*
Ανασυγκρότηση
***
*
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κανονικά τώρα θα έπρεπε να γράφω για τη χαζομάρα του Δένδια με τον Τσακαλώτο και τη Βασιλειάδου, που δεν είναι απλώς ένα κρύο αστείο, είναι σεξισμός καραμπινάτος και καλά κάνανε και του την πέσανε όσοι και όσες του την πέσανε και θα έπρεπε ο πρώην υπουργός μια συγγνώμη, μια τόση δα συγγνώμη να τη ζητήσει. Επειδή όμως εμφορούμαι από πνεύμα χριστιανικό και γνωρίζω την αξία της συγχώρεσης, θα του τη χαρίσω αυτή τη φορά. Στο κάτω κάτω της γραφής, πολύ περισσότερο από τον ίδιο εκτέθηκαν κάτι τσατσόνια, κάτι πουλητάρια που λένε στη Θύρα 13, κάτι πρώην αριστεροί που φιλάνε πλέον όλες τις κατουρημένες ποδιές του ντουνιά. Αυτά τα πλάσματα τα παρφέ που έσπευσαν να προτάξουν τα στήθη τους και να δικαιολογήσουν τον Κερκυραίο πολιτικό. Σε αυτούς και αυτές εύχομαι καλή χώνεψη και υπενθυμίζω ότι το πασχαλινό αυγό το τρώμε δίχως το τσόφλι. Γιατί η σύγχυση η ιδεολογική μια μικρή τύφλα την προκαλεί, όπως και να το κάνουμε…
Την ίδια ώρα πάντως, εκεί που θα περίμενε κανείς να αλληθωρίζει εντελώς το «Βήμα», στο πλαίσιο πάντα του αντισυριζαίικου τζιχάντ, εμφανίστηκε ξαφνικά την περασμένη Κυριακή στη στήλη του «Βηματοδότη» ένας ύμνος για τον Γιάννη Μουζάλα. Απολαύστε υπεύθυνα:
*
Δυο λόγια για έναν υπουργό
που κάνει σωστά την δουλειά του
Κανονικά τώρα θα έπρεπε να γράφω για τη χαζομάρα του Δένδια με τον Τσακαλώτο και τη Βασιλειάδου, που δεν είναι απλώς ένα κρύο αστείο, είναι σεξισμός καραμπινάτος και καλά κάνανε και του την πέσανε όσοι και όσες του την πέσανε και θα έπρεπε ο πρώην υπουργός μια συγγνώμη, μια τόση δα συγγνώμη να τη ζητήσει. Επειδή όμως εμφορούμαι από πνεύμα χριστιανικό και γνωρίζω την αξία της συγχώρεσης, θα του τη χαρίσω αυτή τη φορά. Στο κάτω κάτω της γραφής, πολύ περισσότερο από τον ίδιο εκτέθηκαν κάτι τσατσόνια, κάτι πουλητάρια που λένε στη Θύρα 13, κάτι πρώην αριστεροί που φιλάνε πλέον όλες τις κατουρημένες ποδιές του ντουνιά. Αυτά τα πλάσματα τα παρφέ που έσπευσαν να προτάξουν τα στήθη τους και να δικαιολογήσουν τον Κερκυραίο πολιτικό. Σε αυτούς και αυτές εύχομαι καλή χώνεψη και υπενθυμίζω ότι το πασχαλινό αυγό το τρώμε δίχως το τσόφλι. Γιατί η σύγχυση η ιδεολογική μια μικρή τύφλα την προκαλεί, όπως και να το κάνουμε…
Την ίδια ώρα πάντως, εκεί που θα περίμενε κανείς να αλληθωρίζει εντελώς το «Βήμα», στο πλαίσιο πάντα του αντισυριζαίικου τζιχάντ, εμφανίστηκε ξαφνικά την περασμένη Κυριακή στη στήλη του «Βηματοδότη» ένας ύμνος για τον Γιάννη Μουζάλα. Απολαύστε υπεύθυνα:
«Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε για τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα, αλλά μου δημιουργείται η εντύπωση ότι πρόκειται για τον ήρωα της συριζαίικης διακυβέρνησης. Για τον απλούστατο λόγο ότι παλεύει με το κόμμα του, με τα ευαίσθητα αλλά παράλογα γκρουπούσκουλα της άκρας Αριστεράς, με τους επίσης παράλογους του εθνικισμού και της Δεξιάς και την αδιαφορία μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού.
Ο κ. Μουζάλας αυτή την περίοδο καίγεται στην κυριολεξία. Έχει καταφέρει να κλείσει την Ειδομένη, χωρίς να ανοίξει μύτη, να ελευθερώσει την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα, να απαλλάξει την πλατεία Βικτωρίας και το Πεδίον του Άρεως από τις στρατιές των προσφύγων. Να διαχειρισθεί, επίσης, το πρόβλημα των νησιών και να παλεύει στην Ευρώπη για τη διατήρηση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.»
Υπενθυμίζω ότι ο «Βηματοδότης» τα γράφει τα ανωτέρω, όχι το κουμμούνι ο Ξανθάκης που του πρέπει Γεντί Κουλέ. Κι έχουν δίκιο, φυσικά, στη «σημαία» του ΔΟΛ. Έργο Μουζάλα είναι όλα αυτά, η δική του διαχείριση μας έσωσε από ουκ ολίγα δεινά, ο μόχθος του και η αγωνία του και η τρέλα του έχουν κρατήσει την Ελλάδα στην πλευρά του καλού και δεν την έχουν ξαποστείλει στα τάρταρα του ρατσιστικού παραληρήματος.
Beat this, που θα έλεγε κι ο Γιαννάκης ο Αντετοκούνμπο. Και όχι, δεν ξεχνάμε την αστοχία με τις σκηνές στη Λέσβο μέσα στον δύσκολο χειμώνα, δεν ξεχνάμε τις οργανωτικές δυσλειτουργίες του υπουργείου, δεν ξεχνάμε τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των προσφύγων και των μεταναστών. Αλλά δεν γίναμε ούτε Ουγγαρία, ούτε Σκόπια, ούτε καμιά απ’ τις πολιτισμένες χώρες τις ευρωπαϊκές που τους ξεφτιλίζουν όσους ζητάνε άσυλο και βοήθεια. Ας δώσουμε λοιπόν έναν πόντο στον Γιάννη Μουζάλα κι ας κόψουμε τη γκρίνια για καναδυό λεπτά. Κι από Τρίτη πάλι, έχει ο Θεός μέρες να του βάζουμε όσο χέρι θέλουμε…
Beat this, που θα έλεγε κι ο Γιαννάκης ο Αντετοκούνμπο. Και όχι, δεν ξεχνάμε την αστοχία με τις σκηνές στη Λέσβο μέσα στον δύσκολο χειμώνα, δεν ξεχνάμε τις οργανωτικές δυσλειτουργίες του υπουργείου, δεν ξεχνάμε τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των προσφύγων και των μεταναστών. Αλλά δεν γίναμε ούτε Ουγγαρία, ούτε Σκόπια, ούτε καμιά απ’ τις πολιτισμένες χώρες τις ευρωπαϊκές που τους ξεφτιλίζουν όσους ζητάνε άσυλο και βοήθεια. Ας δώσουμε λοιπόν έναν πόντο στον Γιάννη Μουζάλα κι ας κόψουμε τη γκρίνια για καναδυό λεπτά. Κι από Τρίτη πάλι, έχει ο Θεός μέρες να του βάζουμε όσο χέρι θέλουμε…
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου