*
Ανασυγκρότηση
***
*
του Χρήστου Ξανθάκη
Συγγνώμη ρε παιδιά, συγγνώμη που καθυστέρησα μια μέρα να γράψω για τον Τσουκάτο, αλλά έχω κι εγώ τις προτεραιότητές μου. Πιο σοβαρό μου μοιάζει δηλαδή να αναδεικνύω το αντιφασιστικό ξέσπασμα του Γιώργου Κούδα, παρά να κάθομαι να διαβάζω και να σχολιάζω όσα είπε ο λαδέμπορας του ΠΑΣΟΚ. Όσα απολογήθηκε στη δίκη για τη Siemens αυτή η αδιανόητη ποντικομαμή, που κάποτε κυβερνούσε την Ελλάδα πίσω απ’ τις κουίντες. Και την τρέχουνε τώρα να στέκεται στο εδώλιο για ένα αδίκημα που έλαβε χώρα πριν από μια εικοσαετία. Τέτοια ταχύτητα ρε φίλε η ελληνική δικαιοσύνη, να ‘τανε έτσι ο Σπίντι Γκονζάλες θα τον είχαν κατασπαράξει τα γατιά όλου του κόσμου…
Πάμε όμως στην απολογία του συζύγου Πόπης και οφείλω να σημειώσω πως μόλις ανέγνωσα τα κύρια σημεία της μου ήρθε στο νου μια ωραία ιστοριούλα από το πολυαγαπημένο βιβλίο «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου». Ένα παραμυθάκι με πρωταγωνίστρια την πονηρή αλεπού:
«Μια φορά πάλι, έπεσε στον Ασπροπόταμο. Άμα είδε του όχτους του που ήταν δεξιά και αριστερά σαν μαχαίρια και ότι συνεπώς ήτο μάταιον να προσπαθήσει να βγει, εστρογγυλοκάθησε και είπε:
Ξέρω πως στη θάλασσα θα τελειώσω, αλλά βαριέμαι τα κλωθογυρίσματα του ποταμού...»
Κάπως έτσι κι ο Τσουκάτος. Από τη μία ζήτησε συγγνώμη κι από την άλλη δήλωσε ότι ήταν πιεσμένος. Από τη μία κλάφτηκε ότι τον χώσανε οι πρώην σύντροφοί του και από την άλλη εξήρε την ποιότητα των συνεργατών Σημίτη. Από τη μία αποκάλυψε ότι η ΠΑΣΟΚάρα έλαβε το 2000 ένα ποσό γύρω στα 16 δισεκατομμύρια δραχμές από τον ιδιωτικό τομέα κι από την άλλη αρνήθηκε να κατονομάσει τις εταιρείες που πρόσφεραν το μπερντέ. Γιατί δεν είναι σωστό, γιατί δεν είναι πρέπον, γιατί κάποιες απ’ αυτές «χρηματοδοτούν και σήμερα πολιτικά κόμματα από κονδύλια που έχουν για δημόσιες σχέσεις».
Ο βασιλιάς της κουτοπονηριάς, σα να λέμε! Που κλείνει το ματάκι στους κατηγόρους του, προσφέροντας μισές αλήθειες για λύτρα ελευθερίας. «Έτσι και με μπλέξετε χειρότερα», είναι σαν να τους απειλεί, «αυτά τα ονόματα των εταιρειών που ρίξανε τότε τα φράγκα στα μαύρα ταμεία του κόμματος θα τα αποκαλύψω ένα προς ένα. Και ψάξτε ύστερα εσείς να βρείτε πετσέτα μεγάλου μεγέθους, μπας και καταφέρετε να καλύψετε τον κώλο σας. Τσουκάτος σπρέχεν, δεν με είπανε “στρατηγό” για το τίποτα»!
Πονηρή αλεπού αναμφιβόλως, που όπως όλες οι πονηρές αλεπούδες πιάστηκε στην παγίδα και με τα τέσσερα πόδια. Και αγωνίζεται τώρα να ξεφύγει, απειλώντας θεούς και δαίμονες. Ως και για τις εκλογές του 2000 μίλησε, υποστηρίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ ξόδεψε για να τις κουλαντρίσει 4 δισεκατομμύρια δραχμές από την κρατική επιχορήγηση και άλλα 12 δισεκατομμύρια δραχμές από ιδιωτικές πηγές. Σύνολον δηλαδή 16 δισεκατομμύρια δραχμές, σχεδόν 50 εκατομμύρια ευρώ με τιμές του τότε, πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ με τιμές του σήμερα. Διότι η τυρόπιτα στου Λομποτέση δεν έκανε πριν από είκοσι χρόνια ούτε ενάμιση κατοστάρικο, ενώ πλέον τη χρεώνει 1 ευρώ και 40 λεπτά. Κι άμα σ’ αρέσει!
Αυτά συμβαίνουν όμως όταν θες να προσφέρεις. Δεν υπολογίζεις πόσα θα ξοδέψεις, το βάζεις βαθιά το χέρι στην τσέπη. Για την πατρίδα και με τρύπια κάλτσα θα κυκλοφορήσεις και με μπαλωμένο βρακί. Για να πάει μπροστά ο τόπος, για να μη μείνει μακέτο τούτο το έργο. Ευτυχώς να λέμε Παναγίτσα μου, που είχαμε πρωθυπουργό τον Σημίτη σ’ αυτή τη χώρα κι ευτυχώς που ο Σημίτης είχε δεξί χέρι τον χουβαρντά τον Τσουκάτο. Και ξεφραγκιαστήκανε οι άνθρωποι για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα φωτεινότερο αύριο, για μια ισχυρή Ελλάδα. Αμήν!
*
Συγγνώμη ρε παιδιά, συγγνώμη που καθυστέρησα μια μέρα να γράψω για τον Τσουκάτο, αλλά έχω κι εγώ τις προτεραιότητές μου. Πιο σοβαρό μου μοιάζει δηλαδή να αναδεικνύω το αντιφασιστικό ξέσπασμα του Γιώργου Κούδα, παρά να κάθομαι να διαβάζω και να σχολιάζω όσα είπε ο λαδέμπορας του ΠΑΣΟΚ. Όσα απολογήθηκε στη δίκη για τη Siemens αυτή η αδιανόητη ποντικομαμή, που κάποτε κυβερνούσε την Ελλάδα πίσω απ’ τις κουίντες. Και την τρέχουνε τώρα να στέκεται στο εδώλιο για ένα αδίκημα που έλαβε χώρα πριν από μια εικοσαετία. Τέτοια ταχύτητα ρε φίλε η ελληνική δικαιοσύνη, να ‘τανε έτσι ο Σπίντι Γκονζάλες θα τον είχαν κατασπαράξει τα γατιά όλου του κόσμου…
Πάμε όμως στην απολογία του συζύγου Πόπης και οφείλω να σημειώσω πως μόλις ανέγνωσα τα κύρια σημεία της μου ήρθε στο νου μια ωραία ιστοριούλα από το πολυαγαπημένο βιβλίο «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου». Ένα παραμυθάκι με πρωταγωνίστρια την πονηρή αλεπού:
«Μια φορά πάλι, έπεσε στον Ασπροπόταμο. Άμα είδε του όχτους του που ήταν δεξιά και αριστερά σαν μαχαίρια και ότι συνεπώς ήτο μάταιον να προσπαθήσει να βγει, εστρογγυλοκάθησε και είπε:
Ξέρω πως στη θάλασσα θα τελειώσω, αλλά βαριέμαι τα κλωθογυρίσματα του ποταμού...»
Κάπως έτσι κι ο Τσουκάτος. Από τη μία ζήτησε συγγνώμη κι από την άλλη δήλωσε ότι ήταν πιεσμένος. Από τη μία κλάφτηκε ότι τον χώσανε οι πρώην σύντροφοί του και από την άλλη εξήρε την ποιότητα των συνεργατών Σημίτη. Από τη μία αποκάλυψε ότι η ΠΑΣΟΚάρα έλαβε το 2000 ένα ποσό γύρω στα 16 δισεκατομμύρια δραχμές από τον ιδιωτικό τομέα κι από την άλλη αρνήθηκε να κατονομάσει τις εταιρείες που πρόσφεραν το μπερντέ. Γιατί δεν είναι σωστό, γιατί δεν είναι πρέπον, γιατί κάποιες απ’ αυτές «χρηματοδοτούν και σήμερα πολιτικά κόμματα από κονδύλια που έχουν για δημόσιες σχέσεις».
Ο βασιλιάς της κουτοπονηριάς, σα να λέμε! Που κλείνει το ματάκι στους κατηγόρους του, προσφέροντας μισές αλήθειες για λύτρα ελευθερίας. «Έτσι και με μπλέξετε χειρότερα», είναι σαν να τους απειλεί, «αυτά τα ονόματα των εταιρειών που ρίξανε τότε τα φράγκα στα μαύρα ταμεία του κόμματος θα τα αποκαλύψω ένα προς ένα. Και ψάξτε ύστερα εσείς να βρείτε πετσέτα μεγάλου μεγέθους, μπας και καταφέρετε να καλύψετε τον κώλο σας. Τσουκάτος σπρέχεν, δεν με είπανε “στρατηγό” για το τίποτα»!
Πονηρή αλεπού αναμφιβόλως, που όπως όλες οι πονηρές αλεπούδες πιάστηκε στην παγίδα και με τα τέσσερα πόδια. Και αγωνίζεται τώρα να ξεφύγει, απειλώντας θεούς και δαίμονες. Ως και για τις εκλογές του 2000 μίλησε, υποστηρίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ ξόδεψε για να τις κουλαντρίσει 4 δισεκατομμύρια δραχμές από την κρατική επιχορήγηση και άλλα 12 δισεκατομμύρια δραχμές από ιδιωτικές πηγές. Σύνολον δηλαδή 16 δισεκατομμύρια δραχμές, σχεδόν 50 εκατομμύρια ευρώ με τιμές του τότε, πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ με τιμές του σήμερα. Διότι η τυρόπιτα στου Λομποτέση δεν έκανε πριν από είκοσι χρόνια ούτε ενάμιση κατοστάρικο, ενώ πλέον τη χρεώνει 1 ευρώ και 40 λεπτά. Κι άμα σ’ αρέσει!
Αυτά συμβαίνουν όμως όταν θες να προσφέρεις. Δεν υπολογίζεις πόσα θα ξοδέψεις, το βάζεις βαθιά το χέρι στην τσέπη. Για την πατρίδα και με τρύπια κάλτσα θα κυκλοφορήσεις και με μπαλωμένο βρακί. Για να πάει μπροστά ο τόπος, για να μη μείνει μακέτο τούτο το έργο. Ευτυχώς να λέμε Παναγίτσα μου, που είχαμε πρωθυπουργό τον Σημίτη σ’ αυτή τη χώρα κι ευτυχώς που ο Σημίτης είχε δεξί χέρι τον χουβαρντά τον Τσουκάτο. Και ξεφραγκιαστήκανε οι άνθρωποι για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα φωτεινότερο αύριο, για μια ισχυρή Ελλάδα. Αμήν!
---
newpost
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου