*
Ανασυγκρότηση
***
*
Επτά χρόνια μετά, η Ελλάδα είναι παγιδευμένη με το πόδι στο δόκανο και δεν μπορεί να κάνει βήμα μπροστά, έρπει μόνο προς τα πίσω και συνεχώς διαπραγματεύεται. Το καλοκαίρι του 2011 ο εθνοσωτήρας Βενιζέλος δήλωνε ότι είναι καιρός «να βάλουμε πάτο στο βαρέλι», την άνοιξη του 2012 ο Σαμαράς υποσχόταν επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές και τον Δεκέμβριο του 2015 ο Τσίπρας ετοίμαζε τους ζουρνάδες και τα νταούλια για να παίξει στις αγοράς τους δικούς μας ρυθμούς και εκείνες να χορεύουν υποταγμένες.
Στα επτά χρόνια της καταστροφής, περίσσευε η αφέλεια (τουλάχιστον αφέλεια!) των δικών μας πολιτικών που νόμιζαν ότι μπορούν να διαπραγματευτούν με τον κυνισμό των εντιμότατων φίλων μας. Το 2015 ο Τσίπρας, που είχε στείλει το μήνυμα με προεκλογικές ομιλίες ότι «εμείς είμαστε σκληρά καρύδια», πήγαινε να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους με τους δανειστές και έπεσε πάνω σε τοίχο. Κονιορτοποιήθηκε!
Διον. Βραϊμάκης
(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης)
*
Με το πόδι στο δόκανο
 |
| Τώρα διαπραγματεύσου! |
Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 2010, αποφράδα χρονιά του μνημονίου, σήμερα πάνε σχολείο –στην πρώτη ή τη δεύτερη τάξη του Δημοτικού. Εκείνη την εποχή οι εταίροι μάς φόρεσαν το πρώτο μνημόνιο, διέσωσαν τις τράπεζές τους από τα τοξικά ομόλογα, βύθισαν τις δικές μας, τσάκισαν τα ασφαλιστικά ταμεία, άκουσαν δια στόματος της ελληνικής Βουλής το «ναι σε όλα!» και άρχισαν οι σχοινοτενείς διαπραγματεύσεις. Από τότε πέρασαν κυβερνήσεις μονοκομματικές,
τρικομματικές, τεχνοκρατών, δεξιές και αριστερές, τα παιδιά μεγάλωναν, όπως και τα χρέη, και οι διαπραγματεύσεις ακόμα συνεχίζονται.Επτά χρόνια μετά, η Ελλάδα είναι παγιδευμένη με το πόδι στο δόκανο και δεν μπορεί να κάνει βήμα μπροστά, έρπει μόνο προς τα πίσω και συνεχώς διαπραγματεύεται. Το καλοκαίρι του 2011 ο εθνοσωτήρας Βενιζέλος δήλωνε ότι είναι καιρός «να βάλουμε πάτο στο βαρέλι», την άνοιξη του 2012 ο Σαμαράς υποσχόταν επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές και τον Δεκέμβριο του 2015 ο Τσίπρας ετοίμαζε τους ζουρνάδες και τα νταούλια για να παίξει στις αγοράς τους δικούς μας ρυθμούς και εκείνες να χορεύουν υποταγμένες.
Στα επτά χρόνια της καταστροφής, περίσσευε η αφέλεια (τουλάχιστον αφέλεια!) των δικών μας πολιτικών που νόμιζαν ότι μπορούν να διαπραγματευτούν με τον κυνισμό των εντιμότατων φίλων μας. Το 2015 ο Τσίπρας, που είχε στείλει το μήνυμα με προεκλογικές ομιλίες ότι «εμείς είμαστε σκληρά καρύδια», πήγαινε να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους με τους δανειστές και έπεσε πάνω σε τοίχο. Κονιορτοποιήθηκε!
Τώρα, όπως μας προειδοποιεί ο Γιάννης Στουρνάρας, οδεύουμε προς το αδιέξοδο και για μια ακόμα φορά «είμαστε κοντά στον τοίχο». Με αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση δίνει έναν αγώνα που είναι (όπως και για τις προηγούμενες) χαμένος από τα αποδυτήρια. Οι δανειστές έχουν βάλει στο μίξερ της αξιολόγησης τα εργασιακά, το αφορολόγητο, το ασφαλιστικό, τα στεγαστικά δάνεια, τη σαλαμοποίηση της ΔΕΗ –για να πουληθεί σε φέτες–, και ό,τι άλλο κατεβάζει ο νους τους και απειλούν πάλι με γκρέξιτ, με πτώχευση και με το πυρ το εξώτερο. Σε λίγο θα πατήσουν το κουμπί τού μίξερ για να συνεχίσουμε να διαπραγματευόμαστε ως πολτός, τώρα και στις μελλοντικές εποχές. Έως τότε που τα νεογέννητα του 2010 θα έχουν τρισέγγονα.
Διον. Βραϊμάκης
(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης)
---
harddog
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου