*
Ανασυγκρότηση
***
*
ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΤΑΙ ΤΡΙΑ ΜΕΤΡΑ, ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΓΚΕΛΑΔΟ ΚΑΙ Ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΛΑΚΗΣ ΜΠΕΛΟΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΕΞΩ ΛΟΓΩ ΔΟΝΗΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΜΙΣΙ ΧΡΟΝΟ
Η γιαγιά μου (ή κάποια γιαγιά, μπορεί και της φαντασίας μου) έλεγε πως όταν γίνεται σεισμός είναι που έχει φαγούρα η γη και ξύνεται. Ήταν μια παραμυθένια προσέγγιση ενός φοβερού
φαινομένου που τρομοκρατεί περισσότερο από όλα τα άλλα φυσικά φαινόμενα. Βέβαια, ο σεισμός δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΠΛΑΚΑ, ιδιαίτερα όταν φέρνει τραγωδίες με ανθρώπινα θύματα και καταστροφές περιουσιών, όπως τώρα στην Κω και τον περασμένο μήνα στη Λέσβο. Όμως, συχνά ο κόσμος αντιδρά με χιούμορ για να ξορκίσει τον ασύλληπτο τρομοκράτη της Ιστορίας, τον Εγκέλαδο.
Στον σεισμό και στους αλλεπάλληλους μετασεισμούς του 1999 στην Αττική, που κράτησαν πολλούς μήνες, οι κάτοικοι αρχικά λειτούργησαν με πανικό, ύστερα με φόβο, αλλά στο τέλος το έριξαν χολοσκασμένοι στους χορούς. Στα πάρκα κάποιων συνοικιών οι γείτονες συγκεντρώνονταν τα βράδια, έβαζαν μουσικές, έφερναν ποτά με μεζέδες, τραγουδούσαν και χόρευαν.
Ο σεισμός δεν έχει πλάκα, αλλά καμιά φορά ακόμα και οι επιπτώσεις του παραξενεύουν και γίνονται καλαμπούρι. Όπως, λόγου χάρη, σε σεισμό του 2015 που μετακινήθηκε ολόκληρη η πόλη τού Κατμαντού κατά τρία μέτρα νοτιότερα! Αν αυτό συμβαίνει στην πραγματική ζωή, τότε γιατί στη φανταστική να μην ακούγονται ανέκδοτα (όπως γινόταν στον σεισμό του ’81, αλλά και σε κατοπινούς) του είδους «πάρε εσύ το ασανσέρ, εγώ θα κατέβω με το πάτωμα».
Φυσικά, το χωρατό με τον Εγκέλαδο έγινε μεγαλύτερο όταν είχε να κάνει με τη χιουμοριστική ευρηματικότητα της κερκίδας. Όπως συνέβη σε ντέρμπι προηγούμενων δεκαετιών ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Τότε, σε μια μικροδόνηση που έγινε στη διάρκεια του παιχνιδιού, οι Θεσσαλονικείς σκάρωσαν το σύνθημα «Μη σταματάς, μη σταματάς, Εγκέλαδε» και οι Αθηναίοι απάντησαν με το «Σεισμός, σεισμός, Παναθηναϊκός».
Καταπληκτικό ήταν και αυτό που είχε γράψει ο αξέχαστος συνάδελφος και φίλος, ο Λάκης Μπέλος, ένας εξαιρετικός χιουμορίστας και ατακαδόρος: «Ευτυχώς που έγινε ο σεισμός και βγήκα από το σπίτι. Είχα ενάμιση χρόνο να βγω».
Έτσι, με χιούμορ, προσπαθώ να ξορκίσω και εγώ σήμερα, στο χαλάρωμα του Σαββάτου, το νέο κακό που βρήκε ένα κομμάτι της χώρας επειδή «ξύστηκε η γη» και σείστηκαν τα Δωδεκάνησα. Πικρό χιούμορ, φυσικά. Όπως πικρό ήταν και εκείνο του Άκη Πάνου όταν έγραφε στον «Σεισμό» του, που τραγούδησε ο Μιχάλης Μενιδιάτης: «Γιατί να ζήσω φρόνιμα τα χρόνια μου τα γόνιμα / ένας σεισμός και χάνεσαι / και παύεις να αισθάνεσαι».
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Σαν ανέκδοτο ακούστηκε πριν από μερικά χρόνια και η είδηση ότι έγινε σεισμός στο Λονδίνο. Ούτε τέσσερα Ρίχτερ ήταν (αν θυμάμαι καλά) αλλά οι Λονδρέζοι ένιωσαν όπως ο ορεσίβιος που πρωτοβλέπει θάλασσα: απέραντη κατάπληξη.
---
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύεται στη Live Sport του Σαββάτου)
---
*
*
Έχει πλάκα ο σεισμός;
Η γιαγιά μου (ή κάποια γιαγιά, μπορεί και της φαντασίας μου) έλεγε πως όταν γίνεται σεισμός είναι που έχει φαγούρα η γη και ξύνεται. Ήταν μια παραμυθένια προσέγγιση ενός φοβερού
φαινομένου που τρομοκρατεί περισσότερο από όλα τα άλλα φυσικά φαινόμενα. Βέβαια, ο σεισμός δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΠΛΑΚΑ, ιδιαίτερα όταν φέρνει τραγωδίες με ανθρώπινα θύματα και καταστροφές περιουσιών, όπως τώρα στην Κω και τον περασμένο μήνα στη Λέσβο. Όμως, συχνά ο κόσμος αντιδρά με χιούμορ για να ξορκίσει τον ασύλληπτο τρομοκράτη της Ιστορίας, τον Εγκέλαδο.
Στον σεισμό και στους αλλεπάλληλους μετασεισμούς του 1999 στην Αττική, που κράτησαν πολλούς μήνες, οι κάτοικοι αρχικά λειτούργησαν με πανικό, ύστερα με φόβο, αλλά στο τέλος το έριξαν χολοσκασμένοι στους χορούς. Στα πάρκα κάποιων συνοικιών οι γείτονες συγκεντρώνονταν τα βράδια, έβαζαν μουσικές, έφερναν ποτά με μεζέδες, τραγουδούσαν και χόρευαν.
Ο σεισμός δεν έχει πλάκα, αλλά καμιά φορά ακόμα και οι επιπτώσεις του παραξενεύουν και γίνονται καλαμπούρι. Όπως, λόγου χάρη, σε σεισμό του 2015 που μετακινήθηκε ολόκληρη η πόλη τού Κατμαντού κατά τρία μέτρα νοτιότερα! Αν αυτό συμβαίνει στην πραγματική ζωή, τότε γιατί στη φανταστική να μην ακούγονται ανέκδοτα (όπως γινόταν στον σεισμό του ’81, αλλά και σε κατοπινούς) του είδους «πάρε εσύ το ασανσέρ, εγώ θα κατέβω με το πάτωμα».
Φυσικά, το χωρατό με τον Εγκέλαδο έγινε μεγαλύτερο όταν είχε να κάνει με τη χιουμοριστική ευρηματικότητα της κερκίδας. Όπως συνέβη σε ντέρμπι προηγούμενων δεκαετιών ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Τότε, σε μια μικροδόνηση που έγινε στη διάρκεια του παιχνιδιού, οι Θεσσαλονικείς σκάρωσαν το σύνθημα «Μη σταματάς, μη σταματάς, Εγκέλαδε» και οι Αθηναίοι απάντησαν με το «Σεισμός, σεισμός, Παναθηναϊκός».
Καταπληκτικό ήταν και αυτό που είχε γράψει ο αξέχαστος συνάδελφος και φίλος, ο Λάκης Μπέλος, ένας εξαιρετικός χιουμορίστας και ατακαδόρος: «Ευτυχώς που έγινε ο σεισμός και βγήκα από το σπίτι. Είχα ενάμιση χρόνο να βγω».
Έτσι, με χιούμορ, προσπαθώ να ξορκίσω και εγώ σήμερα, στο χαλάρωμα του Σαββάτου, το νέο κακό που βρήκε ένα κομμάτι της χώρας επειδή «ξύστηκε η γη» και σείστηκαν τα Δωδεκάνησα. Πικρό χιούμορ, φυσικά. Όπως πικρό ήταν και εκείνο του Άκη Πάνου όταν έγραφε στον «Σεισμό» του, που τραγούδησε ο Μιχάλης Μενιδιάτης: «Γιατί να ζήσω φρόνιμα τα χρόνια μου τα γόνιμα / ένας σεισμός και χάνεσαι / και παύεις να αισθάνεσαι».
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Σαν ανέκδοτο ακούστηκε πριν από μερικά χρόνια και η είδηση ότι έγινε σεισμός στο Λονδίνο. Ούτε τέσσερα Ρίχτερ ήταν (αν θυμάμαι καλά) αλλά οι Λονδρέζοι ένιωσαν όπως ο ορεσίβιος που πρωτοβλέπει θάλασσα: απέραντη κατάπληξη.
---
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύεται στη Live Sport του Σαββάτου)
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου