*
Ανασυγκρότηση
***
*
του Πάσχου Μανδραβέλη
Η «Εποχή» είναι μια καλή εβδομαδιαία εφημερίδα της Αριστεράς. Πότε όμως πρόλαβε να γίνει «ιστορική», αφού εκδόθηκε μόλις το 1988; Το ρωτάμε διότι ο πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ και γενικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, Σταύρος Καπάκος, δημοσίευσε ένα άρθρο για τη «Στήριξη του Τύπου πριν να είναι πολύ αργά» (« Εφημερίδα των Συντακτών» 28.1.2019) με το οποία ζητεί «ειδικά μέτρα στήριξης συνεταιριστικών εντύπων (π.χ. “Η Εφημερίδα των Συντακτών”) και πολιτικών ιστορικών εφημερίδων (π.χ. “Αυγή”, “Ριζοσπάστης”, “Εστία”, “Εποχή”)».
Το άρθρο του πρώην διευθυντή ειδήσεων στην ΕΡΤ εμπεριέχει διάφορες σοβαρές προτάσεις όπως «στήριξη γαλλικής πρότασης για μόνιμη ψηφιακή έδρα (χώρα δραστηριότητας) αντί της σταθερής εγκατάστασης (φορολογικοί παράδεισοι). Ηδη η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι πρόκειται να βάλει φόρο 5% επί του τζίρου στην GAFA (Google, Apple, Facebook, Amazon)» ή ότι πρέπει να αποδοθεί ένα μέρος του τέλους υπέρ της κρατικής ραδιοτηλεόρασης για την ενίσχυση του χειμαζόμενου κλάδου. «Αυτή τη στιγμή, περίπου το ένα τρίτο του τέλους για την ΕΡΤ, δηλαδή περίπου 50-60 εκατομμύρια ετησίως, που πληρώνει ο ελληνικός λαός, αφαιρείται από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, για να δοθεί, ενδεχομένως, για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους ή άλλου σκοπού. Θα μπορούσαν, λοιπόν, τα περίπου 50-60 εκατομμύρια να αποδοθούν στην ΕΡΤ και ένα μέρος από αυτά, περί τα 10-15 εκατομμύρια, να δοθούν για τη στήριξη του εντύπου Τύπου, αθηναϊκού και περιφερειακού». Ενδιαφέρουσα πρόταση, αλλά το πρόβλημα με τις κρατικές ενισχύσεις είναι αυτό που αναφέρει έστω ως παράδειγμα ο κ. Καπάκος. Η πολιτική εξουσία πάντα μπαίνει στον πειρασμό να ευνοήσει εκείνο το μέρος της αγοράς που νομίζει ότι την εξυπηρετεί. Και θα το κάνει είτε με τη δικαιολογία της «ιστορικότητας», είτε για λόγους που θα βαφτιστούν «εθνικοί», είτε για κάποιο άλλο αποκαλούμενο «κοινωνικό συμφέρον».
Φυσικά δεν αναφερθήκαμε στην «Εποχή» από κάποιο γινάτι –είναι έντυπο γόνιμου αριστερού προβληματισμού και γνωρίζουμε πως βγαίνει από το μεράκι κάποιων ανθρώπων– ούτε επειδή έχουμε τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Η επιλεκτικότητα του κράτους στις ενισχύσεις εμφανίζεται με κάθε πολιτική εξουσία και σε κάθε αγορά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των επιχειρήσεων Τύπου είναι κοινό με την υπόλοιπη αγορά. Στενάζουν από τους βαρείς φόρους και τις υψηλές εισφορές που πάνε στον κρατικό πίθο των Δαναΐδων. Επομένως το πρώτο βήμα είναι να αφαιρεθούν τα βάρη και μετά να συζητήσουμε τα υπόλοιπα. Αν μη τι άλλο θα διαψευσθεί ο σαρκασμός του Ρόναλντ Ρέιγκαν για τις κρατικές παρεμβάσεις:
«Αν κινείται, φορολόγησέ το. Αν συνεχίσει να κινείται, ρύθμισέ το. Αν σταματήσει, επιδότησέ το»…
*
Η «Εποχή» είναι μια καλή εβδομαδιαία εφημερίδα της Αριστεράς. Πότε όμως πρόλαβε να γίνει «ιστορική», αφού εκδόθηκε μόλις το 1988; Το ρωτάμε διότι ο πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ και γενικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, Σταύρος Καπάκος, δημοσίευσε ένα άρθρο για τη «Στήριξη του Τύπου πριν να είναι πολύ αργά» (« Εφημερίδα των Συντακτών» 28.1.2019) με το οποία ζητεί «ειδικά μέτρα στήριξης συνεταιριστικών εντύπων (π.χ. “Η Εφημερίδα των Συντακτών”) και πολιτικών ιστορικών εφημερίδων (π.χ. “Αυγή”, “Ριζοσπάστης”, “Εστία”, “Εποχή”)».
Το άρθρο του πρώην διευθυντή ειδήσεων στην ΕΡΤ εμπεριέχει διάφορες σοβαρές προτάσεις όπως «στήριξη γαλλικής πρότασης για μόνιμη ψηφιακή έδρα (χώρα δραστηριότητας) αντί της σταθερής εγκατάστασης (φορολογικοί παράδεισοι). Ηδη η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι πρόκειται να βάλει φόρο 5% επί του τζίρου στην GAFA (Google, Apple, Facebook, Amazon)» ή ότι πρέπει να αποδοθεί ένα μέρος του τέλους υπέρ της κρατικής ραδιοτηλεόρασης για την ενίσχυση του χειμαζόμενου κλάδου. «Αυτή τη στιγμή, περίπου το ένα τρίτο του τέλους για την ΕΡΤ, δηλαδή περίπου 50-60 εκατομμύρια ετησίως, που πληρώνει ο ελληνικός λαός, αφαιρείται από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, για να δοθεί, ενδεχομένως, για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους ή άλλου σκοπού. Θα μπορούσαν, λοιπόν, τα περίπου 50-60 εκατομμύρια να αποδοθούν στην ΕΡΤ και ένα μέρος από αυτά, περί τα 10-15 εκατομμύρια, να δοθούν για τη στήριξη του εντύπου Τύπου, αθηναϊκού και περιφερειακού». Ενδιαφέρουσα πρόταση, αλλά το πρόβλημα με τις κρατικές ενισχύσεις είναι αυτό που αναφέρει έστω ως παράδειγμα ο κ. Καπάκος. Η πολιτική εξουσία πάντα μπαίνει στον πειρασμό να ευνοήσει εκείνο το μέρος της αγοράς που νομίζει ότι την εξυπηρετεί. Και θα το κάνει είτε με τη δικαιολογία της «ιστορικότητας», είτε για λόγους που θα βαφτιστούν «εθνικοί», είτε για κάποιο άλλο αποκαλούμενο «κοινωνικό συμφέρον».
Φυσικά δεν αναφερθήκαμε στην «Εποχή» από κάποιο γινάτι –είναι έντυπο γόνιμου αριστερού προβληματισμού και γνωρίζουμε πως βγαίνει από το μεράκι κάποιων ανθρώπων– ούτε επειδή έχουμε τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Η επιλεκτικότητα του κράτους στις ενισχύσεις εμφανίζεται με κάθε πολιτική εξουσία και σε κάθε αγορά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των επιχειρήσεων Τύπου είναι κοινό με την υπόλοιπη αγορά. Στενάζουν από τους βαρείς φόρους και τις υψηλές εισφορές που πάνε στον κρατικό πίθο των Δαναΐδων. Επομένως το πρώτο βήμα είναι να αφαιρεθούν τα βάρη και μετά να συζητήσουμε τα υπόλοιπα. Αν μη τι άλλο θα διαψευσθεί ο σαρκασμός του Ρόναλντ Ρέιγκαν για τις κρατικές παρεμβάσεις:
«Αν κινείται, φορολόγησέ το. Αν συνεχίσει να κινείται, ρύθμισέ το. Αν σταματήσει, επιδότησέ το»…
---
Καθημερινή
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
"Το μεγαλύτερο πρόβλημα των επιχειρήσεων Τύπου είναι κοινό με την υπόλοιπη αγορά. Στενάζουν από τους βαρείς φόρους και τις υψηλές εισφορές που πάνε στον κρατικό πίθο των Δαναΐδων. Επομένως το πρώτο βήμα είναι να αφαιρεθούν τα βάρη και μετά να συζητήσουμε τα υπόλοιπα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά γίνονται μόνο στα σοβαρά κράτη. Προσοχή, και κράτος και σοβαρό.
Εδώ, το ...κράτος, επιβάλλει φόρους, ή χαρίζει δισ. από ανείσπρακτους φόρους, με γνώμονα -πάντα- την εξυπηρέτηση κάποιων. Η ισονομία - ισοπολιτεία σε όλο της το μεγαλείο.