*
Ανασυγκρότηση
***
*
του Αρη Χατζηστεφάνου στο info-war
Τις τελευταίες ώρες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κυνήγι μαγισσών από οπαδούς της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης εναντίον όσων ασκούν κριτική στην παρούσα και σε προηγούμενες κυβερνήσεις για την τραγωδία που προκάλεσαν οι πυρκαγιές στην Αττική.
Όποιος τολμήσει να μιλήσει αντιμετωπίζεται λες και προέταξε τα στήθη του για να κλείσει το δρόμο στους πυροσβέστες ή σαν να έκανε σαμποτάζ στα αεροπλάνα της πυροσβεστικής.
Η πρακτική είναι συνήθης και εφαρμόζεται από κάθε κυβέρνηση που επιχειρεί να συγκαλύψει τις ευθύνες της – ειδικά, όπως μας θύμισε και ο δημοσιογράφος Χρήστος Αβραμίδης, τις πρώτες 72 ώρες της κρίσης, όταν το θέμα βρίσκεται στην κορυφή της επικαιρότητας.
Ύστερα από κάθε τρομοκρατική ενέργεια στη Γαλλία όσοι αναφέρονται στην εξωτερική πολιτική που ασκεί το Παρίσι στην ευρύτερη Μέση Ανατολή ή στις συνθήκες στα γαλλικά προάστια, οι οποίες οπλίζουν τα χέρια των τρομοκρατών, αντιμετωπίζεται σχεδόν σαν προδότες από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Το μόνο που δικαιούσαι να πεις είναι ότι «η σκέψη μας βρίσκεται στις οικογένειες των θυμάτων».
Όταν κάποιος ένοπλος σκορπά τον τρόμο σε ένα αμερικανικό σχολείο, δεν πρέπει να μιλάς για το δικαίωμα οπλοκατοχής, για τη διάλυση των υπηρεσιών πρόνοιας (και κυρίως ψυχικής υγείας) ή για οποιονδήποτε άλλο παράγοντα θα μπορούσε να εξηγήσει το φαινόμενο και να αποτρέψει παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Πρέπει μόνο να προσευχηθείς για τα θύματα.
Η ειδοποιός διαφορά στις πρόσφατες πυρκαγιές είναι ότι τη συγκεκριμένη πρακτική δεν την υιοθέτησε μόνο η κυβέρνηση αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν είναι η στιγμή για απόδοση ευθυνών αλλά για «ενότητα και αλληλεγγύη» σημείωσε ο αρχηγός της ΝΔ. Όσα μάλιστα από τα στελέχη της ΝΔ δεν πρόλαβαν να ενημερωθούν για τη νέα γραμμή δέχθηκαν δημόσιες επιπλήξεις (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Κουμουτσάκο που τα έσουρε στον Κύρτσο).
Τι συνέβη λοιπόν εδώ; Οι παλιές κομματικές αντιπαλότητες έδωσαν τη θέση τους στην «πολιτική αβρότητα»; Και αν είναι έτσι γιατί τα νεοδημοκρατικά ΜΜΕ, όπως ο ΣΚΑΙ, συνεχίζουν τις ανηλεείς (και συχνά άδικες ή χυδαίες) επιθέσεις προς την κυβέρνηση;
Το «παράδοξο» φαινόμενο έχει φυσικά μια πολύ απλή εξήγηση. Αυτή τη φορά η κριτική των πολιτών δεν περιορίστηκε σε ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού (για την οποία κάθε κυβέρνηση απαντά με το γνωστό «εμείς χάος παραλάβαμε») αλλά σε πολιτικές επιλογές που είναι κοινές σε όλα τα κόμματα τα οποία έχουν κυβερνήσει στα χρόνια των μνημονίων.
Οι άνθρωποι εξοργίζονται όταν βλέπουν τον Γιούνκερ και άλλους Ευρωπαίους αξιωματούχους να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα, γιατί γνωρίζουν ότι αυτοί επέβαλαν τα μέτρα λιτότητας που διέλυσαν τον κρατικό μηχανισμό και εξαφάνισαν τα κονδύλια για την πυρασφάλεια.
Οι άνθρωποι εξοργίζονται όταν ακούν τον Αμβρόσιο να αποδίδει την πυρκαγιά στην «αθεΐα» της κυβέρνησης γιατί θυμούνται ότι σε αυτή τη χώρα αντί να προσλαμβάνουμε γιατρούς και πυροσβέστες πληρώνουμε παπάδες (κυριολεκτικά).
Οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά πόσα πυροσβεστικά αεροσκάφη θα διαθέταμε εάν δεν ήμασταν η δεύτερη χώρα μετά τις ΗΠΑ σε πολεμικές δαπάνες στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ – και η μοναδική η οποία εν μέσω κρίσης αύξησε τον αμυντικό προϋπολογισμό και δέχθηκε γι αυτό τα εύσημα της Ουάσινγκτον.
Σε αυτή την οργή όμως δεν έχει τίποτα να απαντήσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Yπέγραψε τα ίδια μνημόνια, πλήρωσε τους ίδιους παπάδες και ενέκρινε τις ίδιες πολεμικές δαπάνες με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Δεν θα μας πείτε λοιπόν εσείς πότε θα σας ασκήσουμε κριτική.
Μπορούμε να αμφισβητούμε τις προθέσεις σας ενώ παράλληλα συγκεντρώνουμε τρόφιμα ή δίνουμε αίμα για τους τραυματίες.
Μπορούμε να μετράμε τις μνημονιακές ελλείψεις, που εσείς προκαλέσατε στον κρατικό μηχανισμό, ενώ παράλληλα υμνούμε με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας τους ηρωικούς πυροσβέστες και τους εθελοντές που σώζουν ζωές.
Μπορούμε να μετράμε πόσα πυροσβεστικά αεροπλάνα θυσιάσατε για να αγοράσετε τις φρεγάτες που ζητούσαν οι πιστωτές της Ελλάδας και τα F-35 που σας «σπρώχνει» η Ουάσινγκτον.
Υ.Γ 1 Aν πιστεύετε, όπως ορισμένοι, ότι τα επικριτικά σχόλιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δυσχεραίνουν την μετάδοση χρηστικών πληροφοριών για τους πληγέντες ρίξτε πρώτα μια ματιά στο twitter της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας που από χτες ανέβαζε περισσότερες δηλώσεις πολιτικών παρά πληροφορίες που θα βοηθούσαν στη εκκένωση των περιοχών που επλήγησαν.
Υ.Γ 2 Το μίσος μας μεγαλώνει για τους Έλληνες ναζιστές της Χ.Α που φωτογραφίζονται μπροστά στα αποκαΐδια για μερικές ψήφους και η ευγνωμοσύνη μας γιγαντώνεται για τους Αιγύπτιους ψαράδες που σώζουν συμπολίτες μας και τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι ύστερα από πρόσκληση της πρεσβείας τους, προσφέρουν αίμα στους τραυματίες. Στις μεγάλες καταστροφές δεν θέλουμε εθνική ενότητα. Θέλουμε ανθρωπιά.
Υ.Γ Όπως έχουμε πει πολλές φορές δεν υπάρχουν φυσικές καταστροφές. Όταν ένα φυσικό φαινόμενο κάνει την εμφάνισή του σε κατοικημένες περιοχές αυτομάτως μετατρέπεται σε πολιτικό γεγονός και δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια αλλά με πολιτικές πράξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ το γνώριζε στις πυρκαγιές του 2007 αλλά το ξέχασε στις πυρκαγιές του 2018.
*
Δεν θα μας πείτε εσείς
πότε θα σας ασκήσουμε κριτική
Τις τελευταίες ώρες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κυνήγι μαγισσών από οπαδούς της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης εναντίον όσων ασκούν κριτική στην παρούσα και σε προηγούμενες κυβερνήσεις για την τραγωδία που προκάλεσαν οι πυρκαγιές στην Αττική.
Όποιος τολμήσει να μιλήσει αντιμετωπίζεται λες και προέταξε τα στήθη του για να κλείσει το δρόμο στους πυροσβέστες ή σαν να έκανε σαμποτάζ στα αεροπλάνα της πυροσβεστικής.
Η πρακτική είναι συνήθης και εφαρμόζεται από κάθε κυβέρνηση που επιχειρεί να συγκαλύψει τις ευθύνες της – ειδικά, όπως μας θύμισε και ο δημοσιογράφος Χρήστος Αβραμίδης, τις πρώτες 72 ώρες της κρίσης, όταν το θέμα βρίσκεται στην κορυφή της επικαιρότητας.
Ύστερα από κάθε τρομοκρατική ενέργεια στη Γαλλία όσοι αναφέρονται στην εξωτερική πολιτική που ασκεί το Παρίσι στην ευρύτερη Μέση Ανατολή ή στις συνθήκες στα γαλλικά προάστια, οι οποίες οπλίζουν τα χέρια των τρομοκρατών, αντιμετωπίζεται σχεδόν σαν προδότες από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Το μόνο που δικαιούσαι να πεις είναι ότι «η σκέψη μας βρίσκεται στις οικογένειες των θυμάτων».
Όταν κάποιος ένοπλος σκορπά τον τρόμο σε ένα αμερικανικό σχολείο, δεν πρέπει να μιλάς για το δικαίωμα οπλοκατοχής, για τη διάλυση των υπηρεσιών πρόνοιας (και κυρίως ψυχικής υγείας) ή για οποιονδήποτε άλλο παράγοντα θα μπορούσε να εξηγήσει το φαινόμενο και να αποτρέψει παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Πρέπει μόνο να προσευχηθείς για τα θύματα.
Η ειδοποιός διαφορά στις πρόσφατες πυρκαγιές είναι ότι τη συγκεκριμένη πρακτική δεν την υιοθέτησε μόνο η κυβέρνηση αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν είναι η στιγμή για απόδοση ευθυνών αλλά για «ενότητα και αλληλεγγύη» σημείωσε ο αρχηγός της ΝΔ. Όσα μάλιστα από τα στελέχη της ΝΔ δεν πρόλαβαν να ενημερωθούν για τη νέα γραμμή δέχθηκαν δημόσιες επιπλήξεις (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Κουμουτσάκο που τα έσουρε στον Κύρτσο).
Τι συνέβη λοιπόν εδώ; Οι παλιές κομματικές αντιπαλότητες έδωσαν τη θέση τους στην «πολιτική αβρότητα»; Και αν είναι έτσι γιατί τα νεοδημοκρατικά ΜΜΕ, όπως ο ΣΚΑΙ, συνεχίζουν τις ανηλεείς (και συχνά άδικες ή χυδαίες) επιθέσεις προς την κυβέρνηση;
Το «παράδοξο» φαινόμενο έχει φυσικά μια πολύ απλή εξήγηση. Αυτή τη φορά η κριτική των πολιτών δεν περιορίστηκε σε ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού (για την οποία κάθε κυβέρνηση απαντά με το γνωστό «εμείς χάος παραλάβαμε») αλλά σε πολιτικές επιλογές που είναι κοινές σε όλα τα κόμματα τα οποία έχουν κυβερνήσει στα χρόνια των μνημονίων.
Οι άνθρωποι εξοργίζονται όταν βλέπουν τον Γιούνκερ και άλλους Ευρωπαίους αξιωματούχους να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα, γιατί γνωρίζουν ότι αυτοί επέβαλαν τα μέτρα λιτότητας που διέλυσαν τον κρατικό μηχανισμό και εξαφάνισαν τα κονδύλια για την πυρασφάλεια.
Οι άνθρωποι εξοργίζονται όταν ακούν τον Αμβρόσιο να αποδίδει την πυρκαγιά στην «αθεΐα» της κυβέρνησης γιατί θυμούνται ότι σε αυτή τη χώρα αντί να προσλαμβάνουμε γιατρούς και πυροσβέστες πληρώνουμε παπάδες (κυριολεκτικά).
Οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά πόσα πυροσβεστικά αεροσκάφη θα διαθέταμε εάν δεν ήμασταν η δεύτερη χώρα μετά τις ΗΠΑ σε πολεμικές δαπάνες στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ – και η μοναδική η οποία εν μέσω κρίσης αύξησε τον αμυντικό προϋπολογισμό και δέχθηκε γι αυτό τα εύσημα της Ουάσινγκτον.
Σε αυτή την οργή όμως δεν έχει τίποτα να απαντήσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Yπέγραψε τα ίδια μνημόνια, πλήρωσε τους ίδιους παπάδες και ενέκρινε τις ίδιες πολεμικές δαπάνες με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Δεν θα μας πείτε λοιπόν εσείς πότε θα σας ασκήσουμε κριτική.
Μπορούμε να αμφισβητούμε τις προθέσεις σας ενώ παράλληλα συγκεντρώνουμε τρόφιμα ή δίνουμε αίμα για τους τραυματίες.
Μπορούμε να μετράμε τις μνημονιακές ελλείψεις, που εσείς προκαλέσατε στον κρατικό μηχανισμό, ενώ παράλληλα υμνούμε με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας τους ηρωικούς πυροσβέστες και τους εθελοντές που σώζουν ζωές.
Μπορούμε να μετράμε πόσα πυροσβεστικά αεροπλάνα θυσιάσατε για να αγοράσετε τις φρεγάτες που ζητούσαν οι πιστωτές της Ελλάδας και τα F-35 που σας «σπρώχνει» η Ουάσινγκτον.
Υ.Γ 1 Aν πιστεύετε, όπως ορισμένοι, ότι τα επικριτικά σχόλιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δυσχεραίνουν την μετάδοση χρηστικών πληροφοριών για τους πληγέντες ρίξτε πρώτα μια ματιά στο twitter της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας που από χτες ανέβαζε περισσότερες δηλώσεις πολιτικών παρά πληροφορίες που θα βοηθούσαν στη εκκένωση των περιοχών που επλήγησαν.
Υ.Γ 2 Το μίσος μας μεγαλώνει για τους Έλληνες ναζιστές της Χ.Α που φωτογραφίζονται μπροστά στα αποκαΐδια για μερικές ψήφους και η ευγνωμοσύνη μας γιγαντώνεται για τους Αιγύπτιους ψαράδες που σώζουν συμπολίτες μας και τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι ύστερα από πρόσκληση της πρεσβείας τους, προσφέρουν αίμα στους τραυματίες. Στις μεγάλες καταστροφές δεν θέλουμε εθνική ενότητα. Θέλουμε ανθρωπιά.
Υ.Γ Όπως έχουμε πει πολλές φορές δεν υπάρχουν φυσικές καταστροφές. Όταν ένα φυσικό φαινόμενο κάνει την εμφάνισή του σε κατοικημένες περιοχές αυτομάτως μετατρέπεται σε πολιτικό γεγονός και δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια αλλά με πολιτικές πράξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ το γνώριζε στις πυρκαγιές του 2007 αλλά το ξέχασε στις πυρκαγιές του 2018.
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου