*
Ανασυγκρότηση
***
*
Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης
Περίεργα πολλές αντιδράσεις είχε το σημείωμα της 11ης Αυγούστου για τα Μέσα και τη διαφήμιση στο φιλόξενο protagon [μια λιγότερο «προσωπική» κατάθεση μπορεί να βρει ο αναγνώστης από τον Τάσο Τέλλογλου στις 4 Αυγούστου, στο ίδιο μετερίζι]. Όχι, δεν αναφερόμαστε σ' εκείνες που καταχωρήθηκαν παρά πόδα του σημειώματος, αλλά σε όσες μας έφθασαν αμέσως - ή και «από σπόντα», μέσω άσπονδων φίλων στο πολιτικοοικονομικoμιντιακό συνδικαλιστικό μας σύστημα: απ' αυτές τις αντιδράσεις μερικές ήταν αιχμηρότερες, του τύπου «τι φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν» - αλλά προτίμησαν να μην προσέλθουν στη συζήτηση ευθέως. Λογικό, στην Ελλάδα ζούμε.
Λιγότερο λογικό το ότι όσοι, με επίσημη ιδιότητα, θεώρησαν χρήσιμο να διαμαρτυρηθούν δημόσια για τον τρόπο προώθησης της εκ θεμελίων (λέει...) αναδιάρθρωσης του τοπίου των Μέσων και της διαφήμισης - δηλαδή της μετάβασης απο ένα business model σε κρίση (που λέμε σε καλά Ελληνικά) σε κάτι που «θα δούμε», αλλά με πρόδηλη άσκηση κυριαρχίας - το έκαναν αυτό περισσότερο νιαουρίζοντας.
Και ύστερα... έφυγαν για διακοπές, υπέροχο το Αιγαίο φέτος!
Να το διατυπώσουμε σαφέστερα: διαφώνησε και διαμαρτυρήθηκε η ΕΕΔΕ (τι είναι αυτό; είναι η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των διαφημιστών, η οποία και είχε την τετράωρη συνάντηση με Σταμάτη-Βούλτεψη μια μέρα πριν από την ψήφιση των τελικών ρυθμίσεων, και που «πέτυχε» να πάει η έναρξη της ισχύος ένα 6μηνο αργότερα), καθώς και ισχυροί ή τέως ισχυροί συντελεστές του διαφημιστικού χώρου (μιμνησκόμενοι ημερών αρχαίων, τότε που ο Φιλήμων Παπαπολύζος συμμετείχε με λογική statesmanship στον σχεδιασμό των ρυθμίσεων πριν από το τελικό τσαλαβούτημα του Νόμου Βενιζέλου). Διαφώνησαν πολλοί από τον χώρο των Μέσων, πιο δημόσια από τον χώρο του ΑΝΤ1 /Κυριακού ή πάλι από τις μικρότερες εφημερίδες οι οποίες έμειναν «εκτός» (ειρωνεία των πραγμάτων: ιδίως απ' όσους είχαν κάποτε δουλέψει δίπλα στον Κίτσο Τεγόπουλο, άλλον που είχε συντελέσει στις παλιότερες ρυθμίσεις με τη δική του ιδιότυπη λογική), πιο διακριτικά από τον χώρο του STAR και του Φαλήρου (αν και εδώ είχε υπάρξει ενημέρωση «στο νήμα» προς τον Κύριο Αριστείδη). Διαφώνησαν, με αμίμητα απορημένο ύφος και από τον ΣΔΕ (τι είναι πάλι ετούτο; είναι η εκπροσώπηση των διαφημιζόμενων, που κουβαλάει κάτι σαν 80% των πόρων που, δια της διαφήμισης, αιμοδοτούν το business model των Μέσων και που παραδοσιακά τρέχουν την τελευταία στιγμή να πουν μια δική τους λέξη...).
Α, ναι, ας είμαστε δίκαιοι: διαφώνησε - και επανήλθε, και με σημειώματα του Δημήτρη Τρίμη - η καλή μας ΕΣΗΕΑ, αφού βέβαια άδειασε τον εαυτό της από αποτελεσματικότητα με μια αδιέξοδη απεργία και πυριφλεγείς ανακοινώσεις. Ενώ διαφώνησε, ασφαλώς, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία δια της «ΑΥΓΗΣ» επεχείρησε κάπως να δείξει τι έχει προδιαγραφεί ότι θα δυσλειτουργήσει (βέβαια, όπως και η ΕΣΗΕΑ, το «είδε» περισσότερο μέσα από τις επιπτώσεις στην καθημαγμένη απασχόληση των δημοσιογράφων, ενώ η ουσιαστική δυσλειτουργία πάει πολύ πιο βαθιά όπως προσπαθήσαμε να δείξουμε στο σημείωμα της 11ης Αυγούστου), αλλά ξεχρεώθηκε πολιτικά με την ένδοξη πάντα επιλογή να φύγει καταγγέλλουσα από τη Βουλή - το πολιτικό αντίστοιχο της μαχητικής απεργίας... Α, ναι, μην το ξεχνούμε: και από τον κυβερνητικό χώρο υπήρξαν αντιρρήσεις. Που μάλιστα οι πιο έντονες μας εκφράσθηκαν όταν η Τροπολογία της Παρασκευής βράδυ είχε πλέον αισίως υπερψηφισθεί.
Και, όπως είπαμε εξαρχής, όλος ο κόσμος αυτός έφυγε για τις εκτονωτικές διακοπές - είναι υπέροχο το Αιγαίο, δεν είναι; ακόμη και χωρίς 50μετρο πλεούμενο. Αφού λοιπόν η ουσία της Τροπολογίας της Παρασκευής θα παιχτεί σε 9 μήνες από τώρα, «θα δούμε»...
Επειδή όμως σ' αυτήν τη διαδρομή άνθρωποι σωστοί - και από τους δυο χώρους, των Μέσων και της διαφήμισης: από τον πολιτικό και τον τραπεζικό υπήρξε μεγαλύτερη στυφότητα - μας εγκάλεσαν γιατί δεν φέρνουμε στην επιφάνεια προτάσεις/αντιπροτάσεις, να κάνουμε ένα μέρος της διαδρομής έστω και (Μούζιλ) χωρίς ιδιότητα. «Τι θα έκανε σε μια τέτοια περίπτωση ο Λαμπράκης;» ήταν το παράξενο ερώτημα που μας έθεσε ένας. Εύστοχο, αν και λιγάκι πικρότερες μέρες: πάντως εκείνο που θα έκανε/υπεδείκνυε/πίεζε, ανυπερθέτως, θα ήταν να ανοίξει αμέσως και πάλι η συζήτηση. Ασφαλώς η επίσημη, ταρατατζούμ, με την αυτεπιλεγμένη έκφραση της εξουσίας (βέβαια, λιγάκι χλωμή η σύγκριση Βαγγέλη Βενιζέλου ή Δημήτρη Ρέππα/Νίκου Αθανασάκη ή και Θοδωρή Ρουσόπουλου με Σοφία Βούλτεψη ή και Δημ. Σταμάτη) και με τους επισήμους εκπροσώπους των μερών. Όμως επειγόντως και η ουσιώδης παρασκηνιακή, όπως στη φάση Φιλ. Παπαπολύζου - Γ. Αϊδίνη, πάντα δε με ανοιχτά κανάλια προς την Αντιπολίτευση. Και με επεξήγηση, των θέσεων, ανοιχτή, ακόμη και αντιθετική δια των στηλών του Τύπου, ώστε να αναδεικνύονται οι γωνίες προτού λειανθούν στην τελική ρύθμιση.
Τι άλλο θα ‘λεγε/θα μεθόδευε, πάλι; Ασφαλώς θα κήρυττε «να δούμε τι κάνουν στην Ευρώπη». Εκεί, η συζήτηση θα μπορούσε κάλλιστα να ξεφύγει, καθώς πάντα και κάποιος θα είχε πρόχειρη μια μετάφραση της εκδοχής Loi Sapin από Γαλλία, ή μιας ανάλυσης του πώς λειτουργούν χωρίς κραδασμούς οι Tarifvertraege στη Γερμανία, αν όχι τα πιο καινούργια σχεδιάσματα Οδηγιών που κυκλοφορούν στους διαδρόμους των Βρυξελλών - ενώ εκείνο που αληθινά ενδιαφέρει είναι τι (αντιστοίχως αληθινά) εφαρμόζεται. Στην πράξη. Στην πρακτική. Λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων συνθηκών της κάθε αγοράς.
Τότε τι; «Πάρτε ένα αεροπλάνο, να πάτε να δείτε και να κουβεντιάσετε σε τρεις-τέσσερις χώρες. Όλο κάτι θα μάθετε». Α, ναι, και να ζητηθεί από τους παίκτες της αγοράς, διαφημιστές και διαφημιζόμενους, «να φέρουν τα δικά τους ταπεράκια με το δικό τους προτεινόμενο μενού», αλλά βασισμένα κι αυτά, στο τι συμβαίνει αλλού.
Όχι βέβαια για να εφαρμοσθεί! Αλλά για να εξετασθεί κριτικά, αναλυτικά, διεξοδικά. «Και τότε βλέπουμε». Έως εκεί.
*
Τα Μέσα, η διαφήμιση
και «τι να γίνει τώρα»
Περίεργα πολλές αντιδράσεις είχε το σημείωμα της 11ης Αυγούστου για τα Μέσα και τη διαφήμιση στο φιλόξενο protagon [μια λιγότερο «προσωπική» κατάθεση μπορεί να βρει ο αναγνώστης από τον Τάσο Τέλλογλου στις 4 Αυγούστου, στο ίδιο μετερίζι]. Όχι, δεν αναφερόμαστε σ' εκείνες που καταχωρήθηκαν παρά πόδα του σημειώματος, αλλά σε όσες μας έφθασαν αμέσως - ή και «από σπόντα», μέσω άσπονδων φίλων στο πολιτικοοικονομικoμιντιακό συνδικαλιστικό μας σύστημα: απ' αυτές τις αντιδράσεις μερικές ήταν αιχμηρότερες, του τύπου «τι φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν» - αλλά προτίμησαν να μην προσέλθουν στη συζήτηση ευθέως. Λογικό, στην Ελλάδα ζούμε.
Λιγότερο λογικό το ότι όσοι, με επίσημη ιδιότητα, θεώρησαν χρήσιμο να διαμαρτυρηθούν δημόσια για τον τρόπο προώθησης της εκ θεμελίων (λέει...) αναδιάρθρωσης του τοπίου των Μέσων και της διαφήμισης - δηλαδή της μετάβασης απο ένα business model σε κρίση (που λέμε σε καλά Ελληνικά) σε κάτι που «θα δούμε», αλλά με πρόδηλη άσκηση κυριαρχίας - το έκαναν αυτό περισσότερο νιαουρίζοντας.
Και ύστερα... έφυγαν για διακοπές, υπέροχο το Αιγαίο φέτος!
Να το διατυπώσουμε σαφέστερα: διαφώνησε και διαμαρτυρήθηκε η ΕΕΔΕ (τι είναι αυτό; είναι η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των διαφημιστών, η οποία και είχε την τετράωρη συνάντηση με Σταμάτη-Βούλτεψη μια μέρα πριν από την ψήφιση των τελικών ρυθμίσεων, και που «πέτυχε» να πάει η έναρξη της ισχύος ένα 6μηνο αργότερα), καθώς και ισχυροί ή τέως ισχυροί συντελεστές του διαφημιστικού χώρου (μιμνησκόμενοι ημερών αρχαίων, τότε που ο Φιλήμων Παπαπολύζος συμμετείχε με λογική statesmanship στον σχεδιασμό των ρυθμίσεων πριν από το τελικό τσαλαβούτημα του Νόμου Βενιζέλου). Διαφώνησαν πολλοί από τον χώρο των Μέσων, πιο δημόσια από τον χώρο του ΑΝΤ1 /Κυριακού ή πάλι από τις μικρότερες εφημερίδες οι οποίες έμειναν «εκτός» (ειρωνεία των πραγμάτων: ιδίως απ' όσους είχαν κάποτε δουλέψει δίπλα στον Κίτσο Τεγόπουλο, άλλον που είχε συντελέσει στις παλιότερες ρυθμίσεις με τη δική του ιδιότυπη λογική), πιο διακριτικά από τον χώρο του STAR και του Φαλήρου (αν και εδώ είχε υπάρξει ενημέρωση «στο νήμα» προς τον Κύριο Αριστείδη). Διαφώνησαν, με αμίμητα απορημένο ύφος και από τον ΣΔΕ (τι είναι πάλι ετούτο; είναι η εκπροσώπηση των διαφημιζόμενων, που κουβαλάει κάτι σαν 80% των πόρων που, δια της διαφήμισης, αιμοδοτούν το business model των Μέσων και που παραδοσιακά τρέχουν την τελευταία στιγμή να πουν μια δική τους λέξη...).
Α, ναι, ας είμαστε δίκαιοι: διαφώνησε - και επανήλθε, και με σημειώματα του Δημήτρη Τρίμη - η καλή μας ΕΣΗΕΑ, αφού βέβαια άδειασε τον εαυτό της από αποτελεσματικότητα με μια αδιέξοδη απεργία και πυριφλεγείς ανακοινώσεις. Ενώ διαφώνησε, ασφαλώς, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία δια της «ΑΥΓΗΣ» επεχείρησε κάπως να δείξει τι έχει προδιαγραφεί ότι θα δυσλειτουργήσει (βέβαια, όπως και η ΕΣΗΕΑ, το «είδε» περισσότερο μέσα από τις επιπτώσεις στην καθημαγμένη απασχόληση των δημοσιογράφων, ενώ η ουσιαστική δυσλειτουργία πάει πολύ πιο βαθιά όπως προσπαθήσαμε να δείξουμε στο σημείωμα της 11ης Αυγούστου), αλλά ξεχρεώθηκε πολιτικά με την ένδοξη πάντα επιλογή να φύγει καταγγέλλουσα από τη Βουλή - το πολιτικό αντίστοιχο της μαχητικής απεργίας... Α, ναι, μην το ξεχνούμε: και από τον κυβερνητικό χώρο υπήρξαν αντιρρήσεις. Που μάλιστα οι πιο έντονες μας εκφράσθηκαν όταν η Τροπολογία της Παρασκευής βράδυ είχε πλέον αισίως υπερψηφισθεί.
Και, όπως είπαμε εξαρχής, όλος ο κόσμος αυτός έφυγε για τις εκτονωτικές διακοπές - είναι υπέροχο το Αιγαίο, δεν είναι; ακόμη και χωρίς 50μετρο πλεούμενο. Αφού λοιπόν η ουσία της Τροπολογίας της Παρασκευής θα παιχτεί σε 9 μήνες από τώρα, «θα δούμε»...
Επειδή όμως σ' αυτήν τη διαδρομή άνθρωποι σωστοί - και από τους δυο χώρους, των Μέσων και της διαφήμισης: από τον πολιτικό και τον τραπεζικό υπήρξε μεγαλύτερη στυφότητα - μας εγκάλεσαν γιατί δεν φέρνουμε στην επιφάνεια προτάσεις/αντιπροτάσεις, να κάνουμε ένα μέρος της διαδρομής έστω και (Μούζιλ) χωρίς ιδιότητα. «Τι θα έκανε σε μια τέτοια περίπτωση ο Λαμπράκης;» ήταν το παράξενο ερώτημα που μας έθεσε ένας. Εύστοχο, αν και λιγάκι πικρότερες μέρες: πάντως εκείνο που θα έκανε/υπεδείκνυε/πίεζε, ανυπερθέτως, θα ήταν να ανοίξει αμέσως και πάλι η συζήτηση. Ασφαλώς η επίσημη, ταρατατζούμ, με την αυτεπιλεγμένη έκφραση της εξουσίας (βέβαια, λιγάκι χλωμή η σύγκριση Βαγγέλη Βενιζέλου ή Δημήτρη Ρέππα/Νίκου Αθανασάκη ή και Θοδωρή Ρουσόπουλου με Σοφία Βούλτεψη ή και Δημ. Σταμάτη) και με τους επισήμους εκπροσώπους των μερών. Όμως επειγόντως και η ουσιώδης παρασκηνιακή, όπως στη φάση Φιλ. Παπαπολύζου - Γ. Αϊδίνη, πάντα δε με ανοιχτά κανάλια προς την Αντιπολίτευση. Και με επεξήγηση, των θέσεων, ανοιχτή, ακόμη και αντιθετική δια των στηλών του Τύπου, ώστε να αναδεικνύονται οι γωνίες προτού λειανθούν στην τελική ρύθμιση.
Τι άλλο θα ‘λεγε/θα μεθόδευε, πάλι; Ασφαλώς θα κήρυττε «να δούμε τι κάνουν στην Ευρώπη». Εκεί, η συζήτηση θα μπορούσε κάλλιστα να ξεφύγει, καθώς πάντα και κάποιος θα είχε πρόχειρη μια μετάφραση της εκδοχής Loi Sapin από Γαλλία, ή μιας ανάλυσης του πώς λειτουργούν χωρίς κραδασμούς οι Tarifvertraege στη Γερμανία, αν όχι τα πιο καινούργια σχεδιάσματα Οδηγιών που κυκλοφορούν στους διαδρόμους των Βρυξελλών - ενώ εκείνο που αληθινά ενδιαφέρει είναι τι (αντιστοίχως αληθινά) εφαρμόζεται. Στην πράξη. Στην πρακτική. Λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων συνθηκών της κάθε αγοράς.
Τότε τι; «Πάρτε ένα αεροπλάνο, να πάτε να δείτε και να κουβεντιάσετε σε τρεις-τέσσερις χώρες. Όλο κάτι θα μάθετε». Α, ναι, και να ζητηθεί από τους παίκτες της αγοράς, διαφημιστές και διαφημιζόμενους, «να φέρουν τα δικά τους ταπεράκια με το δικό τους προτεινόμενο μενού», αλλά βασισμένα κι αυτά, στο τι συμβαίνει αλλού.
Όχι βέβαια για να εφαρμοσθεί! Αλλά για να εξετασθεί κριτικά, αναλυτικά, διεξοδικά. «Και τότε βλέπουμε». Έως εκεί.
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου