*
Συσπείρωση
***
*
Πιστός στη γραμμή Κεδίκογλου, ο διευθυντής του Αθήνα 9,84 Τάκης Καμπύλης, δεν έχασε την ευκαιρία να εξαπολύσει από τα μικρόφωνα του δημοτικού ραδιοφώνου το πρωί της Παρασκευής νέα επίθεση λάσπης και συκοφαντίας στους εργαζόμενους στα δημόσια και δημοτικά ΜΜΕ και στα συνδικαλιστικά τους όργανα.
Συσπείρωση
***
*
Κρεσέντο συκοφαντίας
από τον Τάκη Καμπύλη
Ο Τάκης Καμπύλης, που δεν τοποθετήθηκε στη θέση αυτή με κάποιο αξιοκρατικό κριτήριο, αλλά διορίστηκε ως εκλεκτός του δημάρχου Καμίνη, από την ασφάλεια του κρατικού μισθού του, αναπαράγει την προπαγάνδα περί αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα που εξυπηρετεί μόνο την απαξίωση του δημόσιου χώρου και τα ιδιωτικά συμφέροντα, λασπολογεί εις βάρος των εργαζομένων που βλέπουν εδώ και 3 χρόνια τα εισοδήματα τους να συρρικνώνονται διαρκώς εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής που ο κ. Καμπύλης υπερασπίζεται και αμφισβητεί το δικαίωμα τους στην απεργία και τη συλλογική δράση. Παραγνωρίζει το γεγονός ότι ο ίδιος δε μισθοδοτείται από την ελεύθερη αγορά , στην οποία ομνύει, αλλά από το υστέρημα των δημοτών της Αθήνας, οι οποίοι αξιώνουν ένα ραδιόφωνο ανοιχτό στην κοινωνία και όχι στην εξουσία, ανεξάρτητο και πολυφωνικό, που οι εργαζόμενοι του θα αμείβονται αξιοπρεπώς και δε θα φλερτάρουν με την εξαθλίωση και θα μπορούν ελεύθερα να παράγουν ενημέρωση χωρίς τους ασφυκτικούς ελέγχους και τις λογοκριτικές παρεμβάσεις του κ. Καμπύλη.
Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απόσπασμα της επίμαχης εκπομπής:
Δεν ξέρω πόσοι απομείνατε να μας ακούτε μετά από αυτή τη δεκαήμερη απεργία η οποία δεν απέδωσε παρά τη στιγμιαία ικανοποίηση συνδικαλιστών να κορυφώνουν τον ιδρυματισμό τους μιλώντας σε κάπως μεγαλύτερα ακροατήρια. Ουδένα αίτημα ικανοποιήθηκε, αλλά, δημοσιογράφοι που εργάζονται στα δημόσια ΜΜΕ εξακολουθούν να διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις στην Ελλάδα του 2013, στην Ελλάδα του ενάμιση εκατομμυρίου ανέργων…
Βούλιαξε η κοινωνία από την εθελουσία φίμωση των δημοσιογράφων που εργάζονται στο Δημόσιο; Μείνατε χωρίς ενημέρωση όσοι την αναζητούσατε στην ΕΡΑ ή τον Αθήνα 9,84; Προφανώς και όχι… Μπορεί να χάσατε λίγο από τις συνήθειές σας, αλλά υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια.
Βέβαια θα μου πείτε, στη συγκεκριμένη περίπτωση εσείς πληρώνετε τα συγκεκριμένα πορτοκάλια. Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσετε να μας πληρώνετε; Στο κάτω-κάτω, εδώ στο περιβάλλον των δημόσιων ΜΜΕ υπάρχουν άλλοι νόμοι, ένας άλλος κόσμος: μονιμότητα, ασφάλεια και το κυριότερο, πολλοί εργοδότες, όχι ένας και στυγνός εργοδότης όπως στα ιδιωτικά, που ρουφάει το αίμα των εργαζομένων αλλά πολλοί: κόμματα, συνδικαλιστές, επαναστάτες της δεκάρας, αντιεξουσιαστές που φίλησαν κατουρημένες ποδιές μέχρι να προσληφθούν στο Δημόσιο με ρουσφέτι – και κυρίως με τη σιγουριά ότι μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, τα χρήματα στην τράπεζα…
Είμαστε ο μόνος κλάδος που η παραγωγικότητά του και η αποτελεσματικότητά του παραμένει έξω από την αγορά εργασίας. Που πλεονάζουμε σαν τα ροδάκινα στις χωματερές, αλλά το πολιτικό σύστημα και αυτό που μας εξέθρεψε και που χρεοκόπησε τη χώρα, αλλά και αυτό που φιλοδοξεί να έρθει είναι τόσο στενά διαπλεκόμενο μαζί μας, είμαστε το τελευταίο του ρουσφέτι.
Έτσι λοιπόν και ‘μεις, τα κακομαθημένα παιδιά του συστήματος, αφού εξαιρεθήκαμε από το ενιαίο μισθολόγιο των υπόλοιπων δημοσίων υπαλλήλων, ζητήσαμε τώρα να καθορίζουμε αυτοβούλως τις αποδοχές μας με ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις. Να απολαμβάνουμε μισθούς διπλάσιους και τριπλάσιους των καθηγητών πανεπιστημίων και αν δεν μας τους δώσουν, κλείνουμε άμα λάχει και το μαγαζί όπου δουλεύουμε, στο κάτω κάτω δικό μας είναι.Ας κόψει το κεφάλι του το κράτος, να βρεί τα χρήματα που απαιτούμε.
Και μετά βγαίνουμε και με το κεφάλι ψηλά και κουνάμε και το δάχτυλο στη χώρα της αμετροέπειας και της παρατεταμένης εφηβείας εμείς παραμένουμε στην πρώτη θέση του μικροαστισμού, που αναγάγει (sic) το μερικό σε γενικό, αρκεί να είναι προς το συμφέρον μας. Είμαστε οι πρώτοι στον πόλεμο, αλλά οι πρώτοι στα μετόπισθεν αυτής της κοινωνίας. Δεν ρισκάρουμε και πολλά: μερικά μεροκάματα αλλά το κέρδος είναι μεγάλο, διαιωνίζεται αυτή η σκοτεινή πλευρά της διαπλοκής, με ακατάλληλους συνδικαλιστές, συνταξιούχοι αρκετοί από αυτούς και με κοντόφθαλμους χορτασμένους βοναπαρτίσκους…
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απόσπασμα της επίμαχης εκπομπής:
Δεν ξέρω πόσοι απομείνατε να μας ακούτε μετά από αυτή τη δεκαήμερη απεργία η οποία δεν απέδωσε παρά τη στιγμιαία ικανοποίηση συνδικαλιστών να κορυφώνουν τον ιδρυματισμό τους μιλώντας σε κάπως μεγαλύτερα ακροατήρια. Ουδένα αίτημα ικανοποιήθηκε, αλλά, δημοσιογράφοι που εργάζονται στα δημόσια ΜΜΕ εξακολουθούν να διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις στην Ελλάδα του 2013, στην Ελλάδα του ενάμιση εκατομμυρίου ανέργων…
Βούλιαξε η κοινωνία από την εθελουσία φίμωση των δημοσιογράφων που εργάζονται στο Δημόσιο; Μείνατε χωρίς ενημέρωση όσοι την αναζητούσατε στην ΕΡΑ ή τον Αθήνα 9,84; Προφανώς και όχι… Μπορεί να χάσατε λίγο από τις συνήθειές σας, αλλά υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια.
Βέβαια θα μου πείτε, στη συγκεκριμένη περίπτωση εσείς πληρώνετε τα συγκεκριμένα πορτοκάλια. Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσετε να μας πληρώνετε; Στο κάτω-κάτω, εδώ στο περιβάλλον των δημόσιων ΜΜΕ υπάρχουν άλλοι νόμοι, ένας άλλος κόσμος: μονιμότητα, ασφάλεια και το κυριότερο, πολλοί εργοδότες, όχι ένας και στυγνός εργοδότης όπως στα ιδιωτικά, που ρουφάει το αίμα των εργαζομένων αλλά πολλοί: κόμματα, συνδικαλιστές, επαναστάτες της δεκάρας, αντιεξουσιαστές που φίλησαν κατουρημένες ποδιές μέχρι να προσληφθούν στο Δημόσιο με ρουσφέτι – και κυρίως με τη σιγουριά ότι μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, τα χρήματα στην τράπεζα…
Είμαστε ο μόνος κλάδος που η παραγωγικότητά του και η αποτελεσματικότητά του παραμένει έξω από την αγορά εργασίας. Που πλεονάζουμε σαν τα ροδάκινα στις χωματερές, αλλά το πολιτικό σύστημα και αυτό που μας εξέθρεψε και που χρεοκόπησε τη χώρα, αλλά και αυτό που φιλοδοξεί να έρθει είναι τόσο στενά διαπλεκόμενο μαζί μας, είμαστε το τελευταίο του ρουσφέτι.
Έτσι λοιπόν και ‘μεις, τα κακομαθημένα παιδιά του συστήματος, αφού εξαιρεθήκαμε από το ενιαίο μισθολόγιο των υπόλοιπων δημοσίων υπαλλήλων, ζητήσαμε τώρα να καθορίζουμε αυτοβούλως τις αποδοχές μας με ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις. Να απολαμβάνουμε μισθούς διπλάσιους και τριπλάσιους των καθηγητών πανεπιστημίων και αν δεν μας τους δώσουν, κλείνουμε άμα λάχει και το μαγαζί όπου δουλεύουμε, στο κάτω κάτω δικό μας είναι.Ας κόψει το κεφάλι του το κράτος, να βρεί τα χρήματα που απαιτούμε.
Και μετά βγαίνουμε και με το κεφάλι ψηλά και κουνάμε και το δάχτυλο στη χώρα της αμετροέπειας και της παρατεταμένης εφηβείας εμείς παραμένουμε στην πρώτη θέση του μικροαστισμού, που αναγάγει (sic) το μερικό σε γενικό, αρκεί να είναι προς το συμφέρον μας. Είμαστε οι πρώτοι στον πόλεμο, αλλά οι πρώτοι στα μετόπισθεν αυτής της κοινωνίας. Δεν ρισκάρουμε και πολλά: μερικά μεροκάματα αλλά το κέρδος είναι μεγάλο, διαιωνίζεται αυτή η σκοτεινή πλευρά της διαπλοκής, με ακατάλληλους συνδικαλιστές, συνταξιούχοι αρκετοί από αυτούς και με κοντόφθαλμους χορτασμένους βοναπαρτίσκους…
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου