*
Νίκος Μποζιονέλος
Τι έφταιξε κι έχουμε παγώσει, μετρώντας νεκρούς κάθε μέρα;
Τι πήγε τόσο λάθος και συνάνθρωποί μας, που ήταν σε διακοπές ή έκαναν κοντινή εκδρομή, κατέληξαν στο νεκροτομείο απανθρακωμένοι ή πνιγμένοι;
Στα κυριότερα, η παντελής έλλειψη παιδείας σε διαχείριση καταστροφών και κρίσεων. Κανένα παιδί δεν μεγαλώνει μαθαίνοντας τέτοιες πληροφορίες. Ελάχιστοι γονείς ή ενήλικοι γνωρίζουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν όταν βλέπουν φωτιά απέναντι.
Ηλικιωμένοι έμειναν στα σπίτια τους, αρνούμενοι ακόμη και τις εκκλήσεις των πυροσβεστών στο Μάτι, και κάηκαν. Άλλοι παράτησαν αυτοκίνητα, παίρνοντας και τα κλειδιά, στη μέση του στενότατου παραλιακού δρόμου της περιοχής (όπου ίσα ίσα χωράει να περάσει ένα αυτοκίνητο και είναι διπλής κατεύθυνσης), εμποδίζοντας εντέλει την άφιξη πυροσβεστικών και ασθενοφόρων που έσπευσαν για να τους σώσουν. Αδιανόητες καταστάσεις, αδιανόητες…
Το χειρότερο είναι ο πανικός και οι αρκετοί, οι περισσότεροι ίσως, νεκροί των πυρκαγιών, είτε δεν αντιλήφθηκαν τι γινόταν είτε την κρίσιμη στιγμή πήραν τη μοιραία επιλογή. Είδα τις προάλλες, μου το ‘στειλε συνάδελφος, το προφίλ ενός που χάθηκε, όπως και η σύζυγός του. Στην τελευταία ανάρτηση έγραφε «Αν δεν γίνει ένα θαύμα θα καεί πολύς κόσμος» και στην αμέσως προηγούμενη τραβάει βίντεο με τη φωτιά να βρίσκεται όχι πιο μακριά από τα 300 μέτρα. Γιατί δεν έφυγε κι έμεινε εκεί, ένας Θεός ξέρει…
Θα μου πεις, με 8 μποφόρ η φωτιά τρέχει σαν τον Μπολτ, τι να προλάβεις να κάνεις; Το αν δόθηκε εντολή εκκένωσης ή όχι είναι ένα θέμα, αφού έγινε γνωστό ότι κατασκηνώσεις εκκενώθηκαν εγκαίρως. Οι παραλίες και οι λουόμενοι όμως, πόσο γρήγορα ενημερώθηκαν ή αντιλήφθηκαν ότι η φωτιά ερχόταν κατά πάνω τους; Ωστόσο από τη στιγμή που πέρασε τη φυσική αντιπυρική ζώνη της λεωφόρου Μαραθώνος, την οποία η φωτιά πέρασε σαν να μην υπήρχε, μόνο η άμεση αντίληψη της κατάστασης σε έσωζε..
Το φονικό, διότι περί φονικού πρόκειται, έχει πάρα πολλές προεκτάσεις. Και ευθύνες.
Το Μάτι είναι έτσι διαμορφωμένο που διαφυγή σε τέτοια φωτιά, δεν υπάρχει. Αποδείχθηκε με τον πλέον μακάβριο τρόπο.
Έχει την ευθύνη των δασαρχείων που απαγορεύουν ακόμη και την τοποθέτηση κρουνών σε τέτοιες περιοχές, για να μην πούμε για τα πεύκα που απαγορεύεται να τα κλαδέψεις ακόμη κι αν είναι μέσα στο σπίτι σου. Τα πεύκα που με τα εύφλεκτα κουκουνάρια απλώνουν μια πυρκαγιά σε χρόνο dt.
από το fb
***
*
*
Όταν έχω οργή, συχνά γράφω.
Μην πατήσετε like. Απλά διαβάστε το. Ίσως συμφωνούμε...
Τι έφταιξε κι έχουμε παγώσει, μετρώντας νεκρούς κάθε μέρα;
Τι πήγε τόσο λάθος και συνάνθρωποί μας, που ήταν σε διακοπές ή έκαναν κοντινή εκδρομή, κατέληξαν στο νεκροτομείο απανθρακωμένοι ή πνιγμένοι;
Στα κυριότερα, η παντελής έλλειψη παιδείας σε διαχείριση καταστροφών και κρίσεων. Κανένα παιδί δεν μεγαλώνει μαθαίνοντας τέτοιες πληροφορίες. Ελάχιστοι γονείς ή ενήλικοι γνωρίζουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν όταν βλέπουν φωτιά απέναντι.
Ηλικιωμένοι έμειναν στα σπίτια τους, αρνούμενοι ακόμη και τις εκκλήσεις των πυροσβεστών στο Μάτι, και κάηκαν. Άλλοι παράτησαν αυτοκίνητα, παίρνοντας και τα κλειδιά, στη μέση του στενότατου παραλιακού δρόμου της περιοχής (όπου ίσα ίσα χωράει να περάσει ένα αυτοκίνητο και είναι διπλής κατεύθυνσης), εμποδίζοντας εντέλει την άφιξη πυροσβεστικών και ασθενοφόρων που έσπευσαν για να τους σώσουν. Αδιανόητες καταστάσεις, αδιανόητες…
Το χειρότερο είναι ο πανικός και οι αρκετοί, οι περισσότεροι ίσως, νεκροί των πυρκαγιών, είτε δεν αντιλήφθηκαν τι γινόταν είτε την κρίσιμη στιγμή πήραν τη μοιραία επιλογή. Είδα τις προάλλες, μου το ‘στειλε συνάδελφος, το προφίλ ενός που χάθηκε, όπως και η σύζυγός του. Στην τελευταία ανάρτηση έγραφε «Αν δεν γίνει ένα θαύμα θα καεί πολύς κόσμος» και στην αμέσως προηγούμενη τραβάει βίντεο με τη φωτιά να βρίσκεται όχι πιο μακριά από τα 300 μέτρα. Γιατί δεν έφυγε κι έμεινε εκεί, ένας Θεός ξέρει…
Θα μου πεις, με 8 μποφόρ η φωτιά τρέχει σαν τον Μπολτ, τι να προλάβεις να κάνεις; Το αν δόθηκε εντολή εκκένωσης ή όχι είναι ένα θέμα, αφού έγινε γνωστό ότι κατασκηνώσεις εκκενώθηκαν εγκαίρως. Οι παραλίες και οι λουόμενοι όμως, πόσο γρήγορα ενημερώθηκαν ή αντιλήφθηκαν ότι η φωτιά ερχόταν κατά πάνω τους; Ωστόσο από τη στιγμή που πέρασε τη φυσική αντιπυρική ζώνη της λεωφόρου Μαραθώνος, την οποία η φωτιά πέρασε σαν να μην υπήρχε, μόνο η άμεση αντίληψη της κατάστασης σε έσωζε..
Το φονικό, διότι περί φονικού πρόκειται, έχει πάρα πολλές προεκτάσεις. Και ευθύνες.
Το Μάτι είναι έτσι διαμορφωμένο που διαφυγή σε τέτοια φωτιά, δεν υπάρχει. Αποδείχθηκε με τον πλέον μακάβριο τρόπο.
Έχει την ευθύνη των δασαρχείων που απαγορεύουν ακόμη και την τοποθέτηση κρουνών σε τέτοιες περιοχές, για να μην πούμε για τα πεύκα που απαγορεύεται να τα κλαδέψεις ακόμη κι αν είναι μέσα στο σπίτι σου. Τα πεύκα που με τα εύφλεκτα κουκουνάρια απλώνουν μια πυρκαγιά σε χρόνο dt.
Έχει την ευθύνη των τοπικών «αρχόντων» που κινούνται αργά τα ζα.
Έχει την ευθύνη της πολιτείας η οποία εμφανίζεται περίλυπη στις κάμερες αλλά μέτρα… μηδέν. Άκουγα το πρωί τον διακεκριμένο επιστήμονα (σ.σ. θα τον θυμάστε από την εποχή του τσουνάμι, πλέον έχει εντρυφήσει στις δασικές πυρκαγιές) να αναφέρεται στις προσομοιώσεις πυρκαγιών που έκανε το υπουργείο Προστασίας το 2014 και έκτοτε… τίποτε. Και στην ατάκα ότι η φωτιά σε Νέο Βουτζά, Ραφήνα και Μάτι έγινε στο χειρότερο σημείο, απόρησε: «αφού ήταν το χειρότερο σημείο, γιατί δεν έγινε ποτέ μια προσομοίωση για να δούμε πώς ο αέρας κινεί τη φλόγα και προς τα πού, ώστε να λάβουμε μέτρα;». Ελα ντε…
Και φυσικά, καμία μέριμνα από τους δημάρχους για άμεση αντίδραση. Μέχρι να θυμηθεί ο ένας σε ποιον πρέπει να μιλήσει και τι να κάνει, ή να βρει τον «απέναντι» δήμαρχο (σ.σ. Ραφήνα και Μάτι είναι δίπλα-δίπλα) η φωτιά είχε φτάσει στην παραλία. Φυσικά οι περισσότεροι εξ αυτών, αυθαίρετα σπίτια έχουν. Που νομιμοποίησαν η χούντα και μετά ο νόμος Τρίτση.
Και μέσα σε όλα, η μιντιακή και πολιτική εκμετάλλευση των νεκρών και των παθόντων. Ποιος θα βγάλει πρώτος τον αριθμό (και όχι επίσημο) νεκρών, ποιος θα ανεβάσει πρώτος φωτογραφία, σε ποια κάμερα θα κλάψει συγγενής, πόσο γρήγορα η κυβέρνηση θα τάξει χρήματα κλπ., πώς θα κατηγορήσει η αντιπολίτευση
Ειρήσθω εν παρόδω η διαρκής άνοδος των social media εκτός του ότι μας κάνει να οργιζόμαστε με αυτά που διαβάζουμε κάθε μέρα, θαρρώ ότι βοηθά τη νεολαία σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι εικόνες και τα βίντεο μένουν στη συνείδηση, για την επόμενη φορά. Διότι, σε αυτό το κράτος, τα ερωτήματα μετά από κάθε τέτοια τραγωδία είναι «πού και πόσοι» για την επόμενη φορά.
Τουλάχιστον η αλληλεγγύη τούτη τη φορά ήταν τεράστια, μαζεύτηκαν από σοβαρές πρωτοβουλίες δεκάδες τόνοι προϊόντων. Ας ελπίσουμε να καταλήξουν εκεί που πρέπει και όχι όμως με την ανάλογη αλληλεγγύη τότε στο τσουνάμι, που μια ΜΚΟ έστειλε στην Ταϊλάνδη γούνες και εσώρουχα…
Και ναι, μερικοί πιστεύουν ακόμη ότι καιγόμαστε επειδή… μας καίνε. Αλλά μόνο εμάς. Το ότι Πολωνία, Σουηδία, Λετονία και άλλες χώρες είχαν τεράστιες πυρκαγιές αλλά σχεδόν χωρίς θύματα, είναι μια μικρή λεπτομέρεια που χαλά την ιστορία… Και ότι έχουμε ανίκανους κυβερνώντες, καμία παιδεία διαχείρισης κρίσεων και γενικά καμία παιδεία, αποδεικνύει ότι δεν είμαστε η χώρα της νότιας Ευρώπης αλλά η βορειότερη χώρα της Αφρικής.
Και μέσα σε όλα, η μιντιακή και πολιτική εκμετάλλευση των νεκρών και των παθόντων. Ποιος θα βγάλει πρώτος τον αριθμό (και όχι επίσημο) νεκρών, ποιος θα ανεβάσει πρώτος φωτογραφία, σε ποια κάμερα θα κλάψει συγγενής, πόσο γρήγορα η κυβέρνηση θα τάξει χρήματα κλπ., πώς θα κατηγορήσει η αντιπολίτευση
Ειρήσθω εν παρόδω η διαρκής άνοδος των social media εκτός του ότι μας κάνει να οργιζόμαστε με αυτά που διαβάζουμε κάθε μέρα, θαρρώ ότι βοηθά τη νεολαία σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι εικόνες και τα βίντεο μένουν στη συνείδηση, για την επόμενη φορά. Διότι, σε αυτό το κράτος, τα ερωτήματα μετά από κάθε τέτοια τραγωδία είναι «πού και πόσοι» για την επόμενη φορά.
Τουλάχιστον η αλληλεγγύη τούτη τη φορά ήταν τεράστια, μαζεύτηκαν από σοβαρές πρωτοβουλίες δεκάδες τόνοι προϊόντων. Ας ελπίσουμε να καταλήξουν εκεί που πρέπει και όχι όμως με την ανάλογη αλληλεγγύη τότε στο τσουνάμι, που μια ΜΚΟ έστειλε στην Ταϊλάνδη γούνες και εσώρουχα…
Και ναι, μερικοί πιστεύουν ακόμη ότι καιγόμαστε επειδή… μας καίνε. Αλλά μόνο εμάς. Το ότι Πολωνία, Σουηδία, Λετονία και άλλες χώρες είχαν τεράστιες πυρκαγιές αλλά σχεδόν χωρίς θύματα, είναι μια μικρή λεπτομέρεια που χαλά την ιστορία… Και ότι έχουμε ανίκανους κυβερνώντες, καμία παιδεία διαχείρισης κρίσεων και γενικά καμία παιδεία, αποδεικνύει ότι δεν είμαστε η χώρα της νότιας Ευρώπης αλλά η βορειότερη χώρα της Αφρικής.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου