*
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Η δημοσιογραφία της συγκίνησης
Ο πόνος πουλάει. Ακόμα και ξαναζεσταμένος.
Γι’ αυτό τα μίντια «ξέθαψαν» τον τραγικό Βαγγέλη Γιακουμάκη τώρα που συμπληρώνεται χρόνος. Το «δικό μας παιδί», όπως πολλοί έγραφαν και έλεγαν τότε, είχε δώσει στις μέρες τής πανελλήνιας συγκίνησης πολλά ιντερνετικά χτυπήματα, πολλούς πόντους τηλεθέασης, πολλά φύλλα κυκλοφορίας. Και τώρα ξαναζεσταίνουν τα στοιχεία τής τραγωδίας, βάζουν – λένε – καινούργιες πληροφορίες και τιμούν όχι τη μνήμη του Βαγγέλη αλλά την επέτειο του Φεστιβάλ Συγκίνησης που είχε απλωθεί στην Ελλάδα. Το κάνουν με πρωτοσέλιδα, με ανταποκρίσεις, με ανασκοπήσεις, με αναρτήσεις. Φυσικά, και με ανατριχιαστικές περιγραφές για το πώς τον κρεμούσαν από τα παράθυρα, πώς τον εξευτέλιζαν, πώς τον ονείδιζαν, πώς τον βασάνιζαν.
Η δημοσιογραφία ποτέ δεν θα απαλλαγεί από την εκ γενετής ανάγκη να κυνηγάει τις κορυφές και τα ύψη. Των χτυπημάτων, της τηλεθέασης και των φύλλων κυκλοφορίας. Ακόμα και θυσιάζοντας ποιότητα και αξίες. Το ζούμε δίπλα μας, υπάρχει μέσα μας. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο καλά το καταλαβαίνουμε. Επειδή, γενικά, στο σινάφι – το δημοσιογραφικό – καταλαβαινόμαστε.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου