*
Cosmina Furchi Gliatas
***
*
“Το κακό δεν είναι μια ύπαρξη από μόνο του, είναι η έλλειψη του καλού.”
“Η έλλειψη”, πόσες τρομερές απουσίες μετράει αυτή τη λέξη. Απουσίες που σημαδεύουν τη ζωή όλων μας, αφήνοντας φανερά ή κρυμμένα αμέτρητα τραύματα. Στη ζωή μας, τελικά, όλα είναι θέμα έλλειψης, όλα αυτά που βιώνουμε σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με αυτή τη λέξη και κατά πόσο καταφέρνουμε να γεμίσουμε τα κενά που αφήνει πίσω μας.
Η σημαντικότερη από όλες τις ελλείψεις είναι εκείνη της αγάπης, αυτή που δε γιατρεύεται και που δεν πρέπει να εύχεσαι ποτέ ούτε στο χειρότερο εχθρό σου. Αλλά, δυστυχώς, πόσοι είναι αναγκασμένοι να ζήσουν με αυτό το τεράστιο κενό; Από μικρή ηλικία πολλά παιδιά έχουν την ατυχία να μεγαλώνουν, για πολλούς λόγους, μακριά από την αγάπη των γονέων τους. Αυτό θα τους συντροφεύει τραυματικά σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Κάνοντας ένα “κυνήγι θησαυρού” την ίδια τους τη ζωή, προσπαθώντας να καλύψουν επαρκώς ένα βαθύτατο συναισθηματικό κενό. Αργότερα, η έλλειψη στοιχειωδών πραγμάτων που θα έκαναν πιο ευχάριστη την ύπαρξη του καθενός είναι αυτή που σημαδεύει το χαρακτήρα και θα είναι υπεύθυνη για το πώς συμπεριφερόμαστε και στο συνάνθρωπό μας.
Έλλειψη επικοινωνίας μας οδηγεί αυτόματα στην έλλειψη φίλων, στη μεγάλη δυσκολία να βρούμε μέσα στις παρέες μας άτομα να μας καταλαβαίνουν και να μας νοιάζονται. Αυτή δημιουργεί στη συνέχεια μια έλλειψη εμπιστοσύνης, πρωτίστως στον εαυτό μας. Αισθανόμαστε κατώτεροι και σπάνια βρίσκουμε το θάρρος να πάρουμε πρωτοβουλίες στη ζωή μας και, αργότερα, αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης απλώνεται στη σχέση μας και στο ευρύτερο περιβάλλον μας, καθορίζοντας έτσι συναισθήματα, συμπάθεια ή αντιπάθεια προς το πρόσωπό μας.
Η έλλειψη Παιδείας, στην ουσία, δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα που κορυφώνεται αργότερα όταν αναγκαστικά έρχεται αντιμέτωπη με την έλλειψη εργασίας που γονατίζει την αξιοπρέπειά μας και ματαιώνει όλα τα όνειρα, εφόσον συνοδεύεται με έλλειψη χρημάτων και πολλά από αυτά που θα θέλαμε να καταφέρουμε στη ζωή μας εξαρτώνται, δυστυχώς, από αυτά. Αποτέλεσμα: μεγάλη δυσαρέσκεια που οδηγεί άτομα με λιγότερο ισχυρό χαρακτήρα σε κατάθλιψη ή ακόμα και σε ακραίες ενέργειες ή δράσεις, όπως εγκλήματα, ρατσιστικές επιθέσεις, στην έλλειψη σεβασμού προς τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα του καθενός ή το χειρότερο ακόμα και σε “αυτοτιμωρία”.
Cosmina Furchi Gliatas
***
*
Η έλλειψη
“Η έλλειψη”, πόσες τρομερές απουσίες μετράει αυτή τη λέξη. Απουσίες που σημαδεύουν τη ζωή όλων μας, αφήνοντας φανερά ή κρυμμένα αμέτρητα τραύματα. Στη ζωή μας, τελικά, όλα είναι θέμα έλλειψης, όλα αυτά που βιώνουμε σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με αυτή τη λέξη και κατά πόσο καταφέρνουμε να γεμίσουμε τα κενά που αφήνει πίσω μας.
Η σημαντικότερη από όλες τις ελλείψεις είναι εκείνη της αγάπης, αυτή που δε γιατρεύεται και που δεν πρέπει να εύχεσαι ποτέ ούτε στο χειρότερο εχθρό σου. Αλλά, δυστυχώς, πόσοι είναι αναγκασμένοι να ζήσουν με αυτό το τεράστιο κενό; Από μικρή ηλικία πολλά παιδιά έχουν την ατυχία να μεγαλώνουν, για πολλούς λόγους, μακριά από την αγάπη των γονέων τους. Αυτό θα τους συντροφεύει τραυματικά σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Κάνοντας ένα “κυνήγι θησαυρού” την ίδια τους τη ζωή, προσπαθώντας να καλύψουν επαρκώς ένα βαθύτατο συναισθηματικό κενό. Αργότερα, η έλλειψη στοιχειωδών πραγμάτων που θα έκαναν πιο ευχάριστη την ύπαρξη του καθενός είναι αυτή που σημαδεύει το χαρακτήρα και θα είναι υπεύθυνη για το πώς συμπεριφερόμαστε και στο συνάνθρωπό μας.
Έλλειψη επικοινωνίας μας οδηγεί αυτόματα στην έλλειψη φίλων, στη μεγάλη δυσκολία να βρούμε μέσα στις παρέες μας άτομα να μας καταλαβαίνουν και να μας νοιάζονται. Αυτή δημιουργεί στη συνέχεια μια έλλειψη εμπιστοσύνης, πρωτίστως στον εαυτό μας. Αισθανόμαστε κατώτεροι και σπάνια βρίσκουμε το θάρρος να πάρουμε πρωτοβουλίες στη ζωή μας και, αργότερα, αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης απλώνεται στη σχέση μας και στο ευρύτερο περιβάλλον μας, καθορίζοντας έτσι συναισθήματα, συμπάθεια ή αντιπάθεια προς το πρόσωπό μας.
Η έλλειψη Παιδείας, στην ουσία, δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα που κορυφώνεται αργότερα όταν αναγκαστικά έρχεται αντιμέτωπη με την έλλειψη εργασίας που γονατίζει την αξιοπρέπειά μας και ματαιώνει όλα τα όνειρα, εφόσον συνοδεύεται με έλλειψη χρημάτων και πολλά από αυτά που θα θέλαμε να καταφέρουμε στη ζωή μας εξαρτώνται, δυστυχώς, από αυτά. Αποτέλεσμα: μεγάλη δυσαρέσκεια που οδηγεί άτομα με λιγότερο ισχυρό χαρακτήρα σε κατάθλιψη ή ακόμα και σε ακραίες ενέργειες ή δράσεις, όπως εγκλήματα, ρατσιστικές επιθέσεις, στην έλλειψη σεβασμού προς τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα του καθενός ή το χειρότερο ακόμα και σε “αυτοτιμωρία”.
Όλες αυτές οι ελλείψεις μαζί με την έλλειψη φαρμάκων, αρρωσταίνουν περισσότερο τον οργανισμό μας. Πού να βρει κανείς κουράγιο για γέλιο, πώς να χαρείς όταν το σώμα σου νοσεί; Αισθάνεσαι απλά εγκλωβισμένος μέσα στο ίδιο σου το σώμα, που άδικα δεν ανταποκρίνεται στο πνεύμα σου, περιορίζοντας έτσι την ελευθερία σου.
“Ελευθερία”, τι όμορφη λέξη και πόσο αισθητή είναι η απουσία της από τη ζωή των ανθρώπων. Πόσο “ελεύθεροι πολιορκημένοι” είμαστε όλοι στις μέρες μας. Η μεγαλύτερη αυταπάτη που βιώνουμε σε τούτο τον παραμυθένιο, σύγχρονο κόσμο που δημιουργήσαμε. Σκεπτόμαστε ελεύθερα, πράττουμε ελεύθερα, κινούμαστε ελεύθερα μέχρι το σημείο που φτάνουν οι αόρατες αλυσίδες που μας στερούν ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει σε αυτό τον πλανήτη, την ίδια τη ζωή και αν δεν προσέχουμε ο πλανήτης μας θα είναι όμοιος με τους άλλους, χωρίς ζωή …
Όλο αυτό δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Δυστυχώς, είναι κάτι που καθένας μας βιώνει ή βλέπει ως εφιάλτη όταν υπάρχει η έλλειψη δύναμης, κουράγιου, ελπίδας, πίστης … ότι αν είμαστε εδώ, είναι ακριβώς για να καλύπτουμε τη μεγαλύτερη έλλειψη αυτού του κόσμου, να μην αφήνουμε μόνο του το Θεό στο σύμπαν που δημιούργησε…
Είμαστε Θεία Παρουσία, αυτό είναι το μόνο κλειδί που μας ανοίγει την πόρτα της καρδιάς μας. Εκεί που πηγάζει αληθινή αγάπη, η μόνη ικανή να γεμίσει όλες τις ελλείψεις μας. Επενδύστε στην αγάπη, ώστε να μη μας λείπει τίποτα … Όλα από εκεί ξεκινάνε, όλα εκεί καταλήγουν … αυτή είναι η βάση της κάθε ονειρεμένης ευτυχίας.
Ο Ύμνος της Αγάπης
Ο Ύμνος της Αγάπης, όπως είναι γνωστή στον χριστιανικό κόσμο το τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς την παλαιοχριστιανική αδελφότητα της Αρχαίας Κορίνθου και διασώζεται μέσω της Καινής Διαθήκης , είναι ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής.
“Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.”
---
πηγή: Aixmi.gr
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου