουν, ενώ οι εργοδότες οφείλουν απλά να τους δίνουν δουλειά, ανεξάρτητα από το αν θα τους πληρώνουν ή όχι». Η μοναδική στάση που πρέπει να κρατήσουμε απέναντι στο δίλημμα απλήρωτη εργασία ή ανεργία, είναι να αρνηθούμε το ίδιο το δίλημμα και συλλογικά να διεκδικήσουμε, με κάθε μέσο, τα αυτονόητα: «την αμοιβή για την εργασία μας» και «την αξιοπρέπεια μας σαν εργαζόμενοι».

Η απαίτηση για νέα και εφαρμόσιμη ΣΣΕ φαίνεται να έχει ξεχαστεί από τα σωματεία του Τύπου. Οι εργοδότες θέλουν οι εργαζόμενοι που θα παραμείνουν στα ΜΜΕ να είναι ενσωματωμένοι, χωρίς απαιτήσεις και άποψη. Οι «βολεμένοι» των ΜΜΕ καθημερινά σπέρνουν το φόβο, κινδυνολογούν, εκβιάζουν και προκαλούν ανασφάλειες που κάποιους συνανθρώπους μας τους οδήγησαν στην αυτοκτονία. Κάποιοι άλλοι εργατοπατέρες προσπαθούν με διάφορους τρόπους, να πετύχουν τη συμμόρφωση μας στις καπιταλιστικές επιταγές των καιρών. Ναρκώνουν τις συνειδήσεις και ελέγχουν το θυμικό κάποιων αφελών και φοβισμένων, ώστε να υποκύπτουν στις πιέσεις της κάθε εργοδοσίας - εξουσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ευτυχώς όμως υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι. Ανυπότακτοι οραματίζονται, αγωνίζονται προχωρώντας αργά αλλά σταθερά μέσα στο μνημονιακό τούνελ, για να φτάσουν στις δυνατές μέρες της μεγάλης σύγκρουσης, αποδείχνοντας για μια ακόμη φορά ότι υπάρχει λόγος να φοβούνται «τα κάθε λογής αφεντικά και οι αυλικοί τους»

Ο κόσμος περιμένει «ακηδεμόνευτη πληροφόρηση» και από παντού επισημαίνεται η ανάγκη ύπαρξης νέων αντιμνημονιακών φωνών. Μπορεί βέβαια κάποιοι να μην έχουν την παιδεία και την πολιτική συγκρότηση, έτσι ώστε να καταλάβουν την πολιτικοοικονομική δολοφονία που συντελείται με την υποστήριξη των μνημονιακών μέσων προπαγάνδας, σε βάρος όλων των εργαζομένων και ειδικότερα αυτών του Τύπου.

Συνάδελφοι μέσα σε αυτό το τοπίο, η τραγωδία στην «Ε» συνεχίζεται και επιδεινώνεται. Είμαστε στο ταμείο ανεργίας - επίσχεσης και πολλοί βοηθιούνται από τα εισοδήματα - συντάξεις των γονιών τους. Επίσης, ίσως κάποιοι να βρίσκουν και αρπαχτά μεροκάματα. Δεκαπέντε μήνες μετά τη στάση πληρωμών της εταιρείας και τους αγώνες μας δικαστικούς και μη (έστω και διαιρεμένοι), θα έπρεπε να έχει αναπτυχθεί η κοινωνικοποίηση μας. Δυστυχώς αυτό δεν διαφαίνεται σε όλους. Κάποιοι αποθηκεύουν τις ελπίδες τους στην έκδοση μιας νέας εφημερίδας, άλλοι σε μια ηλεκτρονική έκδοση, άλλοι σε νέες δουλειές, άλλοι σε κλειδωμένα σεντούκια με χρήματα κάποιων επενδυτών (που δυστυχώς δεν φαίνονται) και άλλοι στην (ανέφικτη για πολλούς) επανακυκλοφορία της «Ε» παρέα με την εργοδότρια.

Η οικονομική εξαθλίωση, ίσως εξηγεί τη στάση των συναδέλφων που παραμένουν αλληλέγγυοι της εργοδότριας στη πράξη, αφού είναι πρόθυμοι να συναινέσουν ακόμη και με αίτηση πτώχευσης (υπάρχουν λένε πολλές υπογραφές) στην καθυστέρηση της υλοποίησης των δικαστικών αποφάσεων που μας δικαιώνουν όλους. Ετσι όμως δεν θα καθυστερήσουν (αν δεν ματαιώσουν) και την επανακυκλοφορία της «Ε» που οραματίζονται; (οξύμωρες καταστάσεις/δρυμόκωλες λένε στο χωριό μου). Κάποιοι δείχνουν ότι δεν τους ενδιαφέρει να πάρουμε άμεσα κάποια χρήματα (μέσω των πλειστηριασμών) σαν δικαίωση των αγώνων μας. Εύλογα νομίζω αναρωτιέμαι μήπως εισπράττουν ήδη από άλλες πηγές;

Στο νέο υπό διαμόρφωση σχέδιο της εταιρείας, παρατηρείται ασάφεια στο τρόπο πληρωμών και αποπληρωμών και επικρατεί (ηλίου φαεινότερον) η λογική της απλήρωτης εργασίας. Βέβαια υπάρχουν συνάδελφοι που ενδίδουν, θέλοντας να κρατήσουν τη θέση τους και μαζί την πιθανότητα να ξαναρχίσουν κάποια στιγμή να πληρώνονται, από το να βρεθούν οριστικά στην ανεργία. Μόνο που προκύπτει και ένα νέο δίλημμα στους συνάδελφους αυτούς, διότι μόνο 300 έχουν θέση (από τους 600) στο νέο σχήμα. Ποιος θα διαλέξει αυτούς που θα μείνουν; Ένα ασαφές σχέδιο που ακροβατεί στα όρια της ηθικής. Ξέχασα όμως ότι οι εταιρείες είναι εργαλεία στα χέρια των μετόχων τους και τα εργαλεία δεν έχουν ηθική. Δυστυχώς θα γίνει φανερή η υστεροβουλία και η ανυπαρξία συλλογικής συνείδησης στους συναδέλφους «εργαλεία»

Να μην ξεχνούν ότι της οικονομικής εξαθλίωσης έπεται ο ηθικός ξεπεσμός και ότι η «κοινωνική αναγκαιότητα» εύκολα οδηγεί σε μοιρολατρικές ανεπίτρεπτες συμπεριφορές. Να μην ξεχνούν ότι όταν η εταιρεία δεν θα τους χρειάζεται (σαν θεματοφύλακες) θα τους πετάξει στο δρόμο, σαν τα εκτός κυκλοφορίας χαρτονομίσματα. Να μην ξεχνούν ότι όποιος απαρνιέται «τον αγώνα της ζωής» γίνεται λιποτάκτης της ζωής.

Δεν εύχομαι να δω να συμβαίνει τίποτε από τα παραπάνω. Ποτέ δεν είναι αργά, λένε, να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας.

Συναδελφικά

Νίκος Αργύρης

(ένας απολυμένος πιεστής)    

          

Υστερόγραφο: Για την Εργασιακή Επιτροπή

Συνάδελφοι εξακολουθεί να εκκρεμεί το μοίρασμα των χρημάτων, από τα απεργιακά Φύλλα. Τάδε έφη ο συνάδελφος Σώκος, εκτός αν η γενική συνέλευση (με ποια σύνθεση;) αποφασίσει διαφορετικά. Δεν θα έπρεπε να αναρτηθεί κάποια ενημέρωση-απόφαση που να κλείνει το θέμα αυτό; Δεν ήμουν στη τελευταία Γ. Συνέλευση που μάλλον είχε συζητηθεί κάτι σχετικό.

Το στέλνω στην Εργασιακή αναμένοντας, αν όχι την ανάρτησή του (δεν με πειράζει), την ανάρτηση της ενημέρωσης-απόφασης για τα χρήματα αυτά

Και πάλι σας χαιρετώ

Νίκος Αργύρης

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση

*

............... Συνδικάτο Τύπου Τώρα !!! ................

*