*
Το πρώτο, είχε ήδη συντελεστεί… Υπενθυμίζεται, ότι ο Σταύρος Ψυχάρης έγινε εκδότης και κυρίαρχος του ΔΟΛ, χάρη σε μια σειρά από ελεγχόμενες ήδη από την Ελληνική Δικαιοσύνη αποφάσεις της Alpha Bank και της προηγούμενης διοίκησής της. Η «σύμπραξη» Ψυχάρη και Alpha Bank, λοιπόν, ήταν αυτή που οδήγησε τον ΔΟΛ σε χρεοκοπία και τους εργαζόμενους του Οργανισμού στο να χάσουν όλα τα δικαιώματά τους. Βέβαια, για τους εργαζόμενους το κεφάλαιο αυτό παραμένει ανοιχτό, μέχρι την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης από τη Δικαιοσύνη, στην οποία προτίθενται να παρέμβουν προσκομίζοντας στοιχεία.
Τα “φάουλ” της Ειδικής Διαχείρισης του ΔΟΛ
Πέραν όλων αυτών, κάποιοι “ξεχνούν” ότι την άνοιξη του 2017, η εντολή του Δικαστηρίου προς τον Ειδικό Διαχειριστή, ήταν όχι απλά να διατηρήσει τον ΔΟΛ σε λειτουργία, αλλά και να τον πουλήσει σε λειτουργία, επειδή μόνον έτσι θα μπορούσε να εισπραχθεί το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα κατά την πώληση του Οργανισμού. Η εντολή αυτή δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα δίχως την ενεργό συμμετοχή του απλήρωτου προσωπικού του. Έτσι, κατέστη υποχρεωτική η διάσωση των θέσεων εργασίας κατά το χρονικό διάστημα υπαγωγής του ΔΟΛ σε ειδική διαχείριση και για το διάστημα που διήρκεσε αυτή.
Όμως, οι τράπεζες σήμερα θέλουν να ξεχαστεί, πως ακόμα και σε αυτήν την πλέον κρίσιμη περίοδο, επιχείρησαν να τορπιλίσουν την ολοκλήρωση της πώλησης του ΔΟΛ εν λειτουργία, διακόπτοντας τη χρηματοδότηση του Ειδικού Διαχειριστή, ο οποίος αφού “ξόδεψε” περίπου 1,8 εκατ. ευρώ, ξαφνικά σταμάτησε να πληρώνει τους εργαζόμενους. Κάποιοι, ήλπιζαν ότι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι θα εγκατέλειπαν τις θέσεις τους, διευκολύνοντας έτσι το σχέδιο εκποίησης των τίτλων του ΔΟΛ, στους επιχειρηματίες – φίλους της κυβέρνησης.
Όμως, τα “φάουλ” των τραπεζών και της Ειδικής Διαχείρισης του ΔΟΛ απέναντι στους απλήρωτους, αλλά αποφασισμένους εργαζόμενους του Οργανισμού, δεν σταμάτησαν εδώ. Ύστερα από την έκδοση των αποφάσεων περί αποδοχής της διαγωνιστικής διαδικασίας πώλησης του ΔΟΛ στην πλειοδότρια εταιρεία Alter Ego και λίγο πριν την υπογραφή της σχετικής σύμβασης μεταβίβασης, ο Ειδικός Διαχειριστής κάλεσε (ετεροχρονισμένα) τους εργαζόμενους σε διαβούλευση στις 2 Αυγούστου 2017, καθώς -όπως είπε- επρόκειτο να προβεί σε καταγγελία των συμβάσεων εργασίας, με την αιτιολογία ότι αυτές εμπίπτουν στον νόμο 1387/1983 για τις Ομαδικές Απολύσεις.
Σημειώνεται, ότι σύμφωνα με τον νόμο 4307/2014 (νόμος Δένδια), η πρόσκληση σε διαβούλευση, όπως και η τυχόν καταγγελία των συμβάσεων εργασίας, θα έπρεπε να διεξαχθεί μετά από τη μεταβίβαση της επιχείρησης στο νέο ιδιοκτήτη (Alter Ego). Όμως, στην περίπτωση του ΔΟΛ, η αναγγελία των απολύσεων (διότι, διαβούλευση σύμφωνα με το νόμο ουδέποτε υπήρξε) έγινε προτού ολοκληρωθεί η μεταβίβαση της επιχείρησης, με αποτέλεσμα να μην τηρηθεί το γράμμα του νόμου.
Κατέστη δηλαδή σαφής, η προσπάθεια του Ειδικού Διαχειριστή, για την ικανοποίηση της εικαζόμενης βούλησης του πλειοδότη, να αναλάβει μια επιχείρηση ουσιαστικά εκκαθαρισμένη, προκαλώντας την πρόωρη καταγγελία συμβάσεων με το πρόσχημα της επίσπευσης της διαδικασίας της ικανοποίησης των εργατικών απαιτήσεων, μέσω των αναγγελιών. Αυτή η τακτική αντίκειται στο νόμο, καθώς υπάρχει χρονική ανακολουθία.
Επίσης, από τον Ειδικό Διαχειριστή διαφεύγει ότι καταστρατηγήθηκαν όσα η εργατική νομοθεσία ορίζει για τις ομαδικές απολύσεις, αφού στην περίπτωση του ΔΟΛ μέσα σε μια ημέρα καταγγέλθηκαν συνολικά 424 συμβάσεις εργασίας! Σημειώνεται, ότι η τήρηση των ειδικών διατάξεων για τις ομαδικές απολύσεις δεν απαλλάσσει ούτε τον Ειδικό Διαχειριστή από την υποχρέωσή του να τηρήσει τις γενικές διατάξεις για την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου.
Έτσι, οι ομαδικές απολύσεις, όπως και κάθε απόλυση, ήταν υποχρεωτικό να γίνουν με επίδοση έγγραφης καταγγελίας και την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης σε κάθε εργαζόμενο, ώστε να έχουν ισχύ (η διαδικασία που ακολούθησε ο Ειδικός Διαχειριστής ελέγχεται ως καταχρηστική υπό το πρίσμα της διάταξης 281 του ΑΚ).
Στο πλαίσιο αυτό, οι εργαζόμενοι προσέφυγαν κατά ομάδες στα δικαστήρια. Όλες οι δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν από τον Ιούλιο του 2018 έως και τις πρώτες μέρες του 2019, αναφέρουν ότι ο Ειδικός Διαχειριστής οφείλει πρώτα να καταβάλει προνομιακά στους εργαζόμενους (ως προαφαιρούμενα) ολόκληρη την αποζημίωση απόλυσης και όλες τις δεδουλευμένες αποδοχές για το διάστημα της ειδικής διαχείρισης (άρθρο 104 περ. Δ΄ του ΠτΚ) και στη συνέχεια να προχωρήσει στη σύνταξη του πίνακα κατάταξης των αναγγελθέντων δανειστών.
Το βέβαιο είναι ότι εφόσον οι τράπεζες υλοποιήσουν την απειλή τους να αμφισβητήσουν τις δικαστικές αποφάσεις και να ανακόψουν τον πίνακα με τις αποζημιώσεις απόλυσης, οι εργαζόμενοι δεν θα μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα. Άλλωστε, έχουν μάθει να αγωνίζονται και το απέδειξαν όταν οι τράπεζες προσπαθούσαν να τους στραγγαλίσουν. Θα εκπλαγούν πολλοί από τα στοιχεία που θα κατατεθούν στη Δικαιοσύνη.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΟΛ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Ανασυγκρότηση
***
*
«Πλιάτσικο» στις αποζημιώσεις των εργαζομένων του ΔΟΛ ετοιμάζονται να κάνουν οι τράπεζες, οι οποίες μέσω του Ειδικού Διαχειριστή του ΔΟΛ (Grant Thornton και Δικηγορική Εταιρεία Ανδρέας Αγγελίδης και Συνεργάτες), διαμηνύουν πλέον ανοιχτά ότι θα κάνουν ανακοπές στον πίνακα κατάταξης των αναγγελθέντων δανειστών που έκρινε εκτελεστό η ειδική εισηγήτρια του Πρωτοδικείου Αθηνών, κ. Νίκη Αστερή.
Μάλιστα, οι τράπεζες αναγγέλλουν απροκάλυπτα ότι θα κάνουν ανακοπή στον πίνακα με τις αποζημιώσεις απόλυσης των εργαζομένων, που επιδίκασαν τα δικαστήρια το περασμένο καλοκαίρι – φθινόπωρο με αλλεπάλληλες αποφάσεις τους, οι οποίες ωστόσο έχουν τελεσιδικήσει, καθώς ο Ειδικός Διαχειριστής δεν τις προσέβαλε μέσα στις προβλεπόμενες προθεσμίες (δεν άσκησε εφέσεις).
Πρόκειται για τις ίδιες τράπεζες, που στις αρχές του 2017 επιχείρησαν με συνοπτικές διαδικασίες να στραγγαλίσουν τον ΔΟΛ, αρνούμενες να εκχωρήσουν μέρος των καθημερινών εισπράξεων από τις πωλήσεις των εφημερίδων του Οργανισμού, για τη στοιχειώδη λειτουργία του και εντέλει για τη διατήρηση της αξίας του, μέχρι την πώλησή του! Ωστόσο, τελικά υποχρεώθηκαν να απελευθερώσουν το λογαριασμό του ΔΟΛ, έπειτα από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, στην οποία προσέφυγαν οι εργαζόμενοι.
Προφανώς, οι τραπεζίτες “ξεχνούν”, ότι οι εργαζόμενοι ήταν εκείνοι που με την απλήρωτη εργασία τους κράτησαν στη ζωή τον ΔΟΛ και την πολύχρονη ιστορία του, διατηρώντας έτσι και την αξία των πιο πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων του, τα οποία στη συνέχεια οι τράπεζες πούλησαν πετυχαίνοντας το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα (άνω των 27 εκατ. ευρώ).
Εάν οι εργαζόμενοι υποχωρούσαν, όπως πίεζαν παρασκηνιακά κυβερνητικά και τραπεζικά στελέχη, καθώς και άλλα «κοράκια» των ΜΜΕ, οι τράπεζες θα εκποιούσαν απλά τους τίτλους του ΔΟΛ (“Το Βήμα”, “Τα Νέα”, το “in.gr”, τα περιοδικά κ.λ.π) στον Σαββίδη ή τον Μελισσανίδη, έναντι πινακίου φακής (μόλις 10 εκατ. ευρώ, προέβλεπε η σχετική αποτίμηση της Grant Thornton).
Κυρίως, η διοίκηση της Alpha Bank, όφειλε, έστω και τώρα, να αναγνωρίσει τη σημαντικότατη συμβολή των εργαζομένων στη διατήρηση (και ενίσχυση) της αξίας όλων των περιουσιακών στοιχείων του ΔΟΛ. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή τα ΜΜΕ του ΔΟΛ αφήνονταν στην τύχη τους, το περιουσιακό της στοιχείο θα είχε απαξιωθεί, κάτι που θα οδηγούσε σε ένα νέο μεγάλο σκάνδαλο.
*
Καταγγελία:
«Πλιάτσικο» στις αποζημιώσεις
των εργαζομένων του ΔΟΛ
Μάλιστα, οι τράπεζες αναγγέλλουν απροκάλυπτα ότι θα κάνουν ανακοπή στον πίνακα με τις αποζημιώσεις απόλυσης των εργαζομένων, που επιδίκασαν τα δικαστήρια το περασμένο καλοκαίρι – φθινόπωρο με αλλεπάλληλες αποφάσεις τους, οι οποίες ωστόσο έχουν τελεσιδικήσει, καθώς ο Ειδικός Διαχειριστής δεν τις προσέβαλε μέσα στις προβλεπόμενες προθεσμίες (δεν άσκησε εφέσεις).
Πρόκειται για τις ίδιες τράπεζες, που στις αρχές του 2017 επιχείρησαν με συνοπτικές διαδικασίες να στραγγαλίσουν τον ΔΟΛ, αρνούμενες να εκχωρήσουν μέρος των καθημερινών εισπράξεων από τις πωλήσεις των εφημερίδων του Οργανισμού, για τη στοιχειώδη λειτουργία του και εντέλει για τη διατήρηση της αξίας του, μέχρι την πώλησή του! Ωστόσο, τελικά υποχρεώθηκαν να απελευθερώσουν το λογαριασμό του ΔΟΛ, έπειτα από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, στην οποία προσέφυγαν οι εργαζόμενοι.
Προφανώς, οι τραπεζίτες “ξεχνούν”, ότι οι εργαζόμενοι ήταν εκείνοι που με την απλήρωτη εργασία τους κράτησαν στη ζωή τον ΔΟΛ και την πολύχρονη ιστορία του, διατηρώντας έτσι και την αξία των πιο πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων του, τα οποία στη συνέχεια οι τράπεζες πούλησαν πετυχαίνοντας το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα (άνω των 27 εκατ. ευρώ).
Εάν οι εργαζόμενοι υποχωρούσαν, όπως πίεζαν παρασκηνιακά κυβερνητικά και τραπεζικά στελέχη, καθώς και άλλα «κοράκια» των ΜΜΕ, οι τράπεζες θα εκποιούσαν απλά τους τίτλους του ΔΟΛ (“Το Βήμα”, “Τα Νέα”, το “in.gr”, τα περιοδικά κ.λ.π) στον Σαββίδη ή τον Μελισσανίδη, έναντι πινακίου φακής (μόλις 10 εκατ. ευρώ, προέβλεπε η σχετική αποτίμηση της Grant Thornton).
Κυρίως, η διοίκηση της Alpha Bank, όφειλε, έστω και τώρα, να αναγνωρίσει τη σημαντικότατη συμβολή των εργαζομένων στη διατήρηση (και ενίσχυση) της αξίας όλων των περιουσιακών στοιχείων του ΔΟΛ. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή τα ΜΜΕ του ΔΟΛ αφήνονταν στην τύχη τους, το περιουσιακό της στοιχείο θα είχε απαξιωθεί, κάτι που θα οδηγούσε σε ένα νέο μεγάλο σκάνδαλο.
Το πρώτο, είχε ήδη συντελεστεί… Υπενθυμίζεται, ότι ο Σταύρος Ψυχάρης έγινε εκδότης και κυρίαρχος του ΔΟΛ, χάρη σε μια σειρά από ελεγχόμενες ήδη από την Ελληνική Δικαιοσύνη αποφάσεις της Alpha Bank και της προηγούμενης διοίκησής της. Η «σύμπραξη» Ψυχάρη και Alpha Bank, λοιπόν, ήταν αυτή που οδήγησε τον ΔΟΛ σε χρεοκοπία και τους εργαζόμενους του Οργανισμού στο να χάσουν όλα τα δικαιώματά τους. Βέβαια, για τους εργαζόμενους το κεφάλαιο αυτό παραμένει ανοιχτό, μέχρι την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης από τη Δικαιοσύνη, στην οποία προτίθενται να παρέμβουν προσκομίζοντας στοιχεία.
Τα “φάουλ” της Ειδικής Διαχείρισης του ΔΟΛ
Πέραν όλων αυτών, κάποιοι “ξεχνούν” ότι την άνοιξη του 2017, η εντολή του Δικαστηρίου προς τον Ειδικό Διαχειριστή, ήταν όχι απλά να διατηρήσει τον ΔΟΛ σε λειτουργία, αλλά και να τον πουλήσει σε λειτουργία, επειδή μόνον έτσι θα μπορούσε να εισπραχθεί το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα κατά την πώληση του Οργανισμού. Η εντολή αυτή δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα δίχως την ενεργό συμμετοχή του απλήρωτου προσωπικού του. Έτσι, κατέστη υποχρεωτική η διάσωση των θέσεων εργασίας κατά το χρονικό διάστημα υπαγωγής του ΔΟΛ σε ειδική διαχείριση και για το διάστημα που διήρκεσε αυτή.
Όμως, οι τράπεζες σήμερα θέλουν να ξεχαστεί, πως ακόμα και σε αυτήν την πλέον κρίσιμη περίοδο, επιχείρησαν να τορπιλίσουν την ολοκλήρωση της πώλησης του ΔΟΛ εν λειτουργία, διακόπτοντας τη χρηματοδότηση του Ειδικού Διαχειριστή, ο οποίος αφού “ξόδεψε” περίπου 1,8 εκατ. ευρώ, ξαφνικά σταμάτησε να πληρώνει τους εργαζόμενους. Κάποιοι, ήλπιζαν ότι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι θα εγκατέλειπαν τις θέσεις τους, διευκολύνοντας έτσι το σχέδιο εκποίησης των τίτλων του ΔΟΛ, στους επιχειρηματίες – φίλους της κυβέρνησης.
Όμως, τα “φάουλ” των τραπεζών και της Ειδικής Διαχείρισης του ΔΟΛ απέναντι στους απλήρωτους, αλλά αποφασισμένους εργαζόμενους του Οργανισμού, δεν σταμάτησαν εδώ. Ύστερα από την έκδοση των αποφάσεων περί αποδοχής της διαγωνιστικής διαδικασίας πώλησης του ΔΟΛ στην πλειοδότρια εταιρεία Alter Ego και λίγο πριν την υπογραφή της σχετικής σύμβασης μεταβίβασης, ο Ειδικός Διαχειριστής κάλεσε (ετεροχρονισμένα) τους εργαζόμενους σε διαβούλευση στις 2 Αυγούστου 2017, καθώς -όπως είπε- επρόκειτο να προβεί σε καταγγελία των συμβάσεων εργασίας, με την αιτιολογία ότι αυτές εμπίπτουν στον νόμο 1387/1983 για τις Ομαδικές Απολύσεις.
Σημειώνεται, ότι σύμφωνα με τον νόμο 4307/2014 (νόμος Δένδια), η πρόσκληση σε διαβούλευση, όπως και η τυχόν καταγγελία των συμβάσεων εργασίας, θα έπρεπε να διεξαχθεί μετά από τη μεταβίβαση της επιχείρησης στο νέο ιδιοκτήτη (Alter Ego). Όμως, στην περίπτωση του ΔΟΛ, η αναγγελία των απολύσεων (διότι, διαβούλευση σύμφωνα με το νόμο ουδέποτε υπήρξε) έγινε προτού ολοκληρωθεί η μεταβίβαση της επιχείρησης, με αποτέλεσμα να μην τηρηθεί το γράμμα του νόμου.
Κατέστη δηλαδή σαφής, η προσπάθεια του Ειδικού Διαχειριστή, για την ικανοποίηση της εικαζόμενης βούλησης του πλειοδότη, να αναλάβει μια επιχείρηση ουσιαστικά εκκαθαρισμένη, προκαλώντας την πρόωρη καταγγελία συμβάσεων με το πρόσχημα της επίσπευσης της διαδικασίας της ικανοποίησης των εργατικών απαιτήσεων, μέσω των αναγγελιών. Αυτή η τακτική αντίκειται στο νόμο, καθώς υπάρχει χρονική ανακολουθία.
Επίσης, από τον Ειδικό Διαχειριστή διαφεύγει ότι καταστρατηγήθηκαν όσα η εργατική νομοθεσία ορίζει για τις ομαδικές απολύσεις, αφού στην περίπτωση του ΔΟΛ μέσα σε μια ημέρα καταγγέλθηκαν συνολικά 424 συμβάσεις εργασίας! Σημειώνεται, ότι η τήρηση των ειδικών διατάξεων για τις ομαδικές απολύσεις δεν απαλλάσσει ούτε τον Ειδικό Διαχειριστή από την υποχρέωσή του να τηρήσει τις γενικές διατάξεις για την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου.
Έτσι, οι ομαδικές απολύσεις, όπως και κάθε απόλυση, ήταν υποχρεωτικό να γίνουν με επίδοση έγγραφης καταγγελίας και την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης σε κάθε εργαζόμενο, ώστε να έχουν ισχύ (η διαδικασία που ακολούθησε ο Ειδικός Διαχειριστής ελέγχεται ως καταχρηστική υπό το πρίσμα της διάταξης 281 του ΑΚ).
Στο πλαίσιο αυτό, οι εργαζόμενοι προσέφυγαν κατά ομάδες στα δικαστήρια. Όλες οι δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν από τον Ιούλιο του 2018 έως και τις πρώτες μέρες του 2019, αναφέρουν ότι ο Ειδικός Διαχειριστής οφείλει πρώτα να καταβάλει προνομιακά στους εργαζόμενους (ως προαφαιρούμενα) ολόκληρη την αποζημίωση απόλυσης και όλες τις δεδουλευμένες αποδοχές για το διάστημα της ειδικής διαχείρισης (άρθρο 104 περ. Δ΄ του ΠτΚ) και στη συνέχεια να προχωρήσει στη σύνταξη του πίνακα κατάταξης των αναγγελθέντων δανειστών.
Το βέβαιο είναι ότι εφόσον οι τράπεζες υλοποιήσουν την απειλή τους να αμφισβητήσουν τις δικαστικές αποφάσεις και να ανακόψουν τον πίνακα με τις αποζημιώσεις απόλυσης, οι εργαζόμενοι δεν θα μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα. Άλλωστε, έχουν μάθει να αγωνίζονται και το απέδειξαν όταν οι τράπεζες προσπαθούσαν να τους στραγγαλίσουν. Θα εκπλαγούν πολλοί από τα στοιχεία που θα κατατεθούν στη Δικαιοσύνη.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΟΛ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου