*
Γράφει ο Διον. Βραϊμάκης
.
Ο γραπτός Τύπος είναι ο «φέρων οργανισμός» της δημοσιογραφίας. Ό,τι είναι δηλαδή για τα κτίρια οι κολώνες, τα δοκάρια και η πλάκα της οροφής. Αν πάθει ζημιά ο φέρων οργανισμός, το κτίσμα απειλείται με κατάρρευση. Γι’ αυτό και η δημοσιογραφία έχει μπατάρει. Γιατί εδώ και μερικές δημοσιογραφικές γενιές, που ο γραπτός Τύπος δοκιμάζεται – και όχι μόνο στην Ελλάδα –, πολλοί συντάκτες (έτσι το λέγαμε κάποτε: συντάκτης) δεν μαθαίνουν το επάγγελμα μέσα στις μυρωδιές τού χαρτιού και του μελανιού. Δεν μαθαίνουν σωστά τη γλώσσα, τους άγραφους νόμους τού γραπτού δημοσιογραφικού λόγου, τις δομές τού ρεπορτάζ, τη δεοντολογία. Και κάποιοι του χώρου μας (μόνο κάποιοι) κατεβαίνουν ουρανόπεμπτοι με ένα μικρόφωνο στο χέρι, με μια γοητεία μπροστά στην κάμερα ή με ένα γρήγορο ποντίκι στο χέρι για να κάνουν αντιγραφή-επικόλληση σε σάιτ.
Ο «φέρων οργανισμός» του Τύπου έχει μετακινηθεί, έχει πάρει κλίση – σαν κτίσμα μετά από σεισμό. Στα δικά μας, στα αθλητικά, συνεντεύξεις ανθρώπων που θα μπορούσαν να πουν κάτι και να βγάλουν θέμα, παραχωρούνται από συμβατική υποχρέωση στην τηλεόραση και βγάζουν αέρα. Μια δυο ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, νομίζω στις 27 Δεκέμβρη, μεταδόθηκαν (και αναπαράχθηκαν) συνεντεύξεις του Σίλβα, του Στραματσόνι, του Πογιέτ και του Τούντορ. Όλες δόθηκαν στη Nova! Τέσσερις συνεντεύξεις από τους προπονητές των «μεγάλων» την ίδια ημέρα, στο ίδιο Μέσον. Τις οποίες αν τις στύψεις όλες μαζί, ένα δυνατό πρωτοσέλιδο δεν βγάζεις. Φανταστείτε, όμως, τους Σίλβα, Στραματσόνι, Πογέτ ή Τούντορ να δίνουν σε μια εφημερίδα συνέντευξη «για όλα» (αυτές που τις χαρακτηρίζαμε με το κλισέ «ποταμός»), πόσο μεγάλο γεγονός θα ήταν και τι απήχηση θα είχε.
Τώρα μιλούν λόγω της δέσμευσης των ΠΑΕ από τη συνδρομητική. Γιατί η συνδρομητική πληρώνει, τις κρατάει ζωντανές. Και οι προπονητές υποχρεούνται να πουν κάτι. Όπως στις δοκιμές των μικροφωνικών εγκαταστάσεων στα πανηγύρια: «Ένα-δύο, ένα-δύο». Και όπως στους παλιούς πειρατικούς σταθμούς που τεστάριζαν τη συχνότητα: «Πες κάτι να ακούσω, πες κάτι να ακούσω».
Ανασυγκρότηση
***
*
*
«Πες κάτι να ακούσω»
(ή O γραπτός Τύπος αιτία της παρακμής στα Μέσα)
Γράφει ο Διον. Βραϊμάκης
.
Ο γραπτός Τύπος είναι ο «φέρων οργανισμός» της δημοσιογραφίας. Ό,τι είναι δηλαδή για τα κτίρια οι κολώνες, τα δοκάρια και η πλάκα της οροφής. Αν πάθει ζημιά ο φέρων οργανισμός, το κτίσμα απειλείται με κατάρρευση. Γι’ αυτό και η δημοσιογραφία έχει μπατάρει. Γιατί εδώ και μερικές δημοσιογραφικές γενιές, που ο γραπτός Τύπος δοκιμάζεται – και όχι μόνο στην Ελλάδα –, πολλοί συντάκτες (έτσι το λέγαμε κάποτε: συντάκτης) δεν μαθαίνουν το επάγγελμα μέσα στις μυρωδιές τού χαρτιού και του μελανιού. Δεν μαθαίνουν σωστά τη γλώσσα, τους άγραφους νόμους τού γραπτού δημοσιογραφικού λόγου, τις δομές τού ρεπορτάζ, τη δεοντολογία. Και κάποιοι του χώρου μας (μόνο κάποιοι) κατεβαίνουν ουρανόπεμπτοι με ένα μικρόφωνο στο χέρι, με μια γοητεία μπροστά στην κάμερα ή με ένα γρήγορο ποντίκι στο χέρι για να κάνουν αντιγραφή-επικόλληση σε σάιτ.Ο «φέρων οργανισμός» του Τύπου έχει μετακινηθεί, έχει πάρει κλίση – σαν κτίσμα μετά από σεισμό. Στα δικά μας, στα αθλητικά, συνεντεύξεις ανθρώπων που θα μπορούσαν να πουν κάτι και να βγάλουν θέμα, παραχωρούνται από συμβατική υποχρέωση στην τηλεόραση και βγάζουν αέρα. Μια δυο ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, νομίζω στις 27 Δεκέμβρη, μεταδόθηκαν (και αναπαράχθηκαν) συνεντεύξεις του Σίλβα, του Στραματσόνι, του Πογιέτ και του Τούντορ. Όλες δόθηκαν στη Nova! Τέσσερις συνεντεύξεις από τους προπονητές των «μεγάλων» την ίδια ημέρα, στο ίδιο Μέσον. Τις οποίες αν τις στύψεις όλες μαζί, ένα δυνατό πρωτοσέλιδο δεν βγάζεις. Φανταστείτε, όμως, τους Σίλβα, Στραματσόνι, Πογέτ ή Τούντορ να δίνουν σε μια εφημερίδα συνέντευξη «για όλα» (αυτές που τις χαρακτηρίζαμε με το κλισέ «ποταμός»), πόσο μεγάλο γεγονός θα ήταν και τι απήχηση θα είχε.
Τώρα μιλούν λόγω της δέσμευσης των ΠΑΕ από τη συνδρομητική. Γιατί η συνδρομητική πληρώνει, τις κρατάει ζωντανές. Και οι προπονητές υποχρεούνται να πουν κάτι. Όπως στις δοκιμές των μικροφωνικών εγκαταστάσεων στα πανηγύρια: «Ένα-δύο, ένα-δύο». Και όπως στους παλιούς πειρατικούς σταθμούς που τεστάριζαν τη συχνότητα: «Πες κάτι να ακούσω, πες κάτι να ακούσω».
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου