*
Από τη Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ της Κυριακής
Η είδηση του μιντιακού ρεπορτάζ δεν φαίνεται να σοκάρει κανέναν. Όλες μαζί οι κυριακάτικες εφημερίδες πουλάνε στο περίπτερο κάτι περισσότερο από 200 χιλιάδες φύλλα. Δεκατρία συνολικά έντυπα έχουν μόλις 200 χιλιάδες αναγνώστες! Όταν πριν 20 χρόνια, πούλαγαν περί το ενάμισυ εκατομμύριο και πριν δέκα χρόνια περί τις 800 χιλιάδες φύλλα. Το γεγονός δεν δείχνει να πτοεί τους νυν μιντιάρχες οι οποίοι συνεχίζουν την ίδια ακριβώς τακτική. Αυτή που έφερε τον έντυπο Τύπο στο χείλος της εξαφάνισης. Δεν επενδύουν στη μοναδική δύναμη που διαθέτουν, το δημοσιογραφικό προσωπικό και την άσκηση της δημοσιογραφίας. Απολύουν, δεν πληρώνουν μισθούς, δεν ενδιαφέρονται για γεγονότα και ειδήσεις αλλά-όπως πάντα-λειτουργούν τις εφημερίδες τους ως φορείς άκησης πιέσεων και ποικίλων εκβιασμών. Ως στρουθοκάμηλοι, βάζουν το κεφάλι στην άμμο και δεν βλέπουν πως απλά θα εξαφανιστούν.
Και μαζί με τις εφημερίδες θα εξαφανιστεί η μοναδική πηγή άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.
Γιατί εκτός από τα non paper κυβέρνησης, υπουργείων, πολιτικών κομμάτων, πολιτικών προσώπων, θεσμικών οργάνων, τηλεοπτικών καναλιών, φανερών και αφανών επιχειρηματικών συμφερόντων, εκτός από τα κυβερνητικά και ελεγχόμενα κομματικά ρεπορτάζ του ΑΠΕ και της κρατικής τηλεόρασης, με τα οποία τροφοδοτείται μια τεράστια μηχανή χειραγώγησης σε τηλεόραση και Διαδίκτυο, μόνο σε εφημερίδες μπορεί να βρεί κάποιος έρευνες, ρεπορτάζ, ειδήσεις και ενίοτε, αποκαλύψεις. Μόνο στις εφημερίδες σιγοκαίει ακόμη η καρδιά του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.
Οι εφημερίδες και η δημοσιογραφία από πάντα ήταν μέσον και σκοπός προπαγάνδας και χειραγώγησης των πολιτών, της κοινής γνώμης. Με όρους όμως και κανόνες για τους οποίους δημιουργήθηκε ολόκληρη επιστήμη. Στην Ελλάδα πολύ πριν την κρίση στον παγκόσμιο έντυπο Τύπο, την εποχή του ευρώ και του εκσυγχρονισμού, ο Τύπος μαζί και οι δημοσιογράφοι εκμαυλίστηκαν, χειραγωγήθηκαν επιχειρηματικά και ιδεολογικά. Παρέδωσαν τις εφημερίδες και τη δημοσιογραφία σε κάθε είδους συμφέροντα για να γίνουν κάποιοι λοχαγοί της δημοσιογραφίας, στρατηγοί και εκδότες. Η λειτουργία του Τύπου ήδη από το 1998 και μετά ως μέσον επίθεσης ενάντια στην κοινωνία και το λαό, ενάντια δηλαδή στους ίδιους τους «πελάτες» των εφημερίδων, ήταν η αρχή τους τέλους τους. Με τη συκοφάντηση, τρομοκράτηση και επίθεση ενάντια στην κοινωνία, είχαν πρόσκαιρα κέρδη. Αυτά πλέον εξανεμίστηκαν. Τώρα δεν έχουν σε ποιους να απευθυνθούν. Και η κατρακύλα συνεχίζεται…
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Η είδηση του μιντιακού ρεπορτάζ δεν φαίνεται να σοκάρει κανέναν. Όλες μαζί οι κυριακάτικες εφημερίδες πουλάνε στο περίπτερο κάτι περισσότερο από 200 χιλιάδες φύλλα. Δεκατρία συνολικά έντυπα έχουν μόλις 200 χιλιάδες αναγνώστες! Όταν πριν 20 χρόνια, πούλαγαν περί το ενάμισυ εκατομμύριο και πριν δέκα χρόνια περί τις 800 χιλιάδες φύλλα. Το γεγονός δεν δείχνει να πτοεί τους νυν μιντιάρχες οι οποίοι συνεχίζουν την ίδια ακριβώς τακτική. Αυτή που έφερε τον έντυπο Τύπο στο χείλος της εξαφάνισης. Δεν επενδύουν στη μοναδική δύναμη που διαθέτουν, το δημοσιογραφικό προσωπικό και την άσκηση της δημοσιογραφίας. Απολύουν, δεν πληρώνουν μισθούς, δεν ενδιαφέρονται για γεγονότα και ειδήσεις αλλά-όπως πάντα-λειτουργούν τις εφημερίδες τους ως φορείς άκησης πιέσεων και ποικίλων εκβιασμών. Ως στρουθοκάμηλοι, βάζουν το κεφάλι στην άμμο και δεν βλέπουν πως απλά θα εξαφανιστούν.
Και μαζί με τις εφημερίδες θα εξαφανιστεί η μοναδική πηγή άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.
Γιατί εκτός από τα non paper κυβέρνησης, υπουργείων, πολιτικών κομμάτων, πολιτικών προσώπων, θεσμικών οργάνων, τηλεοπτικών καναλιών, φανερών και αφανών επιχειρηματικών συμφερόντων, εκτός από τα κυβερνητικά και ελεγχόμενα κομματικά ρεπορτάζ του ΑΠΕ και της κρατικής τηλεόρασης, με τα οποία τροφοδοτείται μια τεράστια μηχανή χειραγώγησης σε τηλεόραση και Διαδίκτυο, μόνο σε εφημερίδες μπορεί να βρεί κάποιος έρευνες, ρεπορτάζ, ειδήσεις και ενίοτε, αποκαλύψεις. Μόνο στις εφημερίδες σιγοκαίει ακόμη η καρδιά του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.
Οι εφημερίδες και η δημοσιογραφία από πάντα ήταν μέσον και σκοπός προπαγάνδας και χειραγώγησης των πολιτών, της κοινής γνώμης. Με όρους όμως και κανόνες για τους οποίους δημιουργήθηκε ολόκληρη επιστήμη. Στην Ελλάδα πολύ πριν την κρίση στον παγκόσμιο έντυπο Τύπο, την εποχή του ευρώ και του εκσυγχρονισμού, ο Τύπος μαζί και οι δημοσιογράφοι εκμαυλίστηκαν, χειραγωγήθηκαν επιχειρηματικά και ιδεολογικά. Παρέδωσαν τις εφημερίδες και τη δημοσιογραφία σε κάθε είδους συμφέροντα για να γίνουν κάποιοι λοχαγοί της δημοσιογραφίας, στρατηγοί και εκδότες. Η λειτουργία του Τύπου ήδη από το 1998 και μετά ως μέσον επίθεσης ενάντια στην κοινωνία και το λαό, ενάντια δηλαδή στους ίδιους τους «πελάτες» των εφημερίδων, ήταν η αρχή τους τέλους τους. Με τη συκοφάντηση, τρομοκράτηση και επίθεση ενάντια στην κοινωνία, είχαν πρόσκαιρα κέρδη. Αυτά πλέον εξανεμίστηκαν. Τώρα δεν έχουν σε ποιους να απευθυνθούν. Και η κατρακύλα συνεχίζεται…
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου